Τετάρτη 5 Αυγούστου 2015

η-αφίσα-της-ταινίας-''Γράμματα-στη-Γερμανία''-και-η-επικείμενη-πρεμιέρα-της

Η αφίσα της μικρού μήκους ταινίας ''Γράμματα στη Γερμανία'' είναι έτοιμη εδώ και μερικές μέρες. Ο Απόλλων έκανε καλή δουλειά, αξιοποιώντας δύο διαφορετικά stills από τη σκηνή του τέλους με τον ίδιο και τον Μανώλη Δεστούνη, τον κινηματογραφικό πατέρα του, να εξαϋλώνονται στο βαλς του κοινού τους θανάτου. Φυσικά, στην αφίσα μπήκε κι η LIFO, ο μέγας χορηγός επικοινωνίας μας, καθώς και το όνομα του φωτογράφου μας στο Λουξεμβούργο, Βύρωνα Γκουλάκη. Τα vibes είναι πολύ θετικά απ' όσους μέχρι στιγμής έχουν δει την ταινία. Προ ημερών δέχτηκα ένα inbox στο facebook από έναν άνθρωπο - παράγοντα του σινεμά που συμπαθώ ιδιαιτέρως, παρ' ότι με τους ''παράγοντες'', ειδικά του σινεμά στην Ελλάδα, δεν είχα ποτέ και τις καλύτερες σχέσεις. Εντάξει, ας μην υπερβάλλω, παράπονο δεν έχω κανένα, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, ωστόσο. Προτίμησα η ταινία να συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας ''Νύχτες Πρεμιέρας'' και όχι στη Δράμα. Αφενός με τις ''Νύχτες Πρεμιέρας'' με συνδέει συναισθηματικά η καλή πορεία της προηγούμενης ταινίας μου, του ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου, αφετέρου δεν θα ήθελα με τίποτα να πάω πάλι στη Δράμα και να πέσω πάνω στις ίδιες και τις ίδιες φάτσες, που βλέπω από το 1995...Να το πω αλλιώς, δεν είναι και ό,τι καλύτερο να κρίνει τη δουλειά ενός νέου ανθρώπου - και δε μιλάω για μένα αυτή τη στιγμή - ο 70άρης και ο 80άρης. Για φεστιβάλ νεότητας μιλάμε, όχι για μάζωξη δεινόσαυρων που ενδεχομένως να έχουν μείνει κολλημένοι στο σινεμά των 70s - 80s. Έτσι είναι και λυπάμαι πραγματικά που το γράφω και, τέλος πάντων, ο καθένας θέλει να προβάλλει τη δουλειά του όσο μπορεί καλύτερα, μιλώντας για κινηματογράφο, δηλαδή το ακριβότερο καλλιτεχνικό...σπορ διεθνώς. Θα εξαιρούσα τον σκηνοθέτη - ποιητή Λευτέρη Ξανθόπουλο, αλλά αυτός είναι ακριβώς ποιητής, λογοτέχνης, αφουγκράζεται τη νεότητα και σιχαίνεται να κουνάει το δάχτυλο δασκαλίστικα σε άλλους ανθρώπους - τον ξέρω καλά, εξ ου και το πιστεύω τώρα αυτό που λέω. Παρεμπιπτόντως ακύρωσα τη συμμετοχή της ταινίας σε κάποια φεστιβάλ του εξωτερικού, όπως στην Κύπρο, στη Γαλλία και στην Τουρκία. Για την ακρίβεια, ακύρωσα την υποψηφιότητα της, μια και τα αποτελέσματα για τα εν λόγω τρία φεστιβάλ θα ανακοινώνονταν μεσ' στον Σεπτέμβρη. Θεωρώ πως δεν πρέπει να βιαζόμαστε. Η πορεία της ταινίας στην Ελλάδα, στις ''Νύχτες Πρεμιέρας'', θα δείξει πολλά και μετά θά'χω όλο το χρόνο να τη στείλω παντού. Χαίρομαι απίστευτα, πάντως, που εν μέσω της γαμημένης κρίσης, η οποία ολοένα και βαθαίνει και μας παρασέρνει όλους, εγώ έχω έτοιμη μια καινούργια ταινία. Ανυπομονώ για μια ακόμη φορά για τη θέαση της στη σκοτεινή αίθουσα μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους, για το χειροκρότημα που θα δικαιώσει όλους όσοι δούλεψαν για να τη φτιάξουν. Οι παραγωγοί μου από τώρα ετοιμάζουν τις προσκλήσεις: Θα μας τιμήσουν, λέει, ακαδημαϊκοί, ηθοποιοί, εικαστικοί - έχουν δικό τους μεγάλο κύκλο αυτοί, εκεί που εγώ τους είπα το περίφημο ''Θα σας πήξω στους μουσικούς''! Μακάρι να τα καταφέρει να έρθει η Λένα Πλάτωνος, που έχει τιμήσει όλες τις πρεμιέρες μου στο παρελθόν, παρά τη δύσκολη μετακίνηση της. Το ίδιο και η αγαπημένη μου Μαρίζα Κωχ. Δεν πρόκειται να καλέσω προσωπικά κανένα μουσικό της νεότερης γενιάς. Τους είδα και στη Γώγου! ''Θα έρθουμε, θα έρθουμε'' και ούτε πάτησαν! Και, εν τω μεταξύ, εξακολουθούν να μου στέλνουν τους δίσκους τους κι εγώ να γράφω. Δε βαριέσαι...Ποιος μπορεί να ξέρει σε τι mood και σε τι φάση βρίσκεται ο καθένας. Μήπως εγώ πηγαίνω όπου με καλούν; Σπάνια πλέον. Κατά τα άλλα, οι παραγωγοί θέλουν να τυπώσουμε το εξωφρενικό νούμερο των χιλίων αφισών, να γεμίσουν τα Εξάρχεια, το Γκάζι, η Κυψέλη και το Κολωνάκι με τα ''Γράμματα στη Γερμανία''! Πραγματικά εξωφρενικό, αν υποτεθεί πως σε κάθε προηγούμενη ταινία μου τα λεφτά έφταναν με το ζόρι για είκοσι, μάξιμουμ τριάντα αφίσες, μεγάλες και μικρότερες. Τι να πω επ' αυτού; Ας βγάλουν και τρεις χιλιάδες αφίσες! Άλλωστε η πρώτη προβολή θά'ναι φεστιβαλική και όχι εμπορική με το αιώνιο ζητούμενο: Η ταινία να αρέσει στον κόσμο, να του ''μιλήσει'' και να τον συγκινήσει! Τώρα, το γεγονός ό,τι την έχω δει πάνω από τριάντα φορές και πάντα με ικανοποιεί να τη βλέπω, να το εκλάβω ως βαυκαλισμό ή κάτι άλλο; Μπα, βαυκαλισμός δεν είναι σίγουρα, αφού κάθε ταινία μου πρέπει πρωτίστως να αρέσει σε μένα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων τις μονταζιακές αδυναμίες της και φροντίζοντας να τις διορθώσω πριν την τελική πρώτη κόπια. Ζω για την πρεμιέρα στα μέσα προς τέλη του επόμενου μήνα. Αυτό μόνο!

Δεν υπάρχουν σχόλια: