Κυριακή 30 Μαΐου 2010

σαββάτο-απόγιομα-στης-αρλέτας-άνευ-eurovision

Είναι μία και τέταρτο μετά τα μεσάνυχτα, ξημερώματα Κυριακής, και δεν έχω πάρει χαμπάρι από Eurovision. Εν τω μεταξύ, εάν κερδίζαμε, πάλι δεν θα έπαιρνα χαμπάρι, αφού ποιος να βγει εδώ έξω να πανηγυρίσει; Οι Ασιάτες ή οι Αφρικανοί; Προτιμώ ν' ακούω, λοιπόν, την Αρλέτα να τραγουδάει Σαββάτο απόγιομα/ κλέψαν το λιόγερμα/ και θάψαν τ' αύριο βαθιά στη γη, όσο κι αν εντείνει την εκ γενετής μελαγχολία μου. Δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι τη μέρα που σύσσωμος ο ελληνικός λαός θα ήταν καρφωμένος μπροστά στην TV, εγώ θα ζούσα μοναδικές στιγμές ανθρώπινης και καλλιτεχνικής σημασίας. Το χρωστάω εν μέρει στον Αλέξανδρο Μίαρη, ο οποίος μου τηλεφώνησε χθες το απόγευμα, την ίδια ώρα που ο Lolek κατευθυνόταν στο Terra Vibe κι εγώ είχα σκάσει που δε μπόρεσα τελικά να δω τον θεό της εφηβείας μου. Είχε προηγηθεί ευτυχώς το τηλεφώνημα με την αγαπημένη Αρλέτα για απογευματινή συνάντηση μετά καφεΐνης στην οικία της. Πέρασε ο Αλέξανδρος, φορτώσαμε μια τριανταφυλλιά στο ταξί (θραύση έχουν κάνει οι τριανταφυλλιές της γειτονιάς μου σε τραγουδοποιούς και ερμηνεύτριες με ιστορία!) και σε δέκα λεπτά χτυπάγαμε το κουδούνι της Αρλέτας στην πλατεία Κυψέλης. Κάθε συνάντηση με την εν λόγω καλλιτέχνιδα εγγράφεται μέσα μου με μία εξαιρετική ακρίβεια. Μου αρέσει να συνομιλώ μαζί της και η, συνήθως αγχώδης, εκφορά του λόγου μου γίνεται αργή και ήπια σαν τη δική της. Αν και η Αρλέτα, όπως και η Λένα, ανήκουν στους μέγιστους καλλιτέχνες και διανοούμενους που περισσότερο κερδίζεις αν στέκεσαι απέναντι τους ως ακροατής των όσων λένε κάθε φορά. Και είπαμε πολλά χθες πάλι, τόσα ώστε μετά να τα απαριθμούμε με τον frontman των Electric Litany, λες κι είχαμε βγεί απ' το μάθημα: για τον Βαν Γκόγκ και τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, για τη σφαιρική παιδεία που οφείλει να έχει ένας νέος καλλιτέχνης (εξ ου και η Αρλέτα γουστάρει πολύ, όπως δήλωσε, τους κινηματογραφιστές), για τους Άγγλους που τους αποκάλεσε κάποτε barbarians, για την τέλεια ακουστική των εκκλησιών της Κέρκυρας, για την επανέκδοση σε cd του πρώτου της άλμπουμ (πρώτη φορά από το 1966!), για την εν ψυχρώ δολοφονία των τριών ανθρώπων στο κέντρο της Αθήνας και για τους φονιάδες αστυνομικούς των Δεκεμβριανών του 2008 που σε λίγο θά 'ναι ελεύθεροι. Ανατρίχιασα ολόκληρος όταν μου τηλεφώνησε στο κινητό η Λένα και της έδωσα την Αρλέτα να μιλήσουν, καθώς γνώριζα ότι αυτό είχε να τους συμβεί από το 1981. Τότε δηλαδή που πρωτοβγήκε το Σαμποτάζ και η καθιερωμένη Αρλέτα είχε τηλεφωνήσει της νεαρής δημιουργού για ένθερμα συγχαρητήρια! Γειά σου, κυρά μου ήταν τα λόγια της Αρλέτας στην Πλάτωνος με ένα μεγάλο φωτεινό χαμόγελο στο πρόσωπο της. Κι αφού τα είπαν για άμεση μεταξύ τους συνάντηση, τα λόγια της Λένας μού έφεραν μετά εμένα δάκρυα (πολύ εύκολα τά 'χω τα γαμημένα, τώρα τελευταία): Δεν ξέρω τι άλλα βραβεία θα σου δώσει η ζωή, Αντώνη, από μένα έχεις ήδη όμως το μεγαλύτερο της αγάπης και της κουμπαριάς! Παρεμπιπτόντως, τη στιγμή εκείνη η Αρλέτα χαμογελούσε, ο Αλέξανδρος το ίδιο μαζί με μια μικρή απορία στο βλέμμα του κι εγώ τά 'χα χάσει κανονικά από την απρόβλεπτη συγκίνηση της στιγμής. Ζήτησα από την Αρλέτα να μου σκιτσάρει ένα πουλί, έστω και...μπούφο, για έναν κοινό μας φίλο που τη λατρεύει, μα το αρνήθηκε ευγενικά, εφόσον δεν ήταν στο κατάλληλο αντίστοιχο mood. Πριν φύγουμε, πάντως, έγιναν και κάποιες ανταλλαγές, λίγο ανορθόδοξες: ο Αλέξανδρος της χάρισε με αφιέρωση το How to be a child and win the war των Electric Litany (χαρά στο κουράγιο σου με τέτοιον τίτλο! τού σχολίασε με χιούμορ) κι εκείνη χάρισε σε μένα το μέχρι πρότινος σπανιότατο ντεμπούτο άλμπουμ της. Αυτό που μόλις τελείωσε, με την Ερημιά, τη Μια ιστορία από τον πόλεμο, Τα πελαγίσια όνειρα, τα λογοκριμένα Κάποιες νύχτες και Το λιβάδι και βέβαια το Μια φορά θυμάμαι, μια από τις ομορφότερες ελληνικές ερωτικές μπαλάντες όλων των εποχών! Πιθανώς να ξανασυναντήσω πολύ σύντομα την Αρλέτα μαζί με τη Μαρίζα Κωχ. Όσο για το live, στο οποίο με παρέσυρε ο Αλέξανδρος αμέσως μετά την επίσκεψη μας στης Αρλέτας και που για μένα ήταν ένα από τα πιο αμιγώς καλλιτεχνικά events των τελευταίων χρόνων, θα επανέλθω με νέο post στη διάρκεια της ημέρας. Καλό ξημέρωμα!
κκκ
* κι εδώ
διαβάστε τη μεγάλη συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει η Αρλέτα για το δίφωνο τον περασμένο Νοέμβριο με αφορμή την έκδοση του Και πάλι χαίρετε

14 σχόλια:

Rena Fan είπε...

Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η ανάρτηση με ξεκούρασε. Ή μάλλον ξέρω: είναι το σημείο που λες ότι όταν συνομιλείς με την Αρλέτα, ηρεμεί και ο δικός σου λόγος.

Πάντα τέτοια, εύχομαι.

BOSKO είπε...

Rena Fan...
το ίδιο έλεγα ακριβώς του Μίαρη: καλά που υπάρχουν κι αυτές οι συναντήσεις στη ζωή μου την τελευταία δεκαετία, αλλιώς ποιος ξέρει που θά 'μουν...
πού 'σαι συ, ρε Απόστολε, χαθήκαμε. Ελπίζω να τα πούμε και φέτος στη Μικρή Επίδαυρο. Πέρσι Φαραντούρη, φέτος Πλάτωνος, καλά είναι, έτσι;

Rena Fan είπε...

Πρόπερσι ήταν η Φαραντούρη, όχι πέρσι... Δεν ξέρω ακόμα, γιατί τις μέρες που θα παιχτεί ο Καβάφης έχω ακαδημαϊκές υποχρεώσεις (συνέδριο, εργασίες κτλ.) Δεν αποκλείεται όμως να κατέβω...

Πάντως "εδώ" είμαι, σε διαβάζω κι ας μη σχολιάζω...

Seirios είπε...

καλημέρα από τον εξοδούχο (και σήμερα, ναι προκαλώ! χε χε χε) Σμτη Σείριο!

Πόσο τυχερός άνθρωπος είσαι το ξέρεις φαντάζομαι Αντώνη... μακάρι να μπορούσαμε κι όλοι εμείς που αγαπάμε αυτές τις μουσικές, αυτές τις γυναίκες να έχουμε μια επαφή μαζί τους.

