Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

γιαννάτου-καρλαύτη-τριανόν-29.12.2011-με-kurt-weill-χατζιδάκι-και-τραγούδια-του-κόσμου



Η Σαβίνα Γιαννάτου είναι η πιο κατάλληλη ερμηνεύτρια των τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι που διαθέτουμε σήμερα! Την ακούς να τραγουδάει Τ' άλογο τ' άλογο Ομέρ Βρυώνη από τα Παράλογα με τη φωνή της να υποδύεται πότε τον Σαββόπουλο και πότε τη Μελίνα! Καμία άλλη δε μπορεί να τραγουδήσει Τα παιδιά κάτω στον κάμπο και στα κλειστά μάτια του θεατή-ακροατή να μεταμορφωθεί σε ένα απ' αυτά τα διαβολεμένα αναρχικά παιδιά που κοροϊδεύουν τον παπά και πετσοκόβουν τα κεφάλια των αστών! Αν μάλιστα περάσεις νύχτα από την οδό Αθηνάς θα την ακούσεις κρυμμένη μεσ' στις σκοτεινές γωνιές της κλειστής κρεαταγοράς να τραγουδάει με πάθος την περιπέτεια της με τρεις δολοφόνους - αστυνόμους που κοιμούνται νηστικοί!

Η χθεσινή συναυλία στο Τριανόν, ένα 24ωρο μετά απ' αυτήν της Κωχ και της Πλάτωνος, έφτασε και περίσσεψε για να κλείσει όμορφα, από μουσικής άποψης τουλάχιστον, το 2011. Το πρόγραμμα της Σαβίνας με την εξαίσια πιανίστα Ευγενία Καρλαύτη είναι γνωστό πια και ένα μεγάλο μέρος του είχα παρακολουθήσει πριν λίγες εβδομάδες στο Half Note: τραγούδια από την Αρμενία, την Παλαιστίνη, το Ισραήλ, την Κορσική, αλλά και το Terra ca nun senti της μεγάλης Rosa Balistreri. Έκπληξη αποτέλεσε χθες βράδυ η τραγουδιστική και πιανιστική προσέγγιση των δύο γυναικών στο Alabama Song του Kurt Weill ή μάλλον τώρα κατάλαβα γιατί η Σαβίνα άκουγε πολύ για ένα φεγγάρι τα, κατά Marianne Faithfull, τραγούδια του Brecht! Μοιραία έγινε η σύγκριση μέσα μου: η δαιμονομάχος Marianne τα ερμήνευσε μια φορά κι ένα καιρό ως αυθεντική απόκληρη, κυνηγημένη από ένα ενδεχομένως διαχρονικό ναζιστικό καθεστώς. Η Σαβίνα πολύ απλά έγινε ηθοποιός που ανέλαβε να αποδώσει ένα μονόπρακτο λούμπεν δράμα μέσα σε τρία-τέσσερα λεπτά. Εν συνεχεία, όταν η Καρλαύτη μας πήγε στη Nebraska του 1932 μόνο και μόνο για να τραγουδήσει το θρυλικό Willow weep for me της Ann Ronell και να αυτοσχεδιάσει, το χρονικό πισωγύρισμα τέθηκε ως αιτούμενο και ως συνθήκη αναπόφευκτη. Ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα μεσολάβησε για να μεταφερθούμε στην αρχαία Ελλάδα και ν' ακούσουμε την ερωτική επίκληση της Σαπφούς στη Γογγύλα. Κι από ΄κει στην Αθήνα του 1948, στο Θέατρο Τέχνης και στο πιο προκλητικό και jazzy Χάρτινο το φεγγαράκι που παίχθηκε τελευταία μπροστά σε κοινό! Θερμά συγχαρητήρια και μία υπόκλιση εκ μέρους μου, αφού ο χρόνος πίεζε και δε μπόρεσα να δω την άλλη υπόκλιση, της Σαβίνας Γιαννάτου και της Ευγενίας Καρλαύτη, μετά το τέλος της συναυλίας τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: