Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

στη-χαλκίδα-το-τραγούδι-της-νένας-βενετσάνου-συνάντησε-τη-ζωγραφική-της-ελένης-μπούκουρα-αλταμούρα

Το να οδηγεί η Νένα Βενετσάνου, έξω να ρίχνει καρέκλες κι εσύ μέσα στ' αυτοκίνητο ν' ακούς μαζί της τα ολοκαίνουργια αδισκογράφητα τραγούδια της, είναι εμπειρία! I love Nena κι όπως έχω ξαναγράψει εδώ μέσα ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης-μουσικός που γνώρισα στα 16 μου, αφού είχε κουμπαριά με τη μαθηματικό μου από το λύκειο, με την οποία κάναμε και κάνουμε μέχρι σήμερα παρέα. Φτάσαμε στη Χαλκίδα τ' απογευματάκι. Μας υποδέχτηκαν ο Ιωάννου, ο Σολδάτος κι άλλοι γνωστοί και φίλοι του κινηματογραφικού συναφιού. Τελικά είναι όμορφο το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας. Σχεδόν οικογενειακή υπόθεση! Δεν υπάρχει ίχνος ανταγωνισμού ή πισώπλατων...μαχαιρωμάτων, όπως συνηθίζεται στο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης ή ακόμη και σ' αυτό της Δράμας. Ξέρω τι λέω, τό 'χω λουστεί αρκετά τα τελευταία οχτώ χρόνια. Χάρηκα που συνάντησα ήδη τον Στράτο Κερσανίδη, σύντροφο από την Εποχή, τον Αλευρά του αλησμόνητου Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι, τελευταίο ίσως ανόθευτο αντάρτη του ελληνικού σινεμά, τον Ανδρέα Τύρο, την Εύη Καραμπάτσου, τον Τάσο Ψαρρά κ.α. Κούνδουρος, Τεό, Γραμματικάκης και το υπόλοιπο βαρύ πυροβολικό εγκατέλειψαν το πρωί την γενέτειρα του Σκαρίμπα και του Σκαλκώτα. Ακόμη όμως συζητάνε τι έγινε εδώ χθες βράδυ στο τιμητικό αφιέρωμα για τον Κούνδουρο. Ανέβηκε, λέει, το θηρίο στο βήμα, έριξε μια ματιά στο πολυπληθές κοινό της αίθουσας και είπε: Σα να σας βλέπω όλους μέσα απ' το φέρετρο αισθάνομαι...Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να τρομάξω με το κουνδουρικό black humour, μια και ο Νίκος μέχρι πρόσφατα ούτε ν' αστειευτεί δεν ήθελε με το θάνατο. Έχει και συνέχεια η ιστορία! Μου έλεγε ο Σολδάτος, μετά το τέλος του τιμητικού αφιερώματος πήγαν να φάνε όλοι παρέα. Με το που μπαίνουν στην ταβέρνα, ο ταβερνιάρης παρακάμπτει τελείως τον Κούνδουρο, ορμάει στον Τεό, του σφίγγει το χέρι εγκάρδια και του λέει: Κύριε Αγγελόπουλε, είμαι πολύ χαρούμενος που σε γνώρισα πριν πεθάνω! Ο Κούνδουρος φυσικά τού το κράτησε του σινεφίλ ταβερνιάρη, οπότε ύστερα από λίγα λεπτά πάει μόνος του και του πετάει το εξής καταπληκτικό: Είμαι πολύ χαρούμενος που σε γνώρισα πριν πεθάνεις! Σείστηκε, λέει, η ταβέρνα από τα γέλια των θαμώνων, προερχόμενων ως επί το πλείστον από τον κιν/φικό χώρο. Ας πάω ξανά στο σήμερα και στο προγραμματισμένο αφιέρωμα στον Αντρέα Παγουλάτο. Είχα σκοπό να έλεγα δυο λόγια παραπάνω, αλλά τελικά στάθηκε αδύνατο. Η προβολή ενός 15λεπτου βίντεο με τον Αντρέα ολοζώντανο μπροστά μου να συζητάει περί τέχνης με τον Μανθούλη και τον Παπαστάθη, μου έφερε δάκρυα στα μάτια και παραλίγο να ξεσπάσω σε λυγμούς μέσα στην αίθουσα. Νομίζω ότι δεν απόφυγα να γίνω μελό στα λίγα λεπτά που μίλησα. Το ίδιο και η Νένα Βενετσάνου που ακολούθησε. Εμφανώς συγκινημένη αποκάλεσε τον Αντρέα Άγγελο που έφυγε τόσο πρόωρα και ξαφνικά από κοντά μας.

