ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ ΤΟΥ ΔΙΣΚΑΝΑΛΥΤΗ ΜΕ ΤΗ ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ & ΤΟΝ BOSKO: ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ- "ΜΠΑΛΑΡΙΝΕΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ..."

Αποψινός μας ασθενής ο τέως Πυξ Λαξ τραγουδοποιός Φίλιππος Πλιάτσικας με τον τελευταίο δίσκο του, Μπαλαρίνες Επιτρέπονται..., ένα πολυσυλλεκτικό άλμπουμ από στιχουργική άποψη (Ν. Τσαγκάρη, Ο. Στεργιούδη, Κ. Πλιάτσικα, MC Yinka, Γ. Αγγουριδάκης, Milko- Vic, Ν. Σπηλιωτοπούλου, Μ. Ξυδούς, Ν. Χατζηκαμπάνη, Μ. Δημητρουλάκης). Δώδεκα τραγούδια και δύο οργανικά θέματα στο Ντιβάνι του Δισκαναλυτή.

ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΤΖΕΣΣΙΚΑ
Έναρξη με ένα αδιάφορο μουσικό θέμα διάρκειας ενός λεπτού και σαράντα δευτερολέπτων.
ΕΙΜΑΣΤΕ...
Ενώ ο τίτλος λέει «είμαστε», ο ήρωας στην ουσία αρνείται τον ίδιο του τον εαυτό μέσα από πλήθος νοηματικών αντιπαραθέσεων. Σα να αυτοκαταργείται. Μουσικά, πρόκειται για ένα όμορφο, νευρώδες, γκρουβάτο τραγούδι με πολλά hip hop στοιχεία.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΑΜΑΛΙΑ
Απευθύνεται σε μία γυναίκα, την Αμαλία, με έντονη ερωτική ζωή που δε βρήκε σ’ αυτήν την ευτυχία. Γενικά δεν την συμπονάει, είναι δηκτικός και μόνο στο τελευταίο δίστιχο της δίνει κουράγιο ότι μπορεί κάποια στιγμή να βρει την ευτυχία στην αγάπη. Μουσικά, μια μονότονη ηλεκτρική μπαλάντα.

ΜΠΑΛΑΡΙΝΕΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ
Εδώ απευθύνεται στο αντικείμενο του πόθου του κι ενώ το απειλεί ότι θα φύγει με πλοία και με τραίνα, διότι δεν αντέχει την ερημιά του, στο τέλος δηλώνει ότι το κουβαλάει μέσα του όπου και να πάει. Πρόκειται για ένα τραγούδι σε ρυθμό ska με συμβατική μελωδική γραμμή.
ΟΣΟ ΠΕΘΑΙΝΩ ΞΑΝΑΓΕΝΝΙΕΜΑΙ
Εδώ ο ήρωας φόρεσε τα ρούχα του βιβλικού πρώτου φονιά και σκόπευσε το πιο αθώο βλέμμα. Μας σόκαρε κάπου όλο αυτό με κορύφωση τον στίχο «να του στολίσουνε το αίμα». Παρακάτω όμως και συγκεκριμένα με το ρεφρέν που λέει «Όσο πεθαίνω ξαναγεννιέμαι», το στιχούργημα καταρρέει και χάνει τον ειρμό του. Εκτός και αν ο ήρωας με το που σκοτώνει το πιο αθώο βλέμμα, στην ουσία αυτοκτονεί. Who knows? Ένα ακόμη αδιάφορο τραγούδι από μουσική άποψη.
ΕΧΩ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ
Ο ήρωας έχει μια μεγάλη αγάπη πλην όμως του βγήκε λίγο...περπατημένη. Αφενός μεν τη βλέπει με λουλουδένιο στεφάνι στους ουρανούς, αφετέρου την πασάρει με ειρωνεία σε όποιον άλλο τη θέλει. Επίσης ένα συμβατικό και μάλλον αδιάφορο τραγούδι με στοιχεία ska.

ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΝΥΧΤΩΝΕΙ
Στο πρώτο κουπλέ το τραγουδάκι αυτό αναφέρεται στο πόσο μοιάζουν μεταξύ τους μετά από χρόνια οι δύο πλευρές ενός ζευγαριού. Μεσολαβεί το άνευ λόγου μουσικά σπινταριστό ρεφρέν που λέει «Καμιά φορά νυχτώνει/ Ποτέ δεν ξημερώνει». Στο δεύτερο κουπλέ επανέρχεται στο slow tempo για να περιγράψει τον εαυτό του σαν ένα ταξιδιάρη τύπο. Το σπινταριστό, όπως είπαμε, ρεφρέν δεν συνάδει ούτε με τους στίχους, αλλά ούτε και με τη μπαλανταδόρικη αρχική εντύπωση.
ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ (συμμετέχει ο MC Yinka)
Απευθύνεται σε έναν οικονομικό μετανάστη, θέμα συχνά επίκαιρο στο ελληνικό τραγούδι. Του δίνει ελπίδα, λέγοντας του να επιστρέψει στην πατρίδα του, όταν όλα θα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Κοινότοπη η συμμετοχή του MC Yinka υπό την έννοια της σύγχρονης τάσης που θέλει το πολιτικό τραγούδι να είναι ραπ. Μουσικά παρ’ όλα αυτά είναι το πιο ενδιαφέρον ως τώρα κομμάτι.
ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΣΟΥ ΟΙ ΠΥΞΙΔΕΣ
Ένα πολιτικό τραγούδι που θίγει το οικολογικό πρόβλημα της εποχής. Θετικό το ότι χρησιμοποιείται και το χιούμορ ως στιχουργικός κώδικας επικοινωνίας. Το πιο θετικό είναι όμως ότι επιτέλους για πρώτη φορά ακούμε ενορχήστρωση και κατά συνέπεια έχουμε ένα συμπαθητικό κομμάτι.
ΔΙΑΤΡΗΤΟ ΚΟΥΡΕΛΙ
Η γνώριμη σαδομαζοχιστική ιστορία: «μένεις, δε σε θέλω, φεύγεις, πεθαίνω για σένα, κάνω θυσίες του τύπου κόβω τα μπαρ και τα ξενύχτια» κλπ. κλπ. Μουσικά, μια ρυθμική ηλεκτρική μπαλάντα σε στυλ κάντρι, φανερά επηρεασμένη απ' τον Dylan.
ΑΝ Σ’ ΟΝΕΙΡΕΥΤΩ
Ο Μάνος Ξυδούς μετέφρασε σονέτα του Σαίξπηρ, μα γιατί εμάς μας φάνηκαν σα να ήταν του ίδιου του Πλιάτσικα; Μουσικά, όλη η μελοποίηση βασίζεται σε τρία ακόρντα. Ένα φτωχό από άποψη αρμονιών τραγούδι.

ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ
Το καλύτερο τραγούδι του δίσκου! Θα μπορούσε να’ χει βγει μέσα από το άλμπουμ «Στίλβη» των Πυξ Λαξ. Ο ήρωας εύχεται καθ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού να ήταν πότε το ένα, πότε το άλλο, με ωραίους στίχους όπως «θα’ θελα να’ μουνα χορδή στου Hendrix την κιθάρα, να’ χα λίγο απ’ το άρωμα του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα», αν και θα περιμέναμε να λέει «απ’ το όραμα» και όχι «απ’ το άρωμα» του Κουβανού επαναστάτη.
ΠΕΡΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Πόσο αδιάφορη μελοποίηση στο σονέτο 128 του Σαίξπηρ, να απορείς σχεδόν γιατί ο Πλιάτσικας και ο Ξυδούς καταπιάστηκαν με τον μεγάλο δραματουργό...
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Συμπαθές οργανικό ροκ κομμάτι με εξάρσεις στη δομή του για να κλείσει το άλμπουμ. Το ιατρικό ανακοινωθέν κάνει λόγο για έναν αδύναμο ψυχικά δίσκο με πιο υγιές σημείο του την πάντα ατμοσφαιρική ερμηνεία του δημιουργού του!