Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΟ BREAK ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!

Γυρισμός στην Αθήνα λόγω των νέων εξετάσεων της μητέρας μου, ηλεκτρομυογράφημα και μαγνητική μέσης- κάτω άκρων...ιδιαίτερα θερμή η ανταπόκριση του κοινού και στη χθεσινή δεύτερη προβολή του ντοκιμαντέρ...στο Q & A session που ακολούθησε, ένας δημοσιογράφος με ρώτησε γιατί έβαλα στην ταινία την Κωχ και τους άλλους καλλιτέχνες της γενιάς αυτής να μιλάνε για τον Κούνδουρο...μάλλον δεν διατύπωσε καλά το ερώτημα του και του την πέσανε όλοι στην αίθουσα...γιατί ο σκηνοθέτης φυλάσσει τη μνήμη μας, ήταν η απάντηση που του έδωσε (και πολύ μου άρεσε) ένας ηλικιωμένος κύριος...ήθελα να του πω κι εγώ και ποιον ήθελες να βάλω να μιλάει, τον Φάμελλο ή τον Σεργουλόπουλο, ξέρω 'γω, μα μετά μου εξήγησε ο άνθρωπος τι εννοούσε με την ερώτηση του, πράγμα που πάλι δεν πολυκατάλαβα, αλλά μεσ' στη βαβούρα και τα συγχαρητήρια του κοινού, τι τα θες και τι τα ψάχνεις...χάρηκα που είδα πολλούς φίλους χθες στον Παύλο Ζάννα, τον Στεργιούλα που επιμελήθηκε το τεύχος Καβάφη της Οδού Πανός, τον blogger Σ.Π.Ρ. με την παρέα του, τον Θεοχαρίδη με τους μουσικούς του, την τραγουδίστρια Κατερίνα Σιάπαντα, τον καραγκιοζοπαίχτη Αγάπιο Αγαπίου, τον διευθυντή της Ταινιοθήκης της Ελλάδας Θόδωρο Αδαμόπουλο, αρκετούς ηθοποιούς...περισσότερο χάρηκα που είδα επιτέλους κάποιον εκπρόσωπο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου να μου λέει ότι αισθάνονται υπερήφανοι που η ταινία τούτη είναι παραγωγή τους, ν' ακούει και μένα όμως να παραπονιέμαι στα όρια της διαμαρτυρίας που είχα φτάσει στη Θεσσαλονίκη ένα τρίωρο πριν την πρεμιέρα του Σαββάτου και δεν υπήρχε πουθενά ούτε μια αφίσα, έστω ένα flyer του ντοκιμαντέρ...ξέχασα μάλιστα να γκρινιάξω επειδή στο τελευταίο τεύχος του μοτέρ, του εντύπου του ΕΚΚ, δεν υπάρχει καμία αναφορά στην ταινία που θα τους εκπροσωπούσε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης...δε βαριέσαι, ευτυχώς που ασκώ το δημοσιογραφικό επάγγελμα κι έτσι έχω εύκολη πρόσβαση στον Τύπο, εκεί που άλλοι θα παρακαλούσαν για μία μικρή δημοσίευση...διότι, κακά τα ψέματα, καλλιτέχνης χρήζεται κανείς απ' το ταλέντο του και μόνον απ' αυτό, την προϋπόθεση όμως για να είναι παραγωγικός και να έχει επικοινωνιακή δύναμη η τέχνη του, την ορίζουν οι δημοσιογράφοι...μέχρι προχθές, βάσει των ψήφων, η ταινία ερχόταν δεύτερη στην υποψηφιότητα για το βραβείο κοινού...από χθες προπορεύθηκε το ντοκιμαντέρ για τον Αγγελάκα, οπότε εγώ πήγα στην τρίτη θέση αυτομάτως...για να δούμε πόσες ψήφους θα μαζέψουν το Σινεμά Γυμνό, το sequel του Sugar Town και το ακτιβιστικό ντοκιμαντέρ του Αυγερόπουλου...εννοώ πως υπάρχουν ακόμη στο πρόγραμμα πολλές ταινίες που περιμένει αρκετός κόσμος...το μόνο σίγουρο είναι πως δεν παίζουμε πια για το βραβείο κοινού με το έπαθλο των 10.000 ευρώ, αλλά ευτυχώς παίζουμε και παραπαίζουμε για το βραβείο FIPRESCI της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου...ένα πολύ σημαντικό βραβείο, που μπορεί να μην έχει χρήματα, αποτελεί όμως το εισιτήριο για την προώθηση μίας ταινίας στο εξωτερικό και στα μεγάλα φεστιβάλ...λόγω περιορισμένου χρόνου μου (πήγαινα κυριολεκτικά από το ένα ραδιοφωνικό στούντιο στο άλλο), το μόνο ντοκιμαντέρ που κατάφερα να δω ήταν το πολυδιαφημισμένο Σινεμά Γυμνό με την ιστορία του ελληνικού πορνό...δε σχολιάζω για λόγους καθαρά δεοντολογικούς...το Σάββατο αναχωρώ ξανά για Θεσσαλονίκη προκειμένου να παραστώ στην απονομή...εύχομαι πάνω απ' όλα να ξεπεράσει η μάνα μου κι αυτή την απρόσμενη περιπέτεια με την υγεία της κι έπειτα βάζω όλα τ' άλλα...εδώ μπορείτε ν' ακούσετε το ημίωρο που μού αφιέρωσε από την εκπομπή του ο φίλος Γιάννης Γκροσδάνης http://rota958.blogspot.com/2010/03/doc-fest-2010-4.html
κι εδώ άλλη μία συνέντευξη που έδωσα στον Βαγγέλη Μπέκα για την εφημερίδα δρόμος της Αριστεράς και το νεοϊδρυθέν αξιόλογο site του:
http://www.acidart.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=74:2010-03-16-12-34-23&catid=10:nea* ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, διευθυντής φωτογραφίας του ντοκιμαντέρ, κολλάει την αφίσα έξω από το Ολύμπιον, στο παρά πέντε από την πρεμιέρα.

