Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

ο-τάσος-καραντής-τα-hot-dogs-η-ριτάρα-&-ο-καβάφης-της-καίτης-γαρμπή

Προχθές στο καφέ του Metropolis βρέθηκα με καλούς φίλους από το μουσικοδημοσιογραφικό συνάφι. Μεταξύ τους ήταν και ο Τάσος Καραντής, στον οποίο είχα δώσει πρόσφατα συνέντευξη περί του ιστολογίου μου για το ηλεκτρονικό μουσικό περιοδικό http://www.e-orfeas.gr/ Νομίζω πως χρωστάω μία παρουσίαση στον εν λόγω συνάδελφο, κυρίως σε ανθρώπινο-προσωπικό επίπεδο. Ο Καραντής άφησε την έδρα του, τη Σαλαμίνα, πήρε ένα ferry-boat κι έφτασε στο κέντρο της Αθήνας για να μας συναντήσει. Θεώρησα εξ αρχής τιμητικό και ευγενές το email του ότι θέλει να έρθει για να γνωρίσει από κοντά τους bloggers που παρουσίασε στη στήλη του. Αυτός ο τύπος, λοιπόν, λίγο μεγαλύτερος μου ηλικιακά, μ' ένα σπινθηροβόλο βλέμμα που σε πουλάει και σ' αγοράζει- όπως λέγαν' οι παλιοί- έχει μια καθαρά βιωματική σχέση με το λαϊκό τραγούδι. Ο Καραντής, χωρίς να είναι Μπαλαχούτης, δηλαδή ένας εμμονικός μελετητής της σχολής Καζαντζίδη και των συμπαραμαρτούντων (ας μη μιλάω εγώ καλύτερα για εμμονές στη μουσική), ανακαλεί συχνά στη μνήμη του τα περάσματα του απ' όλα τα λαϊκά μαγαζιά με καλλιτέχνες που κάποτε, στα 80s, έκαναν θραύση, σήμερα όμως θα θεωρούνταν απλά σκυλάδες ή cult οι περισσότεροι. Ακούγοντας τον να μιλάει για ιστορίες με τον Στράτο Διονυσίου, την Άντζελα Δημητρίου στο ξεκίνημα της, τον ΛΕ.ΠΑ. (αυτός, sorry, αλλά δεν τρώγεται με τίποτα...), τον Θέμη Αδαμαντίδη, τον Γιώργο Μαργαρίτη και άλλους εκπροσώπους του τραγουδιού της πίστας, θυμήθηκα την ατάκα του Δημήτρη Πουλικάκου: Οι σκύλοι, αν μη τι άλλο, είναι ορίτζιναλ και δεν κουβαλάνε την κλαψομουνίαση των έντεχνων. Αφενός Πουλικάκος ειν' αυτός, αφετέρου δε χρειάζεται να τα ισοπεδώνουμε και όλα σ' αυτή τη ζωή. Μοιραία ανέσυρα κι εγώ απ' τον σκληρό δίσκο της δικής μου μνήμης ιστορίες από τα γυρίσματα της σειράς ντοκιμαντέρ για το λαϊκό τραγούδι. Τότε που τσεκάριζα τη λαϊκότητα των λαϊκών καλλιτεχνών μας, όση ώρα ο Μπαλαχούτης τους αντιμετώπιζε σαν τους θεούς του, από το τι είδους κέρασμα θα έκαναν στο συνεργείο που μπουκάρισε στην οικία τους. Ο Μιχάλης Μενιδιάτης, θυμάμαι, συνεχώς παρότρυνε τη συμπαθέστατη, αρκετά νεότερη απ' τον ίδιο, σύζυγο του να ανανεώνει τους δίσκους με τους καφέδες, τα κέικ και τα κουλουράκια. Ο Γιώργος Μαργαρίτης μας είχε χαρίσει μπουκαλάκια με φυσικό μεταλλικό νερό από τη γενέτειρα του, τα Τρίκαλα (σχεδόν σουρεαλιστής ο δημοφιλής αοιδός)! Ο Χρήστος Νικολόπουλος μας είχε προσφέρει καφέ φίλτρου - τον είχαμε πετύχει στο στούντιο εν ώρα δουλειάς τον άνθρωπο. Καφέ μας είχε σερβίρει και ο Μίκης Θεοδωράκης διά της οικονόμου του, ενώ ο Λευτέρης Παπαδόπουλος μας είχε προτείνει να πιούμε ουίσκι, κάτι που εγώ τουλάχιστον αρνήθηκα ευγενικά, αφού με το αλκοόλ έχω κόψει δεσμούς από το 2006. Ο πρόσφατα αποθανών Γιάννης Καραμπεσίνης, ένας απ' τους γλυκύτερους λαϊκούς ανθρώπους που συνάντησα στη ζωή