Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

περνάμε-καλά;


Τι ωραία να περιμένεις το cd - project της Μαρίζας Κωχ με τον Filtig και την παρουσίαση του στο αίθριο του Badminton μαζί με τη Λένα Πλάτωνος και τον Γιάννη Παλαμίδα! Τι ωραία, επίσης, να ξέρεις ότι σε λίγες μέρες θα δεις την ταινία σου έτοιμη, τελειωμένη, σε μεγάλη οθόνη! Δε γαμιέται κι η φτώχεια, μια χαρά περνάμε!

5 σχόλια:

τ2φ είπε...

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ!!!

BOSKO είπε...

τ2φ...
ΜΠΡΑΒΟΟΟ!!!

βλαχακι (το) είπε...

Αγενέστατος ο Κούνδουρος,
για να μην πω κάτι πιο αγενές...

βλαχακι (το) είπε...

details λοιπόν:

+ Δεν είχα ιδέα τι θα άκουγα από την Κωχ και με μεγάλη μου χαρά δεν ήταν κάτι που να θυμίζει έστω και ελάχιστα αυτό:
http://www.youtube.com/watch?v=vzKEix4PXBU (δεν μπορώ να βρω το βίντεο που ο Κλάπτον ρίχνει στη Γιόκο λίαν θανατηφόρα βλέμματα απόγνωσης)
+ Το ηχοτόπιο fitltig /Κωχ και το οπτικό art ήταν όντως trippy, στην αρχή νόμιζα πως ήταν κάτι που δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει συναυλιακά (υπό αυτήν τη μορφή τουλάχιστον, καρεκλίτσα-τραπεζάκι-κρασάκι-σερβιτόρα).
+ Η περφόρμανς του Παλαμίδα (του έχω συμπάθεια άλλωστε, έστω και στα πιο “low tempo”).
+ Ο χειρισμός της Κωχ στον αγενή.


- O αγενής (είπαμε θα το θέσω ευγενικά), δεν είχε την στοιχειώδη τσίπα να περιμένει να τελειώσει το άσμα και να της το πει δ-ι-α-κ-ρ-ι-τ-ι-κ-ά. Ευτυχώς, πάντως, που έφυγε γιατί δεν νομίζω ότι θα «ενέκρινε» το πειραματικό ύφος.
- Οι 2 φερόμενες ως κολλημένες νότες του ηλεκτρικού πιάνου, που δεν διέκρινα μεν, αλλά δυστυχώς μάλλον χάλασαν την διάθεση της Πλάτωνος.
- Θα θέλαμε επίσης περισσότερα σαμποτάζ, λεπιδόπτερα και γκάλοπς, με αιμάτινες σκιές από απόσταση, έστω και με «φανταστικά» όργανα και παίχτριες.
- Η κοτσίδα της σερβιτόρας που κουνιόταν πέρα-δώθε με μανία.

άντε, περιμένω κι εγώ στοιχειώδη ανταπόκριση, είπαμε δεν έχουμε όλα facebook! :-P

τ2φ είπε...

Δυστυχώς δεν ήμουν και στην μέρα που έγινε η φάση με τον Κούνδουρο γιατί θα είχε φάει μπουκάλι και δεν νομίζω να είχε πρόβλημα,από την στιγμή που θέλει να το παίξει πανκιό και να διακόπτει με τόσο ηλίθιο τρόπο ένα λάιβ.Στην κωλοχώρα που ζούμε τα δικαιώματα αποκτιούνται με έναν πολύ περίεργο τρόπο,αρκεί να είσαι λίγο διάσημος,αυτό είναι και ο Κούνδουρος,λίγο διάσημος.
Το λάιβ ήταν πολύ καλό σε έναν όχι και τόσο κατάλληλο χώρο και οι σερβιτόροι ήταν για μπουζουκτσίδικο,αγενείς,ασυντόνιστοι,εκτός κλίματος,συν ότι οι τιμές ήταν φαρμάκι,5 ευρώ η μικρή μπύρα,7 ευρώ το ποτό,12 ευρώ το καραφάκι τσίπουρο,ούτε σε μπαρ να ήμασταν,βάλε άνθρωπέ μου μπύρα βαρέλι με πλαστικό ποτιράκι στα 2 ευρώ να γίνουμε όλοι λιώμα και να ανέβει και το λάιβ και άσε τα σαρντονέ και τα χατζιμηχάλη.
Ο Φίλντιγκ ήταν πολύ καλός και ουσιαστικός,Η Μαρίζα πολύ ζεστή και τέλεια στα φωνητικά στο σετ του Φίλντιγκ,η Λένα επέδειξε για μια ακόμη φορά ότι η ακαδημιακή γνώση είναι και η πιο αντεργκράουντ,αλλά εμένα προσωπικά με έστειλε ο Παλαμίδας,ειδικά στο έτσι βλέπω εγώ τους κήπους,ήταν φανταστικός,λίγες φορές μπορεί ένας τραγουδιστής να τραγουδήσει ποίηση και να καταλάβεις ότι την έχει καταλάβει και ο ίδιος.Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε και η κοπέλα που έπαιζε κρουστά που ενώ την γνώρισα δεν θυμάμε το όνομα της,δεν πειράζει σημασία έχει που θυμάμε την μουσική της.