Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

σύρος ΙΙΙ

Ένα αυτί πρήστηκε από τσίμπημα κουνουπιού

με τη μορφή του Luis Bunuel

και για μια στιγμή κατέληξε ολόδροση ντομάτα

στο πιάτο της πειναλέας αρτιστίκ πλέμπας,

μέρος της οποίας είμαστε κι εγώ κι εσύ.

8 σχόλια:

despinach. είπε...

σα θρίλερ είναι αυτά τα ποστ σου, με αριθμό προβολής 1, 2, 3...μόνο τη σύρο δεν έχουμε δεί ακόμα!!!

BOSKO είπε...

despinach. ...
τι να τους κάνεις τους τόπους;
οι άνθρωποι μόνο έχουν σημασία!
ωστόσο, "ψήνεται" και το συριανό post, έτσι θα σας άφηνα;

despinach. είπε...

συμφωνούμε, αλλά είμαι & πειραχτήρι! :)))

BOSKO είπε...

despinach. ...
λες και δεν σ' έχω μάθει τόσον καιρό:-))

εύη λινάρδου είπε...

όταν ακούω τη φράση αρτιστίκ πλέμπα, βγάζω το πιστόλι μου

εύη λινάρδου είπε...

όταν ακούω τη φράση αρτιστίκ πλέμπα, βγάζω το πορτοφόλι μου.

BOSKO είπε...

εύη λινάρδου...
γαμάτο nickname, εύγε!
δηλαδή να σε φοβόμαστε εσένα;
αλλά, αποφάσισε, το πορτοφόλι σου βγάζεις ή το πιστόλι σου;
αν και η εύη που ξέρω εγώ προτιμούσε τα ψαλίδια...

Τάσος Καραντης είπε...

Ωραίο σουρεαλιστικό τσίμπημα κουνουπιού!
Εμένα, όταν, έφηβος, κυκλοφορούσα με παπάκι, μου είχε μπει σφήκα(της οποίας το τσίμπημα είναι οδυνηρότατο), μέσα από το ανοιχτό μπροστά πουκάμισό μου, τσιμπώντας μου το βυζί και διπλασιάζοντάς το σε μέγεθος! Έτσι και μου τα είχε τσιμπήσει και τα δυο, σχέτη τραβεστί θα ήμουνα!