Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

Ας κάνω ακόμη ένα post, καθώς αύριο χειρουργείται η μητέρα μου και προσπαθώ να ξορκίσω τον φόβο μου με κάθε τρόπο. Παραδόξως η ίδια δεν φοβάται ή έτσι δείχνει. Ωραία- μου είπε- θα μου κάνει και αύξηση ο ΟΓΑ στη σύνταξη! Πόσο θαυμάζω το κουράγιο αυτής της 75χρονης γυναίκας και τη θέληση της για ζωή! Θα τη χειρουργήσει ο καθηγητής Μπαϊρακτάρης, του οποίου το όνομα, ναι μεν παραπέμπει σε...χασαποταβέρνα, ο άνθρωπος όμως διαπρέπει εδώ και 30 χρόνια ως καρδιοχειρουργός στη Γερμανία. Πρόσφατα ήρθε στο Ωνάσειο, όπου σήμερα κατέχει τη θέση του διευθυντή της Α΄Καρδιοχειρουργικής Κλινικής. Μπαίνοντας στο θάλαμο (σωστή σουίτα), κοίταξε το πόδι της μάνας μου και σχολίασε σε έναν βοηθό του: Μμμμ, ωραίο κομμάτι! Τι κι αν κολακεύτηκε η κυρα-Ντίνα για τα κάλλη της- ο doctor δεν εννοούσε το πόδι της αυτό καθ'αυτό, αλλά την αρτηρία του! Πολύ καλή, συνέχισε, θα μας δώσει σίγουρα τα δύο από τα τρία αχρηστευμένα αγγεία! Και το τρίτο; αναρωτήθηκα εγώ χεσμένος πάνω μου. Την απορία μού την έλυσε λίγο αργότερα η νεαρή καρδιοχειρουργός ονόματι Κατερίνα, του team Μπαϊρακτάρη, όταν μας εξήγησε ότι θα χρησιμεύσει και η μαστική αρτηρία της μανούλας μου, κάτω από τον θώρακα της. Μπρρρ...Δεν πιστεύω να φοβάσαι, έκανα της κυρα-Ντίνας. Και τι μου απάντησε η θεά; Σώπα, καλέ, που φοβάμαι, το όνειρο μου ανέκαθεν ήταν να με ανοίξουν στα δύο σαν κονσέρβα ρίο-μάρε! Μετά, ξέροντας ότι ο doctor Μπαϊρακτάρης έχει ισχυρούς δεσμούς με τη Γερμανία, του έπιασε το μπίρι-μπίρι στα γερμανικά, έτσι ούτως ώστε οι νοσηλεύτριες τη ρωτούσαν στη συνέχεια τι έλεγαν οι δυο τους. Εντάξει, από αλτσχάιμερ καλά πάμε! Αφού η κυρα-Ντίνα ομιλεί ακόμη άπταιστα γερμανικά από το 1970 που επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα, καθάρισε με το συγκεκριμένο, επίσης κρίσιμο για την ηλικία της, θέμα. Μήπως δεν με αγχώνει κι αυτό; Νομίζετε δεν τρέμω μην πάω να δω τη μάνα μου μετά την εγχείρηση και μου λέει για το ότι είδε live τους Pink Floyd στην Πομπηία (στην καλύτερη) ή μου πει Ποιος είστε, κύριε; Γνωριζόμαστε; (στη χειρότερη)! Γιατί να ζω εγώ όλον αυτόν τον εφιάλτη; Τι έφταιξα; Ή μάλλον γιατί να τραβιέται έτσι αυτή η καλόψυχη γυναίκα, η Μάνα-Βράχος, στα γεράματα της; Πήγα κι έπιασα έως και τους ανθρώπους της εντατικής. Είναι ένα μέρος που αύριο μετά την επέμβαση, σκοπεύω να μην επισκεφτώ. Αν πρόκειται να δω τη μανούλα μου διασωληνωμένη για 5΄ και μετά να τη βλέπω όλο το βράδυ στον ύπνο μου, μακριά! Ας μεταφερθεί στο θάλαμο της κι ας πέσω με κλάματα χαράς στην αγκαλιά της, χωρίς όμως το live των Floyd στην Πομπηία και το Ποιος είστε, κύριε που λέγαμε πριν. Αύριο θά 'ναι ίσως η πιο δύσκολη μέρα της μέχρι τώρα ζωής μου. Στο πλάι μου, στο αίθριο του Ωνασείου, θα βρίσκονται από νωρίς το πρωί φίλοι αγαπημένοι που θα αλαφρύνουν την αγωνία μου. Η Λένα και η Βικτώρια ξεκινούν σε λίγο ολονύκτια προσευχή, όπως μου είπαν. Η Μαρίζα θα έρθει κι εκείνη στο Ωνάσειο. Έχω να πω πολλά -νά' μαστε καλά- για τη σημασία της Μαρίζας Κωχ στη λύση του δράματος που ζήσαμε και, δυστυχώς εξακολουθούμε να ζούμε, την τελευταία εβδομάδα. Η γυναίκα αυτή δεν είναι άνθρωπος, ειν' ένας άγγελος αλτρουισμού και αγάπης που έπεσε στη γη. Το γράφω τώρα και δακρύζω, όπως δάκρυσε κι η μάνα μου προ τριών ημερών, όταν μου ζήτησε μια φωτογραφία της Κωχ να τη βάλει στο εικονοστάσι της δίπλα στην Παναγία και τους Αγίους! Έχω να σας πω πολλά και θέλω να τα πω γιατί θα σκάσω! Όπως την εμπειρία μου από την επαφή μου με γιατρούς-κτήνη προτού πάμε στο Ωνάσειο, με δήθεν επιστήμονες που κοστολογούν την ανθρώπινη ζωή δύο και τρεις χιλιάδες ευρώ. Κι ακόμη, να ευχαριστήσω απ' τα βάθη της ψυχής μου φίλους γνωστούς, αλλά και άγνωστους μου αναγνώστες του blog που βρήκαν το τηλέφωνο μου και προσφέρθηκαν να δώσουν το πολύτιμο αίμα τους. Σας αγαπώ όλους! Συνεχίστε να σκέφτεστε θετικά για τη μητέρα μου κι εμένα αύριο! Πιάνει- λένε- κι ας μην έχουμε βρεθεί ποτέ από κοντά! Κι εσύ, Μπαϊρακτάρη μου, κάνε τα μαγικά σου, κόψε από δω, ράψε από κει, και θα σε κάνω γω άγαλμα στην αυλή του σπιτιού μου- εκεί όπου θα πάρω τη μάνα μου για κάνα δίμηνο να αναρρώσει, να σε βλέπουμε κάθε πρωί και να φιλάμε τα γερά μαρμάρινα χέρια σου!

