Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

η-επιμελώς-ατιμέλητη-σύμπραξη-του-απόστολου-ρίζου-και-του-αλέξανδρου-εμμανουηλίδη

Τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη τον έχω δει αρκετές φορές επί σκηνής τα τελευταία χρόνια, ενώ τον Απόστολο Ρίζο τον είδα χθες βράδυ για πρώτη φορά. Ένας νέος καλλιτέχνης που εκτιμώ, που γνωρίσαμε ως ερμηνευτή του Νίκου Ζούδιαρη και άλλων δημιουργών και που με εξέπληξε ευχάριστα με το προσωπικό του άλμπουμ, Τι είδες που δεν είδα εγώ;

Η σύμπραξη του Ρίζου με τον Εμμανουηλίδη σε ένα πρόγραμμα υπό τον τίτλο Επιμελώς ατιμέλητα, εδώ και μέρες ακουγόταν πολύ! Και ίσως γι' αυτό ακριβώς να γέμισε και ο Πυρήνας, μια μικρή παρεΐστικη μουσική σκηνή στο κέντρο της Αθήνας. Ο χαρακτηρισμός Παρεΐστικη δεν είναι αναγκαστικά καλός, αφού συνήθως πηγαίνουν οι ίδιοι άνθρωποι, ακόμη κι οι ίδιοι καλλιτέχνες, για ν' ακούσουν ο ένας τον άλλον. Δεν πιστεύω ότι έτσι κοινωνείται σωστά η τέχνη τους, αντιθέτως, μιας και το λεγόμενο έντεχνο πνέει τα λοίσθια, δημιουργείται η εντύπωση της δημιουργίας ενός γκέττου, απομονωμένου από τα καινούργια ακούσματα ή ερεθίσματα, ελαφρώς συντηρητικού, ερμητικά κλειστού και ενίοτε απολιθωματικής φύσεως. Τι προτείνεις; θα μου πεις...Τίποτα, θα σου απαντήσω, αρκεί που οι νέοι τραγουδοποιοί εξακολουθούν να παράγουν ένα αξιοπρεπές είδος τραγουδιού και να είναι δημιουργικοί σε δύσκολους καιρούς.


Το ρεπερτόριο φυσικό ήταν να κινηθεί μεταξύ των δισκογραφικών εργασιών του Ρίζου και του Εμμανουηλίδη, καθώς και ν' ακουστούν διασκευές σε τραγούδια των Μ. Θεοδωράκη, Δ. Παπαδημητρίου, Ν. Ζούδιαρη, Δ. Παναγιωτοπούλου, Ν. Χαλβατζή κ.α. Στην περίπτωση του προγράμματος Επιμελώς ατιμέλητα, ουδόλως με ενόχλησε η έλλειψη μπάντας. Άλλωστε, η αισθητική αυτή του Παίζουμε σαν στο σπίτι μας με τις κιθάρες μας, ταίριαξε απ' τη μια με όλη αυτή την κατάσταση του Πυρήνα και απ' την άλλη με τις προθέσεις των δύο τραγουδοποιών να ευχαριστήσουν ένα κοινό που τους ακολουθεί πιστά, φαντάζομαι, σε κάθε εμφάνιση τους.



Κι εγώ που πλέον δεν ακολουθώ πιστά κανέναν, πέρασα καλά άραγε; Ναι, θα έλεγα, για διάφορους λόγους. Κατά πρώτον, που ξανάκουσα ένα ολόκληρο μαγαζί να τραγουδάει με μία φωνή στίχους του Γ. Σεφέρη στην εξαιρετική μελοποίηση του Εμμανουηλίδη, του παιδιού από τις Σέρρες με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο στην κατασκευή τραγουδιών. Ύστερα ήταν και η παρουσία του Ρίζου, του δημιουργού, για τον οποίο πήγα χθες στον Πυρήνα, και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Με μια φωνή που παρέπεμπε σε βυζαντινό ιεροφάντη, δικαίωσε την άποψη μου ότι κατέθεσε πέρσι ένα καλό άλμπουμ ντυλανικών καταβολών (όμορφη η χρήση της φυσαρμόνικας σε αρκετά από τα τραγούδια του) ή για την ακρίβεια ένα concept δεκατεσσάρων αδιάσπαστων μουσικών ιστοριών περί έρωτος, ακόμη και περί της επερχόμενης - όταν κυκλοφορούσε το cd - πατρότητας. Το τραγούδι Σ' ακολουθώ, που γράφτηκε τον περασμένο Αύγουστο, ήταν το μοναδικό ανέκδοτο που παρουσίασε ο Ρίζος και που ακόμη τριγυρίζουν στ' αυτιά μου οι, υπαρξιακής φύσης και έντονα κοινωνικοί, στίχοι του.



Ένα ανέκδοτο τραγούδι του παρουσίασε και ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης με τη Μαρία Παπαγεωργίου, από τον επικείμενο δεύτερο κοινό δίσκο τους. Ωραία απλωμένη μελωδία, ερωτικοί στίχοι μεν, αρκετά ανεβασμένοι από τον μέσο όρο τραγουδιών ανάλογου ύφους δε, κυρίως όμως με εμφανέστατη την αγωνία τους να υπηρετήσουν μπροστά στο κοινό την τέχνη του αληθινού τραγουδιού. Τελικά μάλλον είχε κερδίσει και μένα αυτή η παρεΐστικη διάθεση της βραδυάς!



Στο φινάλε, η Νατάσσα Μποφίλιου ανέβηκε στη σκηνή, παρακινούμενη από τους δύο τραγουδοποιούς και το κοινό του Πυρήνα, ερμηνεύοντας την Πιο μεγάλη ώρα του Άκη Πάνου για δύο κιθάρες, σε μία απρόβλεπτη, εμπνευσμένη μουσικά εν είδει αυτοσχεδιασμού, απόδοση του συγκεκριμένου λαϊκού τραγουδιού. Σύντομα θα βρεθώ στο στούντιο Subways, όπου η Μποφίλιου ξεκινά τις ηχογραφήσεις του καινούργιου δίσκου της, πάντα με τον Καραμουρατίδη και τον Ευαγγελάτο, για μία αποκλειστική ανταπόκριση. Χθες βράδυ στον Πυρήνα, τον Απόστολο Ρίζο και τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη τίμησαν με την παρουσία τους, εκτός από τη Ν. Μποφίλιου και τη Μ. Παπαγεωργίου, και οι ποιητές Λίνος Ιωαννίδης και Σπύρος Αραβανής, η Λιζέτα Καλημέρη, ο Δώρος Δημοσθένους, ο Παύλος Συνοδινός, ο Νίκος Χαλβατζής, ο Άγγελος Αγγέλου, η Έμυ Σίνη, ο Νεοκλής Νεοφυτίδης, η Λίνα Σωπιάδου.

* η παράσταση Επιμελώς ατιμέλητα των Απόστολου Ρίζου - Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη θα επαναληφθεί εκτάκτως στον Πυρήνα το επόμενο Σάββατο 15 Οκτωβρίου.

5 σχόλια:

ΓρεγΚ* είπε...

Βρεθήκαμε κι εμείς εκεί και περάσαμε πολύ πολύ ωραία! Όσο για την ερχόμενη ανταπόκριση... αναμένουμε!!

BOSKO είπε...

ΓρεγΚ*...
κάτσε να βρεθεί χρόνος διότι είναι και στου διαόλου τη μάνα το στούντιο. Θέλω να πάω, όμως, και να μεταφέρω όλο το κλίμα των ηχογραφήσεων. Εσείς...αναμείνατε!

Υπερμίκης είπε...

