Κυριακή 11 Απριλίου 2010

ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ ΣΤΟ "ΟΞΥΓΟΝΟ" ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΜΟΥΖΟΥΡΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ!

Πολλούς μήνες είχα να βγω έξω Σαββατόβραδο, ειδικά για να παρακολουθήσω κάποιο live. Κατά βάθος δεν υπάρχει πιο αντισυναυλιακός τύπος από μένα, εφόσον βαριέμαι να πηγαίνω κάθε τρεις και λίγο στα live ακόμη και των κολλητών φίλων. Είναι σα να παίζεται η ταινία μου και να τους καλώ απανωτά σε όλες τις προβολές. Ε, μια, δυο, τρεις, που θα πάει, θα σκυλοβαρεθούν οι άνθρωποι, θα τη μάθουν απ' έξω πλάνο- πλάνο και θ' αρχίσουν να βρίσκουν δικαιολογίες για να την κάνουν με ελαφρά. Παρ' όλα αυτά, φίλοι με τράβηξαν πριν από λίγες ώρες στο live του Πάνου Μουζουράκη και της ορίτζιναλ τρελοπαρέας του στη μουσική σκηνή Οξυγόνο. Ήταν και η πρώτη φορά που θα παρακολουθούσα ολόκληρη παράσταση του εν λόγω καλλιτέχνη, με τον οποίο φίλοι δεν είμαστε, έχουμε όμως βρεθεί κάνα δυο φορές κι έχει πέσει απίστευτο γέλιο με τα καμώματα του.
Η απαραίτητη γυναικεία παρουσία του προγράμματος ήταν αυτή της ερμηνεύτριας και τραγουδοποιού Ηλιάνας Τσαπατσάρη, καλλιτεχνικής συντρόφου εδώ και χρόνια του Μουζουράκη στις συναυλίες και στη δισκογραφία. Θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω μεγάλη τραγουδίστρια της jazz αν...Αν καταλαβαίναμε και τους στίχους των τραγουδιών που μας τραγούδησε σε ελληνικά και αγγλικά, κάτι για το οποίο φυσικά δεν ευθύνεται η ίδια, αλλά ο ήχος του μαγαζιού, δηλαδή το συνηθισμένο πρόβλημα των μουσικών σκηνών. Εντύπωση μου ήταν, πως, ενώ ήθελα να την απολαύσω επί σκηνής, κάτι με χάλαγε και δεν επρόκειτο, όπως ήδη είπα, ούτε για την ενδιαφέρουσα φωνή της, ούτε για το ρεπερτόριο της, ούτε για την άνεση της, μα για την κατάσταση που επικρατούσε στον χώρο. Προσθέστε επίσης και τα χαϊβάνια που έχουν το θράσος να κάθονται πρώτη μούρη μπροστά στον καλλιτέχνη κι όση ώρα αυτός κάνει τη δουλειά του, εκείνοι δε λένε να βγάλουν το σκασμό. Κι έχουν πληρώσει είσοδο, κράτηση τραπέζι, μπουκάλι κλπ. Τέτοιος μαζοχισμός δέρνει τον Νεοέλληνα!
Έχω μεγάλη περιέργεια για τον επερχόμενο δεύτερο δίσκο του Μουζουράκη κι εύχομαι να ευτυχήσει περισσότερο απ' την άποψη των ενορχηστρώσεων συγκριτικά με τον πρώτο. Μας παρουσίασε, όπως ήταν αναμενόμενο, μερικά καινούργια τραγούδια του εναλλάξ με παλαιότερα, όπως το Αστείο του Βασίλη Νικολαΐδη που το έκανε jazz, το Ποντίκι (επίσης δεν ακουγόταν γρι απ' τους στίχους), αλλά και διασκευές. Δεν ξέρω τι φτιάχνει ο Πάνος εκεί πέρα, στην TV, με τον Παπακαλιάτη κι ούτε και με νοιάζει, μια και γνωρίζω όμως ότι αγαπάει ιδιαιτέρως τα blues και το rock, θα τον συμβούλευα να τους αφιερωθεί. Η ερμηνεία του στο I put a spell on you φανέρωσε ίσως τον πιο σημαντικό soul ερμηνευτή που έχουμε σήμερα στη χώρα μας! Όταν ο Πάνος τραγουδάει τους πρωτομάστορες του είδους, από τον Screamin' Jay Hawkins και τον Ray Charles μέχρι τον Bob Dylan και τον Tom Waits, απλώς κλείνει τα μάτια του, ανοίγει το στόμα του και την ψυχή του, λικνίζεται ολόκληρος με πάθος και δεν υπάρχει ούτε χαβαλές, ούτε τίποτα. Μόνο το τραγούδι- λειτούργημα του.
Η έκπληξη της βραδιάς ήταν πάντως ο νέος τραγουδοποιός, ερμηνευτής και performer Σπύρος Γραμμένος. Να τον πω διάδοχο του Τζίμη Πανούση; Τραβηγμένο θά 'ναι, εφόσον δε μπορώ να σχηματίσω τέτοια άποψη με ένα δίωρο που τον είδα συνολικά στο stage του Οξυγόνου. Παρακάμπτω τα αποσπάσματα που μας διάβασε από την, υπό έκδοση, ποιητική συλλογή του με τίτλο Χέζομαι και γράφω. Κρατώ το τραγούδι του που ξεκινούσε με τους στίχους Μπαμπά! Μαμά! Είμαι κουκουλοφόρος!, συμβατικό ως προς τη δομή της ακουστικής μπαλάντας, αλλά και πολύ ευφυές ως στιχούργημα. Κρατώ ακόμη την είδηση για το πρώτο άλμπουμ του που κυκλοφορεί οσονούπω από ανεξάρτητο δισκογραφικό label.
Εν κατακλείδι, πηγαίνοντας κανείς στο Οξυγόνο θα περάσει σίγουρα καλά. Θα γελάσει με την καρδιά του και κυρίως θ' ακούσει όμορφη μουσική, ερμηνευμένη και παιγμένη από τον Μουζουράκη, τον στυλοβάτη του προγράμματος, από τον Γραμμένο και την Τσαπατσάρη και από μια εξαιρετική μπάντα έμπειρων μουσικών!

