Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008

ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ: ΤΙΜΗ & ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΙΔΑΝΙΚΟΥΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ


Ήταν 17 Μαρτίου 1988 κι εγώ 14 χρονών έβλεπα, θυμάμαι, την εκπομπή Τρεις στον αέρα με Σεμίνα Διγενή, Γιώργο Παπαδάκη, Νάσο Αθανασίου: Μια είδηση που μόλις μας ήρθε, είπε κάποιος εκ των τριών τους. Απαγχονισμένος βρέθηκε στο σπίτι του ο Νικόλας Άσιμος, γνωστός αναρχικός καλλιτέχνης της πλατείας Εξαρχείων...Το ντεκόρ του στούντιο έφυγε για μερικά δευτερόλεπτα και στη θέση του έπεσε το σκοτεινιασμένο πρόσωπο ενός μεσήλικα που μετά βίας διακρινόταν το χαμηλωμένο βλέμμα του μέσα από τα πυκνά κατάμαυρα γένια και τα μακριά μαλλιά του. Στα επόμενα χρόνια φρόντισα να μάθω ποιος ήταν αυτός ο μυστηριώδης αυτόχειρας που στοίχειωσε τελικά την εφηβεία μου με τον ίδιο τρόπο που τη στοίχειωσαν και η Κατερίνα Γώγου, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, αλλά και η Φλέρυ Νταντωνάκη. Η Φλέρυ, που μιαν ωραία πρωΐα της χτύπησε την πόρτα ο Άσιμος με την κόρη του βρέφος στα χέρια. Την κρατάς για λίγο; Επιστρέφω σε δύο ώρες περίπου...της είπε. Αυτές οι δυο ώρες εντέλει έγιναν 25 ολόκληρες μέρες! Κι έτσι λέγεται πως για ένα μήνα σχεδόν η Φλέρυ Νταντωνάκη θήλαζε με το ένα στήθος τη μοναχοκόρη της και με τ' άλλο τη μοναχοκόρη του Νικόλα Άσιμου! Οι Ιδανικοί Αυτόχειρες του Κώστα Καρυωτάκη στην άσπλαχνη Αθήνα του 21ου αι., οι άνθρωποι που επιχείρησαν μια επιτυχημένη δυστυχώς rock'n'roll βουτιά στο θάνατο και ο ελληνικός πολιτισμός στερήθηκε τους ίδιους και τη θεραπευτική κραυγή της απόγνωσης τους. Αν ο Άσιμος περιφερόταν ακόμη μεταξύ Πλάκας και Εξαρχείων, πιθανότατα να μην κατάφερνε ποτέ να χτίσει αυτόν τον, έστω μεταθανάτιο, μύθο γύρω απ' τη μορφή του και τη ναΐφ τέχνη του. Δε σηκώνει ήρωες η σημερινή εποχή. Γι' αυτό και ο Άσιμος από τότε είχε αγαπήσει πολύ το No more heroes των Stranglers. Όποτε δηλαδή έβρισκε χρόνο να κάνει και κάτι άλλο, όταν δεν πουλούσε εκείνες τις φοβερές ερασιτεχνικά ηχογραφημένες κασέτες του στο δρόμο ή όταν δεν έτρωγε ξύλο από τους κνίτες στα Προπύλαια. Άφησε ποσοτικά πολύ μικρό έργο ο Άσιμος σε σχέση με τα δεινά που πέρασε απ' τον κόσμο των ανθρώπων. Το 1975 κι ενώ είχε καταφέρει με τα χίλια ζόρια να εκδώσει δύο τραγούδια του σε δισκάκι 45 στροφών, έως και ο ρηξικέλευθος Μάνος Χατζιδάκις τον έκοψε απ' το Τρίτο Πρόγραμμα. Το σκεπτικό ήταν ό,τι τα τραγούδια του Άσιμου δεν είναι ποίηση...Λοιδωρήθηκε όσο κανένας άλλος καλλιτέχνης στην Ελλάδα, έδωσε στην κόρη του το όνομα της ηθοποιού μητέρας της, φυλακίστηκε από το επίσημο κράτος ως ταραξίας και αναρχικός, κατηγορήθηκε για βιασμό, έσωσε την καριέρα άλλων κορυφαίων τραγουδιστών, μπήκε στα γραφεία της MINOS και πήρε στο κυνήγι τους υπαλλήλους, οι οποίοι κρύφτηκαν στις τουαλέτες, διήυθυνε τα τραγούδια του σε στούντιο με...γκλίτσα, μέθυσε πολλές φορές στην Αραχώβης με μακαρονάδα και ούζο, παρέα με τον Κορδέλλα και τη Γώγου, αρρώστησε από ανίατη ψυχική ασθένεια και μια μέρα είπε το αντίο σε όλους και σε όλα. Πρόλαβε όμως να με κομματιάσει με την ψηλοκουβεντούλα που έπιασε με τον θεό στον Μπαγάσα του, τη φωνή της Χάρης Αλεξίου στο υπερευαίσθητο Παπάκι του και τη συνειδητοποίηση μιας μπουρδελοκοινωνίας που τρώει τα καλύτερα παιδιά της στη Μπαταρία και το Γιουσουρούμ του. Νομίζω δε θα ξαναϋπάρξει τέτοιου είδους καλλιτέχνης στη χώρα μας, απ' αυτούς που φτάνουν στα άκρα, παίζοντας μια ζωή με τη φωτιά και τον πόνο στην κορύφωση του. Δεν ήταν Frank Zappa για να αναγνωριστεί ως ένας πολύ μεγάλος συνθέτης. Περισσότερο μου φέρνει κάτι σε Moondog, τον τυφλό μουσικοσυνθέτη που έπαιζε στους δρόμους και έδινε εξαιρετικά τραγούδια σε άλλους (το All is loneliness π.χ. που ηχογράφησε η Janis Joplin στο ντεμπούτο άλμπουμ της και πρόσφατα διασκεύασαν και οι Antony & The Johnsons) για ένα κομμάτι ψωμί. Πριν λίγα χρόνια η MINOS (EMI πλέον) κυκλοφόρησε τα τραγούδια από μερικές κασέτες του Νικόλα Άσιμου σε διπλό cd, η Βιομηχανία του Πεζοδρομίου ονομαζόταν! Το κάθε cd διαρκούσε 35 λεπτά και όλο μαζί κόστιζε περίπου τριάντα ευρώ! Ντροπή και αίσχος και χαίρομαι που τους τα' χα σούρει τότε απ' τον ΗΧΟ. Υπήρξε αλήτης και χίπης! Το λέει και στο τραγούδι στο βιντεάκι, το ένα από τα δύο που του έκοψε ο Χατζιδάκις: τι να κάνω/ ήτανε γραφτό/ θέλω δεν το θέλω/ ό,τι τραγουδώ/ να το πουλώ να ζήσω...Και έζησε! Σαράντα χρόνια. Τόσα βάσταξε...

