Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

ΤΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ;


Τελευταία μέρα διακοπών σήμερα. Αύριο επιστροφή και μάλιστα με βήμα ταχύ που λένε, καθώς το βράδυ η αγαπητή μου Λήδα Χαλκιαδάκη τραγουδάει στο θεατράκι του Κολωνού και θα πρέπει οπωσδήποτε να βρίσκομαι εκεί.

Ας κάνω τώρα μια μίνι ανασκόπηση των δικών μου διακοπών...
Με εντυπωσίασαν οι ορδές των μικροαστών που γέμισαν το νησί λόγω σαββατοκύριακου και που τις νύχτες ξελαρυγγιάζονταν στο μπαρ καραόκε με ένα ρεπερτόριο που ξεκινούσε από τους Eagles και έφτανε στη Σοφία Βόσσου!

Από την άλλη, υπήρχε το ΚΑΝΑΛΙ 1 του Πειραιά, το οποίο, αφότου το ανέλαβε ο Γιάννης Τριάντης, επιτέλους ακούγεται! Νύχτες στο μπαλκόνι κάτω από τον έναστρο ουρανό με τη θαλασσίλα να σου σπάει τα ρουθούνια και soft- rock μπαλάντες από America, Gerry Rafferty, Don McLean, ολόκληρο το 17λεπτο Am fenster των City και άλλες ηχητικές ομορφιές!

Δυο αξέχαστες βόλτες με το παιδικό τραινάκι που έκανε τον μεταμεσονύχτιο γύρο των χωριών του νησιού, κατά τη διάρκεια των οποίων έγινα φαν του τρομερού γκρουπ MAZOU & THE ZOO και της σουξεδιάρας Καμήλας τους! Απίστευτο να βλέπεις έναν τόνο μαντράχαλους και γαϊδάρες να τραγουδάνε όλοι μαζί Είναι μια καμήλα, είναι μια καμήλα, μια καμήλα όμορφη που μασάει φύλλα!

Η συνειδητοποίηση ό,τι το blogging είναι...πρέζα! Εκεί που έλεγα δεν θα ξαναμπώ για μια εβδομάδα τουλάχιστον, αυτή των διακοπών, να σου κάθε πρωί ο bosko στο internet cafe μπροστά στην παραλία με παγωμένο καφεδάκι!

Η θάλασσα και η θεραπευτική δύναμη της, όπως ακριβώς το λέει η Πλάτωνος σ' ένα από τα τελευταία τραγούδια της. Για κάποιον που κολυμπάει κάθε καλοκαίρι και ελκύεται από τις βουτιές, αυτό ειν' ακατανόητο. Για μένα όμως που ξαναμπήκα στη θάλασσα μόλις πέρσι, έπειτα από μια δεκαετία (το λιγότερο), η Μητέρα του Κόσμου αποδείχτηκε...φάρμακο!

Μου άρεσε που τον τοίχο του ενοικιαζόμενου δωματίου μου κοσμούσε ένας Ναύτης του Τσαρούχη. Ούτε παραγγελία να το είχα το έργο! Σε συνδυασμό μάλιστα με τη ζωντανή ηχογράφηση της Σκοτεινής Μητέρας του Χατζιδάκι και του Γκάτσου, που είχα πάρει σε cd μαζί μου και άκουγα καθημερινά, η καλαισθησία των διακοπών ήταν εξ αρχής σίγουρη!
Η αποφυγή βαρέων και ανθυγιεινών φαγητών. Την έβγαζα με χωριάτικες σαλάτες, άντε και δυο- τρεις τυροκροκέτες, συνοδεία πάντα σόδας Tuborg και ποτέ αλκοόλ...Χοντρό ξενέρωμα; Τα δε βράδια όμως, αποφεύγοντας τα θορυβώδη μπαρ και τους τύπους που φοράγανε τα καλά τους, την άραζα σ' ένα ζαχαροπλαστείο και τσάκιζα τα σιροπιαστά ραβανί και τις κρέπες με μπανάνα και σοκολάτα!
Αυτά λοιπόν προς...δημοσίευση!
Καλό χειμώνα να' χουμε!
Από τώρα;

