Η Φωτεινή Δάρρα θα πρέπει να είχε μεγάλο άγχος για τη χθεσινή πολυδιαφημισμένη παράσταση με τα τραγούδια της Τζένης Βάνου στο Παλλάς. Αυτό δηλαδή μαρτυρούν τα λόγια της, με τα οποία έκλεισε τη βραδιά, αμέσως αφού παρουσίασε τους συνεργάτες της και ευχαρίστησε όλα τα ΜΜΕ και τα socal media που τη στήριξαν. ''Δόξα τω θεώ, είχαμε κόσμο'' είπε συγκεκριμένα. Η αλήθεια είναι πως το Παλλάς χθες είχε πολύ κόσμο, όχι αυτό που λέμε φίσκα, αλλά σίγουρα υπήρχαν άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί είτε για την ίδια, είτε για το ίνδαλμα τους, τη μακαρίτισσα Τζένη Βάνου. Ας τα πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή: Η παράσταση ξεκίνησε στις 9 ακριβώς χωρίς να υπάρχουν ουρές στο ταμείο του Παλλάς, δηλαδή και το εισιτήριο μου εξασφάλισα άμεσα και το ίδιο άμεσα έπιασα τη θέση μου, την οποία εγκατέλειψα αμέσως μετά το διάλειμμα για να πιάσω ανενόχλητος μιαν άλλη, πιο κοντά στη σκηνή. Κοινώς, άπαξ και δεν καθόσουν μπροστά - μπροστά με τους VIPS, μπορούσες άνετα να μετακινηθείς για νά'χεις την όσο το δυνατόν καλύτερη θέαση.
Η γιγαντοαφίσα με τα πρόσωπα της Βάνου και της Δάρρα ήταν το πρώτο πράγμα που είδαμε μέχρι να ανοίξει η αυλαία και να εμφανιστεί η ορχήστρα, τοποθετημένη επιβλητικά θα έλεγα, σε ένα σκηνικό διάκοσμο που παρέπεμπε στην παράσταση κάποιας μεγάλης jazz τραγουδίστριας του παρελθόντος. Αριστερά και δεξιά της σκηνής υπήρχαν δύο σαλονάκια εποχής, τα οποία, αν και δεν σχετίζονταν με τα τεκταινόμενα της υποτυπώδους θεατρικής δράσης, βοήθησαν σίγουρα την ερμηνεύτρια να στηθεί και κάπως αλλιώς, πέραν της θέσης της μπροστά στο μικρόφωνο. Ένα σκηνικό, εν ολίγοις, λιτό και ταιριαστό που κατάφερε να δημιουργήσει και ένα κλίμα εποχής, εισάγοντας τον θεατή στις πιο ένδοξες ''big band'' στιγμές της Βάνου. Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν η Δάρρα μιλούσε πότε σε α' πρόσωπο, ως Τζένη Βάνου αυτοπροσώπως δηλαδή, και πότε σε γ' πρόσωπο, ως οικοδέσποινα της βραδιάς. Αδυνατώ να καταλάβω γιατί καθ'όλη τη διάρκεια της παράστασης, δεν συνέβη μόνο το πρώτο ή μόνο το δεύτερο. Αμηχανία μάλλον καθώς δεν ήταν λίγοι εκείνοι που κατακεραύνωναν τη Δάρρα τις προηγούμενες μέρες ότι ''θέλει να γίνει Βάνου στη θέση της Βάνου''...Προσωπικά, δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα όλο αυτό, καθώς η βραδιά, όπως ήδη έγραψα, διέθετε κλίμα και ήταν σαφές και ξεκάθαρο: Παρακολουθούσαμε ένα αφιέρωμα στη Τζένη Βάνου με την πρωταγωνίστρια Φωτεινή Δάρρα να πλησιάζει και να αποστασιοποιείται ταυτόχρονα από την περσόνα της. Διότι, επίσης ξεκάθαρο ήταν ότι η παράσταση που βλέπαμε, προοριζόταν για μία κανονική θεατροποίηση του βίου της Βάνου που κουτσουρεύτηκε στην πορεία, κρατώντας το στοιχείο του τραγουδιού με μερικά εμβόλιμα σκετσάκια και πληροφορίες, τα οποία οι κειμενογράφοι τσίμπησαν έως και από το διαδίκτυο. Το επεισόδιο, λόγου χάριν, με τον Μάνο Χατζιδάκι που αποκάλεσε κάποτε στη Νέα Υόρκη ''ανόητη'' την Βάνου, επειδή είχε αρνηθεί τη συνεργασία του, είναι μία ιστορία που είχα την τύχη να μου αφηγηθεί το 2007 η ίδια η Βάνου on camera κιόλας και να τη δημοσιεύσω στο επιθανάτιο αφιέρωμα της στη LIFO. Δεν γνωρίζω αν ήμουν ο πρώτος που τό'χα γράψει, γιατί μιλάμε για ένα μάλλον γνωστό περιστατικό στην πορεία της μεγάλης τραγουδίστριας. Ως εδώ καλά, no problem!
