Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

το-soundtrack-του-απεργιακού-διήμερου-ανήκει-στη-joan-baez


Δεν γνώριζα ότι η Joan Baez έχει τραγουδήσει το Brothers in arms των Dire Straits! Το ανακάλυψα σήμερα στο youtube, αφού ξανάκουσα πρόσφατα όλα τα άλμπουμ της μονοκοπανιά, ελέω του μηχανήματος που μου δάνεισαν προς μετατροπή των βινυλίων μου σε mp3 tracks. Θυμάμαι πού 'χα πάρει πέρσι στο Βερολίνο το Songbook της με τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ της και ο Αλκίνοος με κοίταζε παράξενα, λες και έφερνα στο φως κάποιον παλαιοντολογικό θησαυρό - τέτοια χαρά είχα! Δεν ξέρω ακόμη αν αληθεύει η ιστορία που θέλει τη Joan Baez να έχει έρθει στο Λυκαβηττό για συναυλία, το 1976 ή το ΄80 και να λέει στο ελληνικό κοινό "λυπάμαι πολύ που έχετε χούντα"! Αστείο είναι, απ' τη μια, όπως και να το δει κανείς, απ' την άλλη όμως φανερώνει την πίστη της μεγάλης Αμερικανίδας καλλιτέχνιδας στα αριστερά ιδεώδη, τα οποία δεν ξεπούλησε ποτέ στα 70 χρόνια που ζει σ' αυτόν τον πλανήτη. Τη θεωρώ μία από τις σημαντικότερες γυναικείες φωνές του 20ου αι. και μία δύναμη που σε ηρεμεί αντί να σε οργίζει, παρ' όλα τα αντιδραστικά μηνύματα που μεταφέρει. Γιατί το τραγούδι για τη Baez, είτε πρόκειται για τις συνθέσεις του Dylan και το δικό της Diamonds and Rust, είτε για το Don't cry for me Argentina, το Brothers in arms και τις παραδοσιακές folk μπαλάντες, ανέκαθεν στόχευε στη διαμαρτυρία και γινόταν όπλο στα χείλη της. Τη λατρεύω και θέλω να συνεχίσει να είναι παραγωγική και να εμφανίζεται όπου μπορεί - η παρουσία της και ο λόγος της, ακόμη και σ' αυτή την ηλικία, είναι κανονικές αξίες στους δύσκολους καιρούς που περνούν οι άνθρωποι παγκοσμίως. Πριν από λίγη ώρα μίλησα με τον ηθοποιό Νίκο Καλογερόπουλο για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ που ετοιμάζω. Από το κινητό τηλέφωνο του, ακούγονταν φωνές. Που είσαι, ρώτησα, σε πρόβα; Τι πρόβα, ρε συ, δεν ακούς; Στη διαδήλωση βρίσκομαι, μου απάντησε. Κι εγώ είμαι σπίτι κι ακούω Joan Beaz, τον ενημέρωσα! Δεν πειράζει, σα να βρίσκεσαι κι εσύ εδώ είναι, ξαναείπε ο Νίκος και γελάσαμε. Αύριο και μεθαύριο παραλύει όλη η χώρα εν μέσω παραιτήσεων βουλευτών με στοιχειώδη τσίπα, βουνών από σκουπίδια και των πρώτων αρουραίων που βγήκαν στο σεργιάνι, αυτοκτονιών, παραπόνων, μιζέριας, κατάθλιψης, ξεφτίλας, θυμού και απελπισίας. Θα είμαστε ξανά στους δρόμους με όλους τους καταπιεσμένους και απηυδυσμένους συμπολίτες - συνανθρώπους μας. Και μπορεί να μην έχουμε να διαδηλώσουμε εναντίον καμίας εισβολής στο Βιετνάμ ή στην Καμπότζη, περιμένοντας τη "σκληρή βροχή να πέσει" (ή τη "βροχούλα που καίει καλύβια", συμφώνως και με τον Διονύση Σαββόπουλο του Φορτηγού), όπως έκανε η Joan Baez στα 60s με το ντυλανικό A hard rain' s gonna fall, ο εχθρός όμως τώρα είναι πολύ πιο ύπουλος, υπόγειος και συνεπώς επικίνδυνος. Αν έχετε κι εσείς στοιχειώδη τσίπα, σαν και τον Ρομπόπουλο του ΠΑΣΟΚ που παραιτήθηκε από το αξίωμα του, επειδή ουδέποτε κατάλαβε τι ψήφιζε όταν τέλος πάντων ψήφιζε το μνημόνιο, να είστε στο δρόμο το ερχόμενο διήμερο. Αν μη τι άλλο, για να έχουμε όλοι καθαρή τη συνείδηση μας, για να πολεμήσουμε τον ωχαδερφισμό, εξίσου βλαβερό με το μεγάλο Κακό, και για να σώσουμε έστω στο παρά τρία την τιμή και την υπόληψη ενός ολόκληρου λαού. Δεν λέω πατρίδα, αυτήν την έχω γραμμένη εκεί που δεν πιάνει μελάνι, όπως γραμμένους είχε κι η ίδια από τα πιο παραγωγικά της κύτταρα μέχρι τον πιο απλό εργάτη της, τον ηλικιωμένο, τον άρρωστο, τον φυλακισμένο και τον συνταξιούχο.

10 σχόλια:

christosk είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=dC5o5mVpYPM&feature=related

Δεν είχαμε μόνο εμείς "τραγούδια του αγώνα"...

christosk είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=dC5o5mVpYPM&feature=related

Δεν είχαμε μόνον εμείς "τραγούδια του αγώνα"...

BOSKO είπε...

christosk...
γειά σου, Χρήστο

τι μου θύμισες;
απ' τον καιρό των 10.000 Maniacs (φοβερό όνομα για συγκρότημα!) είχα να την ακούσω.

εννοείται πως κάθε λαός έχει τα δικά του "τραγούδια του αγώνα", από τα εργατικά του Ιταλικού Νότου και τον δικό μας Θεοδωράκη μέχρι τη Joan Baez, τη Mersedes Sosa, τον Bob Dylan και τον Τζέλο Μπιάφρα με τους Dead Kennedys.
είναι πια μέρος της κάθε μίας εθνικής κουλτούρας τα τραγούδια διαμαρτυρίας κι αλίμονο αν δεν ήταν - θά 'χε γίνει το τραγούδι αποκλειστικά ταυτισμένο με το μάσημα...τσιχλόφουσκας

llll είπε...

Πολύ σημαντική η Ιωάννα Βαέζη,απο τις αγαπημένες μου ειδηκά το 'Για πάντα νέοι' και το 'Αντίο Αγγελίνα' σαφώς επιρεασμένη απο τον Βόμβιο Δυλάνη.

BOSKO είπε...

Δημήτρης Τζαβέλας...
χαίρομαι, κύριε Τζαβέλα, που κι εσείς εκτιμάτε την Ιωάννα Βαέζη! Σας συστήνω ανεπιφύλακτα με τη γάργαρη φωνή της και το "Σπίτι του Ανατέλλοντος Ηλίου", την "Κυρία" που "ήλθε από τη Βαλτιμόρη", τη "Νύφη της Σαϊγκόν" και οπωσδήποτε το "Τραγούδι μεσ' στο αίμα" του Ιάκωβου Πρεβέρτη που απέδωσε στην αγγλική ο Λαυρέντης Φερλινγκέτης!

llll είπε...

A,σίγουρα θεσπέσια τραγούδια,αλλά μην ξεχνάτε και το 'Διαμάντια και σκουριά' που το απέδωσαν καταπληκτικά και οι Ιούδας Παπάς,καθώς και το Βαχιάνας Βραζιλίας νούμερο 5 του Έκτωρα βίλας λόμπου!

BOSKO είπε...

Δημήτρης Τζαβέλας...
μα τι λέτε τώρα, κύριε Τζαβέλα, ξεχνιούνται τέτοια κομμάτια; Να σας θυμίσω και τις συνθέσεις της αδερφής της, Μιμής Φαρίνα, καθώς και την "Τριλογία της Φυλακής" που έγραψε και τραγούδησε για τον Βασίλη Τριανταφυλλίδη.

Αθανασία είπε...

Γειάσου καλό μου...ωραίο ποστάκι η Τζόαν είναι γνωστό,ότι είναι η αδυναμία σου! ή η Ιωάννα?τώρα είναι ελληνίδα,ή αμερικάνα?αλλά νομίζω δε παίζει,αυτό!όταν κάποιος έχει ένα τόοοσο λαμπερό ταλέντο σαν αυτήν...και εκπέμπει τόοοση λάμψη γύρω του....αυτά είναι ασήμαντα απλά...ο Νίκος Καλογερόπουλος είναι φίλος σου???? χααααααααχαχαααααααχααααααχαααααα! έρε σύμπτωση!ο Νίκος είναι παιδικός φίλος του πατέρα μου πηγαίναν μαζί στο Γυμνάσιο του χωριού τότε!ο Νίκος είναι από ένα χωριό ακριβώς δίπλα από το δικό μας...Μεσσήνιος κι αυτός...σπουδαίος άνθρωπος,ηθοποιός από τους λίγους που παρέμειναν σεμνοί,αξιοπρεπείς, δε καβάλησαν το καλάμι κλπ,κλπ (ε,εμ ναί αν δε παινέψουμε το σπίτι μας)....σπουδαίο παιδί...πάντα μου κάνει εντύπωση φοβερή ο τρόπος που παίζει,στις ταινίες του (π ως στο καλό το κάνει αυτό βρέ παιδί μου και παίζει σάνα μ ην παίζει σε ταινία αλλά σάνα κάνει κάτι εντελώς φυσιολογικά) σάνα κάνει κάτι που θα'κανε και στο σπίτι του μιά καθημερινή τέτοια φυσικότητα,τέτοια αυθεντικότητα δ εν έχω ξαναδεί σε ηθοποιό...πραγματικά...απίστευτος! και φυσικά ό-σες φορές και να δώ τις ταινίες του σκάω στα γέλια!!('Μάθε παιδί μου γράμματα,(η αγαπημένη μου),'Λούφα και παραλλαγή')και άλλες...αν τον δείς πέστου χαιρετισμούς πολλούς από τη φίλη σου την Αθανασία έχει!...ωραίο το ποστάκι σου...μπράβο...μ'άρεσε...φιλάκια...

BOSKO είπε...

Αθανασία...
είσαι φοβερή και κυρίως απρόβλεπτη!
όχι, δεν είμασιε φίλοι με τον Νίκο, γνωριζόμαστε όμως και τον εκτιμώ κι εγώ για όλα αυτά που λες.
πως είχα την εντύπωση ότι είναι Αρκάς; θα τον ρωτήσω και θα του δώσω τα χαιρετίσματα σου, νά 'σαι σίγουρη!
πολλά φιλιά, καλό ξημέρωμα:-))

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ είπε...

Εδώ που έφτασα Εδώ


Eδώ που έφτασα Εδώ
Με φρικτούς πόνους παντού
Στα διαμελισμένα και πρόχειρα βαλμένα μέλη μου
Στα τοιχώματα του ραγισμένου κρανίου μου
Στις εξόδους του μυαλού μου
Στην πεταμένη στο βόρβορο
Μέχρι θανάτου λυπημένη ψυχή μου
Ζητώ
Να μου δοθεί η Χάρις
Τα εγκλήματα όλων των δολοφονημένων να επωμιστώ
Το θρησκευτικό φανατισμό των οργισμένων
Την απόφαση για ζωή των θανατοποινιτών
Την απόφαση για θάνατο των αυτοκτονημένων
Των αγγέλων την πύρινη ρομφαία να μου δώσεις τα φτερά
Το εκδικητικό σκήπτρο των δαιμόνων
Να είμαι εκεί
Όπου δεν φτάνει ποτέ του ήλιου το φώς
Να εκδικηθώ όλων των φυλακών τ' ανήλιαγο σκοτάδι
Δαιμόνισσα με τους κακούς
Ταπεινή στους ταπεινούς
Θάνατος στους θανάτους
Γονυπετής, πρίγκιπα
Με φρικτούς πόνους παντού
Στο σώμα στην ψυχή και στο μυαλό
Στο όνομα της ζωής
Έτοιμη για πάντα να εκτοξευτώ
Σου προσφέρω κατάμαυρο ρόδο τη ζωή μου
Και ζητώ
ʼτομο εγώ
Υπέρτατα εγωϊστικό
Το υπέρτατο όραμα
Ζητώ να μου δοθεί
Της δύναμης του Αδυνάτου.

Κατερίνα Γώγου

Εδώ που φτάσαμε εδώ...για την Ελλάδα την ώρα που προσεύχεται για τον εαυτό της.