Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

ΜΕ ΤΟ ΛΥΧΝΟ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΥ...


Σήμερα θα διεξαχθούν καθιστικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, ειρηνικές, σε όλες τις πόλεις της χώρας για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και για την έξαρση της αστυνομικής βίας. Την ίδια στιγμή, ο μεγαλοδικηγόρος και τηλεοπτικός σταρ Αλέξης Κούγιας σε μια προσπάθεια να υποβαθμίσει το γεγονός της δολοφονίας από τον πελάτη του, Επαμεινώνδα Κορκονέα, χυδαιοκροτεί σε απίστευτο βαθμό, παρουσιάζοντας το νεκρό παιδί ως χουλιγκάνο, απροσάρμοστο και με έμφυτη ροπή προς τη διασάλευση της έννομης τάξης! Χονδρικά όλα αυτά! Όσοι εξαγριώθηκαν με την άποψη του Αλέκου Αλαβάνου ό,τι ο Γρηγορόπουλος θα μείνει στην ιστορία ως άλλος Σωτήρης Πέτρουλας, καλά θα κάνουν τώρα να σωπάσουν, εφόσον μάλλον ο Κούγιας τους κάλυψε απόλυτα και ενδεχομένως να τους δικαίωσε κιόλας. Το θέατρο του Παραλόγου συνεχίζεται με πρωταγωνιστές πρωτίστως τα ΜΜΕ που λειτουργούν μεσ' στο ψεύδος, κουκουλοφόρους αντιεξουσιαστές (ένας απ' αυτούς βγήκε χθες βράδυ στο ραδιόφωνο και παραδέχτηκε την, εν αγνοία τους, εισχώρηση μισθοφόρων μπάτσων- ασφαλιτών στις τάξεις τους!), αγανακτισμένους μαγαζάτορες που είδαν τις περιουσίες τους να αποτεφρώνονται, νυσταγμένους ΜΑΤατζήδες που αγρυπνούν με τις αντιασφυξιογόνες μάσκες τους για το καινούργιο ντου των αντιεξουσιαστών, νοικοκυραίους που αίφνης μετέθεσαν όλο το μένος τους από τον μπάτσο- δολοφόνο στα τσογλάνια που κάψανε την Ελλάδα, αλλά και μια Μάνα που παρακαλεί δημόσια να σταματήσουν οι πάντες να ασελγούν στη μνήμη του παιδιού της! Ας κρατήσουμε το τελευταίο, σαν ένα καλά κρυμμένο κέρμα, το οποίο θα θαφτεί στην πιο βρώμικη και δηλητηριώδη εορταστική πίτα που πούλησαν στον Έλληνα πολίτη κι αυτός την καταβρόχθισε με την οικεία του, αρκούντως ελληνορθόδοξη, ευλάβεια. Ο Δεκέμβρης του 2008, ο Μαύρος αυτός Δεκέμβρης, ήδη πέρασε στη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου μας γραμμένος με τα πιο μελανά χρώματα.
* εδώ, πληροφορίες για τις σημερινές πανελλαδικές ειρηνικές κινητοποιήσεις στο τελευταίο post του Αισθηματική Ηλικία:
http://esthimatikiilikia.blogspot.com/2008/12/10.html
** στο βίντεο,μια σκηνή από τη Δοκιμή (1974) του Ζιλ Ντασέν. Ο Μίκης Θεοδωράκης διευθύνει τη Μελίνα Μερκούρη και τον θίασο στην απόδοση ενός συγκλονιστικού τραγουδιού του από Το Άξιον Εστί σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη.

12 σχόλια:

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

“Ποιος θάνατος/ ποιος σκαρφίστηκε τούτο το έγκλημα;/ να βουβαθείς εσύ/ με τη ζωντάνια του άγριου ανέμου-/ της καταιγίδας το φλύαρο κροτάλισμα/ εσύ σώπασες;”.
"Παραλήρημα σε Ντο Μείζονα"
ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

A.F.Marx είπε...

Στο 2.20 και μετά: το βλέμα του πιτσιρικά προς την Μελίνα τα λέει όλα!

BOSKO είπε...

Carpe diem...
"Που να βρω την ψυχή μου/ το τετράφυλλο δάκρυ..."
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

BOSKO είπε...

A.F.Marx...
Όντως! Και φέρνει και λίγο του Dylan στα νιάτα του!

ΕΥΟΙ! είπε...