18 σχόλια:

ακρη ελασσονας μανιταρια ελασσονας κοντοτασιος νικος είπε...

σκεψου θετικα και προσπαθησε να κοιμηθεις για να βγαλεις την δυσκολη αυριανη μερα ολα θα πανε τελεια καληνυκτα και καλη χρονια με τη μανα σου διπλα

Velvet είπε...

Τι μπορω να πω φιλε μου για το χιουμορ σου
Εγω στην θεση σου δεν θα μπορουσα να αρθρωσω λεξη
Οχι να εγραφα κι ολας
Σιγουρα εχεις παρει απο την κυρια Ντινα
Θα τα καταφερει βρε, μην ανησυχεις
Φοβιτσιαρη...

mahler76 είπε...

τι άλλο από καλή επιτυχία αύριο. Τίποτα. και σύντομα να είναι καλά και όρθια γερή και δυνατή.

BOSKO είπε...

nikos...
θετικότατα σκέφτομαι, νά 'σαι σίγουρος, ειδάλλως θα σιωπούσα!
μη σου πω ότι με έχει πιάσει υπερδιέγερση...σεξουαλική ως αντίδραση στο "μια μέσα στο θάνατο και μια μεσ' στη ζωή"...

BOSKO είπε...

Velvet...
ναι, πήρα κι απ' την κυρία Ντίνα, κυρίως όμως μού έκανε πολύ καλό η επίσκεψη στο Ωνάσειο. Κατάλαβα ότι οι άνθρωποι εκεί μέσα τα μπάι- πας τά 'χουν πραγματικά ψωμοτύρι! Νά 'ναι καλά κι αυτοί, κι η μάνα μου!

BOSKO είπε...

mahler76...
αυτή ειν' ευχή!
σ' ευχαριστώ!

