Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ ΤΟΥ ΔΙΣΚΑΝΑΛΥΤΗ ΜΕ ΤΗ ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ & ΤΟΝ BOSKO: ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ- "ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ"

Οι τροχιές της Λένας Πλάτωνος και της Τάνιας Τσανακλίδου διασταυρώθηκαν πρώτη φορά το 1972 στη μπουάτ Λήδρα, όταν η πρώτη έπαιζε πιάνο και η δεύτερη τραγουδούσε στην ορχήστρα του Γιάννη Μαρκόπουλου. Σήμερα, 37 χρόνια μετά, η Προσωπογραφία της Τσανακλίδου βρίσκεται στο Ντιβάνι του Δισκαναλυτή της Λένας & του bosko με τα ολοκαίνουργια τραγούδια της σε μουσική των Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Γιάννη Χριστοδουλόπουλου, Θοδωρή Οικονόμου, Θέμη Καραμουρατίδη, Αντώνη Ανδρέου και Δημήτρη Μπαρμπαγάλα, στίχους των Ελεάνας Βραχάλη, Γιάννη Μαύρου, Γεράσιμου Ευαγγελάτου, Άκη Δήμου και Σταύρου Σταύρου, καθώς και ένα ρεμίξ του Μιχάλη Δέλτα. Το πόρισμα της παρούσας δισκανάλυσης έχει να κάνει με μία γυναίκα – μοναχική φύσει και θέσει και έναν συμπαθέστατο δίσκο στο πλαίσιο πάντα μιας συμβατικής τραγουδοποιίας.

