Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

ETTEN- LUMIERE BROTHER- SIMON BLOOM: ΝΕΟΙ, ΩΡΑΙΟΙ & ΑΓΓΛΟΜΑΘΕΙΣ!

ETTEN
I KNOW YOU' RE BEHIND ME, BUT I' M NOT SCARED
UNDO RECORDS – EMI
Το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο άλμπουμ της Etten (Ελένη Τζαβάρα), πρώην τραγουδίστριας των Film και συνεργάτιδας της Λένας Πλάτωνος, μόλις κυκλοφόρησε και μάλλον θα κάνει αίσθηση, αφού στα έντεκα αγγλόφωνα τραγούδια που υπογράφει η ίδια συνταιριάζονται η ηλεκτρονική μουσική και το rock, μέσα από μια πολύ λεπτή και προσεγμένη ενορχήστρωση, την οποία έφεραν εις πέρας ο Coti K. και σε ορισμένα κομμάτια ο Mikael Delta. Μου προξένησε εντύπωση που η Etten διάλεξε να διασκευάσει και ένα κομμάτι του Roy Harper! Την εποχή της ημιμάθειας, όπου ο μέσος...αγγλόφωνος και ελληνόφωνος τραγουδοποιός διασκευάζει τον Dylan ή το πολύ – πολύ δηλώνει την εκτίμηση του στον Tom Waits, έρχεται η Etten και καταθέτει σύγχρονο φόρο τιμής σε ένα τραγουδοποιό που η συμβολή του στο βρετανικό folk – rock των 60s υπήρξε σημαδιακή! Ας θυμηθούμε χαρακτηριστικά το Hats off (to Roy Harper), τον άλλο φόρο τιμής στον Στραβίνσκι των χίπις από τους Led Zeppelin και τα 1970! Υπάρχουν βέβαια και πολλά ακόμη κομμάτια της Etten, όπου αξίζει να σταθεί κανείς, όπως η μπαλάντα Clockwork skies, το αμιγώς ηλεκτρονικό Make up for robots, το ψυχεδελικό καρδιογράφημα του Sedna και το ατμοσφαιρικά κορυφαίο Snow του τέλους. Όσο για τη φωνή, την αγγλική προφορά και την ερμηνεία της δημιουργού, κινδυνεύουμε να φανούμε γραφικοί με τις τόσες αναφορές στα μεγάλα ονόματα του εξωτερικού, θα είναι όμως παράλειψη αν δεν πούμε πόσο πολύ παραπέμπει στην Kate Bush της χρυσής εποχής! Δίσκος που έγινε ήδη αγαπημένος!

LUMIERE BROTHER
FICTION
ARCHANGEL
Ο πρωτοεμφανιζόμενος Lumiere Brother (ας πούμε εδώ ότι είναι αδερφός της Monika μια και το αναφέρει στο ένθετο και της αφιερώνει το cd) κλείνει έξυπνα το μάτι στους Beach Boys και κυρίως στους Beatles με τα θρυλικά φωνητικά τους, στην αγάπη του για τον κινηματογράφο και τους πιο ατμοσφαιρικούς μουσουργούς του, στη σύγχρονη pop, στις αγάπες που έφυγαν κι αυτές που θα έρθουν, ενίοτε και στον πειραματισμό με την τέχνη του τραγουδιού. Εν προκειμένω, του αγγλόφωνου τραγουδιού, αφού επέλεξε τα αγγλικά για να εκτεθεί δημόσια και να μας παρουσιάσει ουσιαστικά μια σειρά προσωπικών ιστοριών του. Και το έκανε καλά! Πόσω μάλλον όταν το πιάνο γίνεται ο πρωταγωνιστής σ' αυτή τη μεσαίου μήκους νοερή ταινία του, με τον ίδιο στο σενάριο, το τραγούδι, το μπάσο, το ακορντεόν και τα κρουστά και τους Ottomo (ντραμς, φωνητικά), Evaggelia Ksinopoulou – Eleninja (φωνητικά). Ξεχωριστές στιγμές το Kate's summer, το My toys are lost με τη χρήση του παραμυθένιου glockenspiel και τη ρυθμική εναλλαγή του, το άκρως σινεμάτικ Fiction, αλλά και το συντομότατο οργανικό Microsong.

SIMON BLOOM
HOLLOW BUTTERFLY

ARCHANGEL MUSIC
Ακούς το ομότιτλο τραγούδι του άλμπουμ, τρίτο κατά σειρά, με τα ινδικά κρουστά, το φλάουτο και το μεταλλόφωνο και νομίζεις πρόσκαιρα πώς έβγαλαν καινούργια δουλειά οι ψυχεδελοχίπηδες Incredible String Band! Προηγουμένως, αλλά και αργότερα, καθ' όλη τη διάρκεια του cd, η α λα Marc Bolan φωνή του Simon Bloom – κατά κόσμον Συμεών Νικολαΐδη – με τα φωνητικά της Τζένης Καπάνταη, της Μαριέττας Πολίτη και της Δήμητρας Σίδερη, σε παρασέρνουν σε ένα γοητευτικό ταξίδι σε rock, folk και funky μονοπάτια, από τα οποία δύσκολα μετατοπίζεσαι αισθητικά τουλάχιστον! Ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες, βιολί, μαντολίνο, ακόμη και τζουράς στην υπηρεσία μιας γλυκιάς μελαγχολίας που πηγάζει μέσα από κομμάτια σαν το Morphine blues, το πλέον ρυθμικό Circles ή το Shine της εξόδου! Ή κάποιος μπούχτισε από την κυριαρχία του λεγόμενου έντεχνου και επικροτεί τις δουλειές νέων ανθρώπων που επιχειρούν μια ρήξη με το μουσικό εγχώριο κατεστημένο ή η αγγλόφωνη ελληνική σκηνή έχει πια ορθώσει για τα καλά το ανάστημα της! Και, μάλλον, το δεύτερο συμβαίνει!

14 σχόλια:

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ είπε...

Το σιχάθηκα αυτό που συμβαίνει με την αγγλική μουσική σε Έλληνες δημιουργούς. Η νέα γενιά εκφράζεται δημιουργικά με τις λέξεις και τους ιδιωματισμούς άλλης κουλτούρας. Όχι της γηγενούς. Είμαι υπέρ ενός πολιτισμικού πλουραλισμού όπου όλα διασώζονται. Η τάση αυτή των νέων δημιουργών μου μοιάζει λίγο με συντριβή της προοπτικής της ελληνικής γλώσσας. Δεν την βλέπω στο μέλλον της μουσικής. Γιατί όλοι στα αγγλικά; Υπάρχουν κι άλλες γλώσσες με μουσική παράδοση. Α, ρε Σαβίνα Γιαννάτου. Τον Λόλεκ τον κρατώ γιατί μου έδωσε την ελπίδα σ' εκείνη την εκπομπή στο "μελωδία" ότι θα τραγουδήσει και Ελληνικά. Είναι όμορφη και η Ελληνική γλώσσα. Όχι μόνο η Αγγλική. Παιδιά είναι ζήτημα ευθύνης. Δεν είναι πλάκα.

BOSKO είπε...

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ...
μεγάλη κουβέντα ανοίγεις, αγαπητέ Φώτη. Με βρίσκεις σύμφωνο, απλά δεν πιστεύω ότι από μια σειρά αγγλόφωνων ελληνικών δίσκων κινδυνεύει να συντριβεί η ελληνική γλώσσα. Αναφέρεσαι, λόγου χάριν, στη Σαβίνα Γιαννάτου, μια ερμηνεύτρια που ειδικά από το 1995 και μετά θεωρείται ethnic καλλιτέχνιδα, τραγουδώντας από σεφαραδίτικα μέχρι βουλγάρικα και λιβανέζικα άσματα. Επίσης, μη λησμονάς, στην Ελλάδα ζούμε κι ότι δεν έχει μέσα...ζούκια- που λέει κι ο Πουλικάκος- είναι καταδικασμένο στην αφάνεια σχεδόν. Ο Lolek, η Monika και μερικοί άλλοι έκαναν τη διαφορά, προτάσσοντας την προσωπικότητα τους και όχι τις όποιες τάσεις μιμητισμού τους. Απ' την άλλη, γιατί να μας ενοχλεί μόνο η απουσία της ελληνικής γλώσσας και όχι και του ελληνικού ήχου; δηλαδή δεν υπάρχει πρόβλημα με τους ροκάδες ή τους ηλεκτρονικάδες που ομιλούν ελληνικά; Θέλω να πω με όλα αυτά πώς αφού υπάρχουν η Καίτη Κουλλιά ή ο Τζιτζιμίκας ας υπάρχουν αντίστοιχα και η Etten με τον Lumiere Brother. Αυτός είναι κατά τη γνώμη μου ο σωστός πλουραλισμός που αναφέρεις κι εσύ.

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ είπε...

Αντώνη τη Σαβίνα Γιαννάτου την αναφέρω ως θετικό παράδειγμα. Εμένα προσωπικά με παρακίνησε στην αναζήτηση ακουσμάτων άλλων πολιτισμών. Τώρα , για την αγγλόφωνη Ελληνική σκηνή. Ξαφνικά βλέπω μία έκκεντρη τάση να συσπειρώνεται με δυσοίωνες προοπτικές για την ελληνική γλώσσα. Από έκκεντρη να γυροφέρνει το κέντρο. Στην μουσική δεν διαβλέπω τον ίδιο κίνδυνο , εννοώ στη σύνθεση. Όλα ξεκινάνε από την θέση ότι τα ταλέντα πάνε χαμένα στην Ελλάδα. Ναι, ίσως, αλλά ο πολεμιστής δεν καταθέτει τα όπλα. Σ' ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον να μου απαντήσεις. Καλή χρονιά σου εύχομαι.

BOSKO είπε...

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ...
λες, λοιπόν, ότι από έκκεντρη, δηλαδή περιθωριακή, η αγγλόφωνη μουσική έγινε ξαφνικά το επίκεντρο. Ενδιαφέρουσα άποψη, αλλά για να σε καθησυχάσω, μια κι εγώ το' χω σκεφτεί αυτό, οι νέοι και πρωτοεμφανιζόμενοι τραγουδοποιοί μας που ομιλούν αγγλικά είναι πάλι πολύ λιγότεροι απ' αυτούς που γράφουν και τραγουδούν στη γλώσσα τους/ μας.
να' σαι καλά, Φώτη, καλή χρονιά να' χουμε με ΥΓΕΙΑ πάνω απ' όλα!

τ2φ είπε...

Εδώ δεν μας πειράζει η Μόνικα και η κάθε Μόνικα τέλος πάντων,τα αγγλικά μας χαλάνε;
Η φτώχεια δεν είναι στη γλώσσα,αλλού είναι.

BOSKO είπε...

trempesinas...
δηλαδή; γίνε πιο σαφής please.
μήπως αναφέρεσαι στην έλλειψη ταλέντου περισσότερο;

One of the people είπε...

Μετά συγχωρήσεως αλλά δεν υπάρχουν σύνορα στη δημιουργία και στην τέχνη γενικότερα. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού αναχρονιστικές αντιλήψεις για να έχουμε να λέμε. Αλλού είναι το πρόβλημα της ελληνικής καλλιτεχνίας και κυρίως της κοινωνίας.

Πολύ φιλικά,
one

τ2φ είπε...

Η φτώχεια έχει δυο πλευρές,όπου αναγκαστικά είναι και αμφίδρομες.
Από τη μια είναι η φτώχεια των 'δημιουργών'(κάθε δημιουργήματος) και απο την άλλη,η φτώχεια των 'ακροατών'(κάθε θεάματος).
Είναι εύκολο να ταίσει ένας 'δημιουργός' ένα 'ακροατήριο' με περιορισμένο μενού,και έτσι χαιρονται και οι δυο χωρίς να πολυενδιαφέρονται.
Δεν έχει να κάνει με ταλέντο και παιδιά θαύματα,έχει να κάνει με το πόσο σεβόμαστε τον εαυτό μας όταν καταναλώνουμε.
Μπορώ να σου πω πως μια χαρά είναι και η Μόνικα και ο αδερφός της ,το κακό είναι το πόσο εύκολα αποκτούν χειροκροτητές όλοι αυτοί.
Είναι κατάντια και φτώχεια Αντώνη να είναι σολντ-αουτ οι συναυλείες της κάθε Μόνικα,απο ανθρώπους που δεν θα έδιναν φράγκο γι'αυτήν πριν γίνει γνωστή.

Ανώνυμος είπε...

Πάντως εμένα μου άρεσε πολύ το 'Simon Bloom', το άκουσα στο Myspace τους...καθόλου δε με χάλασε η γλώσσα, γιατί απλά ήταν υπέροχες οι μουσικές και οι στίχοι.

Δεσποινα

BOSKO είπε...

One of the people...
απ' ότι θα κατάλαβες, ο Φώτης Θαλασσινός κρούει τον κώδωνα του κινδύνου πιο πολύ για τη χρήση της αγγλικής γλώσσας, για την ισοπέδωση- αν θες- κάθε άλλης εθνικής κουλτούρας χάριν της περίφημης παγκοσμιοποίησης. Πόσα άλλα προβλήματα, όμως, έχει ν' αντιμετωπίσει η ελληνική καλλιτεχνία...δεν τολμάω καν να πω και για την ελληνική κοινωνία!

BOSKO είπε...

trempesinas...
ωραία τα λες, δεν έχω τίποτα να προσθέσω, εκτός του ότι ειν' η πρώτη φορά που συμφωνούμε 100%!

BOSKO είπε...

Δέσποινα...
α, γεια σου!

τ2φ είπε...

Το οτι συμφωνούμε 100% ποιον θα πρέπει να ανησυχίσει;εμένα ή εσένα;
πλακίτσα.
Σου εύχομαι το 2010 πάντως να είσαι λίγο πιο σκλήρος και με άλλους,οχι μόνο με 'μένα.

BOSKO είπε...

trempesinas...
άντε ρε παραπονιάρη, καλή χρονιά να' χεις κι εσύ κι όλος ο κόσμος!