Πρώτο και τελευταίο μάθημα πιάνου με δάσκαλο τον καλό μου φίλο, πιανίστα Γιώργο. Το τραγούδι ήταν το Είσαι και είμαι του Ηλία Λιούγκου από το άλμπουμ Της ιστορίας το ποδήλατο (1986), που κάπου σκοπεύουμε να το χρησιμοποιήσουμε. Ο άλλος όμως παίζει πιάνο από τα πέντε του και άντε τώρα εγώ στα τριάντα πέντε μου να μάθω να χτυπάω σωστά τα δάχτυλα στα πλήκτρα, έστω και για ένα μόνο κομμάτι. Συν του ότι πλέον δεν έχω υπομονή για τίποτα! Έτσι, τι μένει; Οι στίχοι της Αγαθής Δημητρούκα σε ένα πολύ όμορφο τραγούδι του Λιούγκου που ενορχήστρωσε κάποτε ο Κυπουργός και διηύθυνε ο Χατζιδάκις:
είσαι ο πολεμιστής/είμαι ο τραγουδιστής
μα στης ζωής τον πόλεμο εγώ είμαι ο νικητής
είσαι ο ορυμαγδός/ είμαι ο κιθαρωδός
για μένα η πύλη ορθάνοιχτη κι ανέσπερη η οδός
είσαι ο εξουσιαστής/ είμαι ο αλχημιστής
κάνω χρυσό το όνειρο τη νύχτα της ζωής
είσαι ο δημαγωγός/ είμαι ο δημιουργός
γίνομαι αστέρι χάνομαι στο ρήγμα του φωτός
είσαι περαστικός/ είμαι οριστικός
είσαι προσωρινός/ είμαι παντοτινός
είσαι ρωμαϊκός/ είμαι ελληνικός
2 σχόλια:
Καλά το διάβασα στο ζωδιό σου λοιπον. Μετά το πιάνο, εισαι επιτέλους έτοιμος για σπάνιες ερωτικές στιγμές.
"Αισθηματική ηλικία"...
πρώτον, δεν πιστεύω στα ζώδια και δεύτερον, θα σε συνεπήρε το έκτακτο παρτουζιάρικο κλίμα που τόσο γλαφυρά περιγράφεις απ' τη βραδιά των bloggers!
Δημοσίευση σχολίου