ΠΑΝΤΑ
Η ηρωίδα έχει μια πολύ αρνητική εμπειρία για τον έρωτα και μάλλον αναλώνεται στα ¾ του στιχουργήματος περιγράφοντας τη. Στο υπόλοιπο ¼ μας φανερώνει το καινούργιο πρόσωπο στη ζωή της, έτοιμο να τη δεχτεί όπως είναι, μονίμως με τα χέρια του ανοιχτά. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα μπαλάντα σε ημιζεϊμπέκικο ρυθμό, όπου το ζεϊμπέκικο υποβόσκει, έτοιμο να υποδαυλίσει και να γκρεμιστεί παράλληλα από το παίξιμο του πιάνου. Μια πολύ λεπτή ισορροπία που με σοφία διατηρείται από την ενορχήστρωση του Τάκη Φαραζή. Η ερμηνεία της Τσανακλίδου χάνει σ’ αυτό το αίσθημα της υγρασίας, ερχόμενη σε ρήξη κάπως με το παίξιμο του Φαραζή.
ΝΥΧΤΩΝΕΙ
Οι στίχοι του Άκη Δήμου αναφέρονται σαφώς σ’ έναν έρωτα μαζοχιστικό (Ματώνει/ αυτός ο έρωτας που όλο δυναμώνει/ και δε μ’ αφήνει από σένα να σωθώ). Πρόκειται για ένα πολύ έξυπνο, ευαίσθητο και πρωτότυπο στιχούργημα. Το πρώτο μέρος του τραγουδιού είναι απλά συμπαθητικό σε αντίθεση με το μεσαίο μέρος, που εξελίσσεται σε ένα ενδιαφέρον ηλεκτρικό ζεϊμπέκικο με ενορχηστρωτική μαεστρία. Η ερμηνεία της Τσανακλίδου σε όλο το τραγούδι είναι φανερά επηρρεασμένη από την παλαιότερη συνεργασία της με τον Μιχάλη Δέλτα και το ύφος της είναι ύφος διαμαρτυρίας, ενώ θα την περιμέναμε περισσότερο ερωτική εντός των συγκεκριμένων στίχων.
ΜΟΝΗ ΜΟΥ
Οι στίχοι της Ελεάνας Βραχάλη μιλούν για μοναξιά, ατολμία στη ζωή, αλλά και την ελπίδα για κάτι καλύτερο, την ίδια την ομορφιά. Η μουσική του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου κινείται σ’ ένα παθιασμένο μινόρε χασάπικο με ευέλικτη μελωδική γραμμή και πολύ φροντισμένη ενορχήστρωση. Πολύ καλή και η ερμηνεία της Τσανακλίδου.
ΕΓΩ ΓΙΑ ΔΥΟ
Η ηρωίδα παραλογίζεται από τη μοναξιά της και πλέον ζει με εικονικό ανύπαρκτο σύντροφο. Μουσικά, πρόκειται για ένα ερωτολάγνο (καψούρικο) ζεϊμπέκικο, το οποίο υποτίθεται ότι χορεύει η ηρωίδα για τον Κανένα. Υπερβολικός ο τρόπος ένταξης του μπουζουκιού, που φαίνεται ότι στοχεύει σε κάτι σουξεδιάρικο. Καλός παίκτης ο Καραντίνης, υπερβολικός όμως ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκε μεσ’ στο κομμάτι. Αρχίζοντας το τραγούδι, προτού φορτιστεί, η Τσανακλίδου είναι έως και συγκλονιστική. Στο τέλος όμως η ένταση της γίνεται εξίσου υπερβολική.
ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΙ
Ένα φανταχτερό τραγούδι σε στυλ εμβατήριου με εντυπωσιακούς ηλεκτρονικούς ήχους, οι οποίοι οδηγούν (;) την Τσανακλίδου στη στερεότυπη ερμηνευτική υπερβολή της. Εν αντιθέσει με τους στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου που μπορεί να μην χαρακτηρίζονται από πρωτοτυπία, διατυπώνουν όμως τις θέσεις της ηρωίδας για το ότι δεν πρόκειται ποτέ ν’ αλλάξει και να τη δεχτούν οι άλλοι όπως είναι.
ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Εδώ είναι αρκετά πρωτότυποι οι στίχοι του Ευαγγελάτου, παρ’ ότι αναλώνονται στη γνώριμη μυθολογία αλκοόλ=χορός. Η ηρωίδα τον παροτρύνει να χορέψει σε μια προσπάθεια να απαλύνει το θυμό του, δηλαδή το μαύρο σύννεφο στη σχέση τους. Έξυπνος ο διαχωρισμός απαίτησης – θέλησης, προσταγής – επιθυμίας. Μουσικά, πρόκειται για το πιο σύνθετο και επίσης πιο πρωτότυπο μέχρι τώρα τραγούδι. Πολύ όμορφα ενορχηστρωμένο με το ακορντεόν του Παναγιώτη Τσεβά να αναδεικνύει το κομμάτι, αλλά και κάποια στοιχεία γκαράζ που προκύπτουν από τις ηλεκτρικές κιθάρες και τη δομή της κλασικής ροκ μπάντας. Ερμηνευτικά η Τσανακλίδου δίνει τον καλύτερο εαυτό της. Τη βοηθάει το τραγούδι, μουσικά και στιχουργικά, κι αυτή αντιστοίχως βοηθάει το ίδιο το τραγούδι.
INTRO
Πολύ ωραία ανάσα για όλο το δίσκο ο καλοπαιγμένος αυτοσχεδιασμός στο τρομπόνι από τον Αντώνη Ανδρέου.
ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ
Και πάλι το στιχούργημα της μοναξιάς, εδώ από τον Άκη Δήμου, με ποιητική διάθεση χωρίς ιδιαίτερο ειρμό. Ας πούμε ότι η ηρωίδα βρίσκεται στο Ντιβάνι του Δισκαναλυτή και έχει αφεθεί στους συνειρμούς της (φέρτε κι άλλα σκοτάδια/ να χορέψουν για μένα, Σκοτεινό μου φεγγάρι/ ποια χαρά μου’ χουν πάρει κλπ.) Είναι σχεδόν αξιοθαύμαστο το πώς ο Θοδωρής Οικονόμου πιάστηκε από τους στίχους και έφτιαξε ένα τραγούδι με παραληρητική ηχητική δομή, με το τρομπόνι του Αντώνη Ανδρέου και το ακορντεόν του Τσεβά σε πρώτο επίπεδο, καθώς και τη χρήση ροκ μπάντας. Προς το τέλος, βέβαια, το κομμάτι παραδίνεται σε μια ενορχηστρωτική σαλάτα. Ερμηνευτικά, η Τσανακλίδου κερδίζει, αφού αξιοποιεί τις υποκριτικές ικανότητες της στην υπηρεσία του τραγουδιού.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
Κλασική ροκιά α λα Λαυρέντης Μαχαιρίτσας με τους κάπως αντιφατικούς στίχους του Γιάννη Μαύρου, εφόσον αρχίζουν μεν με την άποψη περί αρχής και τέλους κάθε πράγματος, τελειώνουν δε με την αγάπη της ηρωίδας να διαφοροποιείται απ’ όλο αυτό, να μην έχει δηλαδή τέλος. Ερμηνευτικά, η Τσανακλίδου εδώ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο θηλυκός...Βασίλης Παπακωνσταντίνου κι αυτό δεν αποτελεί μομφή σε καμία περίπτωση.
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Καταπληκτικός ο Φαραζής σ’ αυτό το κομμάτι, υπηρετώντας τη σύνθεση του Θοδωρή Οικονόμου. Οι στίχοι του Σταύρου Σταύρου διέπονται από ορισμένες μεταφυσικές ανησυχίες, καθώς η ηρωίδα αναζητά τον Παράδεισο, τον οποίο έχασε με την ενηλικίωση της και φοβάται μη και δεν τον βρει μεταθανάτια. Αυτός ο Παράδεισος είναι και μια όψη του έρωτα. Απροσδόκητο το πως η μικρούλα Ανδρομάχη Μπαρμπαγάλα, ένα παιδί τόσο μικρής ηλικίας, τραγουδάει το δικό της μέρος για αρκετή ώρα, δίνοντας μια χαριτωμένη νοσταλγική νότα στο κομμάτι. Χαμηλότονη και ως εκ τούτου υπέροχη η ερμηνεία της Τσανακλίδου.
ΕΞΟΔΟΣ
Πολύ ποιητικίζουσα και νοσταλγική η έξοδος του cd με φράσεις απ’ όλα τα τραγούδια που ακούσαμε. Το theremin μέσα από τους προγραμματισμούς του Δημήτρη Μπαρμπαγάλα εντείνει τη νοσταλγική διάθεση, σα να λυπεί τον ακροατή για το ηχογράφημα που έφτασε στο τέλος του.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ (REMIX BY MIKAEL DELTA)
Ο Μιχάλης Δέλτα έδωσε τη χορευτική βερσιόν του τραγουδιού των Λ. Μαχαιρίτσα/ Γ. Μαύρου με τον ήχο του προσωπικού του ηλεκτρονικού σύμπαντος. Η Τσανακλίδου, απολύτως εντός κλίματος.

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Simfono se ola.Eidika me to deutero komati tou Gerasimou ke tou Themi pou eine to kalitero tou discou makran ke me diafora!!!

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
χαιρόμαστε, λοιπόν, που συμφωνείτε σε όλα!

ΡΑΝΙΑ είπε...

Νομίζω ό,τι είσαστε εσείς υπερβολικοί όταν λέτε ό,τι η Τάνια υπερβάλλει ως τραγουδίστρια. Η πιο σπαρακτική φωνή που βγήκε έβερ στο ελληνικό τραγούδι δεν μπορεί να μην υπερβάλλει, αν υπερβολή είναι η κατάθεση ψυχής μπροστά στο ακροατήριο της. Η κα Πλάτωνος μουσικά δεν έχει καμία σχέση με την κα Τσανακλίδου. Εσείς το ίδιο, εάν κρίνω από το ιστολόγιο σας κι από τα κείμενα σας στο Δίφωνο. Πολύ ακριβό έγινε, μπάι δε γουαίη. Θα έπρεπε να είχατε σκεφτεί λίγο περισσότερο τις καμένες ψυχές που θα ξεχειμωνιάσουν μόνες με την φωνή της Τάνιας στο σι ντι πλαίηερ.
Ευχαριστώ,
Ράνια

BOSKO είπε...

ΡΑΝΙΑ...
σε καταλαβαίνω, γιατί κι εγώ φοράω μέχρι και παρωπίδες όταν αγαπώ κάποιον καλλιτέχνη. Το ότι η Λένα Πλάτωνος δεν έχει σχέση μουσικά με την Τσανακλίδου ή ακόμη κι εγώ δεν την έχω συμπεριλάβει στους αγαπημένους καλλιτέχνες του προφίλ μου (αν εννοείς αυτό), μας απαγορεύει να γράψουμε κριτική για το δίσκο της; ίσα- ίσα θα' λεγα αυτό έχει πιο πολύ ενδιαφέρον. Τώρα, για το άλλο που λες περί...καμμένων ψυχών και ξεχειμωνιάσματος, αυτό έλειπε κάθε φορά που γράφει κάποιος κριτική να σκέφτεται τη θειάμ' τη Μαριγούλα, τα γιοφύρια και τα φραγκόσυκα- που' λεγε κι ο Χατζηχρήστος. Να μας συμπαθάς δηλαδή κιόλας!
εμείς ευχαριστούμε

μαριάννα είπε...

Είσαστε φοβεροί και οι δυο! Απολαυστικοί όπως πάντα και συμφωνώ στο μέγιστο μέρος με την κριτική σας. Να προσθέσω μόνο, ότι στιχουργικά δεν μου είπε τίποτα απολύτως ο δίσκος ολόκληρος. Ούτε ένα κομμάτι. Ούτε του Ευαγγελάτου που μου αρέσει πολύ. Θα έλεγα πως το τραγούδι Νύχτα της φωτιάς, δεν το έγραψε με τίποτα το ίδιο πρόσωπο, αλλά ότι ήταν στίχοι της Πελαγίας για την Μπετούλα(Έλα στο ρυθμό μαζί μου). :) Και ότι δεν μου άρεσαν οι ενορχηστρώσεις του Μπαρμπαγάλα που ρήμαξε τις μπαλάντες, ενώ το ρεμίξ του Δέλτα το βρήκα εντελώς βλαχοντίσκο.
Κατά τα λοιπά... μου άρεσε. :))))))

BOSKO είπε...

μαριάννα...
που να μη σου άρεσε κιόλας!
μας τσάκισες, ρε παιδί...

Man laying down είπε...

Thelo k sigritiki diskanalisi me ton proigoumeno disko tis k.Tsanaklidou parakalo. Eyxaristo.

BOSKO είπε...

Man lying down...
αδύνατον! Στο λέω ορθά- κοφτά για να μην περιμένεις αδίκως. Ξέρεις πόσοι δίσκοι έχουν μαζευτεί για εδώ και για την "Ελευθεροτυπία"; ίσως τον ακούσουμε τον προηγούμενο της Τσανακλίδου και κάνουμε ένα συνοπτικό σχόλιο, αλλά κι αυτό δεν το πολυβλέπω.

Leon me oroskopo malaka είπε...

Den zitisa pliri meleti - apla san sinoliki esthisi tou kathe diskou ,dedomenou k ton diaforon tous (polisillektikos o neos, doulemenos gia xrnia o proigoumenos etc )

Βαγγέλης είπε...

Δυστυχώς δεν είναι καλός δίσκος. Η Τσανακλίδου, που μου είναι πάρα πολύ συμπαθής, προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει ανέμπνευστες δημιουργίες.

BOSKO είπε...

Leon me oroskopo malaka...
τι έγινε, κι άλλο blog έχεις;
δύσκολο, ρε συ, sorry αλλά όπως σου εξήγησα υπάρχουν ήδη πολλοί δίσκοι για δισκανάλυση.
και τι νόημα έχει; μήπως θ' άλλαζε η γνώμη σου, ειδικά αφού είσαι φαν της συγκεκριμένης ερμηνεύτριας;
σ' ευχαριστούμε πάντως!

