Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

GRIEF...


Δύσκολοι καιροί...

να σε πνίγουν παντός είδους προβλήματα και να μην ξέρεις κάτω από που να χώσεις το κεφάλι σου...

η γειτονιά είναι φορτωμένη με λαμπιόνια και γιρλάντες...

από τόσο νωρίς;

κρίμα...

μοιραία μου θυμίζει τα μαύρα Χριστούγεννα του 2005, τότε που ήρθα αντιμέτωπος πρώτη φορά με κάτι άγριο, που πριν υπήρχε μόνο σε τίτλους ταινιών με serial killers...

δεν είναι έτσι...

σβήνει κι αναζωπυρώνεται αραιά και που, όμως τώρα ξέρω...

πώς νικιέται ή σωστότερα κουκουλώνεται με φροντίδα κι αγάπη...

πόσο ν' αντέξω κι εγώ;

την αρρώστια που πολλαπλασιάζεται σαν το φοίνικα κι από πολλές μεριές...

είπα να φύγω και θα το κάνω...

αν γίνω κι εγώ αδύναμος, χάθηκε το παιχνίδι...

η τέχνη είναι μια ρακέτα που χτυπάω με δύναμη κι εκτονώνω όλη μου την ενέργεια...

γυρίζει πίσω κι άντε πάλι απ' την αρχή...

συνειδητοποιώ ότι χωρίς τη μουσική και τα μεγαλεπίβολα κινηματογραφικά σχέδια, θα' χα τελειώσει μιαν ώρα αρχίτερα...

πως θα ήταν όλα ανώδυνα, χωρίς τυραννία;

να είναι πιο τυχεροί πολλοί άλλοι συγκριτικά με μένα;

σπάσανε τα νεύρα μου να ανοίγω τρύπες σε ραβιόλια και ντολμάδες για να γίνει φάρμακο ένα πιάτο φαΐ...

θα' χαν κουράγιο να το κάνουν οι άλλοι για την πάρτη μου;

ή τώρα θα ήμουν ένας blogger -τρόφιμος ασύλου;

πάντως, το μενού αύριο έχει όσπρια, φακές νομίζω...

τα πράγματα είναι κομματάκι πιο εύκολα...

κι αυτή η ευχή που μου' χε στείλει σε sms κάποτε ο Θάνος Σαμαράς:

Βρωμερά σιχαμένα Χριστούγεννα...

ας την πω από τώρα κι εγώ...

αυτοί δηλαδή γιατί φορτώνουν το δρόμο μου ενάμισι μήνα πριν με βρωμερά σιχαμένα λαμπιόνια;

11 σχόλια:

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

Καλησπέρα! Τι τρέχει; Ό,τι κι αν είναι εύχομαι κουράγιο και να είναι περαστικό.

BOSKO είπε...

Μιχάλης Τσαντίλας...
τίποτα, Μιχάλη μου, ο θεραπευτικός ρόλος του blogging, τίποτα άλλο...
να' σαι καλά, σ' ευχαριστώ...

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει νά'χουν απαίσια γεύση τελικά αυτά τα gilly diet!...
Σε πιάσαν τα "πιττόγυρα blues" ή μου φαίνεται;
Αν συνεχίσεις έτσι, σε βλέπω μοναχό στο Άγιο Όρος σε καναδυό χρονάκια...
Αστειέυομαι...
Οργή και θλίψη πλανάται στον αέρα τελευταία...
Οι μόνοι ευτυχισμένοι άνθρωποι σήμερα ήταν οι παίχτες του Παναθηναϊκού.

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Υπάρχουν οι λέξεις
υπάρχουν κι οι σιωπές
όπως υπάρχει η αλήθεια
υπάρχει και η πραγματικότητα
Τίποτε δεν είναι ίδιο
τίποτε δεν είναι όμοιο
Κάποια ψήγματα κατανόησης
σποραδικά θα εισπράξεις
αλλά ολομόναχος θα επωμιστείς
το βάρος και τη δόξα
της επιλογής

Κι όταν μετά από χρόνια
στα κιτρινισμένα αρχαχνιασμένα blogs θα ανατρέξεις
τα δακρυα σου θα είναι δακρυα περηφάνειας
για αυτη
την ιδιωτική σου εμπειρία

...και κάποιοι φίλοι γέροντες πιά
θα σου χαμογελούνε απο ...πάνω
τα λόγια τους κι οι πράξεις τους χαμένες πως δεν πήγαν
αλλά σε χορτάρι πρόσφορο
το λίπασμα τουε έπεσε
και φύτρωσε
ανθρωπιά.

Μη μας γελάσεις, κρατήσου από που βρεις, μα μη μας γελάσεις...

Ανώνυμος είπε...

καλησπερα εγω καταλαβα , εχεις κανει μεγαλη προσπαθεια μεχρι τωρα , υπομονη, αλλωστε εχεις αρκετους φιλους για ψυχολογικη ανορθωση

Kostas L.A. είπε...

take the long hard road mate!!
καλη δυναμη για τη συνεχεια,και μην αφησεις τιποτα να σε καταβαλλει!!

musicbug είπε...

Xwris na exw katalavei apolyta ti exei ginei, stenaxwrithika ki apla eyxomai na pane ola kala! Akoma kai sto skotadi mporeis na vreis mia mikri spitha, malakies filosofies lew alla pragmatika to pistevw.
Kalo apogevma!!!

Geove είπε...

θα ήθελα να σου δώσω μια μεγάλη αγκαλιά, αλλά διαδικτυακά μόνο λόγια παρηγορητικά μπορεί κανείς να στείλει (κι αυτά στερούνται σημασίας όσο και νοήματος καμιά φορά).
Όσο για τους στολισμούς, εδώ κι αν το νόημα έχει ξεφύγει τελείως...
Την αγάπη μου Αντώνη,
:)

celsius33 είπε...

συμφωνώ ρε συ, έχει ξεφτυλιστεί και αυτό, από μέσα νοέμβρη φωταψίες και καύσωνες.. όλα αταίριαστα μου φαίνονται στην μοντέρνα αθήνα μας, στη μοντέρνα ελλάδα μας, στη φιλανδία ίσως να ήταν ταιριαστά όλα αυτά τώρα. Χαιρετισμούς!

Ανώνυμος είπε...

Φίλε,

να αντέχουμε μόνο μας μένει.

Το αίμα σου σε κούρασε

αλλά είναι και το μόνο που ξεπλένει τίμια

αφήνοντας καθαρούς λεκέδες.

Και θα στο ξεπληρώσει αυτό

με το πρώτο χαμόγελο.

Υ.Γ Όσοι είναι έξω από το χορό όπως είδες γράφουμε αναπαυτικά. Μόνο αυτό όμως εχουμε να σου προσφέρουμε.

Κράτα ρε φίλε γερά.

Σπύρος

Ανώνυμος είπε...

λερώνει τίμια ήθελα να πω...

Καλό βράδυ