Παρασκευή 1 Αυγούστου 2008

ΟΙ ΑΠΑΛΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΝΕ ΠΕΡΙΠΑΤΟ...



Σήμερα πέθανε ένας φίλος μου...
ετών 40...
ανακοπή καρδιάς...
μόλις χθες είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο από υπερβολική δόση ηρωίνης...
πριν ένα χρόνο είχε βγει από ψυχιατρική κλινική, όπου νοσηλεύθηκε για έξι μήνες...
η διάγνωση ήταν ψυχωτικός αμοραλισμός ή κάτι παρεμφερές...
ξανθός με σγουρά μακριά μαλλιά, πράσινα μάτια με μακριές κοριτσίστικες βλεφαρίδες...
τότε...
τον φωνάζαμε Klaus, από το ίνδαλμα του, τον μουσικό Klaus Shultze, γεννήτορα της electronica...
άλλωστε έμοιαζε πολύ με Γερμανό ο Χ. ...
ένας ήρωας του Φασμπίντερ, αδύνατος, κοκκαλιάρης, που γύρναγε σαν ταξιδιώτης στην ίδια του την πόλη...
θα θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή το νοσηρό κλάμα που είχε ρίξει μέσα στο ΚΤΕΛ, σκυμμένος στα γόνατα μου, για μια ασήμαντη μάλλον αφορμή...
το εξοχικό του σπίτι με βαμμένα μαύρα τα παράθυρα και αρχαιοελληνικά πυθάρια ως μοναδικό ντεκόρ...
τις παρτούζες με την τότε γυναίκα της ζωής του στο επίκεντρο και το σκεπτικό σ' αυτή τη ζωή τα' χουμε όλα κοινά, ακόμη και το αιδοίο που βρίσκεται στο δρόμο μας...
μου είχε γνωρίσει την Κατερίνα Γώγου ο Χ. ...
υπήρξαν ζευγάρι για λίγες μέρες στα έντονα ακόμη Εξάρχεια των αρχών του 1990...
σα να βλέπω μπροστά μου τώρα την Κατερίνα με μακριά λευκά μαλλιά, σωστή μάγισσα παραμυθιού, να κατεβάζει ένα μεγάλο νεροπότηρο γεμάτο μόνο με ούζο, να με κοιτάζει κατάματα και να με ρωτάει μόρτικα εσύ, μικρέ, καλά είσαι;...
ο Χ. λάτρευε την ποίηση της Γώγου, τα βιβλία της Μήτσορα, τους δίσκους που δεν περιείχαν λόγια, το σινεμά του Μπέργκμαν, τα νησιά που απλά αιωρούνταν δίχως θάλασσα τριγύρω τους, το διάστημα, το χασίς, τις πρέζες, τα αντιψυχωτικά στη συνέχεια...
μισούσε τα μπουζούκια...
μύριζε πολύ από ένα μίγμα χνώτων με μια χαρακτηριστική οσμή...
μια βαριά οσμή που έφερνε ναυτία στους πιο ευαίσθητους συνταξιδιώτες του...
διότι σ' αυτήν ακριβώς την οσμή του είχε κλείσει τη μεθυστική αποφορά της ζωής...
δεν είχε ηθικούς φραγμούς ο Χ. ...
γαμούσε κάποτε και τον Κ., έναν βαρετό κουλτουριάρη πούστη που άναβε κεριά και σε υποχρέωνε να ακούσεις απαγγελία Καβάφη στο σπίτι του στα Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης...
φρίκη...
Ένα ψυχικό κάνω, μωρέ...έλεγε...πως αλλιώς θα βρει χαρά κι αυτός ο φουκαράς, 50 χρονών που' χει πάει;...
ζούσε πάντα σ' ένα μηδενιστικό χωροχρόνο, γεννημένο απ' το κομμάτιασμα του μυαλού του και απ' την οργιαστική εγρήγορση της φαντασίας του...
κι η φαντασία μας έχει χαθεί...έλεγε και ξανάλεγε το στίχο του Νικόλα Άσιμου, του αγαπημένου πληνθέτη, όπως του άρεσε να τον αποκαλεί γελώντας...
είχαμε να βρεθούμε μια δεκαετία με τον Χ., ίσως και περισσότερο...
να μιλήσουμε, να πούμε τι κάνουμε, πως είμαστε...
μόνο μια φορά πριν δυο- τρία χρόνια με πέτυχε στην πρεμιέρα της Καρδιάς του Κτήνους του Ρένου Χαραλαμπίδη...
περνούσε απ' έξω σε παραληρητική φάση μαζί με μια εξαθλιωμένη γκόμενα, έριξε μια γρήγορη ματιά στον σκηνοθέτη- τηλεοπτικό αστέρα που φυσικά δεν έδωσε καμία σημασία, έπειτα κοίταξε εμένα, μάλλον με αναγνώρισε κι έφυγε...
τον αποχαιρετώ σήμερα, λέγοντας του πως η μοναξιά υπήρξε το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής του...
κι ας τον φωνάζανε όλοι άχρηστο, ανώμαλο, ψυχασθενή...
η μοναξιά του...
αυτή που ήρθε να χορδίσει απάνω του ένα σκληρό και αρρωστιάρικο κονσέρτο στη μείζονα κλίμακα της απελπισίας...
ας πάει στο διάολο, λοιπόν...
τον προτιμούσε από κάτι άλλους νωθρούς θεούς της υποτιθέμενης αναιμικής αγάπης...
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ & ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...

