Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ, ΦΛΕΡΥ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ & ΑΛΔΕΒΑΡΑΝ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ 160 ΤΟΥ ΔΙΦΩΝΟΥ!


Από την περασμένη Παρασκευή βρίσκεται στα περίπτερα το καινούργιο δίφωνο, του οποίου οι προσφορές αυτή τη φορά δεν έχουν προηγούμενο! Επειδή όμως δεν είναι σωστό να λέμε ό,τι ένα περιοδικό βασίζεται μόνο στα δώρα του, ας δούμε συνοπτικά τα περιεχόμενα του: κατ' αρχάς μπορείτε να διαβάσετε ένα άρθρο του Μιχάλη Γελασάκη με την πληρέστερη καταγραφή των μελοποιήσεων στον Νίκο Καββαδία. Δύο πολύ καλές συνεντεύξεις που παραχώρησαν η Δανάη Παναγιωτοπούλου στον Σπύρο Αραβανή και ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος στον Αντώνη Περιβολάκη. Υπάρχουν ακόμη συνεντεύξεις του Χρήστου Αλεξόπουλου, του Γιάννη Γιοκαρίνη, του Βαγγέλη Κατσούλη και των Stereomatic. Οι συνεντεύξεις -cover stories του συγκεκριμένου τεύχους καλύφθηκαν από τον γράφοντα (με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη) και από τη Φωτεινή Λαμπρίδη (με τον Δημήτρη Αποστολάκη των Χαΐνηδων). Ο δε Αλκίνοος με τίμησε με την απόφαση του να εντάξει τη συνέντευξη μας στο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει από την Ίνδικτο με τις παρτιτούρες των τραγουδιών του! Διαβάστε ακόμη τις συνεντεύξεις που μου έδωσαν ο Γιάννης Παλαμίδας (λίγο...κουτσουρεμένη, εξ ου και θα αναρτηθεί σύντομα κι από δω) και ο Δημήτρης Πουλικάκος- για τον τελευταίο, επιφυλάσσομαι προσωπικά για τη δημοσίευση ολόκληρης της μεγάλης κουβέντας μας στο επόμενο δίφωνο!

Πρώτο cd- ντοκουμέντο το αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία! Για πρώτη φορά ακούμε και την πρώτη μελοποίηση στον ποιητή από τον Πάνο Σαββόπουλο και το 1971 με τη λογοκρισία μάλιστα της χούντας. Ανέκδοτες ηχογραφήσεις τραγουδιών του Μιχάλη Τρανουδάκη και του Χάρη Παπαδόπουλου σε ποίηση Καββαδία με τις φωνές της Σοφίας Μιχαηλίδου και του Βασίλη Λέκκα! Μια ανέκδοτη επίσης οργανική βερσιόν του Fata Morgana της Μαρίζας Κωχ από το αρχείο μου, καθώς και την, επίσης μελοποιημένη από τη Μαρίζα, Στεριανή ζάλη (πρώτη φορά σε ψηφιακή μορφή)! Εννοείται πως το cd επιμελήθηκε ο Γελασάκης, ο οποίος έχει ψώνιο με τον Καββαδία και γνωρίζει ακόμη και τα ονόματα όλων των πλοίων που είχε μπαρκάρει ο ποιητής! Ποιος μιλάει για ψώνιο; Δείτε το επόμενο cd...

Αναθεωρημένη έκδοση του cd- αφιέρωμα στη Φλέρυ Νταντωνάκη Μια φωνή, ένας μύθος που είχε κυκλοφορήσει προ τριετίας και που κυριολεκτικά είχε σώσει το τότε δίφωνο από το να βάλει...λουκέτο! Δέκα τραγούδια- ντοκουμέντα από τον παρθενικό δίσκο της Φλέρυς στην Αμερική μέχρι ανέκδοτες ζωντανές ηχογραφήσεις από μουσικές σκηνές και στούντιο των 80s! Αν για κάτι αξίζει το cd αυτό είναι για την εικόνα που δίνει της, εκτός Χατζιδάκι, επίσημης και ανεπίσημης δισκογραφίας της μεγαλύτερης τραγουδίστριας που είχαμε ποτέ!

Και ένα dvd, πολύ σημαντικό νομίζω, αφού περιέχει για πρώτη φορά σε δίσκο ακτίνας το αντεργκράουντ (ή καλτ, σύμφωνα με τον πρωταγωνιστή Πουλικάκο) αριστούργημα Αλδεβαράν του Ανδρέα Θωμόπουλου. Για να είμαστε ακριβείς, είναι η πρώτη φορά που το Αλδεβαράν βγαίνει επισήμως στη διανομή από το 1976 που γυρίστηκε! Ασπρόμαυρες εικόνες της Αθήνας των mid- 70s, τραγούδια του Bob Dylan και των Jethro Tull, σουρεαλιστικοί ποιητικοί διάλογοι- μονόλογοι και οι Εξαδάχτυλος on camera στην πλήρη ακμή τους με τον Γιάννη Bach Σπυρόπουλο στην τούμπα, τον Άγγελο Μαστοράκη στο σαξόφωνο και τον Σταύρο Λογαρίδη στην καπνισμένη φλογέρα! Ένα φιλμ που πάντα θα με συγκινεί, δεδομένου των σκηνών που μου είχε επιτρέψει ο Θωμόπουλος να χρησιμοποιήσω στο Ζωντανοί στο Κύτταρο- Σκηνές ροκ!

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το μπλοκ σας ειναι σαν ενας μαγικος κοσμος απο ανθρωπους, χρωματα, μουσικες και εργα που αγαπησαμε κι εξακολουθουμε να αγαπαμε. Ειστε ωραιος σαν Ελληνας, αν υποτεθει πως η μονη αξια του ελληνισμου σημερα βρισκεται στον πολιτισμο του.
Σας διαβαζω μαζι με τους δυο γιους μου και εχουμε σχεδον καταργησει τις εφημεριδες και τα περιοδικα.
Υπαρχει περιπτωση να σας δουμε καποτε κι απο κοντα;
Στην αγαπημενη Πλατωνος λεμε να ερθουμε οικογενειακως, παντως!!!

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
σας ευχαριστώ ειλικρινά για τα καλά σας λόγια και ευτυχώς που επεξηγείτε αυτό το "ωραίος ως...Έλληνας" που λέτε.
Ελάτε στο Κύτταρο στις παραστάσεις της Πλάτωνος, όπως σχεδιάζετε άλλωστε, και εκεί θα με βρείτε να τα πούμε από κοντά!

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Το Αλδεβαραν μαζί με τον Ερωδιό από την Γερμανία του Σταύρου Τορνε είναι δύο Ελληνικές ταινίες που κάτω από άλλες συνθήκες θα είχαν δημιουργήσει κανονικά Ελληνική Κινηματογραφική Σχολή.

Νομίζω ειδικά για το Αλδεβαράν ότι δεν πρέπει να έχει παιχτεί τα τελευταία 20 χρόνια, ούτε στην τηλεόραση.
Είναι σημαντική ταινία για παραπάνω από 5 λόγους που δεν είναι της παρούσης να σχολιάσω.

zelig on drugs είπε...

καλησπέρα αντώνη, καλά είσαι;

μια μικρή διόρθωση εκεί που λες για την έκδοση του βιβλίου με τις παρτιτούρες του Αλκίνοου.

είναι "η" Ίνδικτος και όχι "ο" Ίνδικτος...

εννοείται δε χρειάζεται να ανεβάσεις το σχόλιο...

χαιρετώ
Κ.

BOSKO είπε...

"Αισθηματική ηλικία"...
το Ένας ερωδιός για τη Γερμανία, όπου πρωταγωνιστούσε η Άννα Βηχ, η συχωρεμένη δασκάλα μου, είναι πράγματι αγαπημένη ταινία και για μένα. Plus η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι! Με το Αλδεβαράν, τα λέω στο post, πλέον έχω συνδεθεί συναισθηματικά λόγω της δικής μου ταινίας!

BOSKO είπε...

zelig on drugs...
γεια σου, Κώστα, με το ωραίο nickname σου! Χαθήκαμε...ούτε που ήξερα πως είναι "η" και όχι "ο Ίνδικτος", οπότε σπεύδω να διορθώσω!
ευχαριστώ!

Ανώνυμος είπε...

Ένα μεγάλο ευχαριστώ...
Νίκος Καββαδίας

Λίγο πριν συμπληρωθούν εκατό χρόνια από τη γέννηση
του Νίκου Καββαδία, αισθάνθηκα την ανάγκη να προσδώσω
σκέψεις συνακόλουθες των συναισθημάτων μου, ως ελάχιστο
φόρο τιμής στον άνθρωπο και το έργο του.
Στον άνθρωπο, που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της ύπαρξής του,
στις καρδιές όλων μας. Ο ποιητής, σε πείσμα της τελειότητας,
κατάφερε να τιθασέψει τα συναισθήματά του και να αποδώσει εικόνες
και σχήματα, στο άξιο επαινετικής κρίσης έργο του. Ένα έργο
προσωπικής μαρτυρίας και βίωσης, που αναδεικνύει την ανθρώπινη
συμπεριφορά και την κάθε στιγμή της τραγικότητάς της.
Ο ίδιος, δεν προσπάθησε να δραματοποιήσει τη ζωή του ναυτικού.
Η ίδια η ζωή του ναυτικού, είναι υποταγμένη στη μοίρα του,
στ’ αδιέξοδά του, στις λιγοστές του συμπάθειες…

Κατά μία έννοια, κρυπτογραφεί σε χρόνια δύσκολα
και μάχεται την αταξία. Προσεγγίζει τις όποιες ιδιαιτερότητες, αδυναμίες ή προτερήματα, καταγράφοντας τα σπουδαιότερα.
Υπαινίσσεται και κινείται σε κατεύθυνση ανάδειξης
των προβλημάτων, εγείροντας τις συνειδήσεις.