Ανώνυμος είπε...

Μένω στο ότι τα πόδια της μητέρας σου έκαναν θραύση. Αυτό είναι πραγματικά υπέροχο (στον δικό μας δε μπορούσαν να βρουν τίποτα της προκοπής λόγω διαβήτη).

Έχε κατά νου ότι ενδέχεται το χειρουργείο να τραβήξει περισσότερο από την όποια αρχική εκτίμηση, αλλά αυτό δε θα σημαίνει "άσχημη πορεία". (Εμείς είχαμε κανένα εξάωρο συν, αλλά ... κέντησαν οι γιατροί!)

Όλα θα πάνε μια χαρά! Το Ωνάσειο αποτελεί εγγύηση επιτυχίας, κι όχι τόσο για την κατάρτηση του προσωπικού (καλοί γιατροί υπάρχουν κι αλλού), αλλά λόγω οργάνωσης. Εμείς είχαμε κοντέψει να τον χάσουμε από "δωράκι"-ενδονοσοκομειακή λοίμωξη από αλλού. Ε, εκεί τέτοια δεν έχει.

Καλή δύναμη και με το καλό να δεχτείς τα ευχάριστα νέα! (Λίγη προσοχή μόνο μη πλευριτωθείτε ομαδικώς οι υπόλοιποι στο αίθριο.)

Αφρόνη

BOSKO είπε...

Αφρόνη...
υπέροχο γι' ακόμη μια φορά το σχόλιο σου!
κοίτα, από τον γαμημένο διαβήτη έπαθε ότι έπαθε κι η μάνα μου. Μόνο που, έχουμε να το λέμε, τα πόδια της ανέκαθεν ήταν λεπτά και ίσια με φλέβες και ουχί φλεβίτη. Φτου φτου τα ποδαράκια της μανούλας μου...Σήμερα τα καλοκοίταζαν οι γιατροί ως το τέλειο για τη δουλειά τους κι αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα.
το χειρουργείο το υπολογίζουν σε ένα εξάωρο, απ' ότι μου είπαν. Δύο ώρες η διαδικασία της νάρκωσης και κάνα τετράωρο η όλη επέμβαση. Ο δε Μπαϊρακτάρης έχει τη φήμη του "γρήγορου" κι αυτό ειν' ότι καλύτερο για τέτοιου είδους εγχειρήσεις.
όντως, στο Ωνάσειο μπαίνεις κι είναι σαν το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης. Που το βρήκα αυτό; Λες κι έχω πάει ποτέ...Ενδονοσοκομειακή λοίμωξη δεν παίζει, ούτε κατά διάνοια. Όχι σαν το "Γεννηματάς" που έμπαζε το παράθυρο όλη νύχτα και κρυώσαμε κι εγώ κι η μάνα μου συν τοις άλλοις.
Κι όταν λέω αίθριο, εννοώ σε εσωτερικό χώρο. Με air-condition και τα ρέστα. Τεράστιο! Τύφλα νά 'χει το Μεμόριαλ! Πέρνα απ' το Ωνάσειο καμιά μέρα, για βόλτα έστω!
σ' ευχαριστώ!

Λεωνίδας Μαριδάκης είπε...

Ξεκουράσου Αντώνη, όλα θα πάνε όπως ευχόμαστε αύριο... το πιο σημαντικό είναι πως το Ωνάσειο θεωρείται ασφαλές σε σχέση με αλλού όσο αφορά τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις που είναι και ο πιο μεγάλος κίνδυνος σε αυτές τις εγχειρίσεις... στην εποχή μας δεν κινδυνεύουν οι άνθρωποι από τέτοιες επεμβάσεις ακόμα και σε μεγάλες ηλικίες πολύ μεγαλύτερες και από αυτή της μητέρας σου. Έτσι με την πολύ αγάπη, επιστήμη και άριστη ψυχολογία από την μεριά της πιστεύω πως όλα θα πάνε πραγματικά πολύ καλά, και θα έχεις την μανούλα σου να την χαίρεσαι για πολλά πολλά χρόνια ακόμα... άντε, με καλή πίστη η αυριανή μέρα!

ασωτος γιος είπε...

ολα θα πανε καλα και αυτο ειναι χρησμος
εξαλου το ωνασειο δεν ειναι τυχαιο
μην ανησυχεις

Ανώνυμος είπε...

