ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ ΤΟΥ ΔΙΣΚΑΝΑΛΥΤΗ ΜΕ ΤΗ ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ & ΤΟΝ BOSKO: ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ- "ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ"

Ο 28χρονος Λεωνίδας Μπαλάφας μπορεί να μας συστήθηκε μέσα από τη συμμετοχή του στο Fame Story, τα τραγούδια όμως που φτιάχνει φανερώνουν ένα νέο δημιουργό με περαιτέρω καλλιτεχνικές και κοινωνικές ευαισθησίες. Στο αποψινό Ντιβάνι του Δισκαναλυτή διαβάστε, ακούγοντας ταυτόχρονα αν είναι δυνατό, το πρώτο του μεγάλο άλμπουμ με τίτλο Ταξίδι για να σε βρω και στην ουσία το πρώτο του μεγάλο βήμα στη μουσική βιομηχανία!

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Πολύ συμπαθητικό οργανικό κομμάτι με ένα ωραίο κρεσέντο στο τέλος, με το ακορντεόν του, τη φυσαρμόνικα και τα πνευστά. Ενδιαφέρον το φωνητικό μέρος στη μέση από τον ίδιο τον Μπαλάφα.
ΤΡΕΙΣ ΕΥΧΕΣ

Ο άνθρωπος αυτός βασανίζεται από αισθηματική αστάθεια και οδηγείται σε αντιφατικές πράξεις. Παραμιλάει, παρανοεί και αρνείται το λυτρωτικό κλάμα. Είναι πολύ μοναχικός και δίνει βάρος στο πως κατέληξε να γεννηθεί το πρώτο ψέμα του, το οποίο όπως φαίνεται ακολούθησαν κι άλλα πολλά ψέματα. Με λίγα λόγια, ζει μέσα στο ψέμα σαν ιψενικό πρόσωπο! Ενδιαφέρουσα pub – rock σύνθεση με όμορφα κιθαριστικά μέρη και ένα αίσθημα α λα Dire Straits!
ΨΗΛΑ
Βρίσκω ότι στην πραγματική του κατάσταση είναι περιορισμένος και αθέλητα ριζωμένος σαν δέντρο, όπως λέει ο στιχουργός Στέλιος Κάτσαρης. Συγχρόνως ονειρεύεται κι ελπίζει να ξεφύγει, ανεβαίνοντας πολύ ψηλά, επανακτώντας τα φτερά που κάποτε είχε, αλλά και προβαίνοντας σε μία νοηματική ελλειπτικότητα. Τη βλέπουμε στη φράση και χτίσαν σπίτι ψηλά/ να βλέπουν τον κόσμο δειλά. Μήπως εννοεί λίγο ως δειλά; Διότι, το δειλά δεν στέκει νοηματικά, απλώς κάνει ρίμα. Μουσικά, πρόκειται για μια ρυθμική σφριγηλή ροκ μπαλάντα με ικανοποιητική ερμηνεία από πλευράς του Μπαλάφα.

ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ
Αναμφίβολα πρόκειται για μια μεγάλη αγάπη με στοιχεία εμμονής, όπου ο ήρωας προσπαθεί ακόμη και να μοιάσει στο ερωτικό αντικείμενο του! Κάνει ένα ολόκληρο ταξίδι για να το βρει, πραγματικό ή φαντασιακό! Έχει περάσει πολύς καιρός και
μεγαλώνει, φοβούμενος μήπως δε βρει τίποτα, δε φτάσει πουθενά. Τελικά αράζει κάπου και περιμένει. Ένα ρυθμικό folk – rock κομμάτι με μια ερμηνευτική υπερβολή στο ρεφρέν, που το κάνει μπρουτάλ. Το βιολί του Δημήτρη Κουζή έχει τον πρώτο λόγο στην ενορχήστρωση.
HAPPY END
Μια ιστορία όπου το happy end δεν είναι το γεγονός ότι ο ήρωας βίωσε έναν εφιάλτη και τώρα βρίσκεται στο πλάι της αγαπημένης του που κοιμάται, αλλά το ότι τον θεό τον...πατάει φορτηγό! Μάλλον εννοεί ότι ο μόνος που θα τον έσωζε θα ήταν ο θεός, αλλά κι αυτός δεν υπάρχει. Συνεπώς, δεν υπάρχει και σωτηρία. Άλλη μία νοηματική ασάφεια υπάρχει στο σημείο που η μάνα της καλής του (στον ύπνο του πάντα) τον θεωρεί ενοχικό, επειδή της κάνει καντάδα. Είναι ενοχικός όποιος κάνει καντάδα – ερωτική εξομολόγηση; Παράλογο μας φαίνεται! Βγάλτε εσείς το συμπέρασμα! Ένα αλήτικο ροκ α λα παλαιά κομμάτι χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις με την ηθελημένα ράθυμη ερμηνεία του Μπαλάφα.
ΚΟΤΛΕ ΣΑΚΑΚΙ
Μάλλον λάθος τίτλος δόθηκε στο κομμάτι! Το στιχούργημα επικεντρώνεται σε ένα και μόνο θέμα: ο ήρωας θέλει να λέει μόνο ψέματα. Υπάρχει μέσα και μια θυμωμένη φωνή από τηλεβόα, σα να’ ναι η φωνή της συνείδησης του ή του νόμου, που τον επιπλήττει άγρια γιατί ακριβώς ψεύδεται. Μουσικά το κομμάτι άρχισε πολύ όμορφα, αλλά σιγά – σιγά έγινε τραχύ και τελείως μπρουτάλ μέχρι το τέλος.
ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Με τρόπο υπερβολικό σ’ αυτό το κομμάτι, ο ήρωας εκθειάζει το γέλιο του ερωτικού αντικειμένου του, το βλέμμα του, τη φωνή του όταν τραγουδάει και παραδόξως το χάδι του πάνω σ’ ένα άλλο σώμα. Αλλά γιατί παραδόξως; Αρκετοί άνθρωποι τη βρίσκουν έτσι! Πρόκειται για ένα χαριτωμένο reggae τραγούδι, η ερμηνεία πάντως του Μπαλάφα εξακολουθεί να είναι υπερβολική.
ΟΛΑ
Το πιο αδύναμο μέχρι τώρα κομμάτι του cd, μουσικά και στιχουργικά. Ο ήρωας τα δίνει όλα, προκειμένου να βρεθεί με την αγαπημένη του, ακόμη κι αν προδοθεί. Θέλει απλά να την έχει! Είναι μαζοχιστής ή για την ακρίβεια φτάνει στα όρια του μαζοχισμού. Η φιλοδοξία του συνθέτη να φτιάξει ένα τραγούδι, προορισμένο για ραδιοφωνικό σουξέ, είναι κάτι παραπάνω από εμφανής!

ΠΛΑΤΑΝΟΣ
Εδώ ο Μπαλάφας έφτιαξε ένα πολυφωνικό δημοτικοφανές με ραπαριστή ερμηνεία και μια φυσαρμόνικα που κλαίει, όχι του Δήμου Μούτση, αλλά των Rolling Stones. Οι πολιτικοποιημένοι στίχοι μιλάνε για την αστυφιλία, που ισοπεδώνει και μετατρέπει σε μάζα το άτομο και τις παρέες στην επαρχία, οι οποίες συνήθιζαν να τα λένε κάτω απ’ τον πλάτανο του χωριού. Μιλάει ακόμη για καμμένα δάση και για την αστυνομία που δε διστάζει να βαρέσει στο ψαχνό! Δεν κάθεται στο Ντιβάνι του Δισκαναλυτή, αφού αποτελεί ένα κοινωνικό και όχι προσωπικό τραγούδι!
ΠΟΥ ΝΑ ΓΥΡΙΖΕΙΣ
Το ωραιότερο τραγούδι του δίσκου με χαμηλότονη ερμηνεία από τον Μπαλάφα και πολύ όμορφη ενορχήστρωση με βαθιές νότες οστινάτο στο πιάνο, συνδυασμένες άψογα με το μπάσο. Η κιθάρα την ίδια ώρα κεντάει τον καμβά αυτής της ζεστής ερωτικής μπαλάντας. Ο ήρωας αναζητά τον έρωτα του, αλλά σημειώνει ότι συγχρόνως είναι ψυχικά διχασμένος, δέσμιος κάποιων ανομολόγητων παθών του.
ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ ΑΥΤΗ Η ΣΙΩΠΗ
Μας εντυπωσίασε το γεγονός πως ο Μπαλάφας μελοποίησε τους εδώ αδιάφορους στίχους του Κάτσαρη με μια χαλαρωτική lounge μουσική που εξελίσσεται εν συνεχεία με ωραία ροκάδικα κιθαριστικά μέρη και ψήγματα αυτοσχεδιαστικής jazz. Πλην όμως, το κομμάτι μοιάζει σα να μη λέει να τελειώσει. Σα να το πολυγλεντάνε όλοι μαζί το jam, μας φάνηκε! Ταιριαστή η συμμετοχή της Νατάσσας Μηνδρινού.
ΨΗΛΑ (JAZZ VERSION)
Για το συγκεκριμένο τραγούδι τα είπαμε παραπάνω κατά την ακρόαση της πρώτης εκδοχής του. Μένει να πούμε τώρα πως η Jazz version του που διάλεξε ο Μπαλάφας να κλείσει το cd είναι ομολογουμένως συμπαθέστατη! Όπως συμπαθητικός είναι και ο δίσκος στο σύνολο του!