...Cancer City
Urban fall
The highways of the old town
Ghosts in cars
Electric shadows...
είπε η Γκέσε και δηλητηρίασε τον βάναυσο σύζυγο της, την ηθικολόγο μάνα της και τα παιδιά της που με τις τσιρίδες τους έδιωχναν απ' το σπίτι κάθε καινούργιο σύντροφο.
είπε η Γκέσε και δηλητηρίασε τον βάναυσο σύζυγο της, την ηθικολόγο μάνα της και τα παιδιά της που με τις τσιρίδες τους έδιωχναν απ' το σπίτι κάθε καινούργιο σύντροφο.
...και λικνίστηκε
λικνιζόταν με κλειστά μάτια
μάτια που έκλειναν
αυτή όλη μάτια τόσον καιρό
υποσιτισμένα μάτια
σ' όλες τις πλευρές
πάνω- κάτω
πέρα δώθε...
ομολόγησε το παρολίγο τελευταίο θύμα της που ειδοποίησε την αστυνομία, σπάζοντας τη θανάσιμη αλυσίδα της Γκέσε.
...Κάθε βράδυ η μάνα μου
με ταΐζει χώμα
έγινα καθώς φαίνεται
πουλί ιστορικό...
ομολόγησε η ίδια η Γκέσε στη συνέχεια, μα οι δικαστές της Βρέμης αδυνατούσαν να κατανοήσουν τους στίχους αγνώστου Έλληνα ποιητή. Κι έτσι, την καταδίκασαν στο τέλος μιας μακριάς μέρας να λικνίζεται αιώνια στην κουνιστή πολυθρόνα, κρατώντας βίαια τα μπράτσα της. Πέθανε τιμωρημένη, λέγοντας στον εαυτό της "όχι, καθάρισα μ' αυτά, η κουνιστή πολυθρόνα, αυτά τα μπράτσα επιτέλους", λέγοντας επιπλέον στην κουνιστή πολυθρόνα να τη λικνίζει, να σταματήσουν τα μάτια της, "γαμώ τη ζωή", να σταματήσουν τα μάτια της, να τη λικνίζει, να τη λικνίζει. Το φως της έσβησε αργά.
* συλλογικό post του Τζιμ Μόρισον (Τα νέα πλάσματα), του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ (Ελευθερία στη Βρέμη), του Σάμουελ Μπέκετ (Το λίκνισμα) & του Μίλτου Σαχτούρη (Χρωμοτραύματα)
23 σχόλια:
no comments..
μου αρεσε ο συνδυασμος που εκανες πολυ mr.Bosko!! :)
Επιτηδες τα κανεις αυτα?
Να φαντασιωνομαι εσενα και το μυστηριακο σου κοσμο?
Μια βαθια υποκλιση...
Kostas L.A. ...
μόνοι τους τα βρήκαν οι κύριοι, τίποτα δεν έκανα εγώ!
thanx, Κωστή!
... ...
το πέτυχες, ακριβώς γι' αυτό τα κάνω, να μπαίνει εδώ μέσα ο/η κάθε ανώνυμος/η και να φαντασιώνονται!
η φαντασία στην εξουσία, που' λεγε κι ένα παλιό τραγουδάκι!
Η φωτογραφία με την κούκλα έχει ξαναπαίξει σε παλαιότερο ποστ ή είναι η ιδέα μου;
Σ.Π.Ρ. ...
λες να' σαι τόσο παρατηρητικός, ρε Σουπουρού; Με εντυπωσιάζεις! Δεν πιστεύω, όμως, απλά μπερδεύεις τη photo που βρήκα στο διαδίκτυο με εκείνο το post -αφιέρωμα στον φίλο μου τον gazoza!
Α ναι!!!
Έχεις ένα δίκιο!
Πέρνα από μένα όταν μπορέσεις. Θέλω τη γνώμη σου.
Με επιείκια!
Όχι όχι. Προτιμώ την ειλικρίνια.
Σ.Π.Ρ. ...
μπαίνω αμέσως και σου λέω με κάθε ειλικρίνεια.
μετά θ' απαντήσω στον/ στη σάικο του από κάτω post μου!
και να δω πότε θα φτιάξω τη συνέντευξη δημητριάδη- δρογώση- μπαλάφα με εσάς όλους που έμπλεξα!