10 σχόλια:

greekgaylolita είπε...

Ητανε γραφτο.
Να.
Καινα μην.

Aντώνης είπε...

To είχα ανάγκη αυτό το ποστ σήμερα, τώρα που το διάβασα, το άκουσα και το είδα το διαπιστώνω.

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου Μπόσκο μας...έ, ναί βλέπεις ορισμένοι άνθρωποι (όπως ο Άσιμος,ο Σιδηρόπουλος.....)δεν ευτύχισαν να δούν το 'καλό και όμορφο-αγγελικό πρώσοπο της ζωής ή να πάρουν έστω λίιιιιιγη από την αγάπη της ή έστω ένα μικρό χαμόγελό της...αυτές είναι οι αδικίες της ζωής βλέπεις...οι κατάφορες πολλές φορές...όμως νομίζω αυτοί οι άνθρωποι άφησαν σε πείσμα πολλών άλλων που ίσως δεν τους έβλεπαν με καλό μάτι;;που τους ξένιζε η στάση ζωής τους;;ή συμπεριφορά τους ίσως;;;το δικό τους δυνατό ίχνος,στίγμα,σημάδι.. που αυτό θα μείνει ανεξίτιλο για πάντα...το δικό τους αστέρι..που θα λάμπει για πάντα..ο Άσιμος..και ποιός δεν έχει χιλιοακούσει τον ΄Μπαγάσα'του και το 'Παπάκι'του... τα ακούω χρόνια πολλά...και πάντα με συγκινούν όταν τα ακούω..το ίδιο...πολύ όμορφα και διαχρονικά και τα δύο......Αθανασία.

BOSKO είπε...

ggl...
και εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν!

αντώνης...
σ' ευχαριστώ, antoine, πολύ όμορφο το σχόλιο σου ως περιεχόμενο!

αθανασία...
"πολύ όμορφα και διαχρονικά". Έτσι ακριβώς θ' ακούγονται πάντα τα τραγούδια του...

μαριάννα είπε...

Όντως πολύ καλό το αφιέρωμά σου! Του αξίζει να τον μνημονεύουμε. Ίσως να παίρνι τώρα μια μικρή χαρά εκεί ψηλά...
Δεν το ήξερα αυτό με τη Φλέρυ και το μωρό, ούτε για το Μάνο που τον έκοψε απ' το Τρίτο.
Τί απίστευτες ιστορίες!
Σου αφήμω το λινκ που ζήτησες συμπληρωματικά στο εξαιρετικό σου ποστ!

Δεν είμαι συν-θέτης , είμαι… πλην-θέτης


Σε φιλώ...

ΥΓ. Πρέπει να σου μάθω να βάζεις λινκ! Θα σου στείλω μέιλ. ;)

koulpa είπε...

Παπα.. εγώ δούλευα σα τρελός σε ένα τυπογραφίο εκείνο τον καιρό.. το έμαθα λίγο καθυστεριμένα.. και έπεσα από τα σύνεφα.. ήταν από τους αγαπημένους μου.. το ίδιο και με τον σιδηρόπουλο.. νομίζω στο ναυτικό ήμουν..

BAGASAKOS είπε...

Ο ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΟΥ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑ...
ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ!!!

Ανώνυμος είπε...

Ο ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΟΥ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑ...
ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ!!!

BOSKO είπε...

νικόλας/ ανώνυμος...
και μένα το ίδιο...αν ήμασταν όμως 5 χρόνια νεότεροι και μέναμε στο κέντρο της Αθήνας, δε θα τον μαθαίναμε απ' τον Παπακων/νου, να' σαι σίγουρος...

Velvet είπε...

Διαβασα καποιες λεπτομεριες
που δεν γνωριζα
Οπως αυτο με την Φλερυ
Τα τραγουδια του ηταν ποιηση
Αληθινη ποιηση
Κι ο ιδιος ποιητης
Και δεν χρειαστηκε ο Παπατετοιος
να μου τον γνωρισει
Πολυ καλη αφιερωση φιλε Μποσκο
Και συγγνωμη για την ανασυρση
...