16 σχόλια:

. είπε...

perimeno file....gia photo!

musicbug είπε...

elika to blogging einai i synitheia pou egine latreia:-) Xairomai pou perases kala kai gemises kainouries eikones! Perimenw na dw kai photos!
Aporw pws antistathikes sto fagito, egw eimai eleeinos koiliodoulos, eipes gia krepa me choco kai banana opote mallon apofasisa ti tha paraggeilw to vrady pou tha paw se kafeteria:-p

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου φιλαράκο!ΔΕΝ περίμενα να σε ξαναδώ να ποστάρεις τόσο γρήγορα!...δεν περάσαμε και άσχημα βλέπω..και καθόλου μπορώ να πώ..έτσι όπως τα γραψες μου θύμισες τις διακοπές που κάνουν οι ανέμελοι 18 και 20άρηδες που παίρνουν για μόνα υπάρχοντα τους ένα σακίδιο στον ώμο και λίγα λεφτάκια και...αυτό είναι! και γυρνάνε όμως όοοολο τον κόσμο έτσι....καλά όσο για το Κανάλι1.. η μεγάλη μου αγάπη!..αλλά εγώ όμως προτιμώ τις απογευματινές εκπομπές...!!!και έμαθα για την ύπαρξή του όταν μπήκε ο παραγωγός στη ζωή μου! (καθότι εκείνος δούλευε εκεί μέχρι τον περασμένο Ιούλιο;;;αν θυμάμαι καλά)....όπου και τελικά παραιτήθηκε...για άγνωστους λόγους..λυπήθηκα φρικτά με αυτή τη παραίτηση δε λέω..όμως παρέμεινα φαν του σταθμού αυτού.. που εκτός από το ότι είναι από τους ιστορικούς σταθμούς...με τεράστιο παρελθόν...είναι ίσως και από τους λίγους που ακόμη διατηρούν την αξιοπρέπια και την ποιότητά τους......και τώρα που ανέλαβε και ο κύριος Τριάντης νομίζω είναι ακόμη καλύτερα....πάντως χαίρομαι που έστω και για λίγο χαλάρωσες!!και πέρασες ωραία...έυχομαι του χρόνου ακόμη καλύτερα..όσο για το νετ ναί έχεις δίκιο..είναι όντως εξάρτηση.. και γώ είπα θα το κόψω λίιιιγο τώρα το καλοκαίρι..αλλά..απλώς το είπα!! με το στόμα!...μόνο...και ήταν και φρικτά βαρετό το φετινό καλοκαίρι για μένα...και ήρθε και έδεσε...αναζητούσα μιά διέξοδο..και στο νέτ ξέφυγα λίγο... καλή επάνοδο έυχομαι..χάρηκα που σε ξαναείδα..που ξαναείδα πόστ σου εννοώ!φιλάκια,Αθανασία.

celsius33 είπε...

unique διακοπές, ενός unique τύπου, με ταξίδεψες, χωρίς να ξέρω το νησί ούτε πολλές από τις μουσικές που αναφέρεις, αλλά ακούγονται προσωπικά και ταιριαστά σου. όσον αφορά την αποχή σου από τη θάλασσα, ελπίζω να μην ξανασυμβεί:) Στο τέλος η θάλασσα είναι το μεγαλύτερο και καλύτερο βάλσαμο (σχεδόν κάθε μέρα ο νους μου τρέχει σε θάλασσα και φτιάχνει θαλασσινές εικόνες είναι ανάγκη)

Giannis Kafatos είπε...

ante καθέ κατεργάρης στον πάγκο του!
περιμένω φωτό!

Aντώνης είπε...

Καλό χειμώνα δε λέμε ποτέ! Κατά τα Χριστούγεννα μόνο και αν!

Rena Fan είπε...

Καλή επάνοδο... Εγώ ζήλεψα τα ρεβανί πάντως!

BOSKO είπε...

rena fan...
εγώ να δεις που τα έφαγα κιόλας!
Ευχαριστώ, Απόστολε, όπως βλέπεις γύρισα και το' ριξα στη διαδικτυακή...ντρόγκα!

celsius33 είπε...

αγκίστρι βλέπω ή κάνω λάθος?

BOSKO είπε...

celsius33...
χτύπησες διάνα! Το αγαπημένο μου νησάκι 90 λεπτά μόνο απ' την πόλη μου!

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

[φωτ. από το δωμάτιο με την τηλεόραση] Καλοκαίρι και διαμονή σε ένα πέτρινο παραδοσιακό σπιτάκι. Τρανζίστορ.

[τυροκροκέτες, tuborg και κρέπες με μπανάνα] Κάθε πρωί στο περβάζι του παραθύρου ένα πιάτο με φρεσκοκομένα "ξερικά" σύκα. Και λίγο αργότερα ένα καρβελάκι φρέσκο σπιτικό ψωμί.

[ιντερνετ καφέ και καραόκε, θορυβώδη μπαρ και τύποι με τα καλά τους] Μια ντόπια με παραδοσιακή φούστα και μαντήλα, να μαζεύει τα βράδια το παιδομάνι και να του λέει ιστορίες με φαντάσματα.

[Απίστευτο να βλέπεις έναν τόνο μαντράχαλους και γαϊδάρες να τραγουδάνε] Γαϊδουροκαβαλαρία για πρώτη (και τελευταία) φορά.

[βόλτες με το παιδικό τραινάκι] Βαρκάδες και κωπηλασία. Αγκίστρι, Κυρά, Επίδαυρος και πάλι πίσω. Ποδαρόδρομος Μύλοι - Σκάλα, Μύλοι - Λιμενάρια]

[Η συνειδητοποίηση ό,τι το blogging είναι...πρέζα] Το ταχυδρομείο στην Αίγινα, τα γράμματα τα πηγαινοέφερνε ο "Μανάρας", το ντόπιο καραβάκι.

Δεκαετία τάδε, καλοκαίρι στο Αγκίστρι, δυο βήματα από την Αθήνα.

Από ό,τι είδα στις φωτογραφίες σου, μόνο το χρώμα της θάλασσας μου θύμισε αυτό το νησάκι.

Άντε, και του χρόνου να πας σε κανένα νησί της άγονης γραμμής. Και μακριά από το ίντερνετ!

BOSKO είπε...

k.σ-μ...
η φράση σου "δεκαετία τάδε" τα λέει όλα! Όμορφες οι αντιπαραθέσεις σου, για τις οποίες η αρχική μου σκέψη ήταν "μα, καλά υπάρχουν αυτά ακόμη σήμερα;" Όπως όμως σου είπα ήδη, τα έβαλες στο τέλος τα πράγματα στη θέση τους. Λες, άγονη γραμμή του χρόνου; Μπα, άσε να' μαστε κοντά στη βάση μας, μια χαρά είναι και το Αγκιστράκι!

μαριάννα είπε...

Καλωσόρισες μποσκάκι μου!
Δε λέω καλό χειμώνα. Το καλοκαιράκι καλά κρατεί.
Πολύ όμορφο το ποστ σου και οι φωτό! Μας ταξίδεψες. Και περιγράφεις άψογα την νεοελληνική πραγματικότητα.
Όσο για την πρέζα του blogging... πώς να το κρύψωμεν άλλωστε; Μια χαρά σε βρίσκω! Όλοι οι σωστοί ιστολόγοι είναι ακριβώς έτσι. Όχι πρεζάκηδες, απλά συνεπείς. ;)

Πολλά πολλά φιλιά!

BOSKO είπε...

γητεύτρια...
καλώς σε βρίσκω, Μαριαννάκι!
Εδώ θα' μαστε και θα τα λέμε, να' σαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

αντώνι μου είπε η θάλασσα οτι της λύπεις.
ευτυχία!

BOSKO είπε...

ανώνυμος...
εγώ ξέρεις τι κρατάω απ' το σχόλιο σου; Ή μάλλον θες να σ'το εμπλουτίσω; Σου το είχε γράψει η μητέρα σου σε γράμμα και ήταν η μοναδική παραδρομή που σε είχε κάνει να πέσεις με λυγμούς...