Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

R.I.P. ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΛΙΑΝΙΔΗΣ (1923 - 2010)

Μετά τον Αλέκο Σακελλάριο, ο Γιάννης Δαλιανίδης υπήρξε ο δεύτερος στυλοβάτης του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου. Λαός και Κολωνάκι, Μερικοί το προτιμούν κρύο, Ο κατήφορος, Νόμος 4.000, Η χαρτοπαίχτρα, Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος, Ραντεβού στον αέρα, Μια Ελληνίδα στο χαρέμι, Μαριχουάνα Στοπ, Γαμπρός από το Λονδίνο είναι μερικές μόνο από τις ταινίες που έκαναν πιο ελαφρύ τον μεσημεριανό και τον βραδινό ύπνο των Ελλήνων κινηματογραφόφιλων και τηλεθεατών. Ρένα Βλαχοπούλου, Κώστας Βουτσάς, Ζωή Λάσκαρη, Χλόη Λιάσκου, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Νίκος Κούρκουλος, Μάρθα Καραγιάννη, Χρόνης Εξαρχάκος, Βαγγέλης Σειληνός, Βαγγέλης Βουλγαρίδης είναι μερικοί μόνο από τους πρωταγωνιστές του δαλιανίδειου θίασου που έκαναν λίγο πιο χαρούμενη και πιο όμορφη τη ζωή στη χώρα μας σε μία περίοδο πενήντα χρόνων. Σίγουρα δεν υπάρχει Έλληνας υπήκοος που να μην έχει δει έστω και μία ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη. Τα νέα για την άσχημη εξέλιξη της υγείας του και για το μοιραίο που πλησίαζε, είχαν φτάσει εδώ και λίγες εβδομάδες. Τότε που κάποιοι νεότεροι συνάδελφοι του, χαριτολογώντας, σχεδίαζαν συμβολική κατάληψη του Υπουργείου Πολιτισμού. Τον Δαλιανίδη μην τον υπολογίζετε, πετάχτηκε ένας απ' τους επαναστάτες, είναι στο νοσοκομείο με τα σωληνάκια. Αν και το θεωρούσα αναμενόμενο, λοιπόν, το κακό μαντάτο, ωστόσο με λύπησε και με συγκίνησε. Και γι' αυτό πριν από λίγες ώρες, όταν έπρεπε να μιλήσω με το κοινό αμέσως μετά την προβολή του Ζωντανοί στο Κύτταρο- Σκηνές Ροκ μέσα στο αμφιθέατρο του 9.84, ζήτησα ένα θερμό χειροκρότημα στη μνήμη του ανθρώπου και του σκηνοθέτη που έφυγε από κοντά μας. Βιογραφικά του θα βρείτε αρκετά στο διαδίκτυο. Εγώ να πω μόνο ότι ο Γιάννης Δαλιανίδης υπήρξε αριστερός μέχρι το τέλος, ασχέτως αν δεν τον ενδιέφερε ούτε κατά διάνοια η πολιτικοποίηση στην τέχνη που ασκούσε. Μικρή απόδειξη η κοσμική κηδεία του- κατ' επιθυμίαν του ιδίου- που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα στις 15.00 το μεσημέρι από το Α΄Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν 87 ετών, γεννημένος στις 31 Δεκεμβρίου του 1923.

13 σχόλια:

Χρήστος Α. Μιχαήλ είπε...

Η νύχτα της Τρίτης 12 Οκτωβρίου πέρασε στα σκαλάκια του Ερρίκος Ντυνάν για ένα έκτακτο περιστατικό (όχι δικού μου).

Ο γέροντας μου λέει, Έχω κι έναν φίλο μου εδώ. Γιατρό του λέω; Όχι, στην εντατική, μου απαντά. Ο Θεός μαζί του λέω, και ο γέρος μου κούνησε το κεφάλι χωρίς ελπίδα. Μετά από τέτοια βαριά ταλαιπωρία (προσθέστε και μια τραχειοτομή που του έγινε κάπου τότε) δυστυχώς δεν είχε ελπίδα.

