Το λάκι καπ έχει εκλείψει πια...
δεν το βρίσκεις ούτε κι αν προσφέρεις 300 ευρώ στον έκπληκτο περιπτερά στις έξι το πρωί...
το θυμάσαι, ανοίγοντας τεράστιες παρενθέσεις που περιλαμβάνουν αναδρομές στο παρελθόν, το Πίσω δωμάτιο του Σταύρου Παπασταύρου, τον στίχο του Ελύτη Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι, σουρεαλιστικές ραδιοφωνικές εκπομπές κυριολεκτικά στον αέρα, τον Τσίπρα, τον Αλαβάνο και την Πορτάλιου, στριφτά τσιγάρα, ένα φίλημα, μουσικοκριτικούς της κακιάς ώρας που τους στέλνεις για τσιγάρα και κόκα- κόλες, λάκκους με βαρέλια στο κέντρο της πρωτεύουσας, trash βιντεοσκοπήσεις με την κάμερα του κινητού τηλεφώνου, γέλια, πολλά γέλια και ξανά γέλια ώσπου να γίνουν δάκρυα χαράς τούτη τη φορά, απ' αυτά που μόνο η ουσιαστική και δυσεύρετη επικοινωνία προξενεί...
τι μένει στο τέλος; να προλογίζεις τον Ματωμένο Γάμο με Χατζιδάκι, Γκάτσο, Κουν, Τσαρούχη, Διαμαντόπουλο και να λες με φυσικότητα δηλαδή, μεγάλε, ρούφα τ' αυγό σου τώρα...
προτού πάρεις κομμάτια τους δρόμους για ένα λάκι καπ...
14 σχόλια:
Πού το θυμήθηκες το λάκι-καπ;; Στο δίνανε στην κατασκήνωση για να μην κλαίς ή σου βγήκαν τα στερητικά από το gilli diet;;
Ανώνυμος...
καλοοοό!!!
μόνο ο trashman θα το' γραφε αυτό!
Ε ψιτ αγόρι. Ναι εσύ ο γελαδερός. Αν δεν βρείς, πιάσε ενα ληγμένο δρακουλίνι. Εχω λιγούρες... -))
Βosko μου θύμησες την εποχή που μετρούσαμε πόσα μπάνια κάναμε και πόσα παγωτά φάγαμε (κρατάγαμε και τα ξυλάκια για απόδειξη)!!Πώς καταντήσαμε πλέον να μετράμε μόνο πόσα λεφτά βγάζουμε και πόσα χαλάμε δεν ξέρω...
"Αισθηματική ηλικία"...
δρακουλίνι, δεν παίζει!
επίσης, καταργήθηκε!
σου' χω όμως πακοτίνι και τυροσούζα!
Κωνσταντίνος Ταβάφεις...
τι να πεις, φίλε μου, πορνογραφία έγινε η ζωή μας, φως και μαγεία, σημείο των καιρών!
χαιρετώ
Κώστας Καρυωλάκης
Η ΔΕΛΤΑ έχει αποσύρει το λάκικαπ και το έχει αντικαταστήσει με το λάκιγκερλ (αποκλειστικά για κορίτσια) και το λάκιμπόι (αποκλειστικά για αγόρια). Επίσης ως μια προσφορά στον έλληνα μπάτσο, κυκλοφόρησε τη γρανίτα "σπρώξε-γλύψε" που την τρως με το ένα χέρι (ώστε με το άλλο να μπορείς να ξύνεις τ'αρχίδια σου)
Υ.Γ. Οι κατασκηνώσεις είναι ακόμα χωριστές για αγόρια - κορίτσια ή έχουν γίνει mixed;;
Peripterman...
δεν υπάρχεις, σύντροφε!
σε ότι αφορά τις κατασκηνώσεις, τα σχολεία, τα στρατόπεδα και τα μπουρδέλα, ιδέα δεν έχω τι γίνεται σήμερα- times they are a-changing για τα πάντα!
Ωραίο post....τελικά από κάποια στιγμή και μετα, έχουμε την τάση να εξιδανικεύουμε ότι εχει μείνει στη μνήμη μας.Κι αυτη, συνήθως, εχει την τάση να ανοίγει και να απλώνεται μπροστά μας ξαφνικά σαν άλλο ένα λάκι καπ λαχταριστό και γεμάτο πολύτιμα (για εμάς) δώρα...
Μαρία...
εσύ, Μαράκι, το' πιασες το νόημα λίγο περισσότερο απ' τους λοιπούς αγαπητούς bloggers!
ένα ζεστό ευχαριστώ, λοιπόν!
Xαϊκού:
Μίζερο δώρο,
πλαστικό.Με πρόδωσες
πάλι, Λάκι Καπ.
Trashman...
τέλειο!
λατρεύω τα χαϊκού, λιτά & περιεκτικά!
δε συμφωνείς, πάντως, πως το πρώτο σχόλιο θα μπορούσε να σου ανήκει;
Θα μπορούσε όντως, αλλά έχω ήδη πεί ατάκα με τα gilli diet όταν τα ξεκίνησες το χειμώνα.
Άσχετο, αλλά περιμένω ένα ποστ με στατιστικά, και ξεκαρδιστικά "λεξεις κλειδιά" που ξέβρασαν άσχετους στο μπλογκ σου.
trashman...
λοιπόν, φίλε, το' χα σκεφτεί κι εγώ αυτό κάποια στιγμή, όταν λόγω feej it έβλεπα να μπαίνουν άσχετοι, βάζοντας στο google λέξεις ή φράσεις- κλειδιά, όπως "τσόντες με γριές", "σπίτια με πουτάνες" και άλλα ανόητα σεξίστικα κριτήρια.
ίσως το κάνω πράγματι post στο μέλλον!
Δημοσίευση σχολίου