Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

το-κείμενο-που-έγραψα-και-διάβασα-στην-δισκοπαρουσίαση-του-μιχάλη-τερζή-στον-ιανό

Ο Μιχάλης Τερζής είναι ένας συνθέτης με αξιόλογες δυνατότητες. Αφήνει τις μελωδίες του να ξεδιπλωθούν αβίαστα και χωρίς διάθεση προσαρμογής στην αφηρημένη έννοια της εμπορικότητας, παρέχοντας μας μέχρι σήμερα εξαιρετικά έργα σαν την Εποχή της Αφροδίτης, τα Κορίτσια της Κυριακής και τώρα τον Απόπλου. Να πω εδώ ότι δεν ευθύνεται ο Μιχάλης Τερζής και όποιος άλλος δημιουργός του διαμετρήματος του, αν δεν έχουν γίνει ευρέως γνωστοί- διάσημοι, που λέμε- παρά τη συνέπεια και το έργο τους.
Να θεωρήσετε απλά ότι η ραδιοφωνική μικρολογία και η τάση αυτής να εναρμονίζεται με ότι η τυποποίηση θεωρεί αποδεκτό, έχει αναχαιτίσει τόσο τον Τερζή, όσο και άλλους άξιους συναδέλφους του. Ας πάμε τώρα στον νέο του δίσκο που ονομάστηκε Απόπλους.
Ο δίσκος ξεκινάει με ένα αρκετά ενδιαφέρον τραγούδι που ερμηνεύει ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο οποίος βρίσκεται εδώ απόψε και φαντάζομαι θα μας το τραγουδήσει ζωντανά. Πρόκειται για τον Θίασο με το θεατρικό κλίμα, που φαίνεται ότι γοητεύει τον στιχουργό Δημήτρη Λέντζο και του δίνει χώρο να κινηθεί άνετα μέσα του.
Ακολουθούν ένα χασάπικο, ένα ζεϊμπέκικο κι ένας καρσιλαμάς, με τις ταιριαστές ερμηνείες του Κώστα Μακεδόνα στο πρώτο και του Γιώργου Νταλάρα στα άλλα δύο. Θα σταθώ στο επόμενο κομμάτι, το Κόκκινο ιώδιο.
Πάλι ο στιχουργός αναπτύσσει την τόσο εμπνευστική γι' αυτόν θεατρικότητα, την οποία στηρίζει με τη φρεσκάδα της η Σοφία Παπάζογλου, ενώ η λιτή μελωδία με τη χρήση του βιολιού παράγει έντονα συναισθήματα.
Ομοίως, στις δυνατές στιγμές του δίσκου ανήκει και η μπαλάντα Αχ, η ζωή με τη λυρική και λαϊκή ερμηνεία του Παντελή Θεοχαρίδη, του πρώτου διδάξαντα επίσης του τραγουδιού στον δίσκο του Μιχάλη Τερζή Ωδή των ωδών. Ο Παντελής δεν μπόρεσε να είναι απόψε μαζί μας, καθώς ένα βαρύ κρυολόγημα τον κράτησε στη Θεσσαλονίκη.
Άλλη εξαιρετική στιγμή, το ακόλουθο Μάνα μοναχή με το ηπειρώτικο ύφος και την ερμηνευτική ευαισθησία του Γιώργου Μπαγιώκη. Αφού ακούμε ακόμη τρία τραγούδια, την Κόμη της Βερενίκης με τον Μαχαιρίτσα, τα Πρόσωπα βυζαντινά με τον Μακεδόνα και τον Απόπλου, το ομότιτλο του δίσκου κομμάτι, με την ατόφια λαϊκή αμεσότητα του Γεράσιμου Ανδρεάτου, το έργο τελειώνει με την Πίτσα Παπαδοπούλου.
Η Παπαδοπούλου, που εδώ και μια δεκαετία περίπου, διανύει την πιο έντεχνη στροφή της στους κόλπους πάντα του λαϊκού τραγουδιού. Εν προκειμένω, ερμηνεύει ένα ζεϊμπέκικο υπαρξιακών στιχουργικών αναζητήσεων, που το κουπλέ του με παρέπεμψε προσωπικά στο Μπιρ- Αλλάχ του Γιάννη Παπαϊωάννου.
Ο δίσκος αφήνει πολύ θετικές εντυπώσεις, βασισμένες στις αισθητικές αλήθειες που αφήνει ο Τερζής να ξεφύγουν απ' τις χαραμάδες του αμυντικού θώρακα που φόρεσε απέναντι σε ότι καλούμε ξέφραγο αμπέλι στο σύγχρονο λαϊκό τραγούδι
και σε απόλυτη σύμπνοια με τον στιχουργό Δημήτρη Λέντζο. Λόγος ώριμος και δουλεμένος, κυρίως στα θεατρογενή του στιχουργήματα, όλο πρωτότυπες εικόνες και αναφορές σε πρόσωπα-σύμβολα.
Τώρα που μπήκαμε στην περίοδο της πλήρους παρακμής της μουσικής βιομηχανίας είναι ευκαιρία για την ανάδειξη της ανεξάρτητης παραγωγής και ο Μετρονόμος του Θανάση Συλιβού αποτελεί ένα εύγλωττο δείγμα αυτής της τάσης.
Για να αυτονομηθεί όμως πλήρως το τραγούδι από τους μηχανισμούς που το κατέστρεψαν πρέπει να γίνει πιο ουσιαστικό στο αισθητικό του μέρος, πιο τολμηρό στις θέσεις και τα νοήματα και να πάψει να φοβάται την ειλικρίνεια, διότι ο καταναλωτής του έδειξε ότι παρά τον καταιγισμό απ' τη διαφήμιση, μπορεί να στηρίξει τα γνήσια προϊόντα. Ένα απ' αυτά είναι και ο Απόπλους του Μιχάλη Τερζή και του Δημήτρη Λέντζου. Σας ευχαριστώ.
KKK
* τραγούδησαν τελικά ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Νίκος Μοσχολιός, η Σοφία Παπάζογλου, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, η Σοφία Μιχαηλίδου και ο ίδιος ο Μιχάλης Τερζής. Από το cd ακούστηκαν μέσα στην αίθουσα τα τραγούδια του Γιώργου Νταλάρα, του Παντελή Θεοχαρίδη και του Γιώργου Μπαγιώκη. Μεταξύ άλλων, την εκδήλωση παρακολούθησαν οι συνθέτες Σαράντης Κασσάρας και Τάσος Ιωαννίδης, οι τραγουδοποιοί Λεωνίδας Μαριδάκης και Παναγιώτης Μπούσαλης, ο ερμηνευτής Νίκος Ανδρουλάκης και οι δημοσιογράφοι- ραδιοφωνικοί παραγωγοί Γιώργος Τσάμπρας και Σιδερής Πρίντεζης.