Ε τουλάχιστον εγώ δε σε καταδιώκω στους δρόμους των Εξαρχείων, ούτε ''υγραίνομαι'' με τις φωτογραφίες και τα κείμενά σου. Κακό αγόρι.
''Επίτηδες τα κάνεις αυτά?''
χαχαχα
Πάνε τώρα να δουλέψεις εραστή
Σ.Π.Ρ. ...
κόψ' το κι εσύ, μικρέ, μην έχουμε πέσει σε κανέναν α λα Γκλεν Κλόουζ και μας κόψει φέτες σαν τον γαλέο, εκεί που δεν το περιμένουμε...κοίτα να δεις, τρέλα με πατέντα που κυκλοφορεί!
άντε, πάω να εργαστώ, καλά το λες!
Ναι, μπαμπά.
τι βιτσιόζους αναγνώστες που έχεις Bosko...
καβλώνουν με jim morrison, fassbinder, becket και σαχτούρη!
και με σένα που τους ενορχηστρώνεις και φτιάχνεις ένα μυστηριακό κόσμο...!!!
χαχα
Μπόσκο, Μπόσκο, (ίνα) Tι σε εγκατέλειψε;
Βάλε κάτι να πίνεις και άκου:
Ο Ανδαλουσιανός Σκύλος κάτω απ' το τραπέζι σου –τον βλέπω- μεταλλάσσει συνεχώς και αθορύβως το DNA του, άλλοτε σε ένοχο νεωκόρο, άλλοτε σε συφιλιδική μπαλαρίνα κι άλλοτε απλώς σε ...Ανδαλουσιανή Γάτα. Εσύ δεν τον βλέπεις, αλλά όλα αυτά τείνουν να γίνονται με την ψυχαναγκαστική αλληλουχία ενός αδιέξοδου σειραϊσμού.
Και τι κάνεις επ’ αυτού; Τίποτα θα μου πεις! Γιατί ποτέ δεν μπήκες στον κόπο να κοιτάξεις κάτω απ’ το τραπέζι. Δεν γνωρίζεις καν την ύπαρξή του ή κάνεις πως δεν τη γνωρίζεις. Έχεις βέβαια το αιτιολογικό του αθορύβου, αλλά πολύ φοβάμαι ότι και θορυβωδώς αν συνέβαινε, το ίδιο θα έκανες.
Δεν φιλοδοξώ να γίνω σύμβουλος κανενός, αυτού του είδους οι φιλοδοξίες μ’ εγκαταλείπουν σιγά-σιγά, αλλά θα σου πω τούτο: θέλει εκπαίδευση το ζωντανό. Να μάθει να γλύφει τις πληγές σου, να σου χορεύει σαν μαϊμού, να παίρνει ηλίθιες εκφράσεις για να επιβεβαιώνεσαι, να σου κρύβει την αλήθεια, τον πόνο, την απόγνωση, τη συντριβή, να σε νανουρίζει με τραγουδάκια πλήξης, να κάνει παράτολμα όνειρα όταν κοιμάσαι, κι ύστερα, το πρωί, να σε γεμίζει παράλογες ελπίδες για την καινούρια μέρα και να χειροκροτεί τις θριαμβευτικές φρεναπάτες σου.
Κι όλα αυτά πρέπει να του τα μάθεις τώρα που είναι ακόμα μικρό, γιατί όταν μεγαλώσει θα ζευγαρώσει με τους εφιάλτες σου, και θα γίνει κοπάδι, αγέλη, εσμός σαρκοβόρων ερωτήσεων και αιμοσταγών απαντήσεων. Το θέλεις αυτό; Δεν το θέλεις.
Κοίταξε, όλοι γινόμαστε τελικά αυτό που ήταν οι γονείς μας, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, πάντα εκεί καταλήγουμε. Λες κι επαναλαμβάνουμε την ίδια λούπα από το ιχθυόμορφο έμβρυο των αρχέγονων ωκεανών μέχρι τον σάπιο sapiens στο τελικό λαγούμι. Κι άντε πάλι...