Συγχαρητήρια στα καινούργια ταλέντα που εξακολουθούν να δημιουργούν χωρίς να πτοούντε από τις ενίοτε κακές επικρίσεις ως αναφορά το έργο τους και την έκφραση ιδεών τους ή ακόμη και την όλη τους στάση ή συμπεριφορά όταν έρχονται σε επαφή με προσωπικότητες κύρους...
Ποιο ή ποια τραγούδια του Μίκη διασκεύασαν;Επιτυχημένες διασκευές σαν αυτές της Γιαννάτου και της Αλεξίου στο Χάθηκα;Την γνωρίζεις πιστεύω την αδυναμία μου για το έργο του Θεοδωράκη αλλά και πολλών άλλων τραγουδοποιών..

BOSKO είπε...

Υπερμίκης...
ε, με τέτοιο nickname, λες να μην σε κατάλαβα απ' την πρώτη στιγμή ότι είσαι κάργα θεοδωρακικός; ωραία, τότε κι εγώ θα μετονομαστώ σε...Υπερμάνος!
τα παιδιά τραγούδησαν το "Ποιος τη ζωή μου" από τα "Τραγούδια του Αγώνα" και ο Ρίζος μόνος του το "Κάποτε θά 'ρθουν" από τον κιν/φικό "Ασυμβίβαστο".
πάντως, μού 'χει κάνει εντύπωση που ξανακούγονται τραγούδια του Μίκη αυτόν τον καιρό σε μουσικές σκηνές, κάτι να λέει αυτό ενδεχομένως!

Υπερμίκης είπε...

Δεν χρειάζεται να το αλλάξεις..Διάλεξες ένα πολύ ωραίο νικνέιμ που ταιριάζει απόλυτα μ΄αυτά που
γράφεις!Και τι γλυκύτατη λέξη που είναι το άσμα στον πληθυντικό!Τα δε μιάσματα μου κέντρισαν το ενδιαφέρον να πρωτομπώ στο ιστολόγιό σου..και σιγά-σιγά μολύνθηκα στην κυριολεξία..Πάντοτε με τραβούσαν τα καλλιτεχνικά.(αν με προσέλκυε το χρηματιστήριο θα ήμουν πλούσιος τώρα..)Το Δίφωνο κάποτε το διάβαζα από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του σελίδα...

Ωραία η επιλογή του Ρίζου.Φοβόμουν ότι θα μου έλεγες ότι διάλεξαν το Αγάπη μου Αγάπη μου από τη Φαίδρα.Παραακούστηκε αυτό το τραγούδι-υπάρχει κανένας καλλιτέχνης που δεν το τραγούδησε ακόμα;- όπως επίσης και το Επτά τραγούδια του Μανου από την ταινία του Κακογιάννη.Το Κάποτε θάρθουν είναι πολύ της μόδας τα τελευταιά χρόνια.Κι άλλοι τραγουδοποιοί το συμπεριλάβανε στο ρεπερτόριό τους.Ένας απ΄αυτους ήταν και ο Μαχαιρίτσας αν δεν γελιέμαι.Νομίζω ότι το τραγούδησε
και ο Τσακνής καθώς επίσης και ο Λέκκας.Και οι Κατσιμιχαίοι διασκεύασαν πολύ ωραία ένα τραγούδι του Μίκη.Δεν θυμάμαι ποιο.Ίσως να επρόκειτο γι αυτό το τραγούδι.
Και επειδή έχω την στάμπα του Θεοδωρακικού ας υπενθυμίσω ότι υπεραγαπώ πολλά τραγούδια του Χατζιδάκι.Και πολλές φορές τα λιγώτερο γνωστά..Αυτή τη στιγμή στριφογυρίζει στο μυαλό μου το Μητέρα κι Αδελφή.Είναι τόσο μελωδικό και θληβερό συγχρόνως.Από τη Μελισσάνθη;;Εγώ το πρωτοάκουσα από την Φλέρυ.Το βινίλιο τα Λειτουγικά το είχα λιώσει.Δεν το χόρταινα.Αυτό κι αν είναι τρέλα!!