ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΑΛΙ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΚΑΙΤΗ, ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ & ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΜΟΥ

Σήμερα η Μαρίζα μπήκε στο θάλαμο των ασθενών με άγριες διαθέσεις. Νοσηλεία τέλος! φώναξε θριαμβικά κι έκλεισε την πόρτα πίσω της, αρχίζοντας α καπέλα το Σ' το' πα και σ' το ξαναλέω! Μέσα σε λίγα λεπτά μαζεύτηκαν έξω απ' τον δικό μας θάλαμο γιαγιάδες και παππούδες με ορούς και τα σωληνάκια να κρέμονται. Έπειτα ξανάρχισε η διανομή των cd: στην κυρία Κική τα σμυρναίικα, στην κυρία Σοφία από τα Κύθηρα τα νησιώτικα και στη νεαρή νοσηλεύτρια τα παιχνιδοτράγουδα για τα παιδιά της! Παραδίπλα η κυρία Αγάπη, 87 ετών, με προχωρημένο όγκο στο έντερο και με μόλις μία εβδομάδα ζωής ακόμη. Ακούει τη Μαρίζα να τραγουδάει, ανασυντάσσει τις τελευταίες δυνάμεις της, ανασηκώνεται στο μαξιλάρι κι αρχίζει να τη συναγωνίζεται στο τραγούδι. Ο κύριος Κώστας, ο επί 65 χρόνια σύζυγος της, κλαίει. Σας ευχαριστώ, μου λέει λίγο αργότερα, γι' αυτή την αναλαμπή ζωής που της δώσατε...Κλαίει η μάνα μου, κλαίω κι εγώ.

Ολοκληρώνω αυτές τις μέρες την Παρανοϊκοκριτική του Σαλβατόρ Νταλί και το θεατρικό Αξιοσέβαστη Πόρνη του Ζαν- Πολ Σαρτρ στις αντίστοιχες μεταφράσεις του Άρη Σφακιανάκη και του σκηνοθέτη Γρηγόρη Γρηγορίου. Έγραψε κάποτε ο Νταλί: Η Ελλάδα συνεχίζεται μέσα στο αριθμητικό εξαγόμενο μιας μηχανής αεροπλάνου, μέσα στο αντικαλλιτεχνικό ύφασμα για γκολφ μιας ανώνυμης αγγλικής βιοτεχνίας, μέσα στο γυμνό του αμερικανικού μιούζικ- χολ...Και παρακάτω, στο ίδιο κείμενο με τίτλο Αντικαλλιτεχνικό Μανιφέστο: Καταγγέλλουμε/ την πλήρη έλλειψη νιότης ανάμεσα στους νέους μας/ Καταγγέλλουμε/ την πλήρη έλλειψη αποφάσεων και τόλμης/ Καταγγέλλουμε/ τον φόβο για το καινούργιο, για τις λέξεις, για τον κίνδυνο του γελοίου...Ο Σαρτρ, απ' την άλλη, βάζει τον εθνικόφρονα ήρωα του, Φρεντ, να ρωτάει έντρομος τη Λίζι: Φτιάξαμε αυτό τον τόπο και η ιστορία του είναι δική μας. Θα τολμήσεις να πυροβολήσεις ολόκληρη την Αμερική; Κάπως έτσι τα λέει κι ο λογαριασμός της ΕΥΔΑΠ που κάθεται μέρες τώρα πάνω στο γραφείο μου: Το νερό είναι ζωή...μην το σπαταλάς! Και οι τάχα μου ακτιβιστές οικολόγοι που ρίχνουν φίδια, λύκους και τσακάλια στα χωριά να φάνε τους κακούς ανθρώπους. Και ο Γεώργιος Σεφέρης στις Γάτες τ' αη- Νικόλα, εκείνο το αξέχαστο ποίημα του...
Πάλι τα εκ Ρωσίας και Αλβανίας κωλοπαίδια του πεζόδρομου πήραν στο κυνήγι με τις πέτρες την 80χρονη κυρία Καίτη, από τις παλαιότερες πουτάνες των Αθηνών και η συμπάθεια μου τους τελευταίους μήνες...Μένει σε μια τρώγλη στην απέναντι πολυκατοικία, της οποίας τα ψάθινα κάγκελα στο μπαλκόνι μετά βίας κρύβουν την ανέχεια της...Κάθεται πάντα έξω μόνη της και καπνίζει με ελαφριά ρούχα και στέκα στα άσπρα της μαλλιά...Καμιά φορά πιάνουμε την κουβέντα και εντυπωσιάζομαι από την αξιοπρέπεια της...Της είπα θα την κάνω ντοκιμαντέρ κάποια στιγμή και μου απάντησε ότι δεν είναι η καρέτα- καρέτα...Δεν έχω τολμήσει να τη φωτογραφίσω ακόμη, διασκεδάζω πάντα όμως με το βρισίδι που ρίχνει στα ενοχλητικά πιτσιρίκια γύρω της...Όλο λέω να της κάνω το τραπέζι, μια κι είμαστε γείτονες, να της βάλω ν' ακούσει Ποντιακά τραγούδια που λατρεύει, μα τελευταία το διαμέρισμα μου με βλέπει ελάχιστα...

λλλ

Το προγραμματισμένο πάρτι αυτού του σαββατοκύριακου για τα κοινά μας γενέθλια με τη maira αναβλήθηκε...Οι κοινοί μας φίλοι θα' ναι καλεσμένοι σε ένα άλλο πάρτι με καλοκαιρία στην Ζαχάρω, μέσα στον πορτοκαλαιώνα που διαμένει μόνιμα...Ίσως βρεθώ κι εγώ πάλι εκεί, να γιορτάσω τα γενέθλια μου, αν και δεν το πολυβλέπω με τα νοσοκομεία που έμπλεξα απ' την αρχή...

ηηη

Η πρώτη μεγάλη συνέντευξη του Νίκου για το δίφωνο έχει δρομολογηθεί γι' αύριο, θ' ακολουθήσουν την ερχόμενη Δευτέρα ο Κυπουργός και η Αρβανιτάκη μαζί, ενώ την Τρίτη θα συναντηθούμε με τον Φραγκούλη...Να δω πότε θα προλάβω να φτιάξω και να παραδώσω τρεις διαφορετικές συνεντεύξεις αυτόν το μήνα...

λλλ

Θέλω να πάω να δω την ταινία του Βαρδή Μαρινάκη, θέλω να πεταχτώ και μέχρι τη Θεσσαλονίκη να τιμήσω τις συναυλίες του Παντελή που έχω πεθυμήσει, θέλω να γίνει και η πρώτη κλειστή προβολή της ταινίας μου την ερχόμενη εβδομάδα, κυρίως όμως θέλω να βγει η μάνα μου απ' το νοσοκομείο υγιής και να γυρίσει στο σπιτάκι της...κι εγώ στο δικό μου...