μετά την καταιγίδα
η ακινησία
σιωπή
έτσι ξέρει η Φύση
να επικρατεί
η Ζωή να επικρατεί...
ούτε ο πρώτος
ούτε ο τελευταίος
Μαύρος Δεκέμβρης μας...
κι ο πίνακας μαύρος
που πάνω του
γράφεται το Μάθημα!
καλημέρα

BOSKO είπε...

ΕΥΟΙ!...
σιωπή, εσύ λες;
Μακάρι!
Εγώ βλέπω ό,τι ξεκίνησε ήδη ο πετροπόλεμος μαθητών και ΜΑΤατζήδων...

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου Μποσκάκι μου....η φρίκη συνεχίζεται..όλο και χειρότερη κάθε φορά..κάθε μέρα και τρίσχειρότερα...όμως αυτό που έχει εξοργίσει αφάνταστα...είναι η στάση (η απαράδεκτη,και απίστευτα προκλητική)...του κύριου Κούγια κατά πρώτον..που δ εν έχει ούτε τη στοιχιώδη ευτιξία,και τσίπα να το πώ έτσι...λαικά...να σεβαστεί τουλάχιστον τη μνήμη του νεκρού παιδιού και αδικοχαμένου,και δέυτερον τον απίστευτο πόνο της μάνας...που τώρα περνάει δύσκολες ώρες...και κατά δέυτερον η απίστευτα προκλητική στάση του κατηγούμενου που βγήκε και ζήτησε συγνώμη (!!!!)εντελώς ειρωνικά από τη μάνα του παιδιού,και την οικογένειά του (!!!!)...και είχε και το θράσσος να πεί ότι το παιδί αυτό ήταν χούλιγκαν,άτομο με παραβατική συμπεριφορά,και αποκλίνουσα...επιτέλους ας κλείσουν τα στόματά τους έστω για λίγο μερικοί!..και ας πάψουν να το παίζουν όλοι ειδήμωνες και ξερόλες σ αυτή τη κ....λόχώρα που λέγεται Ελλάδα!....αμάν πια...βαρέθηκα να ακούω συνεχώς κοτσάνες και από το πρωί ως το βράδυ...και όλοι μας πιστέυω....όχι μόνο εγώ...φιλάκια.

BOSKO είπε...

Αθανασία...
δε λες τίποτα, Αθανασία μου! Μόνο κοτσάνες; Με τις κοτσάνες θα γελάγαμε τουλάχιστον, εδώ όμως έχει μαζευτεί τόση οργή, που δεν παλεύεται με τίποτα!

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Bosko: Όσοι εξαγριώθηκαν με την άποψη του Αλέκου Αλαβάνου ό,τι ο Γρηγορόπουλος θα μείνει στην ιστορία ως άλλος Σωτήρης Πέτρουλας, καλά θα κάνουν τώρα να σωπάσουν, εφόσον μάλλον ο Κούγιας τους κάλυψε απόλυτα και ενδεχομένως να τους δικαίωσε κιόλας.

Αυτό μπορείς να μου το κάνεις λιανά; Δεν αντιλαμβάνομαι τον ...συμψηφισμό σου.

Γιατί είμαι από αυτούς που λοιδόρησαν την ιστορική άγνοια του κυρίου Αλαβάνου, (που το μόνο που του έχει ξεφύγει είναι να ζητήσει από την Ρεπούση να βάλει τους κουκουλοφόρους εμπρηστές δίπλα στον Κανάρη τον μπουρλοτιέρη), αλλά πολύ περισσότερο εξαγριώθηκα, αηδίασα και "κατήγγειλα" την απανθρωπιά του δικηγόρου Κούγια.

Σε ποιο από τα δύο πρέπει "να σωπάσω"; Και γιατί;


Παρεμπιπτόντως, ανατριχιαστικοί "κούγιες" υπάρχουν και στα μπλογκς. Τι γίνεται μ' αυτό το είδος "κούγια" που, μάλιστα, μας πλασάρει και "διεκδικεί" τίτλους ακτιβιστού μπλόγκερ που "αγωνίζεται" για ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα; Kαι απαντώντας στο σχόλιο "Δίπλα μας σκοτώσανε ένα παλικαράκι και δεν πρέπει να μένουμε ατάραχοι" γράφει πως ό,τι έγινε, έγινε επειδή το εκτελεσμένο αγόρι "ήταν έφηβος από τα βόρεια προάστεια";

BOSKO είπε...