18 σχόλια:

tractatus είπε...

ΟΚ. Ψυχοπλακώθηκα...μάλλον γιάτί κι εσύ κάπως έτσι έγραψες παρά το κρεσέντο...Πάντως, πέρα απο το κείμενο που μου άρεσε, πέρα απο τον ΚΟ ως persona, βρίκσω πολύ απελπισμένη μια τέτοια ζωή και φυσικά αυτοκαταστρφική. Μπορεί βέβαι κανείς να μην ενδιαφέρεται για τη γνώμη μου και καλώς (άλλωστε άσματα και μιάσματα) αλλά προτιμώ τις μικρές, οδυνυρές εξαρτήσεις μιάς ζωής που όσο και όταν είναι ...καλά, το ξέρει και το αξιοποιεί ανάλογα...Νάσαι καλά και να τον θυμάσαι τόσο καλά όσο το κείμενό σου δείχνει...

celsius33 είπε...

συγκινητικό in memoriam. Τι να πω? Αμηχανία. Καλό μήνα και καλές διακοπές.

BOSKO είπε...

tractatus...
αναμενόμενο το ψυχοπλάκωμα, απ' το "θέμα" μόνο του post. Κατά τ' άλλα, περάσατε καλά στην Πάρο; Θα μου τα πει όλα η Μαρία όταν τη δω.

celsius33...
επίσης, Κέλσιε! Να περάσεις Κ Α Λ Α!

. είπε...

bright is the stars that shine
dark is the sky
i know this love of mine
will never die

BOSKO είπε...

gazoza...
έβαλες και photo στο προφίλ σου;
thanx, Μπίλι, ωραίο το απόσπασμα σου!

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου Μποσκάκι...πολύυυυ ωραίο κείμενο!...έχει έτσι μιά κουλτουριάρικη χροιά και μια 'καλλιτεχνική' μελαχολία που πολύ μου αρέσει...μου θυμίζει λίγο ποίημα του Καρυωτάκη...ούυυφ ναί, τί είναι η ζωή και τί είναι ο άνθρωπος...θυμήθηκα τώρα το 'Dust in the wind')των Kansas....έμαθα κι εγώ χτές για το θάνατο μιά φίλης πωλήτριας..και έφριξα..ήταν τόσο ξαφνικό..ήταν μιά χαρά κορίτσι...υγηέστατη....φρεσκοπαντρεμένη...πήγα πολλές φορές στο στάντ της (δουλέυει σε ένα εμπορικό κέντρο)..ΔΕΝ την έβλεπα..μήνες ολόκληρους...και πήγε χτές η μάνα μου και ρώτησε μιά συνάδελφό της που είναι η Β,και κείνη της είπε-ότι παρουσίασε ξαφνικά..όγκο στο στήθος...μπήκε στο νοσοκομείο εσπευσμένα για χειμιοθεραπείες..ο όγκος έκανε όμως μεταστάσεις πάρα πολλές..και τελικά πέθανε...έφριξα...και κεί άρχισα να αναρωτιέμαι για τη ζωή,για τον άνθρωπο....σκατά..ΔΕΝ της άξιζε τέτοιο τέλος...τι να πείς..φιλάκια, και έυχομαι καλό ταξίδι για τη γειτονιά των αγγέλων στο φίλο σου...ας αναπαυθεί η ψυχή του...φιλάκια,πολλά λυπημένα,Αθανασία.