Το Ωνάσειο, βρε, το ξέρω απ'έξω κι ανακατωτά. Εκεί τον εγχείρησαν και τον έσωσαν. (Τη λοίμωξη την είχε πριν από μη επαρκή αποστείρωση εργαλείων για το στεφανιογράφημα!)Και μόνο το ότι σε "καλοδέχεται" χωρίς να μυρίζει οινόπνευμα, εμένα μου έφτανε.

Είπες αίθριο και σκέφτηκα το εξωτερικό λόγω καπνίσματος (εκεί "τραβάει" πολύ).

Όσο για το πόσο καθαρό είναι και τι φροντίδα λαμβάνουν οι ασθενείς, θα το δεις και μόνος σου. Αρχόντισσα θα την έχουν τη μητέρα σου κι ούτε νερό δε θα χρειαστεί να της δώσεις. Σκέψου πως μέχρι που τον είχαν ξυρίσει στο πρόσωπο για να είναι περιποιημένος!

Κι επειδή είμαι Αφρόνη, να σου πω πως πήγαινα και στεκόμουν στα "κεφάλια" πριν την είσοδο κι είχα εσωτερική ομιλία με τους Ωνάσηδες!"Κάνατε πολλά εν ζωή, κοιτάξτε να κάνετε τώρα καλά εδώ μέσα για να αναπαύονται οι ψυχές σας!"

Ξέρω κι εγώ; Πάντως έπιανε.

Ανώνυμος είπε...

στέλνουμε θετική ενέργεια Μπόσκο!

Rena Fan είπε...

Καλή επιτυχία!

Και να μην ξανακάνετε γιορτές μέσα σε νοσοκομεία και χειρουργία...

Γιώργος είπε...

Καλή επιτυχία εύχομαι. Και η νέα χρονιά να βρει τη μητέρα σου γερή και δυνατή πάλι στο σπίτι σας.

Αθανασία είπε...

Καλημέρα καλό μου...κουράγιο μόνο αυτό ε,βλέπεις δεν είμαι εκεί τι να κάνω,και προσπαθώ μέσα από τα καλώδια του ιντερνέτ,να σου μιλάω από δώ γιανά ηρεμήσεις λίγο!!...μ'αρέσει όμως που ακόμη και πάνω στον απαίσιο,αυτόν εφιάλτη που ζείς τώρα,γιατί ένας εφιάλτης είναι και ο χειρότερος που μπορεί να δεί,κάποιος αυτό... εσύ...κάνεις χιούμορ και μάλιστα, όχι βλάκ-χιούμορ χιούμορ,εξαιρετικής ποιότητας!!μπράβο παιδί μου!!έτσι σε θέλω ΟΡΘΙΟΣ ρε φίλε!!και θα δείς ότι όλα θα πάνε,καλά....σ'αγαπάμε το ξέρεις άλλωστε αυτό....πάντως εγώ στη θέση σου,κακά τα ψέμματα φίλε θα είχα πάθει 40 εγκεφαλικά και δε κάνω πλάκα...εδώ τελευταία,που ο πατέρας μου διαγνώστηκε από γιατρό ότι έχει φραγμένες αρτηρίες κατά 25% όταν το άκουσα,μου ήρθε να λιποθυμήσω..και εσύ...μπράβο χαρά στο κουράγιο σου φίλε...εσύ θα ζήσεις 100χρόνια και δε κάνω πλάκα...να μας γράφεις τα νέα της μανούλας σου και τα δικά σου να μην ανυσηχούμε και μείς οκ? φιλάκια........

A.F.Marx είπε...

Σας στέλνουμε θετική ενέργεια και περιμένουμε να διαβάσουμε τα καλά νέα στην επόμενη ανάρτηση.

xomeritis είπε...

Ελπίζω να πήγαν όλα καλά. Καλή χρονιά νάχετε!

Nαυτίλος είπε...

Σας στέλνω όλες μου τις θετικές σκέψεις και τις καλύτερες ευχές, και παρότι δεν σας γνωρίζω από κοντά ελπίζω να ξεπεράσετε γρήγορα το συμβάν και να γελάτε σε λίγο καιρό με την μητέρα σας όταν το ξανασκεφτεστε! :)