ΠΑΡΑΛΗΡΗΤΙΚΟ (FIVE LEAVES LEFT)!

...απόψε δεν πήγα πουθενά, έκλεισα το κινητό κι όταν τ' άνοιξα για πλάκα μετά από δύο ώρες βρήκα 12 αναπάντητες, οι περισσότερες με εκνευριστική απόκρυψη, τράβηξα τις μπαλκονόπορτες να μυρίσει υγρασία το σπίτι, άναψα δέκα sticks μαζί να μυρίσει Ινδία το δωμάτιο, έβαλα Jacques Brel, δεν κόλλαγε με τη φάση και τον αντικατέστησα με Gene Clark, έφαγα καμιά δεκαπενταριά σοκολατάκια που μου' φερε η Βικτώρια από Ουκρανία, παρασύρθηκα ακόμη μια φορά από το ποίημα Ονειρική συντροφικότητα που έγραψε ο παλιός μου δάσκαλος Φαίδων Πατρικαλάκις, χαιρέτισα τη Λιάνα που φεύγει για δύο βδομάδες στην Κίνα, καμία σχέση με τα μέρη που βρέθηκα εγώ τον περασμένο Μάιο, τηλεφωνήθηκα με τον Γιώργο που είναι στην Κέρκυρα, θυμήθηκα που είχαμε περάσει ωραία στα Ανώγεια με τη maira και της τηλεφώνησα αμέσως μετά να της το πω, πήγα να φτιάξω τις συνεντεύξεις καλλιτεχνών που' χουν συσσωρευθεί σε πολλές κασέτες εδώ μέσα, μα τα παράτησα, καθ' ότι σήμερα έμαθα ότι η κυκλοφορία του νέου τεύχους παρατείνεται, θύμωσα με την κακία και τον φθόνο των διαδικτυακών Ανώνυμων που ανάγκασαν τον Γιώργη να κλείσει το blog του, έδωσα συγχαρητήρια στον Βασίλη που έκανε βίδες το τετραετές λάπτοπ μου και τελικά επιδιόρθωσε τη βλάβη, επιθύμησα απίστευτα ένα ολιγοήμερο ταξίδι στο Άμστερνταμ και υποσχέθηκα να το κάνω σύντομα, είπα να δω Buster Keaton να φτιάξω κέφι, αλλά αγριεύτηκα με την υποτονική κλοουνίστικη φιγούρα του στο εξώφυλλο του box set, ξανάβαλα μετά στο ράφι ένα άλλο box set με Χονδρό- Λιγνό, επειδή προς στιγμή αισθάνθηκα αρχαιολόγος με την περίπτωση τους, ούτε καν μπήκα στον κόπο να τσεκάρω ποιες ακριβώς κωμωδίες της Finos περιέχει η ταινιοθήκη μου, μια και νομίζω πως όλες είναι για τα σκουπίδια, αποπειράθηκα να ξεφυλλίσω το βιβλίο για τον Ταρκόφσκι που μου' χε χαρίσει προ 4ετίας ο ποιητής Σωτήρης Γουνελάς και που ποτέ δε διάβασα, μη θέλοντας να σκίσω τις ενωμένες α λα παλαιά σελίδες του ή μάλλον μην έχοντας χαρτοκόπτη κι άντε τώρα ν' ανοίγεις ποιητικά βιβλία με σουγιάδες και κουζινομάχαιρα, πετάχτηκα μέχρι την πλατεία για τσιγάρα και με χτύπησε στα ρουθούνια η μυρωδιά του βασιλικού από σάλτσα που μαγειρευόταν, πιθανώς προορισμένη για τη λιτή μακαρονάδα κάποιου μετανάστη της περιοχής, αγόρασα ένα μωβ μποξεράκι με κίτρινη ρίγα από Αφρικανό μικροπωλητή, μόνο δύο ευρώ, ασυναίσθητα ζήλεψα μια παρέα που έτρωγε και γελούσε σε πέριξ κυριλέ ψησταριά, σπάστηκα που οι κυριακάτικες εφημερίδες δεν έρχονται από Σαββάτο βράδυ στη γειτονιά μου, θα ήταν πραγματικά το ωραιότερο σκότωμα χρόνου, βημάτισα δυνατά πάνω στα πλακάκια του πεζόδρομου να πεταχτούν προς εντυπωσιασμό τα λιμνάζοντα βροχόνερα, αναρωτήθηκα πόσο ηλίθιοι μπορεί να είναι αυτοί που χοροπηδάνε ή κάνουν βάρη καταϊδρωμένοι μεσ' στο γυμναστήριο κι ο κόσμος τους βλέπει απ' έξω σαν ήρωες ταινίας του Στίβεν Φρίαρς, συνειδητοποίησα ότι μου τελειώνουν τα φράγκα και πρέπει να την πέσω στους εργοδότες, σκέφτηκα ότι η ζωή μου δεν έχει μεγάλη διαφορά απ' αυτήν ενός επαρχιώτη Βρετανού στο μονίμως μουντό Σέφιλντ, μπήκα στο ασανσέρ της πολυκατοικίας μου με μια τραβεστί- μπετατζή που βγήκε δύο ορόφους πιο κάτω από τον δικό μου, συνεπώς ή έχω τραβεστί συνένοικο ή κάποιος συνένοικος απλά ψωνίζει τραβεστί, συνάντησα τη διαχειρίστρια που όποτε έχει να με δει καιρό και τελικά με βλέπει με ρωτάει περάσατε καλά στη Ρωσία;, άρα είναι για δέσιμο και κάτι είχα υποπτευθεί, βρήκα μήνυμα της σπιτονοικοκυράς που με ρωτούσε αν θα ξαναπαίξει ο Κώστας Χατζής στο Κύτταρο τα Χριστούγεννα, έλεος, φόνευσα με σαδισμό και ευκολία την τελευταία γι' αυτή τη χρονιά κατσαρίδα της οικίας μου, ο Gene Clark είχε τελειώσει κι αποφάσισα να βάλω κατιτίς ελληνικό, μα ότι έπεσε στα χέρια μου απορρίφθηκε ως βαρετό και χιλιοακουσμένο κι έτσι μέχρι αυτή την ώρα ο μακαρίτης εύθραυστος Nick Drake μου τραγουδάει για πέντε φύλλα που απόμειναν, το απόλυτα φθινοπωρινό άλμπουμ της εγγλέζικης folk μιας τόσο μακρινής εποχής...

* photos: Εύα Μπόγρη, Ανώγεια, Ιούλιος ΄09