Να περνάς καλά και να μη ξεχνάς να δίνεις από ένα φιλάκι σε καθεμιά τους, λέγοντας τους ότι ένας νεαρός ρουφάει τα νέα τους μέσα από το μπλογκ σου.

Από αύριο επιστροφή στα ελληνικά στρατά! επιστροφή στο χώρο που "θέλει αρετή και τόλμη" ... (πως καταχράστηκαν έτσι το στίχο του Κάλβου και αποκρύπτουν το όνομά του, μου λες?)

Φιλώ και χαιρετώ σε!
Καλημέρες

BOSKO είπε...

Rena Fan...
OK, καλή συνέχεια, φίλε!
καλημέρα!

BOSKO είπε...

Seirios...
πάταγο κάνει ο bosko στα ελληνικά στρατά, μου φαίνεται, παρ' όλο που απ' ότι μού 'χουν πει η πρόσβαση από τις στρατιωτικές μονάδες και το ΓΕΣ στο blog δεν επιτρέπεται! Καλή φάση! Γνωρίζω, όπως καταλαβαίνεις, πάρα πολλούς καλλιτέχνες λόγω δουλειάς, αυτοί όμως με τους οποίους κάνουμε παρέα και ταιριάζουν τα χνώτα μας- που λέμε- είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.
σ' ευχαριστώ για το δωράκι! Πολυτιμότατο! Σαφώς και το γνώριζα από το youtube, δεν το είχα όμως σε αρχείο ήχου!
φιλιά κι από μένα, σ' ευχαριστώ!

ΝΣ είπε...

Καλό μεσημέρι, κύριε Μποσκοΐτη!
Εξοδούχος κι εγώ!
Έχεις συνειδητοποιήσει ότι είσαι πια ένα κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού;
Τέτοια posts θέλω! Γράφε, γράφε!

Ανώνυμος είπε...

και πολύτιμο, εννοείται (κομμάτι της ιστορίας του ελλ. τραγουδιού)!

ΝΣ
πάλι εγώ...

BOSKO είπε...

ΝΣ...
καλώς τονα και νόμισα ότι τσαντίστηκες προχθές. Είπαμε, μού αρέσουν οι πλακίτσες με τους επισκέπτες μου.
επί του θέματος, πιστεύω πως είσαι υπερβολικός, πιο πολύ απολαμβάνω τη συντροφιά αυτών των σημαντικών ανθρώπων και, ειλικρινά, δε με νοιάζει καθόλου όλο αυτό που λες.
σ' ευχαριστώ πολύ, πάντως!
και γράφω, γράφω!

zarzuela είπε...

Αχ πολυαγαπημένο μου Μποσκάκι δεν θα έβγαινα από το καβούκι μου αλλά με τα τρομερά που συνέβησαν χτες δεν έχω κλείσει μάτι όλη νύχτα με τα λεξοτανίλ είμαι η μαύρη κι η κουρούνα να με δεις θα με λυπηθείς με δυσκολία σύρθηκα μέχρι τον υπολογιστή κι έκανα το πληκτρολόγιο μούσκεμα από τα δάκρυα να πάθω και καμιά ηλεκτροπληξία και να σας βάλω να τρέχετε στον Κόκκινο Μύλο για καφέ και παξιμαδάκι αλλά δε με νοιάζει τι τη θέλω πια αυτή την ζωή την άχαρη δεν το χωράει ο νους μου ΟΓΔΟΟΙ ? ΟΓΔΟΟΙ ? μα ΟΓΔΟΟΙ ? και ποια βγάλανε πρώτη σε παρακαλώ αυτή την ασήμαντη ασήμαντη εκκολαπτόμενη Γκρέτα την τιποτένια το τυρόπηγμα το αυτιστικό που μούβαλε το φουστανάκι το μαύρο σαν ταμένο στην Παναγία της Τήνου να τόχανε θέ μου συχώραμε φαίνεται το λουκ Μέρκελ έχει κάνει σχολή και δεν το μάθαμε και κράταγε και τη σημαία και καλά πατριώτισσα τα ελληνικά ομόλογα της Μπούντεσμπανκ έπρεπε να κρατάει και να της βαράει παλαμάκια ο Σόιμπλε έχω παραφρονήσει Χριστέ μου δεν ξέρω πια τι λέω είναι κι αυτή η κρίση κι όσο σκέφτομαι ότι θα γίνει ο Χόντος απλησίαστος όλα μαζί πέσανε ανεύρυσμα κοντεύω να πάθω τι έλεγα; α ναι ΟΓΔΟΟΙ ? και ποιες ήτανε αυτές που ψηφίσανε Μπόσκο μου; ούτε να τις καταραστώ δεν μπορώ από ανθρωπισμό βέβαια διότι εκτός από κουφές ήτανε και τυφλές σαν την Έλεν Κέλερ ένα πράγμα διότι καλά το τραγούδι δεν το ακούσανε το σόου δεν το είδανε; τους θεοτέκναρους με τα άσπρα και τους απαράμιλλους κοιλιακούς τα χρυσά μου που αναστατώσανε τους απανταχού φιλότεχνους; τι να σου πω Μπόσκο μου εγώ τα έβλεπα και δάκρυζα έφταιγε κι η αισθαντική φωνή του Αλκαίου μας και το τραγούδι που μου θύμιζε τα μικράτα μου στη χασαποταβέρνα στο χωριό του καημένου του μπαμπά δεν ξέρω εγώ μουσικοκριτικός δεν είμαι αλλά απ’ ότι μου έλεγε και ο Ντίνος ο ανιψιός μου που σπουδάζει μουσικολογία και ξέρει επρόκειτο για πολύ προχωρημένο τραγούδι πώς να στο πω; ένα είδος φιούζιον Ζαγοραίου, Καρναβά με Βαρέζ και Στραβίνσκι αλλά τι περίμενες θα μου πεις να τα πιάσουνε αυτά οι άξεστες οι ευρωπαίες που όταν εμείς κάναμε μπικίνι αυτές δεν είχανε ανακαλύψει ούτε τη χαλάουα; τι σύγχυση κι αυτή πάω να βάλω μια καινούργια μάσκα που μου έφερε η Φαίη να φύγουνε οι μαύροι κύκλοι και τα ξαναλέμε.