Και μια καλή ταινία, έτσι, για να κλείσει καλά και η πρώτη μέρα μου- μισή για την ακρίβεια- στο 4ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας. Το πορτραίτο που έφτιαξε η Κλεώνη Φλέσσα για την Ελένη Μπούκουρα- Αλταμούρα, την πρώτη Ελληνίδα ζωγράφο του 19ου αι., που σπούδασε ζωγραφική ντυμένη άντρας στη Ρώμη και στη Φλωρεντία, πάλεψε για το δικαίωμα της πρόσβασης των γυναικών στην τέχνη, ερωτεύθηκε και ασπάστηκε τον καθολικισμό προκειμένου να παντρευτεί τον Ιταλό ζωγράφο και επαναστάτη Σαβέριο Αλταμούρα και που όταν αυτός την εγκατέλειψε κι έφυγε με τον ένα τους γιό και την καλύτερη της φίλη ως ερωμένη του, εκείνη πήρε τα άλλα δυο παιδιά τους και γύρισε στην Ελλάδα. Αναγνωρισμένη πλέον στη χώρα της, με την Βασίλισσα Όλγα να της ζητάει μαθήματα ζωγραφικής, η ηρεμία στη ζωή της Ελένης δεν θα διαρκούσε πολύ. Θα χάσει από φυματίωση τη μοναχοκόρη της σε ηλικία 18 ετών και λίγα χρόνια αργότερα τον 26χρονο γιο της και επίσης διακεκριμένο ζωγράφο, από την ίδια ασθένεια. Απομονωμένη, θα κάψει τα περισσότερα έργα της, θα παραδοθεί στην τρέλα και στο τέλος θα πεθάνει στις Σπέτσες, ξεχασμένη απ' όλους...Με συγκίνησε πολύ το ντοκιμαντέρ της Φλέσσα. Της αξίζουν συγχαρητήρια και μόνο για την τόλμη της ν' ασχοληθεί με μία τέτοια γυναίκα, για την οποία μέχρι σήμερα δεν αναφέρεται τίποτα στα σχολικά βιβλία της ιστορίας της Τέχνης. Παρ' ότι πίσω απ' την κάμερα βρισκόταν ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, ένας δικός μου άνθρωπος, δεν έχω να σχολιάσω τίποτα για την κιν/φική προσέγγιση της σκηνοθέτιδας. Τι σημασία έχει άλλωστε πώς δείχνει κάτι κανείς, όταν αυτό το κάτι, αν και σημαντικό, δυστυχώς είναι άγνωστο και ο θεατής ρουφάει κυριολεκτικά κάθε πληροφορία που του δίνεται; Καλή δουλειά έκανε η Κλεώνη και μάλλον το ντοκιμαντέρ της θα έπρεπε να γίνει μέρος της διδακτέας ύλης, αν όχι στα ελληνικά σχολεία, τουλάχιστον στις σχολές ζωγραφικής. Και κάτι ακόμη: στο ντοκιμαντέρ όλως τυχαίως η Νένα Βενετσάνου ερμηνεύει δύο τραγούδια! Απερίγραπτη η χαρά της σκηνοθέτιδας που την είδε να προσέρχεται στην προβολή της ταινίας της!

10 σχόλια:

Αθανασία είπε...

Γειάσου καλό μου!πέρασα να πώ ένα γρήγορα γειάσου!είσαι καλά?τι κάνεις?...(έχω χάσει,λίιγα 'επεισόδια'τελευταία από το 'σήριαλ'της ζωούλας σου καθότι τρέχω πάλι,πανικόβλητη κ γιατί γίνεται γενικά χαμός,αυτό το καιρό στο σπίτι μου)....πολύυ ωραία η ιστορία της ζώης,της ζωγράφου Ελένης Αλταμούρα-Μπούκουρα την έχω διαβάσει,παλιότερα σε βιβλίο..σπουδαία γυναίκα..από τις λίγες με τόσο δυνατή προσωπικότητα στον αιώνα της...κ ωραία είναι κ η ιστορία της για τον έρωτα της με τον Σαβέριο Αλταμούρα,τον καθηγητή της τον οποίο τελικά,παντρέυτηκε κ έκανε μαζί του κ παιδιά...πολύ ωραίο βιβλίο..αλλά δε θυμάμαι που το χω...φιλάκια...