Ανεξάρτητα της οποιασδήποτε θεώρησης ή διαπίστωσης,
κατάφερε να ανατρέψει τις μέχρι τότε γνωστές ποιητικές φόρμες,
μεταβάλλοντας μία παλαιά συλλογιστική, σε σύγχρονη και διαχρονική. Αυτό δεν του συγχωρέθηκε. Στην Ελλάδα, υπήρξαν φωνές
που βιάστηκαν να μιλήσουν, να κατηγορήσουν…
Τον είπαν αιρετικό και φέροντα τη στοιχειωμένη γραφή.
Λίγοι κατάλαβαν, τι ήθελε να πει ο ποιητής, ο κοσμοπολίτης,
με τις αριστερές φιλελεύθερες ιδέες, με τα αξεπέραστα όρια.
Βέβαια, δεν είναι του παρόντος να αναφερθώ στον πολιτικό Καββαδία
ή στους προσφερόμενους της συγκριτικής ποίησης.

Θα παραμερίσω και θα αρκεστώ μόνο στα επωφελή:

Ο λόγος, που μνημονεύω την ιδιαιτερότητα της προσφοράς του,
είναι γιατί του οφείλουμε, εμείς οι ναυτικοί, οι πληγωμένοι
από τα θραύσματα της θηλιάς των στίχων του, που από την πρώιμη εφαρμογή της εξελικτικής λεκτικής του εμφάνισης, βγήκαμε ευνοημένοι. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσοι ποιητές κι αν έρθουν, το κραδασμικό ποιητικό του ανάκρουσμα, θα είναι πάντα άξιο της παίδευσης και έμπνευσής του, απόρροια της ψυχικής και πνευματικής καλλιέργειας του ποιητή, που δημιουργικά μεταβίβασε και εξάντλησε ό,τι πραγματεύτηκε. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, τον τάξαμε ‘Μόνο Πρώτο’

Κλείνοντας με τις ελάχιστες αυτές σκέψεις, και με τους αρμούς της δικής μου ψυχής, λιτούς από θλίψη, θα ήθελα, να αναφερθώ στον επικήδειο λόγο, που βρήκα στο βιβλίο «Ο Ναυτικός Και Το Πρόβλημα Της Μοναξιάς Στην Ποίηση Του Νίκου Καββαδία»
του Γιώργου Δεληγιάννη - (1946-1992).
Γράφει ο ίδιος: Θα τελειώσω με δυο λόγια αγάπης, που ειπώθηκαν τη μέρα εκείνη του Φλεβάρη στα 1975, πάνω στο μνήμα του ποιητή, όχι από ένα ομότεχνό του – και τον συνόδευαν πολλοί, όπως ο Τσίρκας, ο Τάσσος, ο Μόραλης, ο Παναγιωτόπουλος, ο Μπόστ, κ.ά. – μα από έναν συνάδελφό του, τον ναυτεργάτη Χρήστο Παντελίδη.

«Αγαπημένε μας σύντροφε ποιητή, ο χτεσινός άνεμος, έφερε σε μας
τους ναυτεργάτες, το πιο θλιβερό ραπόρτο. Το φορτηγό που περίμενες να σε πάρει, καθυστέρησε. Είναι τραβερσωμένο καταμεσίς του ωκεανού, ζωσμένο πούσι. Στα ποστάλια τέλειωσαν τα μαρκονίσματα. Οι ναύτες κρεμασμένοι στις σκαλωσιές, βάφουν τις άγκυρες, τραγουδώντας τα δικά σου τραγούδια…
…Ένας μαρκόνης ανήσυχος, χτες αργά έστειλε το ραπόρτο στ’ αγαπημένα σου Μαραμπού, να μη γρυλίζουν πια…
…Αδελφέ μας ποιητή, ξεκουράσου στην τελευταία σου κουκέτα. Στην πιο μικρή καμπίνα που γνώρισε ποτέ ναυτικός. Εμείς θα πάμε για σκάντζα βάρδια. Ένα καράβι που πλέει αλάργα χαμένο στο πούσι, αν βρεις τη ρότα του, θα μας πάρει. Για καλό κατευόδιο εμείς οι ναυτεργάτες σύντροφοί σου, σου αφήνουμε λίγο νερό φιλτραρισμένο απ’ τα μάτια μας, θαλασσινό νερό. Είναι μαζεμένο απ’ της θάλασσας τον καθάριο βυθό…

Γιώργος Ν. Μανέτας
Ποιητής
Μέλος της Επιτροπής Κρίσης
Νέων Μελών της Εταιρίας
Ελλήνων Λογοτεχνών.