Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

BERLIN BY NIGHT!

Οι Βερολινέζοι, γενικώς οι Γερμανοί κι ακόμη πιο γενικώς οι Ευρωπαίοι, τον χρυσοπουλάνε τον πολιτισμό τους. Δεν είναι τυχαίο ότι χθες βράδυ φάγαμε στο Brecht's Restaurant, κατά μήκος του ποταμού Spree, το οποίο φυσικά φτιάχτηκε ή ονομάστηκε έτσι πολλά χρόνια μετά τον θάνατο του δραματουργού. Παρακάτω υπήρχαν ένα irish pub ονόματι Oscar Wilde κι ένα Onore de Balzac cafe! Καλύτερα, πάντως, από το 1995 που επισκεπτόμουν πρώτη φορά τη Γερμανία, για το φεστιβάλ σπουδαστικών ταινιών μικρού μήκους του Μονάχου και είχα πάει να φάω σε ένα ελληνικό εστιατόριο που λεγόταν Melina Merkouri. Μιλάμε για το απόλυτο κιτς! Είχε πεθάνει πρόσφατα κι η μακαρίτισσα, οπότε τρώγαμε με πιρούνια που η λαβή τους ήταν η φιγούρα της Μελίνας ως Στέλλα! Πώς το σκέφτηκε αυτό ο κάφρος ο συμπατριώτης; Ειδική πατέντα είχε επινοήσει για τα πιρούνια του, που θα έπαιρνε το α΄ βραβείο σε διαγωνισμό κακογουστιάς.
Με τη συνάδελφο Λιάνα Μαλανδρενιώτη του διφώνου και την υπερδραστήρια Αγγελική Βασιλάκου της Universal, της δισκογραφικής εταιρίας του Αλκίνοου, φάγαμε σπαράγγια με κρέμα γάλακτος και βιεννέζικες κοτολέτες, που τους πρόσθετες μαρμελάδα αγριοκέρασο από πάνω, ενώ το επιδόρπιο ήταν- λέει- κάτι ισπανικό. Α, ρε Κάβουρα και Σάββα, ξενύχτηδες, πολύ σας πεθύμησα ξαφνικά εδώ που βρίσκομαι! Εν συνεχεία, ένας θεός ξέρει πόσα χιλιόμετρα κάναμε ποδαράτοι, διασχίζοντας την Torstrasse. Δεν πιστεύω να μας την πέσουν νεοναζί και να μας νοικοκυρέψουν, εξέφρασα την αγωνία μου στον Ανδρέα, Κύπριο εικαστικό που ζει μόνιμα στο Βερολίνο. Όχι, μου απάντησε, απόψε κι αύριο εμείς δεν κινδυνεύουμε, την Πρωτομαγιά όμως στο Κρόιτσμπεργκ (στην περιοχή που μένουν κυρίως Τούρκοι και καλλιτέχνες), περιμένουν μέχρι και δολοφονία! Λέγε μου τέτοια να χαίρομαι, λέγε μου τέτοια ν' ανοίγει η καρδούλα μου!
Μέχρι να φτάσουμε στο βραζιλιάνικο φημισμένο 101 Bar, όπου ήπιαμε τα ωραιότερα ποτά με δυόμισι ευρώ έκαστο και με απαράδεκτη βλαχοαμερικανική μουσική, μια και ετοιμάζονταν να κλείσουν οι άνθρωποι, συνάντησα μερικούς γνωστούς. Ο πρώτος ήταν ο Ινδός Sri Sri Ravi Shankar που κάνει κηρύγματα στους Γερμανούς κάθε λίγο και λιγάκι για Αγάπη, Πνευματική Ισορροπία, Δονήσεις Ειρήνης κλπ. Που πας, ρε κακομοίρη, στο φεστιβάλ του Monterey νομίζεις ότι βρίσκεσαι; 2010 έχουμε και τη γερμανική TV την απασχολεί υπέρ του δέοντος το οικονομικό μαύρο χάλι των Ελλήνων! Δυο μέρες εδώ και με 10 λεπτά ζάπινγκ που έκανα συνολικά στα γερμανικά δελτία ειδήσεων, έπεσα πάνω σε ρεπορτάζ από την Αθήνα, όπου Γερμανοί υπήκοοι μιλούσαν για τις συνθήκες διαβίωσης τους στην Ελλάδα! Αντίς Αμπέμπα μας δείχνουν οι Ούνοι!
Με τον δεύτερο γνωστό όμως που συνάντησα, έως και συγκινήθηκα, αφού επρόκειτο για τον Damo Suzuki, τον Ιάπωνα τραγουδιστή των kraut- rockers CAN και συμπρωταγωνιστή μαζί με τον Αντρέα Παγουλάτο σε ένα ντοκιμαντέρ μου μικρού μήκους. Συγκεκριμένα, ο Suzuki εμφανίζεται απόψε το βράδυ όχι μακριά από την περιοχή που μένω, επομένως το σκέφτομαι σοβαρά μετά το τέλος της συναυλίας του Αλκίνοου να πάω να τον βρω! Εγώ είμαι, ρε Damo, ο bosko, ο greek man, θα του πω όλο χαρά! Και σιγά μη με θυμηθεί έτσι κόκκαλο που θα' ναι αυτός μετά τη δική του psychedelic συναυλία! Και για να σοβαρευτούμε, σήμερα είναι πραγματικά μεγάλη μέρα. Ανυπομονώ ν' ακούσω τη μουσική του Αλκίνοου με τη Χορωδία και τη Φιλαρμονική του Βερολίνου. Απέφυγα συνειδητά να περάσω απ' την πρόβα, θέλοντας να κρατήσω παρθένο το αυτί μου γι' αυτή τη μία και μοναδική συναυλία! Σίγουρα θα έχω να γράψω πολλά περισσότερα!

13 σχόλια:

logia είπε...

Alles gut in Berlin Bosko!!!

Guten Morgen aus Athen!

Αθανασία είπε...

Γειάσου καλό μου...καλά περνάμε ε??? βλέπω...κρίση,κρίση αλλά τα ταξιδάκια,ταξιδάκια...ζηλέυωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!ή ζουλέυωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!που λένε κ οι κριτικοί!!χααααααααααααχααχααααα!σε πειράζω βρέ άλλωστε το ξέρεις,ότι είσαι η αδυναμία μου....(χοχοχοχο!),καλά κάνεις κ ταξιδέυεις καλό μου..καλά κάνεις..μην ακούς εμένα...αποκτάς εμπειρίες έτσι...κάνουν καλό τα ταξίδια...βλέπεις άλλο κόσμο,άλλους ανθρώπους,άλλα πράματα.....καλά κάνεις..κ σου έυχομαι να μπορείς να ταξιδέυεις,κ να βλέπεις καινούρια,πράματα μέχρι κ τα βαθιά σου γεράματα....φιλάκιαααααααααααααααα (που ελπίζω να φτάσουν,μέχρι το Βερολίνο...θα στα στείλω αεροπορικώς!!χαααααααααχαααααααχααα!)...τσάο!..

Ανώνυμος είπε...

"Είχε πεθάνει πρόσφατα κι η μακαρίτισσα, οπότε τρώγαμε με πιρούνια που η λαβή τους ήταν η φιγούρα της Μελίνας ως Στέλλα!"

Bosko, αν τα μαχαίρια είχαν τη φιγούρα του Φούντα, δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα?? αφενώς γιατί "Στέλλα" χωρίς μαχαίρι δε γίνεται, πόσο μάλλον αν είναι και...πιρούνι..ω μα το Δία, τι αλλο θα δούνε τα ματάκια μααας!

Έτσι λοιπόν να περνάς όμορφα κ σίγουρα θα ήταν μια υπέροχη συναυλία!

Δέσποινα

BOSKO είπε...

logia...
Guten morgen aus Berlin!

BOSKO είπε...

Αθανασία...
ωραία ευχή μου δίνεις, Αθανασία, να ταξιδεύω μέχρι τα βαθιά γεράματα. Πράγματι, δεν υπάρχει ωραιότερη συνθήκη απ' αυτήν! Όσο για την κρίση, μη νομίζεις, μ' έχει πιάσει για τα καλά και μένα. Απλά το ταξίδι αυτό ήταν επαγγελματικό, συνεπώς και τα έξοδα του καλυμμένα.

BOSKO είπε...

Δέσποινα...
άσε, γιατί άμα έγραφε η μαρκίζα "Founta Restaurant", καταλαβαίνεις που θα πήγαινε το μυαλό μου. Απ' το Μόναχο στο Άμστερνταμ, τα Σόδομα και τα Γόμορα α λα Ευρώπη! Μετά θα προέκυπτε το στιχούργημα "ντόμπρος είναι σαν τον Φούντα που ποτέ δεν πίνει φούντα και δε θα δίσταζε να είπει στο μπουζούκι Παίξε Πίπη"!

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα, μήπως ξέρετε αν η σθναυλία του Αλκίνοου στο Βερολίνο θα κυκλοφορήσει σε δίσκο??? ευχαριστώ πολύ

μαριάννα είπε...

Πολύ ωραίο φαίνεται το ρεστωράν κι ας γκρινιάζεις για το μενού. Γέλασα πολύ με το φόβο σου μη σας νοικοκυρέψουν οι νεοναζί... χαχαχαχαχα! Δεν παίζεσαι. :)
Σε φαντάζομαι να μας τα διηγείσαι από κοντά...

Φιλιά! Καλό μήνα!

Ανώνυμος είπε...

Bosko, καλωσορίσατεεεεεεεεεεεεε!!! Υπάρχει πάντως ρεστοράν με το όνομα "Μπάφος φουντ"...θα σου πω άλλη φορά πού ακριβώς!
Ανημένουμε ποσταρισμένα νέα!

Δ.

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
η συναυλία θα ξαναπαιχτεί το φθινόπωρο στο Μέγαρο, όπου φαντάζομαι θα ηχογραφηθεί για να κυκλοφορήσει σε δίσκο!

BOSKO είπε...

μαριάννα...
άσε και σήμερα που ήταν Πρωτομαγιά, όλοι στο Βερολίνο φοβόντουσαν πιθανά επεισόδια μεταξύ αναρχικών- μπάτσων, κάτι σαν τα δικά μας Εξάρχεια δηλαδή.
ήταν υπέροχα, τη λατρεύω τη Γερμανία χωρίς πλάκα τώρα και στο' χω ξαναπεί. Όσο για τη συναυλία του Αλκίνοου, αύριο το post που θα' μαι ξεκούραστος!

BOSKO είπε...

Δέσποινα...
υπομονή, όπως είπα και στη μαριάννα. Κάτι η κούραση της ημέρας, κάτι τα δυο πεντάρια zanax που πήρα για τ' αεροπλάνο, είμαι αλοιφή αυτή τη στιγμή!

logia είπε...

πάντως εμείς είδαμε οτι έγιναν επεισόδια και εκεί!!!!