Κυριακή 10 Μαΐου 2009

R.I.P. ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΣΠΑΘΑΡΗΣ (1924- 2009)

Πολύ με λύπησε ο θάνατος του Ευγένιου Σπαθάρη, αν και έφυγε πλήρης ημερών στα 85 του χρόνια, από εγκεφαλική αιμορραγία που του προκάλεσε η, προ ημερών, πτώση του στα σκαλιά του Ινστιτούτου Γκαίτε. Τον θυμάμαι πριν από δυο χρόνια περίπου στο σπίτι του στο Μαρούσι να μας δείχνει ένα θερμό γράμμα του μεγάλου Αλγερινού συγγραφέα Αλμπέρ Καμί, ο οποίος υπήρξε θαυμαστής της λαϊκής ελληνικής τέχνης του! Κι ακόμη, τη σύζυγο του να ανησυχεί για την υγεία μίας από τις σαράντα γάτες που φιλοξενούσαν, όλες τους με ξεχωριστό βιβλιάριο υγείας! Ο άνθρωπος που σημάδεψε την τέχνη μαζί με τον Μάνο Χατζιδάκι και τη Ραλλού Μάνου τις δεκαετίες του 1950 και ΄60, όπως και με τον Διονύση Σαββόπουλο στο Κύτταρο το ΄70, κυρίως όμως με το μέχρι τέλους πάθος του για το Θέατρο Σκιών, από χθες το βράδυ πέρασε στο Πάνθεο των Αθανάτων του νεοελληνικού πολιτισμού. Υπήρξε κι αυτός ένα από τα τελευταία σοβαρά και αξιόλογα δείγματα μιας Ελλάδας που φεύγει, ένα σπάνιο είδος χλωρίδας και πανίδας του τόπου μας, όπως μου είχε σχολιάσει και η Αρλέτα πολύ επιτυχημένα για τον Χατζιδάκι!

8 σχόλια:

επί λέξει είπε...

Mε λύπησε και μένα πολύ ο θάνατος του, γιατί μου έφερε στο νου το θάνατο του παππού μου, που ήταν προσωπικός του φίλος (και δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς). Σημάδεψε όντως όχι μόνο την τέχνη αλλά και τα συγκεκριμένα χρόνια. Παράδειγμα πραγματικής επικοινωνίας καλλιτέχνη και εποχής.

BOSKO είπε...

aa...
είχε πολύ δίκιο ο Σαββόπουλος όταν σε πρόσφατη δήλωση του χαρακτήρισε τον Σπαθάρη "από τους πιο καλούς ανθρώπους". Αυτή την εικόνα είχε δώσει και σε μένα, τρεις- τέσσερις φορές που είχα την τύχη να τον συναντήσω και να κάνω μαζί του γύρισμα. R.I.P. ...

Χρήστος Α. Μιχαήλ είπε...

Και ένα ακόμη από τα τραγικά της υπόθεσης- όπως μου είπαν- είναι πως στο Γκαίτε η εκδήλωση ήταν προς τιμήν του.

Καλησπέρα...

BOSKO είπε...

Χρήστος Μιχαήλ...
ξέρω λίγα περισσότερα: δεν είχε διάθεση ή, σωστότερα, δυνάμεις για να παραστεί στην εκδήλωση αυτή και τελευταία στιγμή το αποφάσισε. Το εγκληματικό λάθος κατά τη γνώμη μου ήταν που ένας άνθρωπος 85 ετών με προβλήματα υγείας πήγε κάπου μόνος του, χωρίς δηλαδή τη στήριξη κάποιου άλλου ατόμου. Και κυριολεκτώ όταν λέω "στήριξη".
Καλό του ταξίδι!
Ο θάνατος του μου θύμισε το άδοξο τέλος καλλιτεχνών, σαν του Αλμπέρ Καμί, του φίλου του, ή της χορεύτριας Ιζαντόρα Ντάνκαν.

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Την' ωρα που η Βικτώρια τραγουδούσε τους Γερανούς στη σκηνή του Κυτταρου, ο κυριος Ευγένιος γινότανε κι αυτός πουλί.
Εφευγε απο το κλουβι της αποσιώπησης που τον είχαμε κλεισμένο, και λεύτερος πιά, πέταγε μακριά.

Διάκονος μιας λαικής αλήθειας,που όσο κι αν ξεχάσαμε εδω και καιρό την διαχείρησή της, στις γωνιές της ακροαματικότητας. Παραμένει.

Αφήνουμε να σβύνει μια Ελλάδα, η έστω ένας βολικός Μύθος Ελλαδικότητας, αμήχανα παρασυρμένοι, στην ευτέλια του τίποτε, ώσπου όλοι μας στα ψυχιατρία εξαφανιστούμε, μαζί με τις ακρογιαλιές μας, τους ήρωες μας και τα παιδικά καραγκιοζάκια μας...

Γι αυτό κατέγραφε μπόσκο, κατέγραφε
θάρθουν άλλα παιδιά με μάτια λέηζερ και μαλλιά τυρκουάζ που θα σέβονται

κι εμεις οι ασεβείς θα σβύσουμε στη Λήθη

BOSKO είπε...

"Αισθηματική ηλικία"...
πολύ με συγκίνησες.
ευχαριστώ!

αυτό μόνο...

ENDLESS LOVE είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ENDLESS LOVE είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.