Καλό ταξίδι ας έχει.

Ανώνυμος είπε...

Αντώνη, ο "Κατήφορος" και ο "Νόμος 4.000" δεν νομίζω οτι έκαναν ελαφρύτερη τη σιέστα ή τη ξάπλα μας.

Για τα υπόλοιπα, οκ.

Σπύρος

BOSKO είπε...

Χρηστος Α. Μιχαηλ...
καλό του ταξίδι...

BOSKO είπε...

Σπύρος...
μάλλον δεν κατάλαβες καλά εσύ ή εγώ δεν εκφράστηκα σωστά. Το "ελαφρύτερος ύπνος" ήταν κυριολεκτικό και δεν είχε καμία...μεταφορική σημασία. Ας πούμε, πως όταν βλέπεις θρίλερ, μετά κάποιοι έχουν εφιάλτες; Αντίθετα, οι ταινίες του Δαλιανίδη- ακόμη κι αυτές που ξεχωρίζεις- ήταν για όλη την οικογένεια με τα ηθικοπλαστικά τους διδάγματα κλπ. Εντούτοις, θεωρώ κι εγώ ότι ο "Νόμος 4.000" ήταν η σημαντικότερη ίσως ταινία του εκλιπόντος, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί διέσωσε μια ολόκληρη εποχή, μια κοινωνική κατάσταση των εγχώριων 60s, μέσα απ' τη μυθοπλασία της.

Rena Fan είπε...

Δεν θα πω πολλά εδώ (γιατί πρέπει να γράψω και τη δικιά μου ανάρτηση!...), θα πω μόνο πως του χρωστάμε τη Ρένα Βλαχοπούλου. Αν δεν υπήρχαν οι ταινίες του, ίσως η καριέρα της να μην είχε τη διάρκεια που είχε και ίσως κι εμείς δεν θα τη θυμόμασταν τόσο έντονα όσο τη θυμόμαστε σήμερα.

Πολύ ωραία η κίνησή σου, Αντώνη, να τον θυμηθείς σε μια "δικιά σου" στιγμή.

(συγνώμη αν το σχόλιο έρχεται για δεύτερη φορά, κάποιο πρόβλημα έχει ο blogger)

BOSKO είπε...

rena fan...
φαντάζομαι τι δουλειά θά 'χεις στο δικό σου blog και με πιάνει ίλιγγος!
ναι, δε μπορούσα να μην ζητήσω το ελάχιστο στη μνήμη του, τη στιγμή που η αίθουσα ήταν γεμάτη από κόσμο και κάποιοι φάνηκε πως δεν γνώριζαν καν την είδηση του θανάτου του.
μην ανησυχείς, μία φορά ήρθε το σχόλιο σου.

trashman είπε...

Προτιμώ τις καλτ δουλειές του στα 80s... και το Ρετιρέ βεβαίως βεβαίως! :)
Έχω παρουσιάσει και δυο ταινίες του στο blog μου..
Αντίο Γιάννη Δαλιανίδη... Φαντάζομαι στην κηδεία σου τη μηχανόβια συμμορία του Γαρδέλη σε σχηματισμό..

BOSKO είπε...

trashman...
τα 80s ήταν η απόλυτη παρακμή του Δαλιανίδη, αν υπολογίσουμε ότι στα τέλη του 1950- αρχές ΄60 έφτιαξε ένα επαγγελματικότατο ελληνικό σινεμά και ανέδειξε τους πρώτους κιν/φικούς σταρ αυτού του τόπου. Εντούτοις, cult διαμάντια όπως το "Έλα να γυμνωθούμε ντάρλινγκ", τα "Ισόβια", ακόμη και το ανεκδιήγητο τηλεοπτικό "Ρετιρέ", δεν μπορεί να τα παρακάμψει κανείς.
Ίσως βρεθώ στην κηδεία του αύριο, οπότε και θα επανέλθω με post- ανταπόκριση.

Βίκυ είπε...

Ήταν ωραίο που τον ανέφερες χθες -εγώ δεν είχα ακούσει για το χαμό του.
Όμως νομίζω ότι παραλίγο να σ' εκνευρίσει ο τύπος με την ερώτηση (χθες στο αμφιθέατρο, λέω)...

Βίκυ
(αυτή που μερικούς μήνες πριν σε είχε ρωτήσει εδώ για την προβολή του φιλμ της Φλέρυς, αν θυμάσαι. Και που τελικά δεν έχω δει ακόμη !)

BOSKO είπε...

Βίκυ...
βρε καλώς την!
άμα ερχόσουν χθες να μου μιλήσεις, σήμερα μπορεί και να είχες το dvd με τη Φλέρυ στα χέρια σου :-)))
ήταν να παιχτεί στο πρόγραμμα κι αυτό το ντοκιμαντέρ μου είχε ζητήσει ο διοργανωτής από τον Δήμο Αθηναίων, όμως δεν κόλλαγε- είπε- με τον "Μεγάλο Ερωτικό" του Βούλγαρη, που είχε μέσα πολύ Νταντωνάκη επίσης. Δεν το πολυκατάλαβα αυτό, αλλά δεν πειράζει, ήταν πολύ ωραία η χθεσινή προβολή και χάρηκα που το Κύτταρο παραμένει ζωντανό, μια πενταετία μετά τη δημιουργία του και τη φεστιβαλική πορεία του.
όσον αφορά τον κύριο που δεν ξέρω τι ακριβώς περίμενε ν' ακούσει από μένα, έχω να πω ότι κι αυτό όλο καλό ήταν στο πλαίσιο q&a του σκηνοθέτη με το κοινό. Πάντως έξω με έπιασαν και μου είπαν ότι πιθανώς να μην του άρεσε το κομμάτι της ταινίας με τις αναφορές στα ναρκωτικά- κάτι βέβαια που δε γινόταν αντικειμενικά να μείνει εκτός.
τι να πω, χάρηκα λοιπόν που ήσουν εκεί κι ας μη μας μιλάς :-)))

Βίκυ είπε...

θα σου μιλούσα, αλλά έμεινα ως το τέλος -για να δω οπωδήποτε τον "Μεγάλο Ερωτικό". Δεν σε είδα όταν βγήκα έξω. Νόμιζα ότι έφυγες μετά το δικό σου. (Το οποίο έχω ξαναδεί και μ αρέσει υπερβολικά -για συγκεκριμένους λόγους.)

Λοιπόν, τι θα γίνει με το ...θέμα μου ; Πώς θα δω την ταινία σου για τη Φλέρυ ;

Βίκυ

Νομίζω άλλο ήταν το πρόβλημα του κυρίου, αλλά ας μην το αναλύσουμε τώρα -επειδή οι υπόλοιποι άνθρωποι εδώ δεν γνωρίζουν και ίσως νιώθουν άβολα.

BOSKO είπε...

Βίκυ...
όντως, έφυγα αμέσως μετά την προβολή της ταινίας μου γιατί είχα κανονίσει να βρεθώ αλλού. Δεν πειράζει, τον είχα δει παλιότερα στην τηλεόραση τον, κατά Βούλγαρη, "Μεγάλο Ερωτικό". Εσύ που κάθισες και τό 'δες χθες, πως σου φάνηκε;
δεν πειράζει, δε θα νιώσει κανείς άβολα, για πες τι τον ενόχλησε τον κύριο αυτό και με τρώει η περιέργεια.
για το dvd, αν δεν έχεις πρόβλημα, άφησε το email σου και θα επικοινωνήσω!

Βίκυ είπε...

Σ ευχαριστώ πάρα πολύ !

Το mail μου είναι : vicky_positive@yahoo.gr

Ο "Μεγάλος Ερωτικός" μου άρεσε πολύ γιατί είχε κάτι το ...ποιητικό, όπως θεωρώ ότι έχει και ο συνονόματος δίσκος του Μάνου.
Πάντως δεν είχε αρκετή Φλέρυ -περισσότερο Ψαριανό είχε.

Περιμένω νέα σου. Καληνύχτα,
Βίκυ