Κυριακή 2 Μαρτίου 2008

ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗ EUROVISION ΕΓΙΝΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ...


Το 1976 ανατίθεται στον Μάνο Χατζιδάκι, δ/ντή τότε του Τρίτου Προγράμματος, το θέμα της συμμετοχής της Ελλάδας στο διαγωνισμό της Eurovision. Η ιστορία που ακολουθεί είναι ενδεικτική του πώς αυτός ο άνθρωπος μετέτρεψε ένα ανόητο- δήθεν πολιτιστικό- γεγονός σε κανονική ανατρεπτική πράξη! Κι ας γέμιζε ο Θεοδωράκης τα στάδια τον ίδιο ακριβώς καιρό. Η τραγωδία της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο ήταν ακόμη νωπή και η φρικομάνα Πλάκα αναστέναζε από τα...αντάρτικα. Η Μαρίζα Κωχ μόλις είχε κυκλοφορήσει σε δίσκο 45 στροφών δύο παραδοσιακά παιδικά τραγούδια, τα οποία ήταν και το ξεκίνημα της ενασχόλησης της με την παιδική ψυχαγωγία. Στο εξώφυλλο αυτού του χαμένου πια μικρού δίσκου υπήρχε ζωγραφισμένος από παιδικά χέρια ο χάρτης της Κύπρου. Μια μέρα της τηλεφώνησε ο Χατζιδάκις: ετοιμάσου, φεύγεις για τη Eurovision! Θέλω να γράψεις ένα τραγούδι για την τραγωδία της Κύπρου μέχρι αύριο το βράδυ! Θα πας και θα το τραγουδήσεις με τη συνοδεία μόνο ενός λαούτου! Η Κωχ, ευαισθητοποιημένη ανέκαθεν μπροστά σε τέτοια γεγονότα, ανταποκρίθηκε αμέσως. Τηλεφώνησε με τη σειρά της στη Θεσσαλονίκη στον φίλο της, στιχουργό Μ. Φωτιάδη και μέσα σ' ένα βράδυ έγραψαν από κοινού το Παναγιά μου- Παναγιά μου. Μια υπέροχη μπαλάντα διαμαρτυρίας σε επιβλητική ενορχήστρωση του Μάικ Ροζάκη με τη θεϊκή ερμηνεία της Μαρίζας και με στίχους συγκλονιστικούς, όπως στον τόπο αυτό όταν θα πάτε/ σκηνές αν δείτε στη σειρά/ δε θα' ναι κάμπινγκ για τουρίστες/ θα' ναι μονάχα προσφυγιά...Στη Χάγη πλέον, την ολλανδική πόλη που διεξήχθη η εκδήλωση, οι διοργανωτές έπιασαν τη Μαρίζα και την απέτρεψαν να βγει να τραγουδήσει το κομμάτι ή αν το έκανε τελικά, να υπόγραφε πρώτα ένα χαρτί που θα' λεγε ότι αναλαμβάνει η ίδια την ευθύνη.Είχαν διαδοθεί φήμες από Τούρκους που εργάζονταν στον καθαρισμό του μουσικού Μεγάρου ό,τι ελεύθερος σκοπευτής θα στόχευε την Κωχ την ώρα της εμφάνισης της. Η Μαρίζα, όμως, δε φοβήθηκε καθόλου! Σκεφτόμενη τα λόγια του Χατζιδάκι, αλλά και τη μοναδική ευκαιρία που παρουσιαζόταν να μάθει ολόκληρη η Ευρώπη σε διεθνές δίκτυο για τα γεγονότα της Κύπρου,βγήκε στη σκηνή ως άλλη Mama Cass και κυριολεκτικά σάρωσε! Πόσο μάλλον όταν είχαν προηγηθεί χορευτικά ξενέρωτα χιτάκια. Την ώρα που η Ελλάδα διαγωνιζόταν στη Eurovision, η τουρκική τηλεόραση διέκοψε τη μετάδοση και έριξε...χορό της κοιλιάς! Το τραγούδι κατέλαβε τη 13η θέση, δηλαδή πήγε άπατο για τα σταθμά του διαγωνισμού και όλες οι χώρες με την άρνηση της ψήφου τους έδειξαν και το αληθινό τους πρόσωπο απέναντι στο Κυπριακό. Τόσο η Μαρίζα Κωχ, όμως, όσο και ο Μάνος Χατζιδάκις, οι δύο καλλιτέχνες που βρίσκονταν στην ουσία πίσω απ' αυτό το τραγούδι, μόλις είχαν προβεί σε μια από τις πιο υποτιμημένες μέχρι τις μέρες μας πολιτικές ανατρεπτικές πράξεις! Απολαύστε το ντοκουμέντο από τη χρονιά του 1976, όταν η χώρα μας για μία και μοναδική φορά επέδειξε πραγματικό πολιτιστικό πρόσωπο σ' ένα μικροαστικό μουσικίζον φιάσκο! Το θυμήθηκα τις μέρες αυτές με την επέλαση κάτι μαγγιροκακομοίρων...

