Έτσι θα' ναι μάλλον...
το δείχνουν οι ηλιόλουστες μέρες που συρρικνώνονται και δίνουν τη θέση τους σε ταραχώδεις νύχτες...
εκείνοι οι στίχοι της Κριεζή από το πιο ψυχεδελικό ελληνικό τραγούδι που γράφτηκε ποτέ:
με στρατούς, ψυχιατρεία, φυλακές και την αγάπη σε συναλλαγματικές...
το δείχνουν ακόμη οι δρόμοι της πόλης που ξαναγεμίζουν...
κάποιοι είναι έξω και πίνουν καφέδες...
συχνά αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν να έχεις προβλήματα την τελευταία Κυριακή του καλοκαιριού...
κάποιοι άλλοι, πιο ευαίσθητοι και πιο αθώοι, χαίρονται με τη λεία φωνή της Αλίκης που θυμίζει μικρό αγοράκι να τραγουδάει...
με το Sixty years on του Elton John και το Calendar των Your Hand In Mine...
με τις παλιές κωμωδίες της Βασιλειάδου και του Αυλωνίτη...
νιώθουν την ανάγκη να πιαστούν απ' όλα αυτά σα σανίδα ναυαγίου...
να κάνουν delete σε όλα τα βλαβερά σκουπίδια που' χει πιάσει ο λαμπρός σκληρός δίσκος τους...
δύσκολο, ρε γαμώτο, πολύ δύσκολο και επίπονο...
στο τέλος το μόνο που μένει είναι να συνειδητοποιείς πώς με μια Κυριακή σκοτώθηκε το καλοκαίρι και όχι με την πρώτη σταγόνα της βροχής που το ήθελε ο Ελύτης...
η ίδια η ζωή πολλές φορές είναι αδυσώπητα σκληρή και δεν της φτάνουν τα ποιήματα...
2 σχόλια:
Μελαγχολική διάθεση έχουμε όλοι σήμερα. Και καλά εμείς που αρχίζουμε σχολείο μεθαύριο, εσύ όμως νέο παλικάρι, που δεν έχεις το τραγικό πρωινό ξύπνημα, δες το αλλιώς. Δες το σαν μια υπέροχη εποχή με δροσιές και χρώματα μαγικά στη φύση, που μπορείς ακόμα για πολλά ΣΚ να κάνεις εκδρομές σε νησιά κοντινά ή στο μαγικό Πήλιο για παράδειγμα.
Και παρεούλες στα κοντινά στέκια με καλούς φίλους...
Αλήθεια πότε θα πάμε για ποτό; ;)
μαριάννα...
εμείς τα είπαμε στο mail και- να' σαι καλά- δε φαντάζεσαι πόση ανάγκη είχα να χαμογελάσω έστω σήμερα...
Δημοσίευση σχολίου