μου, έμοιασε να σπάει τη μοναξιά του, κερνώντας μας ένα σωρό ασύμβατα μεταξύ τους καλούδια: φυστίκια, ουίσκι, σοκολάτα και παστέλια. Ο δε Σπύρος Ζαγοραίος ούτε θυμάμαι τώρα τι μας είχε κεράσει στο μαγαζί του στο Αιγάλεω, αφού είχαμε ρίξει όλοι χοντρό κλάμα με την αφήγηση του για το πως έχασε το χέρι του προπολεμικά. Η κορυφαία στιγμή ήταν όμως στην οικία της συχωρεμένης της Δούκισσας: Μπαίνουμε μέσα καμιά δεκαριά άτομα, ήταν μεσημέρι και στο τραπέζι της υπήρχε ένα αχνιστό στοιφάδο! Πεινάτε; με ρώτησε, βλέποντας μάλλον το καρφωμένο βλέμμα μου στο φαΐ. Πολύ, κυρία Δούκισσα, αλλά όπου νά 'ναι φέρνει φαγητό η παραγωγή...της απάντησα. Σας παρακαλώ, κοπιάστε - είπε - και χωρίς δεύτερη σκέψη, ως γνωστό κοιλιόδουλο ον που ήμουν, όση ώρα οι άλλοι έστηναν τα φώτα και τις χρωματιστές ζελατίνες, εγώ είχα στρογγυλοκαθίσει στο τραπέζι και άλλαζα τα φώτα στο φαΐ της γυναίκας! Τι κάφρος που υπήρξα! Για να ξαναγυρίσω στον Τάσο Καραντή, μάλλον την καταβρήκε κι αυτός με τις δικές μου ιστορίες για τους λαϊκούς καλλιτέχνες, όπως και η υπόλοιπη παρέα. Τους υπενθύμισα ακόμη ένα ωραίο άρθρο του στιχουργού Γιώργου Παυριανού - νομίζω, στην ATHENS VOICE ήταν - για τη φίλη του, Ρίτα Σακελλαρίου. Είχε, λέει, μόλις κυκλοφορήσει το διαβόητο Είναι γάτα ο κοντός με τη γραβάτα και ο Παυριανός, θέλοντας να επαναλάβει το σουξέ, πήγε να της δώσει στίχους που μιλούσαν για λεβέντες, τσολιάδες και κάτι τέτοια. Παίρνει η Ριτάρα το χαρτί, διαβάζει τους στίχους και γυρνάει και λέει στον Παυριανό: Καλά, όλες τις μαλακίες εγώ θα τις λέω; Τελικά το χιούμορ είναι ο καλύτερος δείκτης ευφυίας για τον άνθρωπο, δεν σηκώνω κουβέντα επ' αυτού! Σε κάποια φάση, καθώς η κουβέντα πια είχε γίνει...παιδική χαρά, ο Καραντής θεώρησε σωστό να με ενημερώσει πως ναι μεν ελκύεται από τους σκυλάδες, έχει μελετήσει πολύ όμως την Κατερίνα Γώγου και τον Μίλτο Σαχτούρη. Τον πίστεψα! Άλλωστε, προσέχοντας κανείς τις ερωτήσεις που θέτει ως δημ/φος, αντιλαμβάνεται πως έχει σφαιρικές γνώσεις περί ελληνικού τραγουδιού, λαϊκού και μη. Ευτυχώς πάντως που σύντομα καταλάβαμε την αδυναμία ένταξης της μακαρίτισσας της Γώγου στο concept της συνάντησης μας, οπότε το γυρίσαμε στην Καίτη Γαρμπή και τη συνεργασία της με τον Νίκο Αντύπα. Έχετε ακούσει το νέο cd της Γαρμπή; μας ρώτησε ο Τάσος. Ε, όχι, ρε Τάσο ν' αγοράσω και Γαρμπή μεσ' στην κρίση - πετάχτηκα πρώτος εγώ - θα ήταν too much, δε νομίζεις; Λίγο αργότερα θα μας ενημέρωνε για την καβαφική αφιέρωση της Καιτούλας προς τον συνθέτη της, αφήνοντας μας εμβρόντητους! Για του λόγου το αληθές: Τι να πω, θ' ακούσω το cd της Καίτης Γαρμπή με τον Νίκο Αντύπα και ίσως επανέλθω, παρ' όλο που φαντάζομαι πως θα είναι τα τραγούδια τους. Ή μάλλον ας πω πόσο χάρηκα που γνώρισα από κοντά τον συνάδελφο Τάσο Καραντή και πως με έκανε άθελα του να ψάχνω αυτή την ώρα να βρω κάνα καταχωνιασμένο cd της Πίτσας Παπαδοπούλου και της Χαρούλας Λαμπράκη. Ωστόσο, από αλκοόλ δεν παίζει σταγόνα εδώ στο σπίτι!