ΣΑΠΦΙΚΗ ΛΑΡΝΑΚΑ είπε...

Και η Αλταμούρα γκαίη ήταν, αλλά μάλλον η στραίητ σκηνοθέτιδα το απέκρυψε απ' τη βιογραφία της. Τρομερή επαναστάτρια της σαρκός!

BOSKO είπε...

Αθανασία...
δεν ήταν καθηγητής της Μπούκουρα ο Σαβέριο Αλταμούρα, αλλά συμφοιτητής της. Χαίρομαι που ήξερες την πρώτη Ελληνίδα ζωγράφο απ' το βιβλίο αυτό. Αλλά, που τό 'βαλες; ψάξ' το μην το χάσεις :-))))

BOSKO είπε...

ΣΑΠΦΙΚΗ ΛΑΡΝΑΚΑ...
πάλι την άνοιξαν τη λάρνακα αυτή, ίδια κι απαράλλαχτη με το "κουτάκι με τις μαλακίες", που λέγαμε παλιά; Δεν ήταν επαναστάτρια της σαρκός η Αλταμούρα, αλλά της ζωής και της τέχνης. Επίσης, γκέι δεν ήτανε. Ανόητη!

despinach. είπε...

Bosko, τρομερή η Ε.Αλταμούρα...και τι τραγική ιστορία της, έπαθα...λες κ κάποιοι άνθρωποι είναι καταραμένοι, ρε παιδί μου!
Ο Κούνδουρος δαιμόνιος κ φοβερός όπως πάντα...ώστε σαν να τους έβλεπε όλους μέσα από το φέρετρο λοιπόν? Να είναι γερός κ ευτυχώς τουλάχιστον που δεν βλέπει τι μπορεί να κρύβει μέσα της μία ζουρλική λάρνακα...
Η υπομονή, η αγάπη και το ήθος σου πάντως είναι αξιοθαύμαστα, από τον τρόπο που μιλάς για τον Κούνδουρο, αλλά κ για τον ποιητή και φίλο σας που χάθηκε ιδιαίτερα συγκινητικός κ καθόλου μελό...και το λέω αυτό επειδή ήθελες δεν ήθελες, με συγκίνησες κ του λόγου μου απέχω πολύ από το να είμαι μελό, που είναι το αντίθετο της λέξης μέλι...

Επίσης αγαπάμε και θαυμάζουμε Νένα Βενετσάνου!! Θεά!

BOSKO είπε...

Despina...
όπως βλέπω, δεν άφησες ασχολίαστο κανένα κομμάτι του post. Τον Κούνδουρο τον αγαπάω- είναι γνωστό αυτό- κι ας σκοτωνόμαστε τελευταία. Δεν θα του πήγαινα κόντρα για τίποτα στον κόσμο, κυρίως από σεβασμό στο έργο και στην ηλικία του. Ο Αντρέας πάλι είναι αναντικατάστατος και το διαπιστώνουμε καθημερινά όσοι είχαμε την τύχη να είμαστε δίπλα του. Εύλογη και η δική μου συγκίνηση, και της Βενετσάνου.

Velvet είπε...

Δεν γνωριζα για την ζωγραφο
Ελενη Μπουκουρα-Αλταμουρα
Μου εδωσες τον εναυσμα να μαθω περισσοτερα για αυτην
Ισως να κανω και μια αναρτηση

Γεια σου κυριε Bosko

BOSKO είπε...

Velvet2...
γειά σου και σένα, κύριε Velvet

ας ευχαριστήσουμε λοιπόν τη δημιουργό του ντοκιμαντέρ, Κλεώνη Φλέσσα, που έδωσε και σε μένα το έναυσμα να γράψω το post

ήξερα την ιστορία της Αλταμούρα, χωρίς λεπτομέρειες για τη ζωή της.

despinach. είπε...

Βοsko, εννοείται εύλογη η συγκίνηση! Το άλλο που λες για δεδομένο σε πρόσωπα με ιστορία (για την αγάπη κ προπαντώς τον σεβασμό), δυστυχώς δεν θεωρείται πάντα δεδομένο...ξέρεις, μα τι έχουν δει κι ακούσει τα αυτάκια μας!
Καληνυχτίζω!

BOSKO είπε...

Despina...
α, ναι, σε "έπιασα" τώρα! Θυμήθηκα την κουβέντα που είχαμε μεταξύ μπιρονιών και τζατζικίων μετά τις "Νύχτες Πρεμιέρας"!