3 σχόλια:

Mary Ka είπε...

Ωραίο κείμενο.
Πιο πολύ χάρηκα που έμαθα ότι η Πίτσα Παπαδοπούλου τραγουδά έντεχνο και όχι σε μπουζουκομάγαζο της εθνικής. Ορίστε, αυτά είναι προκαταλήψεις και κλισέ αντιλήψεις, την αδικώ γιατί έτυχε να τη γνωρισω όταν μεσουρανούσε την ίδια εποχή με Πανταζή και λοιπούς.

Μαρια Χ είπε...

Αγόρασα το cd to καλοκαίρι και το ακούω ασταμάτητα από τότε. Μετά από χιλιάδες ακροάσεις δυο ερμηνείες με συγκινούν βαθιά. Του Νταλάρα στο Από το άλλο στο αλλού, και της Σοφίας Παπάζογλου με την πολύ ωραία εκφορά των ελληνικών στο Κόκκινο ιώδιο. Θεωρώ όμως ότι το ωραιότερο τραγούδι του δίσκου είναι το Μάνα μοναχή.
Την Παπαδοπούλου δεν την ανέχω, δεν την άντεχα ποτέ και νομίζω ότι τραγουδάει με τον ίδιο τρόπο που τραγουδούσε και στα μπουζούκια.
Γενικά λυπάμαι που δεν ακούγεται το cd στα ραδιόφωνα.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραία βραδιά Αντώνη. Συγχαρητήρια για την παρουσίαση!
ΠανοςΜ