BOSKO είπε...

Βαγγέλης...
νομίζω ότι τον αδικείς γενικά τον δίσκο. Δε λέμε ότι ταράζει τα νερά της δισκογραφίας, αλλά δυο- τρία καλά τραγούδια μπορείς να βρεις!

Unknown είπε...

να δηλώσω καταρχήν πως αγόρασα το δίσκο αυθεντικό(χρειάζεται να το λέμε και αυτό)Η τσανακλιδου εχει απιστευτο βιμπράτο.Είναι τραγουδίστρια με χροιά που σπάει κόκκαλα.Σχετικα με το δισκο θα έλεγα πως τα κομμάτια αλληλοσυμπληρώνονται,μαρεσει πολυ αυτο σε δισκους είναι σαν ενα μουσικο παζλ.Τα κομμάτια που ξεχώρισα είναι το ζειμπέκικο(αν και δεν της ταιριάζει πάρα πολύ ειδικά σε σημεία που για να πατήσει τη νότα αναγκάζεται να αγριέψει πολύ τη φωνή της),το καληνύχτα(το ρεμιξ του δελτα πολυ ενδιαφερον)το αυτο ειμαι εγω νομιζω με επιασε περισσότερο απο όλα.Σχετικα με τους συνθέτες και τους στιχουργούς να πω πως με ξενίζει λίγο το γεγονός να βλέπω πως οι ίδιοι που έγραψαν στην τσανακλιδου(βραχάλη,χριστοδουλόπουλος κλπ) έγραψαν και τον δίσκο απαγορευμένο της άννα βίσση έγραψαν τα τελευταια 2 χρόνια και στην πρωτοψάλτη και στον χατζηγιαννη κλπ(και για να φερω και παραδειγμα το.. εγω για δυο... της τσανακλιδου ομοιαζει με το ζειμπεκικο ..ρισκο...της αννας βισση)...πολύ παραγωγική έγινε η βραχαλη και ο χριστοδουλόπουλος..να προσεξουν μην γίνουν θεοφάνους μόνο και σε λίγο μοιάζουν τα τραγούδια τους σαν 2 σταγόνες νερό.Αχ αυτά τα παιχνιδάκια των εταιριών..ας μην επεκταθώ...η βρωμερή κόντρα εμπορικού-ποιοτικού δεν έχει πέραση πια...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:αυριο αναμενεται ο δίσκος της χαρούλας αλεξίου..η αγαπη θα σε βρει οπου και να σαι... που απο οτι φαινεται θα προξενησει αρκετό ενδιαφερον...
Η χαρούλα ήταν η συντάκτρια του λιφο επισης αυτη τη βδομαδα...υπαρχει και στο ιντερνετ...

emigres είπε...

....Ακολούθησε μια αναφορά στο ότι παλαιοτέρα δεν παιζόταν λαϊκά τραγούδια στο ραδιόφωνο ως μη ποιοτικά , ότι η Μπέλου ακούστηκε από τα μέσα λόγω Σαββοπουλου, ότι η ‘’Ζιγκουαλα’’ και ‘’τα μαύρα ματιά σου’’ παρά ήταν λαϊκά για την εποχή αλλά σε βάθος χρόνου απέδειξαν την ποιότητα τους. Και επανήλθε η κουβέντα στο δίδυμο των παραπάνω δημιουργών προσπαθώντας να δημιουργηθεί αποτυχημένα μια αντιστοιχία εννοώντας ότι ασχέτως που γραφούν για χατζηγιαννηδες βισσηδες κτλ το’ χουν και το μέλλον θα το δείξει.