5 σχόλια:

greekgaylolita είπε...

Πως λεμε,Οnce upon a time in America?
(Μην ψαχνεις να βρεις secret combinations;-)

BOSKO είπε...

Ενδυματολογικά κάπου συγκλίνουν Μαρίζα- Αν Μπάνκροφτ! Πράγματι, πως σου' ρθε αυτό;

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλες πολιτικές και πολιτιστικές στιγμές από ανθρώπους που άξιζε να πιστεύεις και να εμπιστεύεσαι. Να νιώθεις ότι έχουν ένα κομμάτι κι από σένα ζωντανό!!
Φίλε μου, τώρα, εκτός από όλο αυτό το άθλιο και κακόγουστο γεγονός, εγώ αναρωτιέμαι, απορώ και αγανακτώ με ποιο δικαίωμα αποφασίζουν και ξοδεύουν όλα αυτά τα χρήματα του κάθε Έλληνα που παλεύει να σώσει ένα κομμάτι απ’ την υγεία, την παιδεία, την καθημερινή του επιβίωση. Γιατί να ανεχόμαστε, και πραγματικά πιστέψτε με το βλέπω το ακούω το ζω γύρω, κανένας δεν εκτιμά, δεν υποστηρίζει όλο αυτό το ξενέρωμα εκ μέρους της Ελλάδας με όλα αυτά τα γυαλιστερά ανόητα πρόσωπα που προκαλούν μόνο σεξουαλική ανία και όλα αυτά τα άθλια κατασκευάσματα που τυγχάνει να πρέπει να καθορίζονται με τον όρο «μουσική, τραγούδι ».Άλλο είναι η μουσική, άλλο είναι το τραγούδι, ας ψαχτεί ο νοήμον άνθρωπος να το καθορίσει. Κι αν θέλουμε να ασχοληθούμε τη Ευρο..μαλακία να αναρωτηθούμε από που στο διάολο ξοδεύουν τόσα χρήματα. που αν πραγματικά τα μοίραζαν σε αξιόλογους αγωνιστές της τέχνης θα προσέφεραν ένα κομμάτι πολιτισμού, που το χρειαζόμαστε, αλλά…μήπως ξέρουν και ποιοι είναι οι αξιόλογοι;.. οι άσχετοι!….

stereonova είπε...

No More Euro_ Vision !!!

BOSKO είπε...

ανώνυμος...
βάζεις πολλά θέματα, τα οποία με βρίσκουν όλα σχεδόν σύμφωνο. Ως απάντηση θα σήκωνε ένα επόμενο post με τοποθετήσεις χιλιοειπωμένες, βέβαια. Ευχαριστώ για το σχόλιο.

mixalis e. ...
κι εσένα σ' ευχαριστώ, μιχάλη και όπως σου' γραψα θα ανταποκριθώ άμεσα στο ευφάνταστο μεν, λίγο μπελαλίδικο δε, μπλογκοπαίχνιδο! Είναι που' χει να κάνει με βινύλια και γω είμαι κατ' εξοχήν vinyl junkie!