Φάουλ - χοντρό μάλιστα - ήταν που η Δάρρα, προτού αποδώσει το ''Ξύπνα αγάπη μου'', μας πληροφόρησε πως είναι τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, ενώ φυσικά πρόκειται για σύνθεση του Γιαννίδη σε στίχους του Πρετεντέρη, τεράστια επιτυχία της Μούσχουρη. Θέλω να πιστεύω πως η παραπληροφόρηση οφειλόταν στο τρακ της Δάρρα επί σκηνής και όχι στους κειμενογράφους που έγραψαν άλλα αντ' άλλων...Πάμε τώρα επί του παπλώματος, το αμιγώς τραγουδιστικό μέρος δηλαδή. Η Δάρρα έχει φωνητικές ικανότητες! Η τοποθέτηση της φωνής της ήταν ολόσωστη, συνεπικουρούμενη κι από την άψογη δουλειά του Παπαχριστούδη στον τομέα των jazzy - lounge ενορχηστρώσεων. Εκείνο, το οποίο πρέπει να χαλιναγωγήσει, είναι η υπερβολή της και οι δραματικές κορόνες της, καθώς νομίζει ότι οι ''Χίλιες βραδιές'' και τα υπόλοιπα τραγούδια, που σφράγισε η Βάνου, πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν άριες του Βέρντι τουλάχιστον. Μία φωνητική επιδειξιομανία, θα έλεγα, που αποσκοπούσε στον εντυπωσιασμό - επιτυχημένα ίσως, αφού κέρδιζε το χειροκρότημα της αίθουσας σε τακτά διαστήματα. Το πρόβλημα της Δάρρα δεν είναι το φωνητικό εύρος - αυτό τό'χει κατακτήσει τόσα χρόνια κοντά στον Δημήτρη Παπαδημητρίου - αλλά η άρθρωση της που ακούγεται λες και θέλει να λανσάρει...σχολή δική της: Τα φωνήεντα ''α'' και ''ο'' δεν υπάρχουν για τη Δάρρα! Το ''Αγόρι μου'' ξανακούστηκε ως ''Αγάρι μου'', αλλά - μεταξύ μας - δεν είδα να ενοχλείται και κανείς απ' όσους βρίσκονταν στο Παλλάς. Μάλιστα, σε πηγαδάκι έξω στο διάλειμμα, διαφώνησα με έναν κύριο που επέμενε πως η τραγουδίστρια με τον τρόπο ερμηνείας της κατέστρεφε τους στίχους των τραγουδιών: ''Μια χαρά ακούμε τους στίχους'' του είπα, ''απλά τους ακούμε λάθος''. Και η συζήτηση έληξε εκεί...Ξαναπάω στα κείμενα και λέω πως με ενόχλησε που κάποιοι δημιουργοί παρακάμφθηκαν. Ας πούμε, προλογίζοντας το θρυλικό τραγούδι ''Σ' αγαπώ'' από την ταινία του Φώσκολου, η Δάρρα μας είπε πως απλά φώναξαν τη Βάνου να το τραγουδήσει, το έκανε, πήρε 300 δραχμές και έφυγε. Ναι, αλλά ποιος της τό'δωσε; Ο Φούφουτος; Ο Μαμαγκάκης της τό'χε χαρίσει, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες, ο οποίος όμως δεν ''υπήρχε'' καν στην παράσταση έστω σαν μια αναφορά. Άλλο φάουλ αυτό κι όχι τίποτα άλλο, αλλά έτσι θα προσδιδόταν και μία μικρή αίγλη, θυμίζοντας μας πως η Βάνου είχε την τύχη στην καριέρα της να ερμηνεύσει και τραγούδια άλλων, πέραν του Πλέσσα και των ελαφρολαϊκών δημιουργών. Με την ίδια λογική, αν το καλλιτεχνικό - ερευνητικό μέρος ήταν πιο ψαγμένο, θα μπορούσαν να έχουν συμπεριληφθεί στο α' μέρος και το ένα