Απ’ όλον τον αξιοθρήνητο περίπατο όμως, ένα αξίζει: το Ιερό Ψέμα, που άλλοι το λένε και Θεία Παραμυθία και Αγία Φενάκη. Διδάσκει πως να γυρνάς την πλάτη στην αποτρόπαιη Αλήθεια, να πιστεύεις βαθειά στον από μηχανής θεό, να φοράς το προσωπείο. Γιατί αν δεν υπήρχε το προσωπείο, τι αξία θα είχε το πρόσωπο; Και τι θα ήταν ο θεός χωρίς τη μηχανή; Σκέψου τα αυτά λοιπόν και πάψε να μετέχεις στις απατηλές ακολουθίες της λεγόμενης Αλήθειας, να μεταλαβαίνεις απ’ το πικρό της δισκοπότηρο, να παίρνεις το δηλητηριώδες της αντίδωρο, φυλάξου από τις λιτανείες των παραλυτικών και ωμοφάγων προφητών της. Νοιώθεις δυνατός μαζί της αλλά δεν είσαι...
Αυτά θα στα ‘λεγε κι ο Σκύλος. Τι θα στα ‘λεγε δηλαδή, στα λέει, εσύ δεν τον ακούς ή κάνεις πως δεν τον ακούς όπως κάνεις πως δεν τον βλέπεις. Και δεν πρόκειται για Επιστολή προς Αφασίους, έκτακτο δελτίο είναι, αμοντάριστα πλάνα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, διότι δυο απανωτά θεοσκότεινα posts –ακόμη κι αν είναι δήθεν- χρήζουν αμέσου επεμβάσεως και σχέδιο Ξενοκράτη -το λέει κι ο Siegmund. Απεγκλωβίσου λοιπόν παλικάρι μου... Ανάπνευσε...
jb
zelig on druMs...
jb...
καλώς τους & μου φτιάξατε το κέφι με τα σχόλια σας!
λοιπόν, επειδή ακόμη απομαγνητοφωνώ, περιμένετε να τελειώσω και θα επανέλθω με τις απαντήσεις μου!
τρελό γέλιο στα καλά καθούμενα!
Αυτά που θα ακολουθήσουν δεν έχουν καμία σχέση με την ανάρτηση:
1)Σου αρέσει ο Bacon γενικά, ή ειδικά η ταινία; Ρωτάω, γιατί την αναφέρεις στο προφίλ σου και τυχαίνει και να μου αρέσει πολύ και να την έχω αγοράσει πρόσφατα, μετά από πολύ ψάξιμο.
2)Δώσε μέιλ ή κάτι τέτοιο.
zelig on druMs...
μωρέ, είμαστε όλοι...πετάμε τη σκούφια μας για τζέρτζελο εδώ μέσα!
πράγματι, είδες τι καυλότεχνο κοινό με παρακολουθεί;
χαχαχα
jb...
όντως, μόνο συνοδεία σπίρτων και οινοπνευμάτων προς στήλωση των πνευμάτων, αξίζει να αναγνωσθεί το σχόλιο σου.
με τσάκισες πάλι, καημένε, τόσο που λέω να εκδώσουμε βιβλίο υπό τον τίτλο "ο jb γράφει στον bosko" και, να' σαι σίγουρος, θα κάνουμε πάταγο μέσα στην άνευρη και σαχλή λογοτεχνική κίνηση των καιρών μας.
Τα λες όλα στην τελευταία παράγραφο, ναι, δυο απανωτά θεοσκότεινα posts δείχνουν ότι ο συγγραφέας τους δεν είναι (ή τουλάχιστον δεν ήταν) καθόλου καλά και σε διαβεβαιώνω δεν έχει τίποτα δήθεν η γραφή μου. Ποτέ! Όπως είμαι γράφω κάθε φορά.
Το γιατί, θα στο έλεγα άνετα τετ- α- τετ κι εσύ θα με καταλάβαινες, είμαι σίγουρος!
αυτά περί Ανδαλουσιανού Σκύλου και όσα άλλα σου έβγαλε η δική μου μαυρίλα χρήζουν προσεκτικής ανάλυσης εκ μέρους μου, οπότε ας μη σχολιάσω άλλο επί του σχολίου σου, μην τυχόν και το αδικήσω!
σ' ευχαριστώ, master!
Σ.Π.Ρ. ...
1) ναι, γουστάρω μπέικον και ειδικά με ομελέτα, αλλά πολύ λιπαρό ήταν το γαμημένο και το' κοψα ;) well, το Love is the devil ήταν αριστουργηματική ταινία! Την είχα δει σε δημ/φική προβολή πρωί- πρωί, μια και τότε έγραφα για το δίφωνο κριτικές σινεμά- κάτι που γρήγορα εγκατέλειψα, αφού κι εγώ υποτίθεται ότι με το σινεμά είμαι μπλεγμένος. Ένα πρώτο στοιχείο που μου άρεσε ήταν το κλίμα του swinging London και των 60s που αναβίωνε. Μετά, οι ερμηνείες! Η απίστευτη μινιμαλιστική μουσική του Sakamoto! Το αιματώχρουν decadence της νοσηρής ομοερωτικής σχέσης του μεγάλου Bacon με τον φτωχοδιάβολο πρεζάκια. Την αγόρασα κι εγώ απ' το Metropolis, μόνο έξι ευρώ! Άψογο δείγμα βιογραφίας και μάλιστα χωρίς ούτε ένα ορίτζιναλ έργο του Bacon, αφού ο σκηνοθέτης δεν είχε εξασφαλίσει την έγκριση των συγγενών του όταν έφτιαχνε το φιλμ!
2) σου στέλνω το mail μου στο blog σου, αλλά μην το δημοσιεύσεις please! Δεν πιστεύω να' σαι κι εσύ κάνας σάικο και μου κατσικωθείς ηλεκτρονικά, θα στα κόψω τα ποδάρια, κακομοίρη μου!
Εμένα αυτό που με ενθουσίασε ήταν η ''ερμηνεία'' των παραμορφώσεών του. Το είδωλό του στο πόμολο της πόρτας κ.ο.κ.
Η μουσική, φυσικά, ήταν υπέροχη, ενώ μου είχε αρέσει πολύ, θυμάμαι, και η απεικόνιση του ομοφυλοφιλικού έρωτα, που έμοιαζε εντελώς ζωώδης και τόνιζε την πλευρά του αρσενικού-κυνηγού,μαχητή.
Συμφωνώ, τέλος, στα σχετικά με την απόδοση μιας ολόκληρης κουλτούρας και εποχής, ενώ οι ερμηνείες ήταν πολύ καλές.
Εγώ, τουλάχιστον, έτσι έμαθα τον Derek Jacobi.
Kαι κάτι ακόμα- αφου είδα αυτή την ταινία, θεωρώ ότι ο Daniel Craig χαραμίζεται.
Σ.Π.Ρ. ...
τι να σε πω, εσύ μου μιλάς για Derek Jakobi και γω φτιάχνω τώρα το επετειακό post για τον Καζαντζίδη.
πάρε τηλ., σου είπα, αφού θες κουβεντολόι, βαριέμαι το γράψιμο ;)
χαχαα
Μόλις ξύπνησα και φαντάζομαι ότι τώρα θα δουλεύεις, διότι πώς να το κάνουμε?! Δεν είναι όλοι ΝΕΟΙ και ΦΟΙΤΗΤΕΣ
Monsieur Antoine,
Κάτι άσχετο θέλω να ρωτήσω και να για μην παρεξηγηθώ εκ των προτέρων σας ενημερώνω ότι δεν σκοπεύω να σας βρίσω ούτε να σας βγάλω έξω από τα ρούχα σας (μεταφορικά μιλώντας).
Τη δεκαετία του '90 τι θα μπορούσε να άκουγε κάποιος από την αγγλική και γενικότερα τη σκηνή της Σκωτίας? Ααα και επειδή οι εποχές είναι δύσκολες και πονηρές δεν πολμώ να σας ζητήσω το ε-mail σας.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Ανώνυμος...
ξέρω γω;
λίγο κουφό το ερώτημα σου...
με μια πολύ γρήγορη σκέψη σου απαντώ Cure, Charlatans, Morrissey,ακόμη και Judas Priest, αν κι εγώ γύρω στο ΄91 ανακάλυπτα τους Beatles, τους Floyd και τους Dire Straits.
περί γούστου και ορέξεως κολοκυθόπιτα, που λένε!
Δημοσίευση σχολίου