10 σχόλια:

maya είπε...

ΤΙ βραδιά !!!!!!!!!!!!!!!

'άκουσα' με άλλο αυτί το χιλιοβαρετό "GREASE"
με την ροκ διάθεση του μουζουράκη

και εκτός του i put a spell on you

που
μου σηκώθηκε η τρίχα...
τρομερή ερμηνεία και στο like a rolling stone !!

Ο,ΤΙ ΠΙΆΝΕΙ αυτός ο άνθρωπος το απογειώνει .
δεν. υπάρχει !!!!


ΚΑΙ αστείος ΚΑΙ εμπνευσμένος ο σπύρος γραμμένος .
για μένα, ήταν αποκάλυψη !
θα τον παρακολουθώ στο εξής .

πέρασα ΥΠΕΡΟΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ :)))))))

(λίγο λιγότερη funk δεν θα με χαλούσε...
αλλά το κέφι το μετέδωσαν παντού !)



φιλιά πολλά μπόσκο μου
και εις άλλα με κέφι

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Άρτεμις είπε...

Άντε μπράβο στα παιδιά. Μακάρι να μην υπήρχαν και τα κλασικά προβλήματα με την ακουστική του χώρου και τα βλαμμένα που κάνουν θόρυβο και ενοχλούν μουσικούς και κοινό. Ε μα...

Καλή βδομάδα.

BOSKO είπε...

maya...
σ' το είπα απ' την πρώτη στιγμή που ειδωθήκαμε χθες πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα: θα σ' αρέσει και θα περάσεις καλά! Είδες που στα' λεγα; Κάτι που ξέχασα επίσης ν' αναφέρω είναι ότι το μαγαζί ήταν τίγκα στον κόσμο, κυρίως πιτσιρικαρία, αλλά κι άλλες ηλικίες.

BOSKO είπε...

Άρτεμις...
μόνο στην Ελλάδα γίνεται αυτό, να παίζει ο μουσικός κι ενώ τους αρέσει- υποτίθεται- να τον γράφουν στ' αρχίδια τους! Άι σιχτίρ τα μαλακισμένα! Κατά τ' άλλα, μια χαρά βραδιά ήτανε!

Ανώνυμος είπε...

Ο Πάνος Μουζουράκης και η παρέα του (οι Κώστηδες, Μαδεμλής + Βήχος κι όλοι οι μουσικοί της μπάντας του-η Ηλιάνα Τσαπατσάρη) σε κάνει να περνάς καλά! Είχα την τύχη να τους απολαύσω 2 φορές την περασμένη χρονιά στο New York της Θεσσαλονίκης, σ΄ένα πρόγραμμα πολύ καλό-με την επιμέλεια του ταλαντούχου Πάνου Σουρούνη βεβαίως-βεβαίως!

Όσον αφορά στους "αχαρακτήριστους" θαμώνες που δείχνουν αυτού του είδους τη συμπεριφορά και κάνουν όλους τους υπόλοιπους ν' αναρωτιούνται γιατί κανείς δεν τους πετάει έξω απ΄το μαγαζί...μ΄έκανε να θυμηθώ την πρόσφατη παρόμοια περίπτωση που συνέβη κατά τη διάρκεια μίας εκ των live εμφανίσεων των Πορτοκάλογλου-Ζιώγαλα-Φάμελλου στην Αποθήκη του Μύλου, με μια αντίστοιχα εκνευριστική παρέα..3 φορές παρακάλεσε ο Πορτοκάλογλου να ηρεμήσουν, να σεβαστούν τους καλλιτέχνες, αλλά...φωνή βοώντος εν τη ερήμω..
Κι έρχομαι να σκεφτώ "κάποιος υπεύθυνος του μαγαζιού γιατί δεν επεμβαίνει σχεδόν ποτέ;;;"

Ας συνεχίσουμε ν΄ακούμε καλή μουσική, όποτε μπορούμε!

Καλημέρες!
:-)

Kostas L.A. είπε...

χαιρετω για αλλη μια φορα κι υστερα απο μεγαλο διαστημα απουσιας (μολις συνειδητοποιησα οτι εχω χασει πολλα επεισοδια στη μπλογκοσφαιρα..)

Οπως και να'χει .. θα συμφωνησω απολυτα με τα λογια σου ..ως προς την ερμηνεια του Πανου σε τραγουδια μπλουζ χαρακτηρα , φιλε μου Αντωνη..

ειχα την τυχη να απολαυσω το I put a spell on you σε λάιβ εμφανιση που ειχε κανει πριν μερικους μηνες στην πατρα.. κι απλα μου σηκωθηκε η τριχα..
ειχα επισης την τυχη να τον ακουσω να ερμηνευει Beatles και το κομματι In my life, κι απλα δεν εχω λογια να περιγραψω τα συναισθηματα..
ελπιζω να δουμε πολλες ακομα ομορφες ερμηνειες απο αυτο τον καλλιτεχνη .. ο οποιος ειναι κατα τη γνωμη μου ενας απο τους λιγους που εχουν απομεινει σ'αυτη τη χωρα και ξερουν να τραγουδουν με την καρδια κι οχι αναλογα με το ποσο θα γεμισει η τσεπη τους απο καθε εμφανιση..

καλο (μουσικο) απογευμα σε ολους..

BOSKO είπε...

new-girl-on-the-blog...
οι υπεύθυνοι των μαγαζιών δεν επεμβαίνουν ποτέ για ευνόητους λόγους. Απλά θα' πρεπε ν' αρχίσουν τα μπινελίκια οι καλλιτέχνες, μπας και το "πιάσουν" οι από κάτω ταραξίες και την κοπανήσουν, αν έχουν στοιχειώδη ευαισθησία, ώστε ν' απολαύσει ο υπόλοιπος κόσμος το πρόγραμμα με την ησυχία του. Αλλά στην Ελλάδα βρισκόμαστε, μην το ξεχνάς...

BOSKO είπε...

Kostas L.A. ...
εσύ να μη σχολίαζες περί Μουζουράκη; αδύνατο, τόσο φαν που είσαι!
εμένα πάλι ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα λάιβ κι, αν μη τι άλλο, ξεχώρισα τις ψυχωμένες ερμηνείες του. Ο άνθρωπος γουστάρει πολύ αυτό που κάνει, εξ ου και του' χει βγει σε καλό μέχρι τώρα!

Stepas είπε...

Είδα τον Μουζουράκη στο Οξυγόνο τον χειμώνα, τότε που έπαιζε με Μαρκέλλου. Θα συμφωνήσω σε όσα λες και κυρίως στα του κακού ήχου στο μαγαζί. Κι εγώ όταν πήγα ενοχλήθηκα που έχανα στίχους.

Συμφωνώ επίσης 100% σε αυτά που έγραψες για τον Μουζουράκη: "ίσως τον πιο σημαντικό soul ερμηνευτή που έχουμε σήμερα στη χώρα μας" & "αγαπάει ιδιαιτέρως τα blues και το rock, θα τον συμβούλευα να τους αφιερωθεί".

Προσυπογράφω! Είναι σκέψεις που τις έχω κάνει κι εγώ και δεν ήμουν σίγουρος αν τα σκέφτομαι καλά ή αν λέω μπούρδες. Χαίρομαι που τα διάβασα κι από σένα. Νομίζω ότι όταν ο Μουζουράκης ξεφεύγει από τα προαναφερόμενα είδη μουσικής, είναι εντελώς έξω από τα νερά του.

Τελειώνω με Σπύρο Γραμμένο. Τον είδα σαν guest σε ένα λάιβ του Κωστή Μαραβέγια και έμεινα άφωνος. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό; Μα φυσικά η καλλιτεχνική του "ομοιότητα" με τον Τζίμη Πανούση. Δεν ξέρω αν θα είναι διάδοχός του ή αν αυτό είναι "βαρύ" να λέγεται, αλλά ο τύπος είναι φοβερός!

Γειά χαρά bosko!

BOSKO είπε...

Stepas...
συμφωνούμε σε όλα λοιπόν! Χαίρομαι! Ήθελα πάντως να' βλεπα τη Μαρκέλλου με τον Μουζουράκη και ψιλοσπάστηκα όταν έμαθα πώς τα έσπασαν καλλιτεχνικώς.