8 σχόλια:

Rena Fan είπε...

Και το απόσπασμα από την εκπομπή της ΕΤ1 εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=f0R0SgYw7VA

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν, θα ξεκινήσω με το κλασικό και κλισέ "συγχαρητήρια", που όμως εν προκειμένω, κάθε άλλο παρά τυπικό είναι.
Παρά λοιπόν, το γεγονός, ότι επειδή καθόμουνα στη δεύτερη σειρά, (λόγω πληρότητας σχεδόν θέσεων)κόντεψα να πάθω λουμπάγκο και αυχενικό, η ατμόσφαιρα της ταινίας πολύ γρήγορα με απορρόφησε.
Μου άρεσε ιδιαίτερα η σκηνοθετική επιλογή της αυτοαναφορικότητας. Μία κινηματογραφική ταινία, για τον κινηματογράφο που αναδεικνύει την ίδια την παραγωγική διαδικασία, με τα μικρόφωνα να φαίνονται πάνω από τα κεφάλια των συνεντευξιαζόμενων, οι ράγες του dolly να γίνονται σκηνικό και οι μπομπίνες φροντιστηριακό αντικείμενο.
Ειξαιρετική και η δουλειά του κυρίου Θεοδωρόπουλου.
Ενδιαφέρουσα και αυτή καθαυτή η επιλογή του θέματος. Το να κάνεις ταινία για μία εν ζωή προσωπικότητα είναι εξαρχής μία συνθήκη απελευθερωτική, καθώς σε αποδεσμεύει από την υποσυνείδητη ηθική δέσμευση που σου υποβάλλει μία τρυφερή διάθεση με την οποία αξιολογείς με έναν τρόπο αγιογραφικό τον εκλιπόντα.
Έτσι, η ταινία ήταν ειλικρινής και άμεση.

Ωστόσο, το μόνο πράγμα που μου έλειψε από την ταινία, ήταν λίγο περισσότερο "άρωμα" από το ίδιο το καλλιτεχνικό και κινηματογραφικό "σύμπαν" του Νίκου Κούνδουρου. Είδαμε περισσότερο μία σκιαγράφηση του χαρακτήρα του, ο οποίος αναμφισβήτητα και αναπόφευκτα διαμόρφωσε το καλλιτεχνικό του ιδίωμα, αλλά ήθελα να δω και να αισθανθώ καλύτερα τους χαρακτήρες που επιννοεί, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, τη θέση τους στον κόσμο σε κοινωνικό και υπαρξιακό επίπεδο... και άλλα τέτοια στοιχεία που νομίζω είναι κυρίαρχα στη "φυσιογνωμία" ενός δημιουργού.

Νομίζω όμως, ότι όταν κάνεις ένα ντοκυμαντέρ, πάντα κάτι θυσιάζεις γιατί και ο χρόνος είναι περιορισμένος.

Και παλι συγχαρητήρια ειλικρινά

Με εκτίμηση

Ειρήνη

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα,

βασικά δεν έχω πιο ουσιαστικό τρόπο να εκφράσω το πόσο μου άρεσε η ταινία, πέρα από το γεγονός ότι ήμουν και στις δύο προβολές.

Καταπληκτική η φωτογραφία και ο σκηνοθετικός τρόπος διαχείρισης των ανθρώπων που μίλησαν, καθόλου στημένος και κονσερβοποιημένος.
Εξαιρετική και η μουσική.

Μπράβο, μπράβο, μπράβο

Υ.Γ. Γιατί δεν ψηφίσαμε στη δεύτερη προβολή;;;;;;;;

Σ.

BOSKO είπε...

Rena Fan...
τέλεια, θα το αναρτήσω κι εγώ σ' ένα επόμενο post!
σου αναθέτω τώρα να εγγράψεις από την TV σε dvd το αφιέρωμα της Λένας Αρώνη στη Λένα Πλάτωνος! Θα προβληθεί Σάββατο & Κυριακή 20 & 21 Μαρτίου στις 19.00 το βράδυ στην ΕΤ-1. Εγώ θα' μαι πάλι Θεσ/νίκη μάλλον!

BOSKO είπε...

Ειρήνη...
φοβερά εύστοχες οι παρατηρήσεις σου και σ' ευχαριστώ που έκανες τον κόπο να σχολιάσεις. Χωρίς να περιαυτολογώ, πιστεύω ότι πράγματι κάναμε μια καλή ταινία με τους συνεργάτες μου και κυρίως με τον rocker οπερατέρ Θεοδωρόπουλο.
νιώθω πως άμα βλέπει τις ταινίες που αξιώνομαι να φτιάξω κάθε φορά ένα κοινό σαν και του λόγου σου, πρέπει να είμαι τυχερός κιν/φιστής από κάθε άποψη!

να' σαι καλά!

BOSKO είπε...

Σ. ...
είναι τέτοιος ο κανονισμός του φεστιβάλ ώστε να ψηφίζει το κοινό μόνο στην πρώτη προβολή. Έμαθα ότι πέρσι η ξένη ταινία που πήρε το βραβείο κοινού είχε μέσα μόνο 20 θεατές, απλά και οι 20 ψήφισαν πεντάρι, άριστα δηλαδή.
δεν πειράζει, άλλωστε όπως είπα και στην Ειρήνη, την προηγούμενη σχολιάστρια, η μεγαλύτερη δικαίωση για ένα σκηνοθέτη είναι ν' ακούει σχόλια σαν τα δικά σας!

Rena Fan είπε...

Έγινε, Αντώνη. Να προγραμματίσω να γράψω και καμιά τελετή βράβευσης καλού κακού...

BOSKO είπε...

Rena Fan...
δε χρειάζεται- που δεν το νομίζω- μια και τηλεοπτικά καλύπτεται μόνο το φεστιβάλ του Νοεμβρίου. Αλλά έχουμε και την Κουφοπούλου, ξέχασα...ειλικρινά δεν περιμένω βραβείο, οπότε αν έρθει θα το χαρούμε όλοι περισσότερο!