42 σχόλια:

ασωτος γιος είπε...

εγω λοιπον που ειμαι πολυ "αντεργκραουντττ¨" το ακουσα το cd & ενα εχω να σου πω
την προτιμω με Φοιβο, στο "θα μελαγχολησωωωωω¨"
Καλα η καιτουλα λιγο που μεγαλωσε λιγο το ενα λιγο το αλλο ηθελε να κανει μια στροφη ,,,
ο Αντυπας που το μονο που μπορω να σκεφτω ειναι οτι ηθελε να κανει λιγα λεφτα παραπανω γιατι δε το κανε το cd με καμια αλλη? που να μπορει να τραγουδησει...ισως

a spoonful of inspiration είπε...

θα τ'αντέξεις και θα ακούσεις ολόκληρο το σιντί της Κ.Γ. ρε θηρίο;!!! καβάφης και καίτη γαρμπή, λίγο τραβηγμένο απ τα μαλλιά μου ακούγεται, δεν ξέρω...εμένα πάλι το ποστ σου με έκανε να θυμηθώ και να ακούσω κάτι παλιά τραγούδια της Βιτάλη πρωί πρωί :) χτες βράδυ είχαμε την κουβέντα σου με τον Φώτη στο καφέ του Γαβριηλίδη, του έγραψα το ωραίο σου αφιέρωμα στην Φλέρυ γιατί δεν είχε καταφέρει να σε ακούσει :) άντε, καλημέρα να 'χουμε!

antonis_x είπε...

Έχω πετύχει Σάββατο σε πρωινιάτικη εκπομπή της τηλεόρασης, την Καιτούλα με κιθαρίστα φλαμένκο (έμοιαζε με τον Αχιλλέα Περσίδη, λες να ήτανε;) να τραγουδάει latin.
Αποστασιοποιημένη ερμηνεία, χωρίς ιδιαίτερο αίσθημα, αλλά αξιοπρεπής.

Νταξ' μωρέ, τη δουλειά της προσπαθεί να κάνει, τώρα μάλιστα που δεν είναι και πρώτο όνομα.
Κι άλλωστε ο Ν. Αντύπας, όλο synth Και "μεγάλα ακούσματα" είναι, όποτε ακούω σύνθεσή του μού έρχεται στο μυαλό το "Wall of sound" του Σπέκτορ.

Να θυμήσω ότι η Καιτούλα έχει τραγουδήσει και Δεληβοριά;

niknat05 είπε...

"Οι σκύλοι, αν μη τι άλλο, είναι ορίτζιναλ και δεν κουβαλάνε την κλαψομουνίαση των έντεχνων."συμφωνώ κ'επαυξάνω!όσο για το cd της γαρμπή ακούστε τοαν κ'δε νομίζω να το φτάσετε μέχρι το τέλος,αφού όπως γράφει και ο άσωτος γιος πιο πάνω θα την προτιμήσετε με φοίβο!έκαστος στο είδος του λοιπόν...
καλημέρα!

BOSKO είπε...

ασωτος γιος...
ίσως η όλη κίνηση θυμίζει και τη συνεργασία της Νατάσσας Θεοδωρίδου με τη Ρεμπούτσικα και τον Γκανά σε ένα cd που, απ' όσο θυμάμαι, χωρίς να τό 'χω ακούσει, είχε πάει άπατο.
κάτι θα ξέρεις εσύ αφού τό 'χεις ακούσει αυτό, πάντως.

BOSKO είπε...

Δανάη...
καλά, λέμε τώρα, θα τ' ακούσω, μην τρελαίνεσαι κι εσύ. Τελικά δεν υπάρχει καλλιτέχνης στην Ελλάδα που να μην έχει...επηρεαστεί απ' τον Καβάφη, μου φαίνεται!
να δώσεις πολλούς χαιρετισμούς στον Φώτη και κανονίστε να βρεθούμε. Όσο για το email, επειδή δεν προλαβαίνω να γράφω, θα σου πρότεινα να πάρεις το τηλ. μου από την άλλη Δανάη, την κοινή μας φίλη:-))

antonis_x είπε...

Θυμήθηκα και τη συνεργασία της Γαρμπή με τους 667 του Θ. Μανίκα (μετά τα 2 άλμπουμ με τον Μαργαρίτη).

Τελικά, οι σκύλοι πέραν του "ορίτζιναλ" είναι και μανούλες στα κροσόβερ.

Βάνος είπε...

Υπάρχουν πολύ ωραία λαϊκά. Εγώ τα ανακάλυψα σχετικώς πρόσφατα. Ήμουν προκατειλημμένος.

Τώρα μου αρέσουν από Τσιτσάνη μέχρι
και Ρίτα, Πίτσα (για να μην πω και λαϊκά του Καρβέλα).

Απελευθερωμένος είναι ο άνθρωπος που δεν ντρέπεται για τον εαυτό του.

BOSKO είπε...

antonis_X...
Spector ο Αντύπας; τι είπες τώρα, ρε συ; μ' έστειλες πρωί-πρωί!
φλαμένκο η Καιτούλα; γιατί όχι, θα μου πεις; πάντως, διαβάζοντας μία συνέντευξη που έδωσε στον Καραντή, θεώρησα αφελές αν μη τι άλλο να λέει πως ερμήνευσε μεγάλα τραγούδια του Φοίβου. Τουλάχιστον η Αλέξια, που αντικειμενικά έκανε δισκάρα, με μεγάλη ειλικρίνεια και αυτογνωσία σχολίασε το παρελθόν της.

BOSKO είπε...

niknat05...
ναι, έκαστος στο είδος του, αλλά τι να κάνει η γυναίκα, τώρα που δεν είναι και πρώτο όνομα, όπως λέει ο antonis_X;

ασωτος γιος είπε...

η Θεοδωριδου εχει φωνη και ισως σαυτο που κανει ειναι καλη
αυτο το cd δεν ακουγεται και μουσικα ο αντυπας επαναλαμβανει τον εαυτο του αλλα χαληα

BOSKO είπε...

antonis_X...
αυτό πάλι ήταν πολύ καλό cd, τό 'χα λιώσει απ' τις εκπομπές μου. Μου άρεσε και μια διασκευή με τη Γαλάνη σ' ένα παλιό τραγούδι της Μπέμπας Μπλανς. Αλλά και η Γαρμπή εκεί δεν ήταν καθόλου κακή. Επρόκειτο δηλαδή για ένα έξυπνο project απενοχοποίησης του kitch, του ελαφρού και του σκυλάδικου μέσω των ηλεκτρικών-ηλεκτρονικών ήχων. Τέλος, αν τα λέω σωστά, είχε περάσει τελείως στο ντούκου, καμία σχέση με τον πρώτο δίσκο Μαργαρίτη-667!

BOSKO είπε...

Βάνος...
ο Τσιτσάνης, φίλτατε, είναι υπεύθυνος για μιαν όαση πολιτισμού στην Ελλάδα από το δεύτερο ήμισυ του 20ου αι. μέχρι τις μέρες μας, που δεν είναι πλέον εν ζωή.
η Ρίτα αντικειμενικά υπήρξε εξαιρετική λαϊκή ερμηνεύτρια, χωρίς νά 'χει το ρεπερτόριο της Μοσχολιού, λόγου χάριν. Σφράγισε όμως με τη φωνή της ορισμένα λαϊκά κομμάτια συνθετών β΄διαλογής.
η Πίτσα, απ' την άλλη, δε θα έλεγα ότι μου ταίριαξε ποτέ. Σκυλοκαψούρικα άσματα τραγούδαγε μια ζωή, θριάμβευσε στις πασοκικές πίστες των 80s, γι' αυτό και σήμερα δε με πείθει όσο κι αν τραγουδάει ethnic, Μάλαμα, Αλλαγιάννη και Περίδη.
όσο για τον Καρβέλα, τά 'χουμε ξαναπεί, είναι ένας ευφυέστατος τραγουδοποιός που αν κοίταγε την τέχνη του και όχι την κονόμα ή τις κλωτσοπατινάδες και τις μαγκιές, μπορεί σήμερα να μιλάγαμε διαφορετικά για το άτομο του. Ωστόσο, το "Σώσε με" του Καρβέλα ειν' ένα πολύ καλό λαϊκό τραγούδι, πολύ καλύτερο από τραγούδια, παρόμοιων προθέσεων, του εντέχνου.
εν κατακλείδι, ότι ακούει ο κάθε άνθρωπος, καλό είναι. Τις καρδιές μας θα χαλάσουμε τώρα;

a spoonful of inspiration είπε...

ok λοιπόν θα κανονιστεί καφές και με Φώτη στα γκράφιτι, χεχε! - θα σου εξηγήσω τηλεφωνικώς ή από κοντά :) ωραία, θα πάρω το τηλ.σου από τη Δανάη, καλύτερα κιόλας, τί να στέλνουμε μειλ...! ευχαριστώ :)

BOSKO είπε...

ασωτος γιος...
το νά 'χει φωνή ένας τραγουδιστής δε μου λέει τίποτα εμένα. Η πείρα μου μού λέει πως υπάρχει μεγάλη διαφορά στην παιδεία ή στο νιονιό, να σ' το πω κι έτσι, μεταξύ τραγουδιστών και τραγουδοποιών, δημιουργών δηλαδή.
τι να το κάνω που η Θεοδωρίδου τραγούδησε μπούρδες, έκανε ένα ποιοτικό break- τάχα μου- με Ρεμπούτσικα και Γκανά και μετά ξανά μανά τα δικά της; Δηλαδή, ότι ψάρια πιάσουμε; Κι αυτό είναι τέχνη τώρα;
παρεμπιπτόντως, πληροφορήθηκα ότι η Νατάσσα θα τραγουδήσει ντουέτο το χειμώνα με τη Μούσχουρη! KOSTAS, ακούς, που είσαι; σε πρόλαβα!

BOSKO είπε...

Δανάη...
ε, ναι, μωρέ, το βαριέμαι το email, αφού υπάρχει το τηλ. κι έχουμε γνωριστεί κιόλας:-))

Αθανασία είπε...

Γειάσου, καλό μου!ε,εμ απίστευτες ιστορίες από τον κύριο, Καραντή!ε, γέλασα με τη ψυχή μου...μπράβο...άκου να κάνει...'έφοδο'στο στιφάδο της κυρίας Δούκισσας,(ας είναι καλά εκεί που είναι,τώρα)...χααααχαχααααχααααααααχααααααχααααααχααααααααααααααααααα!πολύ ωραίο ποστάκι,μπράβο καλό μου! μ'αρέσουν αυτού του είδους τα ποστάκια σου,με όολες τις περίεργες ιστορίες που μπορεί κάποιος να σκεφτεί,από τη ζωή όλων των διασήμων της χώρας μας...τώρα βέβαια εμένα,δ εν είναι και τόοσο του ύψους μου, ή καθόλου το...'αντεργκράουντ'που έλεγε και ο Μάνος μας,(ας είναι ευτιχισμένος κι αυτός εκεί,που είναι)...αλλά τέσπα...ε, η Καιτούλα....ε,πολύυ ωραίο κορίτσι αλλά από τραγουδιστικές ικανότητες και κυρίως από ρεπερτόριο ε,ας μη το σχολιάσω καθόλου...βλέπεις εγώ ως βαθιά Χατζιδακική, κ αι Θεπδωρακική έχω άλλη, αντίλιψη γενικά για τη μουσική...αν και ήταν πολύ της μόδας,η Καιτούλα όταν εγώ ήμουν,κάπου στα 15-16?? κάπου εκεί...ωραίο ποστάκι πάντως γέλασα...υσ-ε,καλό μου έλαβα σήμερα το φάκελλο, με τη ποιητική συλλογή του αγαπητού, Σπύρου μας (Αραβανή)χάρηκα ιδιαίτερα,έχω να πώ ένα πολύυ ωραίο,βιβλιαράκι με ποιήματα σε ένα πολύ ωραίο άσπρο ταχυδρομικό φάκελλο,και με μια όμορφη αφιέρωση!...θέλω να ευχαριστήσεις θερμά εκ'μέρους μου το φίλο σου, και να του στείλεις τους εγκάρδιους χαιρετισμούς μου οκ?...και να ευχαριστήσω,και σένα επίσης για τη πρωτοβουλία...φιλάκια....

BOSKO είπε...

Αθανασία...
είδες; κύριος ο Σπύρος, Αθανασία μου! πολύ χαίρομαι που μερίμνησε να φτάσει το βιβλίο του στα χέρια σου τόσο άμεσα, που σου έγραψε και την όμορφη αφιέρωση- απ' ότι λες- και κυρίως που σου άρεσε και σένα το βιβλίο.
περί Καιτούλας, αντεργκράουντ, χατζιδακικών και θεοδωρακικών, ταυτίζομαι απόλυτα μαζί σου!

υ.γ. το στιφάδο της Δούκισσας, βέβαια, δεν το έφαγε ο Καραντής, αλλά εγώ. Δεν πιστεύω δηλαδή ο άνθρωπος να υπήρξε τόσο κάφρος σαν και του λόγου μου...

Τάσος Καραντής είπε...

Γεια σου Αντώνη!
Κι εγώ χάρηκα πολύ που γνωριστήκαμε από κοντά και τα είπαμε. Μου αρέσει σε εσένα που γράφεις και μιλάς - εκεί που πρέπει, ανάλογα - μεταξύ σοβαρού κι αστείου. Γιατί ποτέ δεν γούσταρα και δεν νταραβεριζόμουνα τους σοβαροφανείς και τους κυριλέ. Πάντα έκανα παρέα είτε με φευγάτους της πνευματικής περιπέτειας, είτε με τα λαικά παιδιά, αφού κι εγώ μεγάλωσα σε λαική συνοικία της Σαλαμίνας, γι' αυτό κι η αγάπη για το λαικό. Μετά έρχονται και τα βιώματα, μια και το αντριλίκι στα χρόνια της εφηβείας μου(αρχές του '80) συνδεόταν με την μπουρδελότσαρκα και τα νυχτερινά κέντρα. Ήμουνα κι οικονομικά ανεξάρτητος από τα 13-14, γιατί δούλευα τα καλοκαίρια και τα σαββατοκύριακα στα βυτιοφόρα φορτηγά(ως βοηθός - συνοδηγός). Ε, με τους φορτηγατζήδες - με πατέρα ναυτικό και παππού ψαρά - σπούδασα πρώτα τη ζωή και τη νύχτα, πριν σπουδάσω στο πανεπιστήμιο. Εκεί ανοίχτηκε άλλος κόσμος, η ποίηση, πολύ διάβασμα, κινηματογράφος, άλλα είδη τραγουδιού, ανοίχτηκα, που λέμε, σε όλα ... Αλλά το νυχτερινό χούι, χούι! Γι'αυτό λέω ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του εμμονικός κι αντιφατικός, οπότε πρέπει να είναι ανοιχτός για να μην εγκλωβιστεί. Κι όσο μεγαλώνω(είμαι 43, παντρεμένος με 3 παιδιά - δηλ. με μια "βιτρίνα" συντηρητικού μικροαστού οικογενειάρχη) τόσο πιο ελευθεριακός αισθάνομαι, ειδικά στη μουσικογραφία ... Αν και το είχα αυτό από μικρός. Μια εποχή άκουγα πολύ Νταλάρα και πολύ Μαργαρίτη. Και μου λέγανε οι φίλοι μου, είσαι διχασμένη προσωπικότητα. Τους απάνταγα, τον έναν τον ακούω το πρωί και τον άλλον το βράδυ. Πέρσι έκανα στον ΟΡΦΕΑ, ένα πορτρέτο του ... Βοσκόπουλου και με παίρνει τηλ. ένας φίλος και μου λέει : από πότε σου αρέσει ο Βοσκόπουλος; Από ποτέ! Έτσι μου ήρθε δημοσιογραφικά να του κάνω ένα πορτρέτο. Όπως έχω κάνει και με τους γκόθικ "Garden in black", όπως και με τους "Lost Bodies", όπου γνωρίζομαι με το Θανάση.
Τώρα περνάω μια φάση, που το πρωί ακούω Καραίνδρου, Κων/νο Βήτα και Μιχάλη Δέλτα(τους α,β, γ, δ που έλεγε κι ο Μαχαιρίτσας) και το βράδυ "Το θολωμένο μου μυαλό" & το "Οι μισοί καλοί" με τον Καζαντζίδη ή φουλ Διονυσίου και Μαργαρίτη.
Για την Γαρμπή, μια παρένθεση, έχουν δίκιο όλοι όσοι την ταυτίζουν με τον Φοίβο, μεγάλο πράγμα η συνήθεια. Εξάλλου, στη συνέντευξη που της πήρα(κατόπιν παρότρυνσης του Μάνου Ελευθερίου - συμμετέχει με ένα τραγούδι του στο δίσκο της), δεν τον απαρνήθηκε. Αλλά φαινόταν στα μάτια της ότι θέλει, εκ βαθέων, να αλλάξει ρεπερτόριο. Είμαι αθώος, αλλά όχι με την έννοια του αφελούς, μα του μη εμπαθούς κι ανυστερόβουλου. Όλοι έχουμε δικαίωμα, οποτεδήποτε, στην αλλαγή. Προσωπικά, ο δίσκος της μου άρεσε, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Ακούστε κομμάτια σαν "Τα φύλλα", "Όλα στα ζήτησα", "Στη φωτιά ρίξε χρυσάφι", κάλλιστα θα μπορούσε να τα είχε πει κι η Αλεξίου σ' έναν δίσκο της με τον Νίκο Αντύπα. Τέλος πάντων.
Μια κι αναφέρθηκες και σε μένα σ'αυτήν σου την ανάρτηση και την αντιφατικότητά μου, να κάτι σχετικό που έχει γράψει ο Γιώργος Θέμελης :
Καλά μου πάει το πρόσωπο, λίγο γλιστρώντας, λίγο γέρνοντας/και το φορώ στην όψη μου ή το κρατώ στο χέρι/κάποτε δεν εφαρμόζει/και πιο πολύ τη νύχτα/ως να μου βγαίνει μες στον ύπνο/ ως να μου πέφτει και το χάνω.

BOSKO είπε...

Τάσος Καραντής...
σ' ευχαριστώ, Τάσο, γι' αυτό σου το σχόλιο που λειτουργεί ως CV σου, καθώς και για όλα τ' άλλα ωραία που μας γράφεις.
μαζί σου κι εγώ, αφού ανέκαθεν γούσταρα είτε τους λαϊκούς ανθρώπους, είτε αυτούς της πνευματικής περιπέτειας, που λες κι εσύ, με ότι αυτό συνεπάγεται.
το δε κλείσιμο σου με το απόσπασμα από το ποίημα του Γιώργου Θέμελη είναι όλα τα λεφτά!
νά 'σαι καλά, φίλε

Αθανασία είπε...

Αχααααααααααααααχααααααααααααχαααααααααχαααααααααααααχααααααααααααχααααααχααααααααααααααα! Ε, ε σύ το' φαγες καλό μου?ε,σόρρυ δε θα διάβασα καλά φαίνεται!α,πολύ αστείο πάλι καλά,που δ εν έχωσες και ολάκερη τη μουρίτσα,σου στη κατσαρόλα της κυρίας Δούκισσας (θεός συγχωρέστην)...αλλά μπορεί και να σε θυμάται,από κεί πάνω που είναι τώρα και να γελάει ακόμη και από κεί...χαααααααααχαααααααχααααα!

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Αντύπας και Γαρμπή; Παρακαλώ;
Kαι πώς δεν το έμαθα εγκαίρως; Πού ζω; Στον κόσμο του Μνημονίου και των διαδηλώσεων;

A, θα το πάρω, σκάω από περιέργεια για τον συνδυασμό, με δεδομένο ότι έχω λιώσει τις Υδρόγειες Σφαίρες και το Σαν Ηφαίστειο που Ξυπνά.

υ.γ.
τι έχει τραβήξει κι αυτός ο Καβάφης...

BOSKO είπε...

Αθανασία...
άσ' τη γυναίκα εκεί που είναι να αναπαύεται ήρεμη και να μη θυμάται την επέλαση των βαρβάρων στην οικία της μια φορά κι έναν καιρό:-))

BOSKO είπε...

Κατερίνα σ-Μ. ...
καλώς την!
ΟΚ, πάρ' το κι εσύ το προϊόν Αντύπα/Γαρμπή και μετά να μας πεις πως σου φάνηκε!
το τι έχει τραβήξει ο Αλεξανδρινός, δε λες τίποτα...

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Πάντως, και ομιλώντας περί Καβάφη, οι δύο μελοποιήσεις του που, μαζί με την Δημουλά και δικούς του στίχους, περιλαμβάνονται στην ΕκΠΟΙΗΣΗ του Κώστα Γανωτή, μου άρεσαν. Μήπως είχες ποστάρει κάτι σχετικό για το cd και μου ξέφυγε;

BOSKO είπε...

Κατερίνα σ-Μ. ...
πάει πια η εποχή που μας έρχονταν promo-CDs. Ειδικά τώρα που ούτε κάπου γράφω μόνιμα, ούτε εκπομπές κάνω στο ραδιόφωνο, σπάνια μού στέλνονται δίσκοι προς αξιολόγηση. Λεφτά πάλι δεν υπάρχουν για να πηγαίνουν στα δισκάδικα, οπότε...
πάντως, ένα κομμάτι πολιτικοποιημένο, dylanικού τύπου, του Γανωτή πού' χε τραγουδήσει στην Κερατέα πρόσφατα, μού 'χε αρέσει και πολύ μπορώ να πω. Το cd του ολοκληρωμένο, όμως, δεν είχα την ευκαιρία να τ' ακούσω

despinach. είπε...