BOSKO είπε...

αθανασία...
λυπάμαι για τη φίλη σου, Αθανασία. Ο καρκίνος παραμένει η υπ' αριθμόν 1 αιτία θανάτου σ' αυτόν τον κόσμο...Που ήσουν; Πήγες διακοπές; Μου έλειψες!

Rena Fan είπε...

Επέστρεψα μόλις Θεσ/νίκη από Αίγινα και το διάβασα. Δεν ξέρω τι να πω, μπροστά σε τέτοια "σκηνικά" η αντίδρασή μου είναι η σιωπή. Τι να σχολιάσω; Συγκινούμαι.
Η φράση "που ήρθε να χορδίσει απάνω του ένα σκληρό και αρρωστιάρικο κονσέρτο στη μείζονα κλίμακα της απελπισίας" με συγκλόνισε. Από τα πιο ποιητικά λόγια που έχω διαβάσει ποτέ. Γράφεις και ποίηση;
Ματζόρε η απελπισία, ναι, γιατί όχι;
Αύριο αρχίζω τις εγγραφές που σου 'χω τάξει. Και αρχίζω να βλέπω/ακούω και τους θησαυρούς που μου χάρισες!

BOSKO είπε...

rena fan...
για την περίπτωση του ανθρώπου που έφυγε, ας πούμε τη φράση "προγεγραμμένες πορείες"...όχι, δε γράφω ποίηση, θα ντρεπόμουν και να το πω απέναντι σε μένα τον ίδιο. Που να βρεθεί χρόνος άλλωστε όταν έχεις να παραδώσεις καθημερινά δεκάδες δημ/φικά κείμενα; Λατρεύω όμως να διαβάζω ποίηση, όπως γουστάρω πολύ και τους αυθεντικούς ποιητές.
΄Ωστε από Θεσσαλονίκη, Αίγινα ε; δηλαδή πάλι κοντά στα μέρη μου! Κάτσε γράψε το stuff που περιμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον!

Rena Fan είπε...

Αθήνα-Αίγινα-Αθήνα-Θεσ/νίκη. Αυτή ήταν η διαδρομή.
Και τον χειμώνα προβλέπεται νέα διαδρομή: Ανατολική Αρκαδία-Αθήνα-Ανατολική Αρκαδία... Ανακοινώθηκε ο διορισμός.
Οι εγγραφές αύριο... ανυπερθέτως!

BOSKO είπε...

rena fan...
συγχαρητήρια! Ικανοποιημένος; Θα σου έφυγε ένα βάρος φαντάζομαι! Κι εγώ από Σεπτέμβρη νοικιάζω δικό μου διαμέρισμα! Ό,τι ονειρευόμουν: ένα κλειδί και καμιά δεκαριά "κόπιες" του για αντίστοιχους φίλους και δικούς μου ανθρώπους! Δεν πήγαινε άλλο, με έχουν πνίξει τα βιβλία, τα περιοδικά, τα βινύλια και τα CDs...

Ανώνυμος είπε...

που θα μενετε, κεΜποσκοιτη;

Rena Fan είπε...

...τα οποία προφανώς θα μεταφέρεις στο νέο διαμέρισμα. Ή όχι;
Και εμένα με έχουν πνίξει όλα αυτά, οπότε όταν με το καλό γυρίσω Θεσ/νίκη, σίγουρα θα ψάξω καινούριο σπίτι. Προς το παρόν η αγαπημένη μου "αποθήκη" θα με περιμένει για κάποια σαββατοκύριακα/γιορτές κτλ.
Ικανοποιημένος είμαι, αλλά έχω μια σχετική αγωνία αλλά και περιέργεια για όλο αυτό που ξεκινάει (και για το πού ακριβώς θα με τοποθετήσουν βεβαίως!)...

BOSKO είπε...

ανώνυμος...
Στο Γιοχάνεσμπουργκ!!!

BOSKO είπε...

rena fan...
Απόστολε, να τα πούμε με mail καλύτερα ή να μιλήσουμε αύριο στο τηλέφωνο! Χαιρετώ, φίλε, καλό ξημέρωμα!

Rena Fan είπε...

ΟΚ. Επίσης!

BOSKO είπε...

rena fan...
sorry που σε "αφήνω" απότομα, αλλά βρίσκομαι στο μοντάζ...Sleep well, mr. Apostolis!

Rena Fan είπε...

No problem! Καλή συνέχεια...