Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕΜΒΑΖΩ & ΤΗΣ ΔΑΝΑΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ!


Η χτεσινή μέρα ήταν πολύ άσχημη και παρ' όλο που η ασχήμια της θα συνεχιστεί, όπως προβλέπω, γι' αρκετές ακόμη μέρες, τουλάχιστον είχε όμορφη κατάληξη. Με τη γνωστή αφηρημάδα που με διακατέχει, με το να ξεχνάω πράγματα σε σπίτια φίλων ή μέσα στα ταξί, ήρθε κι η στιγμή να χάσω οριστικά το δελτίο παροχής υπηρεσιών μου. Που σημαίνει, δήλωση κλοπής στην αστυνομία, τρέξιμο για μάζεμα αντιγράφων όλων των δελτίων που έκοψα από την πρώτη μέρα του 2008 μέχρι σήμερα και ένα πρόστιμο αξίας 500 ευρώ (το λιγότερο!) που θα μου κοτσάρει η Εφορία. Περιμένω λίγες μέρες μπας και βρεθεί, αλλά δεν το νομίζω...εκτός κι αν γίνει κανένα θαύμα και το ανακαλύψω κάπου καταχωνιασμένο στο διαμέρισμα μου ή στο πατρικό μου...Έκανα καλά, λοιπόν, που χθες βράδυ πήγα από την Αυλαία του Βοτανικού στην πρώτη ζωντανή παρουσίαση τριών εξαιρετικών δίσκων του φοβερού label Yafka Records που δημιούργησε ο φίλος μου, μουσικός παραγωγός Γιώργος Μητρόπουλος. Για το άλμπουμ Ο κόσμος ανάποδα των Άγγελου Αγγέλου/ Έμης Σίνη είχα κάνει αναλυτικό post από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας του. Καιρός είναι τώρα να υποδεχτούμε τη δεύτερη δισκογραφική εξόρμηση ενός από τα μεγαλύτερα ταλέντα της γενιάς της, της Δανάης Παναγιωτοπούλου.

Homo Logotypous τιτλοφορείται ο δίσκος της που αγαπήσαμε από τη Λόλα, την οποία πολλά ραδιόφωνα τίμησαν εν είδη promo μεταδόσεων. Παραμένοντας σταθερή στις υψηλού επιπέδου στιχουργικές αναζητήσεις της, η Παναγιωτοπούλου πειραματίζεται και με καθαρές blues και jazzy φόρμες, άλλοτε μόνη με την κιθάρα της και άλλοτε με τη συμβολή μουσικών, σαν τους μόνιμους συνεργάτες της Άγγελο Αγγέλου και Παντελή Ραβδά στο πιάνο, τον Άγγελο Παπαδάτο στο κοντραμπάσο, τον βετεράνο Αλέκο Χρηστίδη στα τύμπανα, τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη στα φωνητικά, αλλά και τον Γιώτη Κιουρτσόγλου στο μπάσο. Ευχάριστη έκπληξη η συμμετοχή της ερμηνεύτριας Μαρίας Παπαγεωργίου, που γνωρίσαμε από τη Μικρή Άρκτο, με τη νευρώδη απόδοση της στο Μπλουζ της Παναγιωτοπούλου. Ακριβή στιγμή η κιθαριστική μπαλάντα Ψηφιδωτό που κλείνει το cd με τη συμμετοχή του ακορντεονίστα Νίκου Παπαναστασίου.

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που η Αυλαία χθες ήταν γεμάτη από κόσμο όλων των ηλικιών. Σε συνέχεια αυτού που λέγαμε παλιότερα, φαίνεται πως η Δανάη Παναγιωτοπούλου αρχίζει να βρίσκει το κοινό της, για να μην πούμε πως όσο αυτό επεκτείνεται, τόσο η ίδια θα αναβαθμίζει τη θέση της μέσα στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Όχι ό,τι χρειάζεται απαραιτήτως η λαϊκή αποδοχή για να είναι κανείς σπουδαίος καλλιτέχνης, το κορίτσι αυτό όμως έχει ένα ήθος, μια σκωπτική- ανατρεπτική ματιά πάνω στα πράγματα και ένα έμφυτο πάμφωτο ταλέντο, ώστε μπόρεσε να ξεχωρίσει από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στα μουσικά δρώμενα.

Μετά τη Δανάη Παναγιωτοπούλου κι ενόσω είχαν προηγηθεί ο Άγγελος Αγγέλου με την Έμη Σίνη, τη βραδιά έκλεισαν οι Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω με τον Χάρη Καβαλιεράτο στην κιθάρα, την Ελβετίδα Barbara Sauter στο βιολί, τον Θόδωρο Κοτεπάνο στο πιάνο και τη Θεοδώρα Μπάκα στο τραγούδι. Μεγάλη η συγκίνηση, ομολογουμένως! Ανήκω κι εγώ σ' αυτούς που ήρθαν σε επαφή με τον παραμυθένιο κόσμο του συγκροτήματος μια φορά κι ένα καιρό μέσω του Μάνου Χατζιδάκι και του Σείριου, εποχής Je reviens toujours κλπ.

Κάτι λένε εδώ η, κλασική βόρεια στο look, Barbara Sauter με τον πιανίστα Θόδωρο Κοτεπάνο λίγο πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα τους.
Ο Κοτεπάνος συμμετέχει στο ολοκαίνουργιο άλμπουμ των Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω που έχει τον διπλό τίτλο Ημερολόγιο μιας γυναίκας- Για μιας μέρας το στοίχημα, εφόσον βασίζεται σε δύο διαφορετικά ποιητικά- στιχουργικά concepts της Λυδίας Βενιέρη και του Βασίλη Νικολαΐδη, όπως και των Χάρη Καβαλιεράτου- Γιώργου Φιλιππάκη, των ιδρυτικών μελών του συγκροτήματος. Υπάρχει ακόμη μελοποιημένος ο Ναύτης του Ανδρέα Εμπειρίκου. Βασική ερμηνεύτρια των νέων τραγουδιών είναι η λυρική τραγουδίστρια Θεοδώρα Μπάκα, ενώ συμμετέχουν ακόμη ο ίδιος ο Καβαλιεράτος και ο Σπύρος Σακκάς σε ένα κομμάτι.

Ακόμη δεν έχω ακούσει το cd ώστε να σχηματίσω άποψη και σίγουρα θα επανέλθω με εκτενές post. Απ' αυτό πάντως που άκουσα χθες βράδυ δικαιώνεται η άποψη που επικρατούσε στα 80s, ότι οι Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω ήταν ουσιαστικά ένα folk- rock συγκρότημα με επιρροές από τους Incredible String Band! Και τους Pentangle, θα πρόσθετα εγώ, όσο και αν αυτό το υποτιθέμενο μπαλαντο- ροκ παρεΐστικο κλίμα διασπάται σήμερα από την άρτια τεχνικά ερμηνεία της λυρικής Θεοδώρας Μπάκα.
Μεταξύ των καλλιτεχνών που απόλαυσαν τη χθεσινή βραδιά διακρίναμε την Αλίκη Καγιαλόγλου, τον Γιάννη Χαρούλη, τον Βασίλη Γισδάκη, τον Ηρακλή Βαβάτσικα κ.α.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πως κατάφερε να ξεπεράσει την πρώτη της δουλειά αυτό το κορίτσι μου είναι αδιανόητο! Απο homo logotypus μας περνάει στο homo consciencus. Δεν υπάρχει κομμάτι που να μην είναι τραγουδάρα. Ακόμα και οι μικρές ατέλειες έχουν στόχο. ΜΠΡΑΒΟ!

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

“Μην κλαίτε στα μικρόφωνα με τέτοια ευκολία
Το είναι μου μαζεύτηκε γύρω από μια γροθιά
Στολίζομαι με μάτια που κοιτάζουν μ’ απορία
Μα έλα αύριο αν αυτό πια δεν σε ξεγελά”…




Η Παναγιωτοπούλου θα μας απασχολήσει για πολύ ακόμα!
Ευτυχώς για εμάς…

Αιολος είπε...

Η Δανάη είναι σπουδαία. Είναι από εκείνους τους καλλιτέχνες που απορρέουν αυθεντικότητα σε κάθε τους κίνηση. Τη θαυμάζω και στηρίζω επάνω της κάποιες ελπίδες που θέλουν τη γενιά μου έχει πάρει φόρα για να ανακάμψει αυτή την (αμφισβητούμενη μεν) μιζέρια που περνά από ψυχή σε ψυχή τα τελευταία χρόνια και αφορά στον ελληνικό πολιτισμό.

Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να έρθω χθες.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Μποσκάκι μου...καταρχήν λυπάμαι πολύ για την δέυτερη κατά σειρά ατυχία σου..έυχομαι να βρεθούν γρήγορα τα χαρτιά σου και να λήξει το όλο θέμα εκεί..χωρίς άλλα βάσανα και κακά,και στραβά πιά...αλλά καλό μου,λέω μήπως θα έπρεπε να είσαι και σύ λίγο πιο προσεκτικός;;μήπως;;...ε,τη μία το κντό σου..την άλλη αυτό...ε,δεν είναι και λίγα..ε,λοιπόν που λες αυτό το συγκρότημα κάτι μου θυμίζει!....πρέπει να έπαιζε εδώ και πολλά χρόνια πριν όταν εγώ ήμουν ακόμη μικρή τότε!επειδή τους θυμάμαι λίιιγο αμυδρά...από τότε.. είναι καλό όταν επιστρέφουν και πάλι καλλιτέχνες που είχαν δώσει πολλά στη μουσική,και που έκανα κάποτε σπουδαία δουλειά...με εξίσου όμορφες και σπουδαίες δουλειές...είναι μια ανάσα και μιά όαση στο απέραντο σκουπιδαριό που μας κατακλήζει σήμερα να βλέπουμε τέτοιους καλλιτέχνες!.....φιλάκια..

BOSKO είπε...

Μ...
το Άρωμα του Τραγουδιού...
Αιολος...
συμφωνούμε σε όλα, μα σε όλα περί Δανάης Παναγιωτοπούλου! Ανυπομονώ να το "σκίσω" το cd της από την εκπομπή μου!

BOSKO είπε...

Αθανασία...
εσύ, Αθανασία μου, είσαι η μόνη που πρωτοτύπησες και με συγκίνησες: δεν αναφέρθηκες στη Δανάη, αλλά στους Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω συν το δικό μου πρόβλημα με την απώλεια του δελτίου παροχής. Είδα την επίθεση που σου κάνανε στο μπλογκόσπιτο σου, μη μασάς, ξέρω κι εγώ καλά απ' αυτά!