Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

του-φερνάν-και-του-μάρκου-λεζέ

Κάποτε, δεν θυμάμαι πότε ακριβώς και γι' αυτό δεν λέω, μην είμαι ανακριβής, όταν τέλος πάντων είχα αποφοιτήσει από τη σχολή κινηματογράφου και ψαχνόμουν να μπω στον επαγγελματικό στίβο, οι δρόμοι μ' έβγαλαν μέχρι τον ΑΝΤ-1 και συγκεκριμένα τον Πρωινό καφέ της Ρούλας Κορομηλά, που τότε έσπαγε ρεκόρ θεαματικότητας! Δεν είχα καμία διάθεση να ενταχθώ σοβαρά στο team της εκπομπής και αν πήγα ήταν καθαρά για την πλάκα μου. Πόσω μάλλον, όταν το ίδιο πάνω -κάτω διάστημα, γυρνώντας από ταβέρνα σε ταβέρνα, ερχόμασταν αντιμέτωποι με οθόνες συντονισμένες σε κάποιο σόου της Ρούλας. Τελικά, απ' τη Ρούλα δε μπορεί να ξεφύγει κανείς, ήταν η εύστοχη παρατήρηση ενός αγανακτισμένου πρεσβύτερου φίλου που προτιμούσε τον Μπουκόφσκι και τον Παπαδιαμάντη και μαζί του κι εμείς! Δύο μέρες διήρκησε συνολικά το πέρασμα μου από τον Πρωινό καφέ, στις οποίες- αν πετύχαινα τον στόχο μου- θα τους είχα κάνει ανάστα ο Κύριος εκεί μέσα. Είχα επιλέξει τον τομέα του μοντάζ, λοιπόν. Έπρεπε να δουλέψουμε τη συνέντευξη κάποιας γηραιάς σικάτης κυρίας, συγγραφέως και κάργα δεξιούκλας, η οποία αν δεν απατώμαι είχε και στενή συγγένεια με τον ιδιοκτήτη του σταθμού. Βάσει όλων αυτών, επομένως, οφείλαμε να την περιποιηθούμε για να έβγαινε σωστή διανοούμενη έστω και κατά τη διάρκεια ενός προσεχούς Πρωινού καφέ! Η τύπισσα ήταν αφόρητη και τα λεγόμενα της σωστό μικροαστικό παραλήρημα. Έφαγα μιαν ολόκληρη μέρα σ' ένα στούντιο να δω τι θα κόψουμε και τι θ' αφήσουμε που νά 'χει κάποιο ενδιαφέρον. Δεν υπήρχε πολύς χρόνος, τη μια μέρα βλέπαμε όλο το υλικό και την άλλη κάναμε κοπτοραπτική. Ωστόσο, βρήκα τη λύση πολύ εύκολα και γρήγορα! Κάποια στιγμή ρωτούσε η ρεπόρτερ την ηλικιωμένη συγγραφέα περί των εικαστικών ενδιαφερόντων της. Α, βέβαια- είχε απαντήσει εκείνη- μου αρέσει πολύ η ζωγραφική. Αγαπώ τα έργα του Ντίρερ, του Πικάσσο, του Μανέ, εκείνου όμως η τέχνη που με συναρπάζει είναι του Λεζέ! Σημειωτέον ότι τη φράση Του Λεζέ, την έλεγε με παχύ ζήτα, ψευδογαλλιστί, ίδια με τη Νόρα Βαλσάμη στην Εξαφάνιση του Τζον Αυλακιώτη! Του Λεζέ, αυτό είναι...είπα μέσα μου κι έτσι, αντί να κάτσω να ψάξω πίνακες του σημαντικού κυβιστή προς επένδυση του λόγου της συνεντευξιαζόμενης, προτίμησα να ρίξω πλάνο με τη φάτσα του λαοφιλούς κωμικού Μάρκου Λεζέ! Αφού δεν μας διευκρινίζει ποιου Λεζέ, του Φερνάν ή του Μάρκου, τη συναρπάζει η τέχνη του, ας ρίξουμε εμείς τον δικό μας, που τον έχουμε και πιο εύκολο, πρότεινα στους συνεργάτες μου ή μάλλον στους προϊστάμενους μου, οι οποίοι παρεμπιπτόντως πέταγαν επίσης τη σκούφια τους για χαβαλέ. Όταν μπήκε το πλάνο με τη φωτογραφία του Μάρκου Λεζέ και η σοβαροφάνεια της κυρίας τινάχτηκε στον αέρα, αρχίσαμε να γελάμε μέχρι δακρύων. Δεν ξέρω αν τελικά προβλήθηκε έτσι το κομμάτι, αλλά μάλλον η καλλιτεχνική ιδέα μου απέτυχε οικτρά. Το ίδιο βράδυ με ειδοποίησαν να μην ξαναπατήσω απ' το κανάλι, έμαθα μάλιστα ότι με χαρακτήρισαν...πράκτορα του MEGA! Άκου να δεις, μέχρι εκεί έφτανε ο εγκέφαλος τους, παραπέρα δηλαδή δεν μπορούσε τίποτα άλλο να υπάρξει. Εκείνοι έχασαν, ίσα- ίσα που ένας Μάρκος Λεζές θα ήταν πολύ πιο ελκυστικό θέαμα για τις νοικοκυρές τηλεθεάτριες εν μέσω μιας ολότελα αδιάφορης συνέντευξης. Λίγες μέρες μετά αποχώρησε κι ένας φίλος από τον σταθμό, αυτός που είχε συστήσει και μένα εκεί. Με μία διαφορά: δεν τον εκπαραθύρωσαν, αλλά εκπαραθυρώθηκε μόνος του. Είχε πιάσει δουλειά ως σκηνοθέτης, τα βρόντηξε όμως κι έφυγε κακήν-κακώς όταν του ανέθεσαν να σκηνοθετήσει ρεπορτάζ με θέμα τα...τσαρούχια και τις φούντες τους! Πόσο ανόητο άραγε πρέπει να είναι ολόκληρο το τηλεοπτικό σκηνικό; Πόσο δυστυχισμένοι πρέπει να είναι οι άνθρωποι με στοιχειώδεις καλλιτεχνικές ανησυχίες που υποχρεώνονται να χτυπάνε κάρτα κάθε πρωί; Μακρυά, μακρυά! Χίλιες φορές εποικοδομητικότερη η ανεργία!

