η κορασίδα ήταν εκεί, όταν άκουγε ακροπατώντας, τη βιάσανε πίσω από πεολάγνουσα και χαρούμενη γερακίνα. τσαλαπατημένη, αιματοβαμμένη, πολιορκημένη, μα ζωντανή, ίσως και να ασθμαίνει σκεπτόμενη το αίμα της περιόδου και κοιλόπονους, ανατρέποντας το να' ταν έγκυος. τον είδα κόκκινο, υψιπετή, να παρακολουθεί το χάσιμο της δύσης, καυλωμένος και πεζός με ονειρώξεις όψεως χλωμής, διεισδύοντας στα έγκατα του γλυστερού χωρίσματος του αμνιακού σάκου. ξημερώνοντας στους εναγκαλισμούς τους, αγνοώντας τις κατάρες της γερακίνας και του αδίστακτου διεισδυτή μα μαραμένου φύλου. αμφίθυμη η κορασίς κλείστηκε και πάλι, πυργενής, σε μία σοφίτα, απολαμβάνοντας φεγγάρια, σούσι, παραλλάσσοντας ως ιαπωνίς μοναχή στην ανατολή, κουροσαβοπαρμένη, αποφασίζει να ζήσει ευνουχισμένη χωρίς κιμονό κάνει χαρακίρι αυτή η μοιχαλίς σε ένα ανήλεο τάφο του οργασμικού θανάτου. κι η γερακίνα πετάει...
συλλογικό ποίημα των μαρίας λιούγκου, κατερίνας ταγκάλου, ζαχαρία βαμβακούση, γιάννη αναγνωστάτου, αντώνη μποσκοΐτη, αγγελικής λυκούδη, αντρέα παγουλάτου, γιάννη δρακουλίδη, χαράλαμπου δρακουλίδη.
συνετέθη τη 14η αυγούστου 2009 εις τον εξώστη πλησίον της πλατείας Βικτωρίας
εν αθήναις
* φωτογραφία: b.l.
(η ομάς των ποιητών ατενίζει τη γερακίνα που ίπταται στο νυχτερινό ουρανό)
16 σχόλια:
Αυτό θα πει συλλογική δημιουργία!
Μπράβο, μπράβο!
Ανώνυμος...
είμαστε ακόμα εδώ!
συλλογικές ευχαριστίες
by bosko!
Μας ομορφύνατε τη νύχτα!
ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ...
κάνουμε ότι μπορούμε, αγαπητέ φιλόσοφε! Το παιχνίδι μας κάνει ελαφρούς!
δημιουργική και εμπνευσμένη η παρέα!
Δεν υπάρχει αυτό το ποστ.
Δεν υπάρχει.
Γελάω ακόμη.
(btw:: ευχαριστώ για το τραγούδι. Με κατεστρεψε όπως μαλλον μου αξίζει.)
"Έδεσα την Ανάμνηση σου με δυό κορδέλες σιωπής... και κάθισα στη βροχή για να στεγνώσω!"
(μοντέρνα ποίηση Αλέκου Σακελλάριου δια στόματος Ντίνου Ηλιόπουλου και Αλίκης στο "δόλωμα")
- Έτσι είναι λέει η ποίηση...για να μη καταλαβαίνεις τίποτα.'Οταν καταλαβαίνεις δεν είναι ποίηση, είναι τσιφτετέλι.
Καλημέρα Μπόσκο!
Τι λε ρε παιδι μου!
η διαιτα μας κανει ελαφρους
logia...
εμπνευσμένη, δε θα πει τίποτα!
ευχαριστούμε!
"Αισθηματική ηλικία"...
ήταν μια πρόταση της maira, την οποία ασπάστηκε ο γκουρού Παγουλάτος και εν συνεχεία οι υπόλοιποι, να γράψουμε δηλαδή βάσει συνειρμών. Στα βήματα του Αντρέ Μπρετόν, ένα πράγμα! Δικές μου είναι οι λέξεις- φράσεις "αιματοβαμμένη, κοιλόπονους, καυλωμένος, του αμνιακού σάκου, σούσι, χωρίς κιμονό"! Τρέχα- γύρευε, κανονικά όμως! Καθένας έλεγε μια λέξη ή πρόταση και τη συνέχιζε ο επόμενος! Στο τέλος, είπε ο Παγουλάτος ότι θα πάει το ποίημα προς αξιολόγηση στον Νάνο Βαλαωρίτη, σήμερα κιόλας!Όλα τα λεφτά όμως είναι η λέξη της maira "κουροσαβοπαρμένη"!