Κ-σ.μ. ...
το βράδυ η απάντηση μου! Τρέχω τώρα και δε φτάνω με τη σημερινή εκπομπή! Να μας ακούσεις, προσωπικά όποτε μιλούν οι καλλιτέχνες νιώθω ανακούφιση!

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Bosko: προσωπικά όποτε μιλούν οι καλλιτέχνες νιώθω ανακούφιση!

Σ' ευχαριστώ για την φιλοφρόνηση, Βosko, αλλά ας μην υπερβάλλουμε. Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου αληθινό καλλιτέχνη.

Μου αρκεί όμως που το αναγνωρίζεις εσύ.
:-)

(θα σας ακούσω)

BOSKO είπε...

Κ-σ.Μ...
αφορμή για το post ήταν τα μαντάτα που μου μετέφερε φίλη μουσικός, η οποία εργάζεται ωρομίσθια σε μουσικό σχολείο. Συνάδερφοι της, λέει, συζητούσαν σοβαρά για το αν έπρεπε να' χει γίνει τόσος ντόρος με το θάνατο ενός παιδιού, αφού, κατά τον σοβαρό δικηγόρο Κούγια, είχε διαμορφωμένη μια παραβατική προσωπικότητα. Θεωρώ τόσο ακραία και βλακώδη και απαίσια την άποψη αυτή, όπως σχεδόν ανόητη θεωρώ και την ταύτιση του Αλέξη από τον Αλαβάνο με τον Παπαφλέσσα ή τον Λαμπράκη, ξέρω γω. Ακόμη και η Φαραντούρη, όταν τη ρώτησα κατά τη χθεσινή εκπομπή αν συμφωνεί με την ηρωοποίηση του δολοφονημένου παιδιού, αρκέστηκε σε ένα "ήταν άλλες εποχές τότε"...Η δε Γιαννάτου δήλωσε εξαγριωμένη με τους πολιτικούς που καπηλεύονται το θάνατο για ψηφοθηρικούς σκοπούς. Σε όλα αυτά λοιπόν αναφερόμουν, εμμέσως- πλην σαφώς, οπότε μην ενίστασαι, εφόσον γνωρίζω καλά κι εγώ κι εσύ ακόμη καλύτερα τη στάση σου. Όσο για τον Κούγια, όταν άκουσα πως του σπάσανε το γραφείο, χειροκρότησα κι είπα μέσα μου: τελικά, οι τύποι αυτοί μας έχουν κάνει θέλουμε- δε θέλουμε οπαδούς και φαν τους! Στο ιστολόγιο που με παρέπεμψες, πρώτη φορά μπήκα. Ο καθένας έχει δικαίωμα να γράφει ό,τι θέλει, γνωστό τοις πάσι. Η άποψη αυτή όμως και η σύγκριση ενός παιδιού των "βορείων προαστίων" (άκουσον, άκουσον!) με μια τρανσέξουαλ ή έναν γκέι που δολοφονείται στο πάρκο είναι τελείως άστοχη, κρυπτοφασίζουσα και κομπλεξική. Εγώ, ας πούμε, που υποτίθεται ενημερώνομαι για τα πάντα γιατί δεν γνωρίζω για τη δολοφονία από μπάτσο του Πακιστανού; Φταίω γω ή φταίνε τα βδελυρά ΜΜΕ που πληροφορούν όπως θέλουν; Θυμίζω στον φίλο μας ό,τι όταν γνωστοποιήθηκαν τα ρατσιστικά καψόνια, στα οποία υποβλήθηκαν μετανάστες μέσα στο τμήμα Ομονοίας, οι φωνές διαμαρτυρίας από παντού, τα βιντεάκια στο youtube και οι αντιδράσεις υπήρξαν έντονες και καίριες. Πορείες, όχι, δεν έγιναν, αλλά δεν ήθελε πολύ ακόμη. Μου φαίνεται ό,τι όλοι ψάχνουν για ήρωες σ' αυτή την κοινωνία. Δηλαδή, αν ο Αλέξης ήταν δηλωμένος γκέι, εκτός από πλουσιόπαιδο, μόνο τότε θα δικαιολογούνταν οι πορείες, ακόμη και οι βανδαλισμοί; Έλεος, είναι ντροπή στη μνήμη ενός παιδιού και μόνο που καθόμαστε και συζητάμε τέτοια πράγματα. Εμένα αυτή ειν' η γνώμη μου.
Καληνυχτίζω
(ή μάλλον καλημερίζω)
04.26 το ξημέρωμα!