BOSKO είπε...

zarzuela...
καλά, εγώ στό 'χω πει εσένα, έλα να γράψουμε μαζί καμιά επιθεώρηση να τους πάρουμε τα σώβρακα!
τι χείμαρρος εισ' εσύ, τι γαμάτο παραληρητικό κείμενο ειν' αυτό μεσημεριάτικα, τι ξεκαρδιστικό ντελίριο;
ξεχωρίζω ειδικά το "ένα είδος φιούζιον Ζαγοραίου, Καρναβά με Βαρέζ και Στραβίνσκι" και, φαντάσου, ειλικρινά δεν τό ΄χω ακούσει το τραγούδι του Αλκαίου.
ανυπομονώ να βρεθώ με τη Λένα την ερχόμενη εβδομάδα να ξαναδιαβάσουμε παρέα τούτο το σχόλιο σου!

υποκλίνομαι,
θαρθουελίτσα μου!

Ανώνυμος είπε...

Γιατι καλε υπονομευεις την εθνικη υποθεση της συμμετοχη μας στη Γιουροβιζιον;Πλακα κανω..Εγω παντως αηδιασμενη απο το εν λογω θεαμα το οποιο για να ειμαι ειλικρινης ειδα, γυρισα ξαφνικα την τηλεοραση στην ΕΤ1 και -ιδου η αντιθεση-επεσα σε διαμαντακι: Λενα Πλατωνος -Λενα Αρωνη- προφανως σε επαναληψη η παρουσιαση των ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΩΝ!Αφου αρχισα να κατεβαζω καντηλια που το εχασα μπηκα στο αρχειο της ΝΕΤ αλλα δεν το βρηκα...Εχεις καμια ιδεα που μπορω να το βρω;Εχει 2 μερη αν δεν κανω λαθος! PLEASE HELP

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
σοβαρά; πότε αυτό; χθες βράδυ μετά την Eurovision; δεν είδα καμία δημοσίευση...
τά 'χω εγώ και τα δύο μέρη σε dvd, μια και συμμετείχα στο εν λόγω πορτραίτο της Λένας.
άσε αν θες ένα email να βρεθούμε να σου δώσω μια κόπια.
χαιρετώ.

Rena Fan είπε...

Ναι, ναι, ξέχασα να στο γράψω κι εγώ, στο ξενύχτι μου (για δουλειά...) σε/σας είχα για παρέα και μέσα από τη μικρή οθόνη.

Όσο γι' αυτό που είπες, να γράψετε επιθεώρηση, μακάρι να μπορούσε να γίνει. Πιστεύω ότι θα μπορούσατε να ταράξετε τα νερά του πεθαμένου και αγαπημένου μου είδους...