17 σχόλια:

Nikatsu είπε...

Τί έχεις περάσει κι εσύ κακόμοιρό μου παιδί και πόσο χαμηλά έχεις πέσει για να φτάσεις εδώ που έφτασες!!!

ασωτος γιος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
BOSKO είπε...

Nikatsu...
είδες; αυτά έχει η ζωή, που λέει κι ο λαός μας!

Μ. είπε...

Νασαι καλα με εκανες κ γελασα κ ειχα κ τις μαυρες μου αποψε..
Ακου τι θυμηθηκα.. Φοιτητρια στην ΑΣΚΤ με κομμενο το ρευμα πρεπει να βρω χρηματα οπωσδηποτε αλλα επειδη ειμαι και πολυ ξερο κεφαλι απο τους γονεις μου δεν καταδεχομαι να παρω. Με φωναζει μια θεια μου κ μου λεει Μαρακι η φιλεναδα μου θελει να μπογιατισει το σαλονι. Δεν της το κανεις εσυ να βγαλεις χαρτζιλικι; Βαζω φορμα τζην εργασιας παρακαλω κ παω. Την ωρα της δουλειας και ενω η μαστρομαρια βαφει- ο θεος να το κανει βαψιμο αφου δεν ηξερα την τυφλα μου- μου λεει η κυριουλα.. Εσυ βρε κοριτσακι μου τι σπουδαζεις; Κατι μου ειπε η θεια σου αλλα δεν το καταλαβα. Της απανταω κ εγω 'αυτο που σας κανω αυτη τη στιγμη; Ε..αυτο σπουδαζω'..
Λιγη ωρα μετα την ακουω στο τηλεφωνο που μιλαει με τον γιο της. Βασιλη τοξερες οτι τωρα οι μπογιατζηδες βγαινουν απο το πανεπιστημιο?
Τελικα ελαιοχρωματιστης δεν εγινα.
Η ετσι νομιζα! Γιατι τον τελευταιο χρονο που κανω αυτο που ακριβως αναρωτιεσαι..(Πόσο δυστυχισμένοι πρέπει να είναι οι άνθρωποι με στοιχειώδεις καλλιτεχνικές ανησυχίες που υποχρεώνονται να χτυπάνε κάρτα κάθε πρωί;)... ολα τα 8ωρα που αναγκαζομαι να μενω κλεισμενη σε ενα γραφειο, ζωγραφιζω με το νου μου τους τοιχους για να περναει η ωρα!!! Το πεΤρωμενο φυγειν αδυνατοΝ φιλε Αντωνη.
καληνυχτες και φιλια στη μητερα σου!