Έλα βρε τώρα, η Καίτη έχει πάρει εδώ κ χρόνια τη στροφή!! http://www.youtube.com/watch?v=BJ8wLqc1ZFw

Ο Καβάφης να δεις τι χιούμορ οφείλει να επιστρατεύσει, από κει πάνω, μήπως να τσεκάρει κανείς αν είναι στη θέση τους τα κοκκαλάκια του;

BOSKO είπε...

despinach. ...
χαχαχα, θεός ειν' ο πούστης, δεν παίζεται!
κορυφαία ατάκα: "τι σας παίζω με πέντε χιλιάρικα"!
και πόσο ωραία, όμως, τραγουδάει Χατζιδάκι! Είναι πολύ καλός τραγουδιστής ο Πανούσης, όχι μαλακίες!

despinach. είπε...

Ναι, τραγουδάει πολύ όμορφα γενικώς & κάνει σάτυρα πραγματική! Δεν το ήξερες το βίντεο; Ιστορικό έχει μείνει μιλάμε!! χαχαχαχα!! Το άλλο με τη μικρή Νεφέλη πάλι!!!

BOSKO είπε...

despinach. ...
το ήξερα όλο το σκετς αυτό, αφού έχω το cd χωρίς το dvd όμως (είχαν κυκλοφορήσει μαζί).
γενικώς, στο youtube ψάχνω μόνο ότι μ' ενδιαφέρει άμεσα, αλλά αυτό τώρα-δε μπορώ να πω-μ' έκανε και γέλασα!

despinach. είπε...

ωραία! πολύ χαίρομαι να ακούω ωραίους ανθρώπους να γελάνε!:)

BOSKO είπε...

despinach. ...
ναι, και μετά πήγαν όλοι μαζί για μπάνιο στην ακρογιαλιά, μέρες πού 'ναι!

despinach. είπε...

Never on Friday!!! άντε σου εύχομαι να πας κ να σου τραγουδάνε τη Νεφέλη! χαχαχα!!!

BOSKO είπε...

despinach. ...
κομμένα τα μπάνια φέτος στη θάλασσα! Δε μου αρέσει να κάνω ότι κάνουν όλοι οι άλλοι:-))

despinach. είπε...

σε καταλαβαίνω, έτσι είμαι κι εγώ κ υποφέρω πολύ αν θες να ξέρεις, οπότε μην το λες σε μένα...για μένα η θάλασσα όμως είναι άλλο πράγμα, δεν έχει να κάνει με συμβιβασμούς!

φιλιά θα τα λέμε κάπου κάπου από την Κρήτη...να προσέχεις πολύ

BOSKO είπε...

despinach. ...
χειμερινά μπάνια που κάνουν καλά μέχρι και τους σχιζοφρενείς, αυτά μόνο θα μας σώσουν!
θα τα λέμε
να περνάς καλά κι εσύ

despinach. είπε...

καλά, αφού δεν καταλαβαίνεις την πλάκα που σου κάνω, ό,τι πεις εσύ αφεντικό! καλή άνοιξη!

BOSKO είπε...

despinach. ...
ρε συ, τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.
λες να μη σε εννόησα;
ααα...γιατί όμως;
μάλλον είναι που χτυπάω το νέο post και μπαινοβγαίνω στις σελίδες:-))

Ανώνυμος είπε...

ΝΑΙ ΚΑΛΑ Η ΚΑΙΤΟΥΛΑ ΣΕ ΕΦΤΑΙΞΕ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΚΟΣΑ ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΔΕ ΦΟΡΑΕΙ ΚΕΛΕΜΠΙΑ
ΑΝ ΗΤΑΝΕ Η ΖΗΛΙΑ ΨΟΡΑ ΘΑ ΚΟΛΛΑΓΕ ΟΛΗ Η ΧΩΡΑ ΛΕΩ ΓΏ

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
εντάξει, εντάξει, την είπες πάλι την παπαριά σου, τα σχόλια έγιναν 40 και τώρα μπορούμε να πάμε για ύπνο.
πέσε στο κρεβάτι σου, ρε ζόμπι, μη γυρνάς τέτοιαν ώρα και σπαζοχολιάζεις τον κόσμο!

despinach. είπε...

Boskaki, θα σου κάνω έναν κατάλογο αύριο! αντε με το καλό να....ξημερωθούμε! ;)

BOSKO είπε...

despinach. ...
OK