Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Η ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ WHITE NOISE!


Ήμουν στη Βιέννη το 1971. Ένας φίλος μου, ζωγράφος, ο Απόστολος Γεωργίου ήρθε κατενθουσιασμένος σπίτι μου κρατώντας ένα βινύλιο και φωνάζοντας: Γεννήθηκαν οι νέοι Beatles! Ήταν το An electric storm, το πρώτο άλμπουμ των White Noise από την Αγγλία. Εφόσον ήμουν η ίδια ναρκωτικό, ουδέποτε είχα ανάγκη τα ναρκωτικά, το ίδιο και ο Απόστολος. Μην ξεχνάμε ότι εκείνη την περίοδο, ειδικά στη Βιέννη, η μεσκαλίνη, η μαριχουάνα και το LSD καταναλώνονταν σα ζαχαρωτά. Η rock μουσική ήταν το απαραίτητο συνοδευτικό και οι White Noise έκαναν μια κατ' εξοχήν τριπαριστή μουσική. Διαβάζοντας τα credits του άλμπουμ και ακούγοντας το περιεχόμενο, συνειδητοποιήσαμε ότι βρισκόμασταν στην ανατολή μιας καινούργιας μουσικής. Ήταν πολύ πιο μπροστά ακόμη κι από τους συμπατριώτες τους, τους Pink Floyd, ή τους Γερμανούς Amon Duul της ίδιας εποχής. Δεν είναι τυχαίο ότι ο αρχηγός του γκρουπ, ο David Vorhaus, δούλευε ως ηλεκτρονικός μηχανικός. Με τους White Noise αισθάνθηκα ότι πήγαμε μαζί στο μέλλον. Δεν τους είδα ποτέ live και δε γνωρίζω αν έπαιζαν γενικώς live, αφού το μόνο σίγουρο ήταν πως έφτιαχναν στουντιακή μουσική. Με είχε συγκλονίσει το 11λεπτο κομμάτι The Visitation, στο οποίο περιγραφόταν με εκπληκτικό τρόπο ένα δυστύχημα με μοτοσικλέτα, καθώς και η ανυπέρβλητα επιτυχής απόδοση του θρήνου της κοπέλας που είχε μείνει μόνη και την επισκεπτόταν το πνεύμα του σκοτωμένου φίλου της. Με τους White Noise, λοιπόν, έφαγα το κόλλημα, παρ' ότι ξεχνάω να τους αναφέρω σε συνεντεύξεις μου και μετά στενοχωριέμαι. Σ' αυτούς οφείλω τα περισσότερα! Απόψε που ξανάκουσα τα τραγούδια τους μετά από 25 χρόνια, έχω να πω ότι οι Massive Attack είναι συγκλονιστικό συγκρότημα, όμως η τεχνική τους δεν διαφέρει ουσιαστικά απ' αυτήν των White Noise. Ειλικρινά, εξεπλάγην με το πόσο σημερινά είναι τα κομμάτια τους! Απ' ότι ξέρω, έβγαλαν κι άλλους δίσκους τη δεκαετία του ΄70, για μένα όμως σημασία είχε εκείνο το πρώτο άκουσμα, έτσι δεν είναι;
κκκκ
* μόλις τώρα διαπιστώσαμε μέσω του youtube ότι ο Ζαν- Λικ Γκοντάρ χρησιμοποίησε το The Visitation μέσα σε μία ταινία του εν έτει 1982, τότε που η Λένα Πλάτωνος έγραφε τις Μάσκες Ηλίου.

** κι ένα μήνυμα που μου έστειλε πρωί- πρωί ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος: καίτοι χάρηκα να διαβάζω για Γκοντάρ όπως και τις εικόνες του (πειραγμένες όμως), να θίξω το εξής: πρόκειται για βίντεο "φτιαγμένο" από άλλον ένα "παράφρονα" που κατεβάζει ή ανεβάζει στο youtube. Καμία σχέση με την πραγματικότητα: ο Ζαν-Λυκ δεν είχε χρησιμοποιήσει White Noise στο συγκεκριμένο soundtrack κι οι εικόνες που βλέπουμε είναι πειραγμένα αποσπάσματα από την ταινία... Για την ακρίβεια είχε Mozart, Dvorak, Beethoven, Fauré, Ravel.

2 σχόλια:

βλαχακι (το) είπε...

υπέροχο κομμάτι, μπαίνεις σε άλλη φάση..struck me the first time i heard it and it still does.

τα visuals ενδιαφέροντα, δεν τα είχα υπ'όψην

α! μην ξεχνάμε και την κυρία Ντίλια
;-)

BOSKO είπε...

βλαχακι (το)...
δεν την ξεχνάμε την κυρία Ντίλια, μακαρίτισσα δυστυχώς σήμερα, και ως φαίνεται δε μας ξεχνάς κι εσύ που μας επισκέπτεσαι μια- δυο φορές το χρόνο!
κανονικός μουσαφίρης (ουδεμία σχέση με τον λαϊκό συνθέτη)!