BOSKO είπε...

ασωτος γιος...
γιατί το διέγραψες; μια χαρά σχόλιο άφησες κι ετοιμαζόμουν να σου απαντήσω...

BOSKO είπε...

Μ. ...
γιατί, θα ξεχάσω εγώ που δούλευα σε τουριστικό γραφείο για ένα φεγγάρι και κόντεψα να πάθω κατάθλιψη; είπαμε, καλή και άγια η κατάθλα, αλλά νά 'χει και μια ουσία, μην μας τη φοράνε πού 'ναι ότι χειρότερο! Το νά 'σαι ζωγράφος και να μπογιατίζεις σαλόνια είναι το ίδιο ακριβώς με το νά 'σαι σκηνοθέτης και να πλανάρεις τσαρούχια...άσ' τα να πάνε, Μαράκι.

Ανώνυμος είπε...

Με μπερδέψατε...

Στο μυαλό μου τις διαχωρίζω λίγο τις καταστάσεις. Άλλο κάνω τον μπογιατζή για να βγάλω τπτ και να ζήσω -μια χαρά κι αξιοπρεπέστατη η φάση- κι άλλο με καλούν με την ιδιότητα του ζωγράφου για να κάνω τον ελαιοχρωματιστή, να βάλω και την υπογραφή μου από κάτω (αυτό είναι έκπτωση, είναι ξεφτίλα).

Μακάρι όλοι να εργαζόμασταν στο τομέα που τον "έχουμε" και μπορούμε, αλλά... η κατάσταση είναι γνωστη. Όχι όμως να φτάσουμε και να μιλάμε για "στοιχειώδεις καλλιτεχνικές ανησυχίες" που θα μας έβαζαν και σε αντίστοιχα πόστα.

Εκτός αν θέλετε να μου οργανώσετε συναυλία (εννοείται με μοναδική ερμηνεύτρια εμένα!). Να σκούζω ελεύθερα κι όποιον πάρει ο χάρος (θα πάρει αρκετούς φαντάζομαι).

Κλυτία

BOSKO είπε...

Κλυτία...
νομίζω η Μαρία ήταν αρκετά επεξηγηματική. Δεν πήγε με την ιδιότητα της ζωγράφου να βάψει τους τοίχους της θείτσας, απλά όταν τη ρώτησε εκείνη τι δουλειά κάνει, προφανώς για να την αποφύγει με ελαφρά, της είπε ότι της είπε. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα.
τι σχέση, επίσης, έχουν οι "στοιχειώδεις καλλιτεχνικές ευαισθησίες" που λέω με τα πόστα που λες εσύ; ένα σχόλιο έκανα απλά για τον σκληρό και ιλαροτραγικό κόσμο της TV που τα θέλει όλα στο πόδι και δεν κοιτάει τίποτα άλλο πέραν του διαφημιστικού χρόνου.
α, τόσο καλλίφωνη είσαι; Γιατί όχι να μην τραγουδήσεις δημόσια κι εσύ κι όχι για πάρτη σου αποκλειστικά; ξέρεις πόσοι πλασάρονται για τραγουδιστές κι εμείς δεν τους φταίμε σε τίποτα;
καλημερίζω

Ανώνυμος είπε...

Μα δε με μπέρδεψε ούτε το αρχικό ποστ, ούτε η Μαρία (που μου φαίνεται κι η πιο συνειδητοποιημένη)...

Εσύ με μπέρδεψες με το τουριστικό γραφείο, αλλά δεν κατάλαβα τι ακριβώς έκανες εκεί για να το προχωρήσω.

Μετά σκέφτηκα ότι όλο και σε κάποιον θα βγει ένα "πεσ'τα χρυσόστομε" έχοντας κατά νου ταλέντο που (δεν) έχει (στην Ελλάδα ζούμε). Καλή ώρα όπως εγώ με τη "θεσπέσια" φωνή μου.

Ψιλομπάχαλο το έκανα (πάλι). Την dizzy καλημέρα μου.
Κλυτία

BOSKO είπε...

Κλυτία...
στο τουριστικό γραφείο, δούλευα ως τηλεφωνητής που έψηνε τον κόσμο να μπει στο πρόγραμμα time sharing. Θυμάμαι να έχω δίπλα τον καφέ μου, να σκυλοβαριέμαι και να κρυφοκοιτάζω συνέχεια το πρώτο δημοσιευμένο κείμενο μου στο ΠΟΠ+ΡΟΚ (το καλό ΠΟΠ+ΡΟΚ, όχι το καραγκιοζιλίδικο των Modern Times). Σε πληροφορώ ότι όλοι τσίμπαγαν κι έφτασα στο σημείο να βγάζω 150.000 δραχμές το μήνα. Κάποια στιγμή, όμως, έπεσα σ' έναν φουκαρά, ψιλοχαζούλης θα ήταν, ο οποίος ετοιμαζόταν να βγάλει ένα σωρό λεφτά απ' τον λογαριασμό της αδερφής του και να τα καταθέσει στην συγκεκριμένη εταιρεία που του πρόσφερε διακοπές για μια εβδομάδα επί πέντε χρόνια στις Σεϋχέλλες και στο Τιμπουκτού, ξέρω ΄γω. Βγήκα έξω, πήγα σε τηλεφωνικό θάλαμο, του τηλεφώνησα και του είπα να μην κάνει καμία κίνηση, ούτε να πάει σε κανένα ενημερωτικό ραντεβού. Εκείνη η μέρα ήταν κι η τελευταία μου στο τουριστικό γραφείο, στο οποίο, παρ' όλα αυτά, δούλεψα ψιλοευχάριστα (μη φανταστείς και πολύ...) και την έβγαζα μια χαρά από οικονομικής άποψης.

Ανώνυμος είπε...

Πάσα απορία ελύθει. :)

Κοίτα, το "στρίβω μια βίδα" με τη βαριεστημάρα/ακύρωση που μου προσφέρει απλόχερα, μπορώ να το δεχτώ σαν εργασία (το αντέχω), αρκεί αυτό που απαιτεί τη βίδα για να παραχθεί να μην είναι "ανήθικο". Νομίζω ότι κάπως έτσι λειτούργησες κι εσύ.

Μπράβο για την πρωτοβουλία σου να ενημερώσεις το "θύμα" και να την κάνεις. Πόσοι θα έκαναν το ίδιο; Ας μη το πιάσουμε σα θέμα...

Κλυτία

BOSKO είπε...

Κλυτία...
όχι απλά τον ενημέρωσα, αλλά θυμάμαι ότι πριν βγω έξω για να του τηλεφωνήσω, σχεδόν είχα δακρύσει με την αφέλεια, για να μην πω, χαζομάρα του. Τότε είπα μέσα μου ότι η εταιρεία αποσκοπούσε στην εκμετάλλευση και τίποτα περισσότερο, εξ ου και δε γινόταν να τ' αντέξω. Την έκανα, λέγοντας τους μάλιστα ότι είναι στυγνοί απατεώνες. Κι αυτοί, όχι μόνο δεν πήραν στραβά τις ανοιχτές κατηγορίες μου, αλλά με παρακαλούσαν να μείνω, αφού προφανώς τούς έβγαζα φράγκα. Σκέτη φρίκη...

trashman είπε...

Μάρκος Λεζές κι εδώ; Μπόσκο μη μου κλέβεις το ψωμάκι.. ένα μπλογκ έχω κι εγώ...

BOSKO είπε...

trashman...
αφού ξέρεις ότι κι εγώ έχω πολλές trashman-ικές ιστορίες από τον έντιμο βίο μου. Μη μου στερείς τις μνήμες :-))

trashman είπε...

Απλώς στο μπλογκ μου έτυχε να παρουσιάζω βιντεοταινία του Λεζέ. Δεν τσίμπησες, σε παραδέχομαι. :)

BOSKO είπε...

trashman...
μη με παρεξηγήσεις, αλλά να σου πω τη μαύρη αλήθεια μου, δεν μπήκα καν στο blog σου να δω την ανάρτηση σου. Ούτε γενικώς μπαίνω στα άλλα blogs, με σπάνιες εξαιρέσεις κάθε φορά. Λίγο εγωκεντρικό ακούγεται, αλλά- ειλικρινά- άμα μπαίνω σε άλλα blogs κολλάω και μετά χάνεται πολύτιμος χρόνος...

thras είπε...

χαχαχαχαχααχαχαχαχαχααχαχαχαχαχααα
πράκτορας του μεγκα!! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχαχα