Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

ΜΕ ΤΟΝ BLUESMAN ΤΗΣ Β΄ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!


Η Β΄Πειραιά ανήκει στον Στέλιο Βαμβακάρη. Ή μάλλον ο Πειραιάς ολόκληρος, για μένα τουλάχιστον, που είχα καιρό να δω τον φίλο μου και πολύ χάρηκα που τον επισκέφτηκα. Στο σακίδιο μου είχα την Ελευθεροτυπία που έδωσε σήμερα μία από τις καλύτερες αυτοβιογραφίες του πατέρα του, του Μάρκου, καθώς και το cd με την ιστορικής σημασίας σύμπραξη του με τον bluesman Louisiana Red! Όταν οι άλλοι πήγαιναν με μπουζούκια και ηλεκτρική κιθάρα, ο Στέλιος ερχότανε! Χωρίς να αναφερθώ σε ονόματα, ξέρουν καλά ποιοι ειν' αυτοί που τώρα πίνουν νερό απ' την πηγή του Στέλιου, αφήνοντας τον ίδιο διψασμένο και άνυδρο. Σα να τον ακούω να μου μιλάει και πάλι με την ορίτζιναλ μάγκικη χαριτωμένη εκφορά του λόγου του: δεν τους μπορώ, μωρ' Αντωνάκη, όλους τους σουρουκλεμέδες που ούτε για καφετζήδες δεν κάνουνε! Εγώ δε βγαίνω έξω, δεν κυκλοφορώ στα πάρτι και τις συνεστιάσεις τους, το μόνο που ξέρω να κάνω σ' αυτή τη ζωή είναι να παίζω καραντουζένια και να γράφω τραγούδια! Κι αφού γελάσω με την ψυχή μου κάθε φορά μ' αυτά που λέει, του θυμίζω πως έχει φίλους που τον αγαπάνε. Σωστά, προσθέτει, εμένα φίλοι μου είναι ο Χρονάς που τιμούσε τον πατέρα μου, ο Γιάννης ο Bach, άνθρωποι άλφα- άλφα, της ποιότητας, πώς το λένε, μωρέ παιδάκι μου. Έπειτα θυμάται τη Φλέρυ Νταντωνάκη που' χε περάσει κάποτε απ' την Παλιά Κοκκινιά να συναντήσει τον Μάρκο Βαμβακάρη για να τραγουδήσουν κάτι μαζί. Αυτή δεν έλεγε τραγούδια, έπαιζε αρχαία τραγωδία, καλή της ώρα της κοπέλας! είναι το σχόλιο του. Κι όταν το βλέμμα του πέφτει στο σημερινό εξώφυλλο ενός περιοδικού με τη φωτογραφία της Λένας, το πιάνει στα χέρια του και μονολογεί με χιούμορ: Λένα Πλάτωνος! Για να την είπαν έτσι, θα' ναι πολύ μεγάλη! Θα έρθω στο ΠΑΛΑΣ κι όχι μόνο θα την ακούσω, αλλά θα την προσκυνήσω άμα λάχει!
Όση ώρα ο Στέλιος σκάλιζε τα cd με τα νέα τραγούδια του που θα έβαζε ν' ακούσουμε, εγώ διάβαζα την ανεπανάληπτη ιστορία του χασισοπότη καλόγερου Τριανταδαμάσκουλου που έστελνε με τον άνθρωπο της ενορίας βότανα στον Μάρκο για το άσθμα του, τα οποία βέβαια για άλλη δουλειά έκαναν. Βρε τον αθεόφοβο, έκανε βαποράκι τον υπάλληλο της ενορίας...συνήθιζε να λέει ο Μάρκος για τον Τριανταδαμάσκουλο!

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Που υπάρχει η ιστορία αυτή;
Μπορείς να πεις σελίδα στο βιβλίο;

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ είπε...

Δεν ξέρω για τη συγκεκριμένη ιστορία αλλά αν θες να διαβάσεις τέτοια κουλά και υπέροχα να πάρεις το βιβλίο "το κεντράκι του Ταρζάν" του Πητ Κουτρουμπούση. Χιούμορ στα όρια του κιτς και του ευφυούς. Αν γελάς ας πούμε καθόλου με Εθνικό Σταρ Ευαγγελόπουλο να πάρεις οπωσδήποτε το βιβλίο. Κυκλοφορεί στις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Το "εμένα οι φίλοι μου είναι..." μου θύμισε το γνωστό ποίημα της Γώγου. Ωραία ανάρτηση. "Ανάρτηση" δεν έχουν και τα μηχανάκια;

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
σωστή παρατήρηση!
δε θα βρεις τη συγκεκριμένη ιστορία στη βιογραφία της "Ελευθεροτυπίας", αλλά στο βιβλίο "Ο Άγιος Μάγκας" (ο Στέλιος Βαμβακάρης για τον πατέρα του).

BOSKO είπε...

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ...
γενικώς γράφει έτσι ο Κουτρουμπούσης, αν και νομίζω ότι δεν έχει μεγάλη σχέση μ' αυτές τις ιστορίες του Μάρκου.
με τον Κουτρουμπούση τυχαίνει να συναντιόμαστε μόνο μία φορά το χρόνο, τα τελευταία χρόνια, σε πασχαλινό τραπέζι. Επομένως, μιλώντας αρκετά μαζί του κι έχοντας διαβάσει αρκετά βιβλία του, νομίζω πως τον γνωρίζω και (ανα)γνωρίζω από μακριά το στυλ γραφής του.
Ευαγγελόπουλος; που το θυμήθηκες αυτό το όργιο; να κάνω ανάρτηση, λες; έχω και μ' αυτόν ιστορίες να αφηγηθώ που θα γελάσει ο κάθε πικραμένος!

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ είπε...

Έβλεπα την εκπομπή του τότε πριν 15 χρόνια περίπου, "Φτυάρι" την έλεγε νομίζω. Ζούσα Αθήνα τότε με τον αδερφό μου και ξημερωνόταν να βλέπει τον εθνικό σταρ και τα "παιδιά της νύχτας". Στα "παιδιά της νύχτας" δεν του έκανα παρέα. Τα βλέπω τώρα φανατικά στο youtube και ρίχνω γέλια απίθανα. Νομίζω ότι κάποιες φορές υπάρχει κάτι το υπόγεια ποιοτικό στην τρας τηλεόραση. Είναι που σε κάποιες γραφικές φυσιογνωμίες του τρας διασώζεται κάτι από πιο παλιές εποχές. Μαζί με τη μπόχα κουβαλάνε μαζί τους και την αίγλη του παλιού και πιο ρομαντικού. Κάπως έτσι... Κάνε εμένα θα μ' ενδιέφερε.

Ανώνυμος είπε...

Mαρκος Βαμβακάρης! Ο πρώτος! Όταν παίζω τα (αφθαστα σε σύλληψη)ταξίμια του στο πιάνο απορώ τι θα έγραφε αν τύχαινε να ακούσει και Μπαχ!! Σας φαίνεται υπερβολικό; Κι όμως!Και η περίεργη συγκίνηση που προκαλεί αυτή η..."απλή" μουσική, επιχειρήστε να την παίξετε -αν παίζετε μουσική -και θα δείτε πόσο "εύκολη" είναι.

Δεσποινα