ΑΠΟ ΤΟ "ΤΑΞΙΔΙ" ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ & ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΓΙΣΔΑΚΗ ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ!

Όχι ότι ο Βασίλης Γισδάκης είναι φίλος μου, αλλά δεν θα ήμουν καθόλου υπερβολικός κιόλας, αν ισχυριζόμουν πως αυτή τη στιγμή είναι ο ιδανικότερος ερμηνευτής των τραγουδιών του Χατζιδάκι- και με τη βούλα, μάλιστα! Διότι είναι σχολή ο Χατζιδάκις, δεν τραγουδιέται όπως το rock ή τα δημοτικά, ας πούμε, και πρέπει να το' χεις, αλλιώς το' χασες, όπως δυστυχώς συμβαίνει με πολλούς τραγουδιστές που πρέπει ντε και καλά να εντάξουν κομμάτια του εν λόγω συνθέτη στο ρεπερτόριο τους ως άλλη κολυμβήθρα του Σιλωάμ ή, ακόμη χειρότερα, προς ικανοποίηση μιας προσωπικής τους φιλαρέσκειας.

Ο Βασίλης κυριολεκτικά αποθεώθηκε χθες βράδυ στην ωραιότερη συναυλία που δώσαμε μέσα από το κοινό μας πια Ταξίδι, το οποίο ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια! Χωρίς μάνατζερ πίσω μας ή κάποιο μεγάλο γραφείο οργάνωσης συναυλιών, αλλά με μερικά φαξ που μπαίνουμε στον κόπο να στέλνουμε κάθε άνοιξη σε δήμους εντός και εκτός Αθηνών. Από τις σπάνιες περιπτώσεις που λες πώς καμιά φορά το βιογραφικό, οι εμπειρίες και η συνέπεια ενός καλλιτέχνη φτάνουν για να περάσουν τη δουλειά του στον κόσμο, μακριά από παρέες, δημόσιες σχέσεις και κρετίνικες απόψεις του στυλ πουλάει- δεν πουλάει!

Αυτό τουλάχιστον φάνηκε από τις αντιδράσεις του ζεστού κοινού της Κύμης, που σιγοτραγούδησε μαζί του το Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι, το Μην το ρωτάς τον ουρανό, το Ειμ' αητός χωρίς φτερά, το Παιδί από την Κρήτη και όλα τα άλλα, γνωστά στην πλειοψηφία τους και αγαπημένα τραγούδια του Χατζιδάκι! Σημαντικό ρόλο έπαιξαν ακόμη το επιβλητικό κτίριο του Λαογραφικού Μουσείου της Κύμης και το μικρό πανέμορφο αμφιθέατρο με τις ιδανικές συνθήκες προβολής και τον άρτιο ήχο- λυπηρό ο καλός ήχος σε μια συναυλία να θεωρείται πλέον προτέρημα!

Εδώ, ο μαίτρ του κοντραμπάσου, Βαγγέλης Ζωγράφος, ο Γισδάκης και ο bosko λίγο πριν την έναρξη της συναυλίας στήνονται στο φακό του Lolek!

Όλα άρχισαν όταν η Δέσποινα Στεφανίδου άφησε ελεύθερα τα χέρια της ν' ασχοληθούν με τα πλήκτρα του πιάνου σ' ένα οργανικό Τραγούδι του δρόμου από τους Αντικατοπτρισμούς! Κρατήστε αυτό το όνομα, δεν είναι τυχαίο που η Δέσποινα έχει συνοδεύσει ως σολίστ του πιάνου τους μεγαλύτερους Έλληνες ερμηνευτές!

Η μία της ιδιότητα ειν' αυτή, διότι τραγουδάει κι η ίδια εξαιρετικά! Λογικό λοιπόν που δεν την αφήνουν αναξιοποίητη στις συναυλίες τους ο Λιούγκος, ο Γισδάκης, όπως και ο Παγουλάτος στις παραστάσεις που δίνει φέτος για το Έτος Γιάννη Ρίτσου! Χθες βράδυ πάντως η Δέσποινα καταχειροκροτήθηκε όταν τραγούδησε το Στην πύλη τ' Αδριανού από τον κύκλο Για την Ελένη και το Μαγικό χαλί από το ΤΟΠ Καπί.

Αλλά κι εγώ καλά τα πήγα, δε μπορώ να πω! Όταν σου λέει μάλιστα η ηθοποιός Λουκία Μιχαλοπούλου ότι τα κατάφερες, αφού πήρες χειροκρότημα ως αφηγητής, κάτι παραπάνω θα ξέρει για τη σχέση που αναπτύσσεται κάθε φορά με το κοινό! Πραγματικά, ήταν η πρώτη φορά που νιώσαμε όλοι τον κόσμο να πιάνεται από τα κείμενα- σύντομες χατζιδακικές ιστορίες που έγραψα με βάση τα τραγούδια και να το φχαριστιέται!

Η φλαουτίστα Άννα Θεοδωράτου, απ' την άλλη, αποφεύγει τις φωτογραφίες όπως ο διάολος το λιβάνι, επομένως αρκεστείτε στη σκιά της εν ώρα δράσης έτσι καθώς την αιχμαλώτισε ο φακός πάντα του Lolek! Κρίμα, γιατί απελευθερώνει μεγάλα ενεργειακά πεδία επί σκηνής και τραγουδάει επίσης πολύ καλά τη Μαριάνθη των ανέμων και τη Θάλασσα πλατιά! Δε θα ξανακάνουμε συναυλία; Θα μπει ανύποπτα στο blog και δε θα ξέρει πού να κρυφτεί!

Το γκρουπ σε απαρτία λίγα λεπτά πριν το τέλος του πρώτου μέρους και το 10λεπτο διάλειμμα! Τότε που πολύς κόσμος δεν κρατήθηκε και έσπευσε να συγχαρεί τον Βασίλη γι' αυτή τη μαγική βραδιά υπό το φως του φεγγαριού! Χάρηκα πολύ που γνώρισα προσωπικά τον Κώστα Ασημακόπουλο, έναν από τους πιο αξιοπρεπείς σκηνοθέτες του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου! Τον ρώτησα μάλιστα που μπορούμε να βρούμε το Νανούρισμα του Νίκου Μαμαγκάκη με τη φωνή της Μαρίζας Κωχ, το οποίο ακουγόταν μόλις για ένα λεπτό στην συμπαθέστατη Οικογένεια Χωραφά του από τα 1968! Σχεδόν έπαθε πλάκα ο άνθρωπος! Πού το θυμήθηκες; με ρώτησε, τράβηξε το από το dvd της ταινίας, ήταν η μάλλον λογική απάντηση του! Δοθείσης ευκαιρίας, λοιπόν...

Κι ένας πρωινός καφές στην πλατεία της Κύμης, δίπλα από το άγαλμα του γυναικολόγου Παπανικολάου, λίγο πριν την αναχώρηση προς Αθήνα- καφές κερασμένος μάλιστα από τον Παναγιώτη που αισίως μπήκε στα 56 του! Να ζήσεις, φίλτατε! Κι εσύ, Μπίλι, πάντα τέτοια κι ανανεώνουμε το συναυλιακό ραντεβού μας για τις 4 Σεπτεμβρίου στα Μέγαρα!

* κάτι πολύ καλό και σχετικό ανάρτησε στο ιστολόγιο του ο blogger jb:

http://artion-jb.blogspot.com/2009/08/blog-post_08.html