χαίρομαι που σου άρεσε το "Broken bicycles" από τον Δημοσθένους και όπως είδα το αξιοποίησες δεόντως στο blog, αλλά και στο youtube! Μη σε παίρνει από κάτω καλοκαιριάτικα, ένα όμορφο τραγούδι είναι απλά!
giorgisxristodoulou...
όπως ο Ψαθάς έγραψε φασιστικές προπαγάνδες του τύπου "Προίκα μου αγαπημένη", έτσι και ο μπαρμπα- Αλέκος προέβη σε μικροαστικο- χιουμοριστικές ατάκες καραδεξιάς αισθητικής, αγαπητέ μου Γιώργη.
Εννοείται πως προτιμώ να μην καταλαβαίνω τίποτα, μα να κάθομαι να το ψάχνω έπειτα, παρά να περνάω ανάλαφρα για μία ώρα και μετά τέρμα το διάλειμμα- τα κεφάλια μέσα. Πόσω μάλλον που ουδέποτε χόρεψα τσιφτετέλια. Έτσι, για να στο εξηγήσω απλά και λαϊκά ως λαϊκό παιδί της β΄ Πειραιά που είμαι!
Το κομμαααάτι! Περιμένω το remix, μην ξεχνιέσαι!!!
gazoza...
αυτά, Μπιλάκο, είναι που σου λέω ότι χάνεις, όντας μακριά μας!
Πολύ νοοοόημααα! Ή όπως το' λεγε ο Χάρρυ Κλυνν "γιατί να κλαίει το μωρό, αφού φοράει πάνα"!!!
μιχαλίδα...
και ερωτικούς πάνω απ' όλα!
Επεράσαμε ... από μουσικές, θεατρικά μονόπρακτα, προβολές, ποίηση...στη σουρεαλιστικά οργασμική τελείωση της χθεσινής βραδιάς μας ....
Επεράσαμε...για άλλη μια φορά πανέμορφα!!!
Κουροσαβοπαρμένα φιλιά !
(Αντί τελείας και παύλας.
Τελεία και ..... πυροσβεστική!!!
Εμ, καλά κάνω ...και δεν μπαίνω ποτέ στο ασανσέρ σου)
:)))))))))
maira del mar...
αυτό κι αν ήταν σουρεαλιστικό ξημέρωμα! Κλειστήκαμε με τον Παγουλάτο και τον Lolek στο ασανσέρ για μισή ώρα κι όταν εγώ άσπρισα, κοκκίνησα και άρχισα να χτυπάω μανιακά τον κώδωνα κινδύνου στις 5 ακριβώς το πρωί, ο μόνος που βγήκε απ' το διαμέρισμα του ήταν ένας "πατριώτης" με τα σώβρακα, ο οποίος ρώτησε "α, τι πάθατε; μείνατε μέσα;" κι έπειτα κλείδωσε την πόρτα του και πήγε να συνεχίσει τον ύπνο του, γράφοντας μας στ' αρχίδια του. Ευτυχώς που με το κινητό ειδοποιήσαμε την πυροσβεστική που' ρθε σε ένα τέταρτο, το οποίο μου φάνηκε αιώνας. Λέγαμε με τον Lolek για πλάκα να μας άνοιγε η πυροσβεστική και να μας έβλεπαν και τους δύο μαγεμένους από τον Παγουλάτο, που υποτίθεται θα μας διάβαζε αποσπάσματα από το "Πέραμα" του. Κι αφού λοιπόν βγήκαμε, δεν έφτανε αυτό, στην πλατεία άρχισαν να μας καταβρέχουν οι πρωινές μάνικες των υπάλληλων του Δήμου, ενώ λίγο αργότερα, όταν χαιρετήθηκα με τα φιλαράκια μας, έπεσα πάνω σε γνωστό μηχανόβιο πουρόκερ κι ήπιαμε καφέ στα EVEREST στις 6 τα ξημερώματα! Ε, πες μου εσύ τώρα, σουρεαλιστική δεν ήταν όλη η φάση; Πάντως, καλά λες, μη διανοηθείς να μπεις ποτέ σ' αυτό το σαράβαλο παλιοκούτι. Κι εγώ από σήμερα, τέταρτο- ξετέταρτο, με τα πόδια θα το κόβω!
περάσαμε ΤΕΛΕΙΑ!
Δημοσίευση σχολίου