Ε όχι. Οι πιο πάνω δημιουργοί γράφουν άλλα πράγματα και ούτε στην συγκεκριμένη περίπτωση έγραψαν άλλα από αυτά που συνηθίζουν. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να φοβούνται οι κριτικοί να γράψουν την αλήθεια για μια δουλειά που είναι κατώτερη των προσδοκιών ενός αποδεδειγμένα αξιόλογου καλλιτέχνη. Δηλαδή κανένας δεν κάνει εμπορικές αλχημείες δίχως καλλιτεχνικό αποτέλεσμα η μη αντάξιες της ιστορίας και των δυνατοτήτων του δουλειές? Πρέπει να περνάνε στο απυρόβλητο? έλεος. όλα είναι ρόδινα όλες οι δουλειές των ήδη καταξιωμένων καλλιτεχνών αξιόλογες και τα περισσότερα δεν ακούγονται. Και όταν η ειλικρινής κριτική απουσιάζει τότε δημιουργούνται οι υπόνοιες για κλίκες κ. Μυτιληναίου.

Και όταν σπονσοράρονται συνεχώς οι ίδιοι και τόσο έντονα και ‘’βαμπιρίζουν οι παλιοί’’ που λέει και ο Φοίβος (όχι ο συνθέτης των μεγάλων επιτυχιών-λες και αυτός να βγάλει ποιότητα στο μέλλον?) πού χώρος να γίνει αναφορά σε α-κλικους καλλιτέχνες. Και τελειώνω λέγοντας πως πλην των μέσων που αρέσκονται στο ‘’γλείψιμο’’ ευθύνη φέρει πάντα και ο καλλιτέχνης που ‘’εκβιάζει’’ την κριτική και έχει ξεχάσει καθισμένος στον ‘’θρόνο’’ του να ακούει ανθρώπους του χώρου με γνώση και να προβληματίζεται από τυχόν άλλες απόψεις (ως αντιπαράθεση θα φέρω το παράδειγμα του Β.Παπακω/νου ο οποίος εδωσε συνέντευξη στον ίδιο κριτικό, που δεν χάιδεψε την τελευταία του ‘’πατάτα’’ αντί να χρησιμοποιήσει κρατικούς συνηγόρους).

ΠΑΣ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΑΣ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΙΚΟΣ!

emigres είπε...

Θεώρησα ότι εδώ ταιριάζει καλυτέρα το παρακάτω σχόλιο, μετά την καλησπέρα μου και το ευχαριστώ για την φιλοξενία bosko.

Στην παρακμασμένη επαρχία που έλαχε να ζω το δεύτερο πρόγραμμα είναι η πιο ποιοτική ραδιοφωνική συχνότητα που μπορεί να σε αποσπά και να επενδύει μουσικά τις ώρες εργασίας σου (δεν θα το πλατειάσω άλλο)

Προχθές το πρωί η διευθύντρια του και ραδιοφωνική παραγωγός κ. Μυτιληναίου φιλοξένησε στο studio την κ. Τσανακλιδου για μια συνέντευξη λόγω και του καινούργιου της δίσκου. Επιγραμματικά θα αναφέρω ότι υπερεκτιμώ την καλλιτέχνη αλλά δεν ενθουσιάστηκα από την τελευταία της δουλειά στο σύνολο.

Εντύπωση λοιπόν μου έκανε η εκτενής αναφορά (ήσουν στο καναβάτσο γύρω στο 10 λεπτό ) και των δυο στην δισκοκριτικη σου στο Διφωνο για το εν λόγω cd. Συνήθως ονομαστικά κατηγορώ στην κρατική ραδιοφωνία απουσιάζουν (και δεν πρόκειται να ψάξω για παραδείγματα) αλλά η διευθύντρια δεν αρκέστηκε στην επικεφαλίδα της Τσανακλιδου ‘’μια κριτική του Διφωνου’’ και το λιάνισε σε κριτική του Αντώνη Μποσκοιτη. Γενεές 14 σε πέρασαν. Το πόρισμα χοντρά παχιά έλεγε ότι είσαι: συμπλεγματικός, με παρωπίδες, υποστηρίζεις κλίκες, και είχες συγκεκριμένες προθέσεις. όταν ανέφερες πως η συνεργασία με τους Βραχάλη-Χριστοδουλόπουλου έγινε για εμπορικούς λογούς.....