Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΙΙ: ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ


Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε χαρακτηρίσει τη φωνή της βιολοντσέλο του ελληνικού τραγουδιού. Δεν συνεργάστηκαν ποτέ, τραγούδησε όμως το Ειμ' αητός χωρίς φτερά σε ενορχήστρωση του Σταύρου Ξαρχάκου. Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε γι' αυτήν μερικά από τα Θαλασσινά φεγγάρια του, που κυκλοφόρησαν μετά το 1974, αν κι είχαν ηχογραφηθεί από το ΄66. Με τον κύκλο Μετανάστες σε στίχους Γιώργου Σκούρτη και το Μιλώ για τα παιδιά μου, ο Γιάννης Μαρκόπουλος απέδειξε πως υπήρχε κι ένα εσωστρεφές πολιτικό τραγούδι τα χρόνια εκείνα. Μας τη σύστησε ο Ξαρχάκος στο παράθυρο ενός καμπαρέ της Τρούμπας του ΄60 για ν' ακολουθήσουν ο Ζαμπέτας, ο Καλδάρας, ο Σπανός και από τη νεότερη γενιά ο Κραουνάκης. Εγώ τη συνάντησα στην παρουσίαση του τελευταίου δίσκου της, απέναντι από το Ωδείο Ηρώδου Αττικού, μέρα μεσημέρι. Ήταν στην ουσία ένας δίσκος- μνημόσυνο, παρ' όλο που περιείχε ολοκαίνουργια τραγούδια πολλών συνθετών (Μιχάλη Κουμπιού, Δημήτρη Παπαδημητρίου, Δήμητρας Γαλάνη, Μανώλη Λιδάκη κ.α.) Παραδίπλα, ο Μίκης, η Μαργαρίτα, η Λαϊκή Ορχήστρα του και η Εύα Κοταμανίδου έδιναν ταυτόχρονη συνέντευξη Τύπου για μια θεατρική παράσταση. Εκείνη φορούσε ένα κόκκινο πουά μίνι, λεπτοκαμωμένη και αεράτη, με την αρρώστια της στο τελευταίο στάδιο. Είχε ακόμη το χιούμορ της: Βίκυ ή Μίκη; ήρθε και μας είπε, στους δημοσιογράφους, θέλοντας να μάθει ποιοι ήμασταν εκεί γι' αυτήν και ποιοι για τον Θεοδωράκη. Αργότερα, τη βρήκα στο Α΄Νεκροταφείο στην κηδεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ήμουν με τον Στέλιο Βαμβακάρη, του οποίου έκανε αγάπες σαν τον είδε. Είστε καλά, κυρία Μοσχολιού; τη ρώτησα με πραγματικό ενδιαφέρον. Είμαι καλά, μανάρι μου, σ' ευχαριστώ, μου απάντησε χαμογελαστή με τη γνώριμη μάγκικη εκφορά του λόγου της. Όλοι ξέραμε όμως, κι εμείς και προπάντων αυτή, ότι λίγους μήνες μετά θα πήγαινε να συναντήσει τον Μπιθικώτση. Τίποτα δεν αμαύρωσε την εικόνα της μέσα μου, ούτε οι κατά καιρούς παλαιοημερολογίτικες κορώνες της, ούτε τα σημαιάκια της Νέας Δημοκρατίας σε εκείνο το εκλογικό σκοτσέζικο ντουζ που' χε υποστεί η λεγόμενη συντηρητική παράταξη. Κι εσείς εδώ; την είχε ρωτήσει όλο ειρωνία ένας θρασύς ρεπόρτερ. Ναι, γιατί εσύ τι είσαι, πασοκτζής και παραξηγήθηκες; του' χε απαντήσει live και τον έβαλε στη θέση του με την ακομπλεξάριστη και γνησίως λαϊκή αντίδραση της. Ο Νίκος Γκάτσος εμμέσως πλην σαφώς υποκλίθηκε στο μεγαλείο της φωνής της, όταν τη συμπεριέλαβε μαζί με την Αλεξίου στα δύο τραγουδιστικά πρότυπα της συφοριασμένης Παναγίας των Πατησίων του, για την Πορνογραφία του Χατζιδάκι. Ίσως είναι υπερβολή να την πούμε σημαντικότερη Ελληνίδα ερμηνεύτρια, η απόδοση της όμως σε τραγούδια σαν το Πέρα από τη θάλασσα του Γιάννη Μαρκόπουλου και του Ερρίκου Θαλασσινού, αποδεικνύει πως υπήρξε πράγματι μεγάλη και αναντικατάστατη!

11 σχόλια:

Aντώνης είπε...

Κι εγώ να δεις τι χάνω και τι βρίσκω όποτε την ακούω :) Καλή Χρονιά!

BOSKO είπε...

Αντώνης...
το γνώριζα ότι είσαι φαν της Μοσχολιού, νομίζω είχες κάνει κι ένα post με το "Χάθηκε το φεγγάρι" και το παράθυρο του καμπαρέ της παλιάς Τρούμπας, που λέω κι εγώ εδώ.
Καλή Χρονιά να' χεις κι εσύ με Υγεία, Αγάπη & Δημιουργικότητα!

Χρήστος Α. Μιχαήλ είπε...

Εκείνο που δεν ξέρετε κύριε Μπόσκο είναι πόσο καλά ο κύριος Αντώνης μιμείται τη Μοσχολιού στα Σκουριασμένα χείλη...

zelig on drugs είπε...

αντώνη έχεις χτυπήσει διάνα και στις δύο επιλογές σου...

η μοσχολιού είναι μια από της σημαντικότερες και σπουδαιότερες λαϊκές ερμηνεύτριες. και ήταν λαϊκή όχι γιατί τραγουδούσε κομμάτι με μπουζούκι αλλά γιατί είχε ακατέργαστο ψυχικό φορτίο που δεν "εξευγένισε", δεν το πέρασε από αναλύσεις.
δεν είναι μειωτικό αυτό. είναι η ουσία στην οποία προσπαθούν να φτάσουν όλες οι έντεχνες τραγουδίστριες (πασπαλά, γαλάνη, φαραντούρη, βενετσάνου, κ.α) όταν αγγίζουν αυτό το ρεπερτόριο.

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

Σπουδαία πράγματι η Μοσχολιού και μάλλον η αγαπημένη μου Ελληνίδα ερμηνεύτρια, τουλάχιστον από τις παλιές. Αγαπητέ Αντώνη, σου εύχομαι χρόνια πολλά και καλή χρονιά! Και προπάντων υγεία, για σένα και την οικογένειά σου - εύχομαι να είναι περαστικά όσα διάβασα σε προηγούμενες αναρτήσεις σου...

BOSKO είπε...

Χρήστος Μιχαήλ...
το φαντάζομαι σαν ηθοποιός που είναι ο Αντώνης, τη στιγμή που είχα κι εγώ ένα φίλο στο στρατό, ο οποίος τραγούδαγε το "Επεμβαίνεις" και δεν μας έμενε άντερο! Ειδικά όταν την υποδυόταν στον στίχο "μ' έκανες μπα αα λααάκι τεεε ένιιις"!

BOSKO είπε...

zelig on druMs...
συμφωνούμε απόλυτα! Ξέρω πως κατά βάθος όλες οι ντίβες του ελληνικού τραγουδιού, πολλές απ' αυτές που αναφέρεις, θέλουν να αναγνωριστούν ως λαϊκές τραγουδίστριες, ασχέτως του ρεπερτορίου που ερμηνεύουν κάθε φορά. Όλες, πλην της Σαβίνας Γιαννάτου, που μάλλον απεχθάνεται τον όρο "λαϊκή τραγουδίστρια" και κρατάει μια τελείως δική της καλλιτεχνική στάση.

BOSKO είπε...

Μιχάλης Τσαντίλας...
σ' ευχαριστώ, Μιχάλη, και σε σένα εύχομαι ότι καλύτερο για τη νέα χρονιά! Όσο για τα άλλα που διάβασες, ΕΥΤΥΧΩΣ είναι περαστικά και τραβάμε μπροστά!

Ανώνυμος είπε...

Η Μοσχολιού όμως δεν τραγουδούσε μοναδικά μόνο λαικά με την στενή έννοια του όρου..αξίζει να ακούσετε αυτό αν δεν το ξέρετε! http://www.youtube.com/watch?v=Qdoc8Z7ORWA

Δεσποινα

Kostas L.A. είπε...

καλη χρονια κι απο μενα αγαπητε μου φιλε antoine..
μεσα σε ολα οσα ειπωθηκαν για τη μοσχολιου εχω να προσθεσω την αξεπεραστη ερμηνεια της στο "Κατω απ'τη μαρκιζα.."
οσες φορες και να το ακουσω ανατριχιαζω..
κι ειναι ισως αναμεσα στα πιο ομορφα κομματια των κυριων Σπανου κι Ελευθεριου :)
καλο μας βραδυ!!

BOSKO είπε...

kostas L.A. ...
μόνο αυτό; και τί δεν ευτύχησε να τραγουδήσει αυτή η γυναίκα! Προσυπογράφω! Κομματάρα για το είδος του!