από τα δύο αριστουργηματικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη που ηχογράφησε στο ξεκίνημα της η Βάνου. Όπως φάνηκε από το β' μέρος, όμως, η παράσταση στόχευε σε μία λαϊκότητα, στο όριο του λαϊκισμού, μετατρεπόμενη σε λαϊκό ξεφάντωμα με το πιο λαϊκό καψούρικο ρεπερτόριο της τραγουδίστριας. Εκεί ήταν που η Δάρρα ξεσάλωσε πραγματικά από φωνητικής άποψης, θυμίζοντας δυστυχώς όχι την Τζένη Βάνου στο απόγειο της, αλλά γκρινιάρικο βρέφος που του πήραν την κουδουνίστρα. Να το πω αλλιώς, σχεδόν έκλεινα τα αυτιά μου για να αποφύγω την ερμηνευτική υπερβολή της, πνιγμένη στις τσιριδοειδείς ακροβασίες. Κάποια στιγμή επιστρατεύθηκε και ο...Τόλης Βοσκόπουλος στο κομμάτι της συνεργασίας τους με τη Βάνου: Ένας τραγουδιστής απέδωσε την ''Αγωνία'', χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις δίπλα στη Δάρρα, απλά και μόνο για να θυμηθούμε πως κάποτε ο σούπερ σταρ Τόλης απογείωσε την καριέρα της παροπλισμένης Βάνου με ένα αμιγώς λαϊκό ρεπερτόριο. Ο εν λόγω τραγουδιστής ήταν ενταγμένος στο θίασο των ''5 ακόμη ηθοποιών και τραγουδιστών'', που συνόδευαν τη Δάρρα και που δεν υπήρχαν τα ονόματα τους στην αφίσα, κάτι που επίσης προκάλεσε σχόλια από την πρώτη στιγμή. Εν κατακλείδι: Η παράσταση ''Τα τραγούδια της Τζένης Βάνου με τη φωνή της Φωτεινής Δάρρα'' διήρκεσε ακριβώς ένα δίωρο και λειτούργησε ως μία ημιτελής θεατρική προσέγγιση του βίου της με προβλέψιμα και μάλλον κακά κείμενα, αλλά και με μία τραγουδίστρια, η οποία - κακά τα ψέματα - δεν έχει ιδιαίτερη φωνητική σχέση με την καλλιτέχνιδα που υποδύθηκε. Απορίας άξιον είναι, τέλος, πως η Φωτεινή Δάρρα έφαγε την πετριά με τη Τζένη Βάνου και το ελαφρολαϊκό ρεπερτόριο του '60. Δεν είναι τόσα πολλά τα χρόνια, βλέπεις, που από τη συχνότητα του ALTER την ακούγαμε να τραγουδάει το ''Αγόρι μου'' σε καθημερινά διαφημιστικά σποτ. Και είναι εξίσου απορίας άξιον πως μία τραγουδίστρια που ξεκίνησε ως ''λόγια'', ερμηνεύοντας μελοποιημένο Ρίλκε και Αναγνωστάκη (αναφέρομαι στο ''Δελτίο ανέμων'' του Δημήτρη Παπαδημητρίου από το 2004, έναν δίσκο που δεν περπάτησε καθόλου), στράφηκε στο ελαφρολαϊκό ρεπερτόριο (εδώ πάλι αναφέρομαι στο άλμπουμ ''Του έρωτα και της αμαρτίας'' του 2010 με τα τραγούδια της Βάνου). Ας τελειώνουμε με την ιστορία αυτή: Η Φωτεινή Δάρρα θέλει να είναι ''Μαρία Φαραντούρη'' ή ''Νατάσσα Θεοδωρίδου''; Διότι, για να είναι ''Τζένη Βάνου'', θέλει δουλειά πολλή ακόμη. Νέα είναι, λαμπερή και δημιουργική, αναμένουμε ποιο θα είναι το επόμενο concept που θα σκεφτεί για να στηρίξει τη θέση της στα μουσικά μας δρώμενα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου