Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ THE BOY - DIRECTOR'S CUT

Πολυτάλαντος, δραστήριος, οργισμένος, γόνιμα θλιμμένος, βαθιά φιλοσοφημένος και δέσμιος μιας πανηδονιστικής ανηδονίας, ο The Boy κυκλοφορεί σ' αυτή την πόλη, συνήθως με το μετρό, εκτοξεύοντας την κριτική ματιά του που ασφυκτιά να εξωτερικευθεί, μέσω μιας προσωπικής ποιητικής οδού. Πέρσι αναζητούσε την αιτία που θα τον κάνει να χορέψει, να κινητοποιηθεί ενδεχομένως, γυρνώντας την πλάτη οριστικά και αμετάκλητα σε παθητικές παθογενείς καταστάσεις. Φέτος, φόρεσε το Κουστουμάκι του, τέντωσε αλήτικα το μεσαίο δάχτυλο του χεριού του και μίλησε στη γλώσσα του, γνωστοποιώντας στην ουσία τα προσωπικά του ημερολόγια.
του Αντώνη Μποσκοΐτη
Πως μπορούν, αλήθεια, η βία που προτάσσεται ως τρόπος αλλαγής και των πράξεων το δίκιο να χωρέσουν μέσα σ' ένα Κουστουμάκι; Σκεφτήκατε μήπως κάτι έμενε απ' έξω;
Ο άνθρωπος εμπεριέχει μέσα στην ψυχή του κυρίως αντιφάσεις. Δυστυχώς τείνει να αγνοει αυτό το κομμάτι της φύσης του και οδηγείται σε μια επιφανειακή και μονόπλευρη αντίληψη της πραγματικότητας. Η βία όπως και το δίκιο είναι δύο αντίθετες όψεις ενός ίδιου νομίσματος όταν μιλάμε για τρόπους αντίδρασης. Παρόλα αυτά και η βία άλλα και το δίκιο έχουν διαστρεβλωθεί τελείως σαν έννοιες στη σημερινή εποχή. Υπάρχει δύναμη και ανθρωπιά στη βία και είναι πολύ σημαντικό οι άνθρωποι να μην γυρνάνε την πλάτη τους σε αυτή την πλευρά του εαυτού τους. Επίσης η αίσθηση του δικαίου πια έχει να κάνει περισσότερο με κρίσεις εγωισμού παρά με μια αληθινή αίσθηση του δικαίου που ακόμα και αυτό αν έχουμε δει το Ρασομόν ξέρουμε πια οτι κάθε υπόθεση κρύβει πολλά υποκειμενικά δίκαια. Ακόμα και σε ένα δικαστήριο το δίκαιο κρίνεται απο την πλευρά της κυβέρνησης. Ο λαός σπάνια συμφωνεί με την αίσθηση δικαίου του δικαστηρίου.
Σε αρκετά από τα νέα κομμάτια σας, ανεξαρτήτως ηχητικού περιβλήματος, είναι εμφανής ο ζεϊμπέκικος ρυθμός. Θυμηθείτε δυο- τρία καλά πράγματα που ακούσατε, όντας παιδί, από το λαϊκό τραγούδι και ενδόμυχα σας επηρέασαν.
Μικρός απο το λαϊκό τραγούδι μου άρεσε πάρα πολύ ο Τσιτσάνης. Μεγαλώνοντας απέκτησα μια εμμονή με τον ρυθμό του ζεϊμπέκικου. Μου δημιουργεί απίστευτη ένταση και για κάποιο λόγο μάλλον προσωπικό νιώθω μια έντονη συγγένεια του ζεϊμπέκικου με το doom metal. Τα τελευταία χρόνια τα δύο κομμάτια που με επηρέασαν όσο τίποτε άλλο και πιστεύω οτι είναι και τα κορυφαία τραγούδια απο ελληνικής δισκογραφίας είναι Τα Παραθύρια Ορθάνοιχτα του Θεοδωράκη και το Δεν λες κουβέντα του Μούτση.

Είστε γιος του Παντελή Βούλγαρη και της Ιωάννας Καρυστιάνη, συνδεδεμένοι αμφότεροι με την Αριστερά μέσω της τέχνης τους στην Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα, την οποία βλέπετε να μη ζητάει βοήθεια πλέον, αφού έχει τον Μάνο και τον Μίκη. Αναρωτιέμαι πόσο καθοριστικό υπήρξε το γεγονός της ενηλικίωσης σας μέσα σ' ένα τέτοιο περιβάλλον.
Δεν θα ήθελα να απαντήσω σε ερωτήσεις που αφορούν το οικογενειακό μου περιβάλλον. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να ενδιαφέρεται ο κόσμος για τέτοια πράγματα.
Στο Είμαι αυτός χαρακτηρίζετε λίγο- πολύ μαλακίες την κλασική μουσική, για να σταθώ μόνο σε ένα σημείο αυτού του τραγουδιού- ποταμό. Ενστερνίζεστε λοιπόν το σύνθημα έξω από το Μέγαρο Νά το το μπουρδέλο που παίζει βιολοντσέλο;

Θεωρώ χυδαία και προκλητική την ύπαρξη ενος Μεγάρου Μουσικής από τη στιγμή που η κοινωνία δεν έχει φροντίσει για κάτι αντίστοιχο σε επίπεδο βοήθειας που να αφορά τον σύγχρονο ήχο που προσεγγίζουν οι νεότεροι μουσικοί. Θεωρώ μικροαστική και παιδική την αντίληψη του κράτους περι κλασσικής μουσικής γενικότερα . Λατρεύω την κλασσική μουσική άλλα θέλω να πιστεύω οτι οι ίδιοι οι μεγάλοι συνθέτες θα θεωρούσαν μουσολινική την παρουσίαση του έργου τους μέσα σε τέτοιους χώρους. Επιτέλους η κλασσική μουσική πρέπει να απελευθερωθεί απο τις αυλές του βασιλιά για να σταματήσει ο κόσμος να τη φοβάται. Γιατί αυτό που νιώθει ο κόσμος τώρα για την κλασσική μουσική είναι φόβος και όχι σεβασμός.
Εκτός από στίχους και ενίοτε σενάρια, γράφετε και άλλα πράγματα; Ποίηση, λογοτεχνία κλπ.;
Έχω γράψει ένα μυθιστόρημα που λέγεται Μαύρο Αίμα. Σε κάποια φάση θα προσπαθήσω να το εκδώσω. Γενικά με ενδιαφέρει πολύ η λογοτεχνία και νομίζω οτι και μελλοντικά θα ασχοληθώ με αυτήν. Επίσης λατρεύω τις επιστολές. Όποτε επικοινωνώ με γραπτό λόγο πραγματικά βάζω όλη μου την ψυχή μέσα και θεωρώ τις επιστολές την πιο αγνή μορφή λογοτεχνίας.
Τελικά τι είναι πιο χρονοβόρο; Ένα cd ή μία ταινία;
Προφανώς μια ταινία. Αν κάποιος έχει γυρίσει ταινία, το cd είναι παιχνιδάκι μπροστά σε αυτό. Πολύ πιο οικονομικό και πιο εύκολο απο πλευράς συνεργασίας. Για μένα η μουσική είναι η ξεκούραση ανάμεσα στην πραγματικά μοναδική εμπειρία, που θεωρώ οτι είναι η κατασκευή μιας ταινίας.
Συμφωνώ απόλυτα! Το Please make me dance ακούστηκε πολύ πέρσι και πήρε εξαιρετικές κριτικές. Εύχομαι να συμβεί το ίδιο και με το Κουστουμάκι. Τώρα που τραγουδάτε ελληνικά, αποκλείεται να σας δούμε να μοιράζεστε τη σκηνή με κάποιον συνάδελφο σας του λεγόμενου έντεχνου; Μην το γελάτε, έχουμε δει τέτοια παντρέματα, όχι απαραίτητα κακόγουστα.
Αποκλείεται! Δεν υπάρχει περίπτωση να ανοίξω ποτέ τέτοια πόρτα για μένα. Δεν έχω πρόβλημα με το έντεχνο, απλά δεν το καταλαβαίνω. Δεν νιώθω τίποτα άρα και δεν θα μπορούσα να συνυπάρξω με κάποιον έντεχνο καλλιτέχνη. Με τον μουσικό που θα με ενδιέφερε να συνεργαστώ είναι ο Νικήτας Κλίντ. Φαντασιώνομαι να κάνουμε ένα μπουλούκι χωρίς μουσική, α καπέλα με τραγούδι, ρίμες, stand up comedy, χορό και διάφορα τέτοια ωραία. Και θα ονομαζόταν το σχήμα Μίκης και Μάνος .
Χαρακτηρίζετε το Κουστουμάκι, Ηλεκτρονικό Μελόδραμα. Δε νομίζετε ότι η επιτήδευση τού να φτιάξουμε κάτι ως ηλεκτρονικό μελόδραμα, ένα συγκεκριμένο project δηλαδή, συγκρούεται κάπως με την ελευθεριότητα που συναντάμε στη μουσική και στον στίχο σας;
Σίγουρα. Απο την άλλη ήθελα να το γράψω και το έγραψα. Και στην τελική όλα αυτά δεν σημαίνουν και τίποτα. Όταν κάποιος φτάνει να ακούσει μια μουσική είναι μόνος με αυτήν. Δεν πα’να λένε οτι οι Doors παίζουν rock. Εγώ μέσα μου ξέρω οτι παίζουν rock και άλλα πεντακόσια πράγματα μαζί. Η κατηγοριοποίηση είναι απλά ένας κώδικας επικοινωνίας. Και ευτυχώς η αληθινά ελεύθερη τέχνη ξεπερνάει τους ανθρώπινους κώδικες επικοινωνίας και δεν φυλακίζεται μέσα σε αυτούς.
Όταν μας εστάλη το Είμαι αυτός ως κομμάτι- promo, είπαμε Φόρος τιμής στους Στέρεο Νόβα θα' ναι το άλμπουμ. Έπειτα, ξαφνιαστήκαμε ευχάριστα από τη χρήση του πιάνου, τον ωμό λυρισμό και τον προαναφερθέντα υπαινικτικό ζεϊμπέκικο σκοπό. Αν σας ρωτούσα ποιες επιρροές μουσικές φέρει το Κουστουμάκι, τι θα απαντούσατε;
Δεν πρόκειται ποτέ να έκανα κάτι τόσο επιφανειακό όπως ένας φόρος τιμής σε κάποιον. Με ενδιαφέρει να αναπτύξω τις δικές μου ανησυχίες και όχι να χορεύω γύρω από τις ζωές άλλων. Οτιδήποτε αγαπάω διαπερνά τη δουλειά μου. Πραγματικά δεν ξέρω αν έχει νόημα να αναφέρω επιρροές γιατί θα έλεγα σχεδόν τους πάντες . Κάποια ονόματα που τα τελευταία χρόνια με έχουν καταβάλλει είναι: Matt Elliott, Μούτσης,Ρέτσος, Prince, John Carpenter, Vangelis, Άσιμος, Madonna, Trent Reznor, Lou Reed, Παριζιάνος, Legowelt, Mike Patton και άλλοι πολλοί.
Η σεξουαλικότητα είναι εντονότατη σε πολλά τραγούδια του άλμπουμ. Σκέφτομαι αν αυτό γίνεται συνειδητά, ασυνείδητα, βιωματικά ή απλώς και σαν κόντρα με τον άκρατο σεξισμό της εποχής. Εσείς θα μου πείτε.
Νιώθω οτι τα πάντα περιβάλλονται απο την πορνογραφία και οτι η δική μας γενιά είναι μια μονίμως καυλωμένη γενιά. Πραγματικά αδυνατώ να σταματήσω να σκέφτομαι το σεξ. Νομίζω οτι είναι η ατομική ενέργεια της εποχής μας. Το πιο επικίνδυνο άλλα και επαναστατικό όπλο, αναλόγως ποιος το χειρίζεται. Όσον αφορά τα τραγούδια μου, προσπαθώ να τα ποτίζω με όλα τα στοιχεία της ζωής έτσι όπως εγώ τα ξεχωρίζω. Δεν μου αρέσουν τα μονόπλευρα πράγματα. Τα λυπητερά τραγούδια ή τα χαρούμενα τραγούδια. Σεξ, χιούμορ, κατάθλιψη, πολιτική, κοινωνία, αγάπη, οικογένεια, θάνατος ...όλα αυτά και άλλα πολλά πρέπει να συνυπάρχουν μέσα σε ένα τραγούδι.

44 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τελικά γιατί να ανησυχώ;Μια χαρά είμαι!
Be careful with that axe Voulgaris!

Δήμητρα Λάτυβτ

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραία συνέντευξη Αντώνη! Μπράβο!

Εξαιρετικός και ο καινούργιος δίσκος του the boy...και οι ελληνικοί στίχοι είναι σαφώς πιο άμεσοι...

Θόδωρος Εξηντάρης

BOSKO είπε...

Δήμητρα Λάτυβτ...
δεν κατάλαβα Χριστό, αλλά δεν πειράζει!
μόνο την πινκφλοϋντική αναφορά έπιασα!

BOSKO είπε...

Θόδωρος Εξηντάρης...
κρίμα που δεν τα καταφέραμε να βρεθούμε απάνω. Θα σου στείλω κάνα cd με τον Θεοχαρίδη που μού 'ρχεται μεθαύριο για λίγες μέρες. Συμφωνώ περί The Boy, δίσκος αν μη τι άλλο με άποψη!

Ανώνυμος είπε...

Γιατί αισθάνομαι πως όλοι εσείς που αποθεώνετε τον Βούλγαρη δεν θα ασχολουσασταν μαζί του αν δεν τον έλεγαν Βουλγαρη? Δεν το λέω αυτό για να υποτιμησω το έργο του παιδιού. Ο δίσκος είναι μέτριος με κάποιες καλές στιγμές κατά τη γνώμη μου. Ούτε χάλια που λένε κάπιοι ούτε και αριστούργημα που το παρουσιάζει η lifo και τα συγγενή έντυπα. Υπερβολή και άγιος ο θεός. Μας έφαγε η αβανγκαρτνίλα τους τσοπάνηδες. Λίγο αβάν, λίγο μπινελίκι, λίγο χύμα παραγωγή, μερικά καλά τραγούδια, ενα γνωστο επώνυμο, και ιδού το αριστούργημα. Πάρε κι ενα κωλοδάχτυλο απο το παιδί που όλα ανάποδα του κάτσανε στην τέχνη... Ας είμαστε ειλικρινείς τουλάχιστον με τους εαυτούς μας.

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
κοίτα, εύλογα είναι τα ερωτήματα που θέτεις, αλλά σε ότι αφορά εμένα τουλάχιστον το όνομα "Βούλγαρης" μ' αφήνει τελείως ανεπηρέαστο, είτε το πιστεύεις, είτε όχι. Όταν έκανα το ντοκιμαντέρ για τη Φλέρυ Νταντωνάκη το 2001 τηλεφωνούσα στην οικία Βούλγαρη μπας και μού 'δινε ένα πλάνο από τον "Μεγάλο Ερωτικό". Αρχικώς, δεν έβγαινε ποτέ στο τηλ., κατόπιν μου είπαν ότι έγινα και ενοχλητικός. Δικαίωμα του ανθρώπου να μην εμπιστευόταν έναν πιτσιρικά και δικαίωμα μου να γουστάρω το "Προξενιό της Άννας" και τις "Ήσυχες μέρες του Αυγούστου", αλλά να με αφήνουν παγερά αδιάφορο οι πολυτελείς "Νύφες", ας πούμε. Παμ' παρακάτω. Αφού έτσι ειν' το επίθετο του Αλέξανδρου, τι να κάνει; Να το αλλάξει; Αντικειμενικά, το "Κουστουμάκι" κομίζει πρωτοπορία, έναντι ότι άλλου ελληνικού κυκλοφορεί (προσοχή! ελληνικού λέω, όχι αγγλόφωνου). Χώρια που εμένα με εντυπωσιάζουν οι χύμα παραγωγές πια και τα τεντωμένα κωλοδάχτυλα, ειδικά όταν κινητήρια δύναμη τους είναι η αλητεία και ο κωλοπαιδισμός ακόμη. Δηλαδή, αν έπαιζε τένις στο εξώφυλλο, θα σ' άρεσε περισσότερο; Λέω τώρα 'γω. Θεωρώ ακόμη ότι το ομότιτλο κομμάτι, το "Κουστουμάκι", όπως και η "Ελλάδα", είναι πολύ καλά τραγούδια, άτεχνα και ουχί έντεχνα, μα γεμάτα ψυχή. Τέλος, τους τσοπάνηδες τους έφαγε η αβανγκαρντίλα της Monika και οι τάχα' μ μεγαλεπίβολες ηχογραφήσεις στα Βερολίνα, όχι ο The Boy.

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
και την παραπάνω ιστορία με τον μπαμπά Βούλγαρη, σ' την είπα μόνο και μόνο για να καταλάβεις ότι θα είχα κάθε λόγο, αν ήμουν εμπαθής, να μη στήριζα τον The Boy. Εδώ όμως μιλάμε για το καλλιτεχνικό έργο ενός ανθρώπου, όχι για ανθρώπινες συμπεριφορές, που κι αυτές δικαιολογούνται με την πάροδο των χρόνων πια. Ναι, λοιπόν, φαινομενικά χύμα, αλλά και ευφυής παραγωγή το "Κουστουμάκι" του, κατά τη γνώμη μου πάντα.

Ανώνυμος είπε...

Κοίτα φίλε Bosko, εμένα δεν με εντυπωσιάζουν τέτοιες παραγωγές σαν το κουστουμάκι που με δυσκολεύουν να ακούσω τους στίχους. Και δεν μου φαίνεται καθόλου χύμα ηχογράφιση. Και καλά χύμα ίσως να το δεχτώ.. Όσο για το εξώφυλλο, ας παίξει και τέννις το παιδί. Αφού 8α το κάνει αυτός, τέχνη και αριτστούργημα θα είναι. Και ξαναλέω για να μην δίνω λάθος εντυπώσεις: το κουστουμάκι είναι ένας απλά καλός δίσκος (όντως από τα καλύτερα ελληνικά που κυκλογορούν τώρα), το πρόβλημα είναι στους γύρω γύρω που μιλάνε για αριστούργημα και δε συμμαζεύεται.

Όσο για την αβανγκαρντίλα του Βούλγαρη άστο...Τον έχω δει 3 φορές..Ότι και να μου πεις δε με πείθεις. Η μόνικα είναι άλλη φάση... Αυτή είναι superstar. Μη μπερδεύεσαι. Αυτή ζει στην κοσμάρα της. Δεν έχει ανάγκη κανένα.

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
τη Monika την αντιπαρέθεσα, επειδή δεν υπάρχει καλλιτέχνης της γενιάς της αυτή τη στιγμή πού να' χει διαφημιστεί τόσο πολύ ειδικά απ' τα έντυπα που αναφέρεις.
καλώς, λοιπόν. Ας μείνουμε στο ότι ο καθένας έχει την άποψη του.

. είπε...

ναι ρε πολύ ωραίος...

Ανώνυμος είπε...

Το πινκοφλουντικό ήταν για να είμαι απλά ευγενική με τα πιανάκια και την βλαχοkreuzberg χροιά του Βούλγαρη.
Για στίχο καλύτερα να μην το κουβεντιάσουμε,η επιτομή του ψευτοpsycho!

Δήμητρα Λάτυβτ

BOSKO είπε...

gazoza...
εσύ είσαι φαν, το ήξερα απ' το "Please make me dance".
πως νιώθεις που θα λείπεις αύριο απ' το γαμήλιο πάρτι του bl;

BOSKO είπε...

Δήμητρα Λάτυβτ...
ωχ-ωχ-ωχ!
τι έγινε, ρε παιδιά, τόσες ποικίλες αντιδράσεις προξενεί το cd του The Boy; κάτι σημαίνει αυτό! Είστε κι εσείς μουσικός- συνθέτρια, να υποθέσω;

The girl είπε...

Μήπως έχεις να μας πεις κάτι για το ζεύγος Βούλγαρη που έτρωγε κι έπινε με τον Καραμανλή στη Ραφήνα την ώρα που καιγόταν η Αθήνα από τον φόνο του δεκαπεντάχρονου παιδιού; Μαζί ήταν η Κική Δημουλά, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων κι άλλοι εξαίρετοι αναρχικοί καλλιτέχνες. Φίλοι σου να υποθέσω, έτσι? Βουαλά λοιπόν γιατί ο υιός Βούλγαρης αποφεύγει να απαντήσει στην ερώτηση σου ενώ το παίζει και θιγμένος. Όλοι ένα μάτσο βιόλες είσαστε, κυρ-Μπόσκο μου!

Ανώνυμος είπε...

Σημαίνει οτι όπου ακούς πολλά γαμώ+μπράβο+εύγε+τέλειο υπερεκτίμηση να σου βρωμάει!
Ούτε μουσικός,ούτε συνθέτρια είμαι.
Όλο αυτό το νέο αίμα 'καλλιτεχνων' στη Ελλάδα δεν είναι κάτι άλλο απο καχεκτικά αγάμητα αγοράκια και πουτσομεζέδες κοριτσάκια που είναι μέσα στην μελαγχολία έτσι στο άσχετο,πετάνε δυο τρεις ψαγμενιές και μετά παρά το αντισταριλίκι τους
τραβάνε και καμιά 100ριά συνεντέυξεις για να μας πουν πως γουστάρουν Ρέτσο και Μαντόνα και Κάρπεντερ,πλάκα κάνουμε;Η δηθενιά σε όλο της το μεγαλείο!

Ανώνυμος είπε...

Αχ ρε γαμώτο πολύ θα ήθελα να είμαι πολυτάλαντος, δραστήριος, οργισμένος, γόνιμα θλιμμένος, βαθιά φιλοσοφημένος και δέσμιος μιας πανηδονιστικής ανηδονίας σαν τον the Boy!

BOSKO είπε...

The girl...
τι σχέση έχει το cd του The Boy με το αν τά 'πιναν στη Ραφήνα οι γονείς του με τον Καραμανλή; Ειδικά τη μέρα που καιγόταν η Αθήνα εσύ είχες πάει για γαρίδες κατά 'κει και τους πέτυχες; γιατί εγώ θυμάμαι την Καρυστιάνη να δίνει οργισμένες συνεντεύξεις στα ραδιόφωνα κατά της αστυνομοκρατίας.
φίλος θα μπορούσα να πω ότι είναι ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, του οποίου έχω επιμεληθεί το ένθετο για κάποια δισκογραφική εργασία, με την δε Δημουλά μόνο τηλεφωνικά έχουμε μιλήσει.
τέλος, την ξέρεις τη συνέχεια του "είσαστε όλοι ένα μάτσο βιόλες", σύμφωνα με τον Τζίμη Πανούση; "σας σιχάθηκε η ψυχή μου, καρκινάκια του πλανήτη, σκατοκαργιόλες" (ή κάπως έτσι τέλος πάντων)
άντε, καλό ξημέρωμα

BOSKO είπε...

Ανώνυμος/ Δήμητρα Λάτυβτ...
κατά πρώτον, ο λόγος σου δε φανερώνει μια ακροάτρια που της τη σπάει η τρέχουσα μουσική κατάσταση με τους συγκεκριμένους εκπροσώπους της-όποιοι κι αν ειν' αυτοί-αλλά έναν τύπο-μια τύπισσα πού 'χει φανερά "θέμα" με τον Βούλγαρη. Αυτή την εντύπωση μού δίνεις δηλαδή.
και κατά δεύτερον, η φράση "πουτσομεζέδες κοριτσάκια", πολύ μού άρεσε ειλικρινά! Respect!

Ανώνυμος είπε...

Για τον Βούλγαρη μιλάμε τώρα και κατ'έπέκτασην για όλη τη νέα μουσική φάση στην Ελλάδα,επίσης δεν ζω στην Ελλάδα,είμαι μαγείρισα σε ένα φαδάδικο-και φαγάδικο-στην Λισαβόνα,ευτυχώς τα ραδιόφωνα εκεί δεν παίζουν όλη μέρα πληρωμένη Μόνικα κ.τ.λ..
Πάντως πέρα απο την δημοσιογραφική σου φύση πρέπει να είσαι πιο σκληρός με το δήθεν,και χέσε τον Βούλγαρη,γενικά μιλάω.


Δήμητρα Λάτυβτ

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
τό 'χω, όμως, ως δημ/φος άμα μ' αρέσει κάτι, δε μπορείς να πείς...για κοίτα, ρε, σουξέ η συνέντευξη με τον The Boy!
έτσι, λυσσάξτε, τσαούσες, να μού αυγατίζουν και τα comments καλοκαιριάτικα!

BOSKO είπε...

Δήμητρα Λάτυβτ...
ε, τώρα χέσε μας εσύ νυχτιάτικα, που αν είσαι μαγείρισσα σε φαγάδικο της Λισαβώνας που παίζει και fados κιόλας, εγώ είμαι ο Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης, ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ και ο Πράσινος Καρπουζογαμώσαυρος ο Αιτωλός. Ήμαρτον, τι άλλο θ' ακούσουμε εδώ μέσα...
άκου να μου δίνεις και δημ/φικές συμβουλές! τόσο καλά με ξέρεις, με διαβάζεις, με παρακολουθείς; ποιο είναι το δήθεν που έχω στηρίξει; τι διάολο, μού θυμίζεις τη Μαργαρίτα Μυτιληναίου.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί τόσο περίεργο σου φαίνεται;
Εδώ ο Βούλγαρης περνιέται για μουσικός!
Αν ήμουν κάποια απο την ΕΡΑ θα ήμουν η Τζουλιέτα Καρώρη που είναι και πιο hardcore.
Ναι συμβουλές,γιατί;Δεν το κατάλαβα;Και στην Πορτογαλία έχει internet,δεν το ήξερες;Άσε που 5 μήνες το χρόνο είμαι στην Ελλάδα.
Επίσης υπάρχουν και Έλληνες που δεν γουστάρουν το βλαχοβερολίνο,το χαζολονδίνο και την τουριστοβαρκελώνη για να ζήσουν,και αμα άκουγε λίγο Julieta Estrela live ο κάθε Βούλγαρης,θα έλεγε,άστο μωρέ,ας κάνω κάτι άλλο.

Δήμητρα Λάτυβτ

BOSKO είπε...

Δήμητρα Λάτυβτ...
εντάξει, λοιπόν, είσαι η Δήμητρα Λάτυβτ η Βουλγαροκτόνος εκ Λισαβόνας, το καταλάβαμε!
άντε, ύπνο τώρα!
τους χαιρετισμούς μου στη Misia!

Ανώνυμος είπε...

Εσύ σίγουρα Misia θα άκουγες,το mainstream της Πορτογαλίας!
Να σκεπαστείς και ας κάνει κωλόζεστη!

Δήμητρα Λάτυβτ

. είπε...

Εγώ ήμουν στο γάμο ...:€
Ο πρώτος του μπόι δεν είχε ταυτιστεί ούτε λίγο με τα δικά μου γούστα και βιώματα και κάτι με ξενιζε γενικά ,αλλά τώρα έπεσα απο τα σύννεφα .
Ναι νομίζω ότι το αξίζει όλο αυτο που περνά αλλά θα θελα να ακούσω κάτι ακόμη απο το αγόρι , κάτι έχει και δεν το δείχνει όπως ακριβώς νιώθω και για τον Morrissey περιμένω κάτι που μπορεί και να μην έρθει , αυτο το feeling μου βγάζει .

BOSKO είπε...

Δήμητρα Λάτυβτ...
μπα, όχι, αγαπημένη μου είναι η παλιά η Lucilia do Carmo. Επίσης, στην Πράγα πριν λίγα χρόνια γνώρισα προσωπικά και τη Marisa. Mainstream κι αυτή; Άντε, εσύ πού 'σαι του πορτογαλικού αντεργκράουντ, ενημέρωνε κι εμάς τους αδαείς!
ω ρε, τι πίπες λέμε βραδυάτικα...

Ανώνυμος είπε...

Marisa;Αυτήν την παίζουν μόνο στα τουριστάδικα!Όχι απλά mainstream...
η μόνη σύγχρονη τραγουδηστρια fados που γαμάει είναι η Dulce Pontes,αν την ακούσεις live θα χαζέψεις,η μόνη που πλησιάζει λίγο την Amalia!

Δήμητρα Λάτυβτ

BOSKO είπε...

gazoza...
OK, λοιπόν, θα φάμε ένα...γιαουρτάκι ελληνικής προελεύσεως στην υγειά σου αύριο βράδυ!
ο Morrissey είναι πολύ σπουδαία περίπτωση πρωτίστως ποιητή και μετά μουσικού, κατά τη γνώμη μου. Το ότι πολλοί νέοι μουσικοί διεθνώς προσπαθούν να τον μιμηθούν, είναι κάπου αναμενόμενο, πιστεύω. Παρ' όλα αυτά, δέχομαι μόνο σαν feeling- όπως λες- την ταύτιση Morrissey-The Boy. Θεωρώ απλά ότι ο The Boy γράφει ένα πολύ προσωπικό και έντονα βιωματικό στίχο, γι' αυτό ίσως και να ξεσηκώνει αντιδράσεις.

BOSKO είπε...

Δήμητρα Λάτυβτ...
έλα, καλή μου, κι εκεί που πάω να σε πάρω στα σοβαρά, πετάς ένα τούβουλο και με στέλνεις κανονικά...ποια Dulce Pontess, αυτή που συνεργάστηκε με Νταλάρα, Αρβανιτάκη και Κορκολή; Δηλαδή, δεν ειν' αυτή καραmainstream κι ειν' η άλλη η καημένη η Misia που ήρθε και τραγούδησε σεμνά και ταπεινά στο Ηρώδειο;

Ανώνυμος είπε...

Από τον παράδειγμα που μου φαίρνεις φαινεται πόσο κοντόφθαλμος ελληναράς είσαι.
Ελπίζω όταν θα πάρεις συνέντευξη απο τον Νταλάρα να του πεις οτι είναι mainstream,γιατι όταν πήρες απο την Αρβανιτάκη ήσουν μεσ'τη χαρά,άσε μην το παίζεις μάγκας και μετά κοκοκο.

Δήμητρα Λάτυβτ

BOSKO είπε...

Δήμητρα Λάτυβτ...
ο Νταλάρας μού 'χει δώσει ήδη δύο συνεντεύξεις και χέστηκε εάν εγώ τον χαρακτήριζα mainstream, που δεν ήταν κιόλας μεσ' στις προθέσεις μου. Το ίδιο κι η Αρβανιτάκη, την οποία, ναι, ήμουν χαρούμενος που τη συνάντησα πρώτη φορά, διότι ανέκαθεν ήθελα μία συνέντευξη μαζί της. Για να καταλάβεις, οι δημ/φικές αποσκευές μου περιέχουν γύρω στις 300 συνεντεύξεις με της Παναγιάς τα μάτια απ' άποψη καλλιτεχνών.
αλλά, τι γυναίκα- δηλητήριο εισ' εσύ; σε φαντάζομαι με αγορίστικο look, κοντά μαλλιά, πέτσινη φόρμα ολόσωμη, να κυνηγάς τα θύματα σου με λεπιδωτό μαστίγιο! μπρρρ...

Skobo είπε...

Σιγά μην έγραφε ο Bosko οτι δεν λεει και κάτι ο μπόι. Σκηνοθέτης/δημοσιογράφος είναι, θέλει να τα έχει καλά με όσο το δυνατόν περισσότερους. Δεν τον κατηγορώ. Λογικό μου φαίνεται...
Από τη μια Πλάτωνος, Κωχ, Φαραντούρη και απο την άλλη τα παιδάκια της indie(Electric Litany, Tango with lions...). Να είναι παντού θέλει ο άνθρωπος. Δημοσιογράφοι αγαπητοί φίλοι...
Μια χαρά τα λέει η Δήμητρα και γι αυτό ο Βοσκο άρχισε να το παίζει κουρασμένος και απαντήσεις της πλάκας: άντε για ύπνο κλπ.

Έχει και αποσκευές με 300 συνεντεύξεις!!!Ουάου! Ψωνίστικο...

Μπόσκο μη μας περνάς για χαζούς. Underground και 'μέσα σ' όλα' δεν ταιριάζει. Κλωτσάει ρε αδερφέ...

BOSKO είπε...

Skobo...
δεν σας περνάω για χαζούς! Είστε χαζοί και μαλάκες όλοι! Κι εγώ ο πιο έξυπνος του χωριού και σας γαμάω ασάλιωτα μεσ' στην κεντρική πλατεία! Φέρτε μου ανώνυμους να τους σκίσω όση ώρα θα παίζει το "Κουστουμάκι" του The Boy!

BOSKO είπε...

Δήμητρα Λάτυβτ...
αν ξαναδείς εσύ δημοσίευση, γράψε μου...τραβήξου γι' αλλού, εδώ μέσα κάνω γω κουμάντο και όποιον δε γουστάρω, τον κάνω cut! Γι' αυτό, λοιπόν, χαμένος κόπος, μη μας πρήζεις άλλο τα ούμπαλα. Και ο bosko και ο The Boy θα συνεχίζουν να υπάρχουν και να διαπρέπουν! Κι εσύ ψήνε πίτσες συνοδεία Dulce Pontess, μη χέσω...Κομπλεξάρα ανώνυμη, βρώμισε μέχρι εδώ η ανωνυμία σου κι η ανυπαρξία σου!

The goddamn Trashman είπε...

Υπέροχα.
Τώρα ο Boy θα τα διαβάσει και θα γράψει τραγούδι με τίτλο "πουτσομεζέδες".
Το cd δεν είναι κακό πάντως.

BOSKO είπε...

The goddamn Trashman...
καλώς τον!
που να δεις που μού 'γραφε κάτι για την κλειτορίδα της η τύπισσα, μα δεν τη δημοσίευσα. Φαίνεται, μπέρδεψε το ξέρασμα με την καύλα. Ποιος ξέρει, καμιά ή κάνας μουσικός θα είναι, μονίμως στην "απ' όξω" που ζηλεύει με φοβερή κακεντρέχεια τον The Boy. Δε φαντάζεσαι πόσο γουστάρω που σκυλιάζουν, τους φυτιλιάζω και μετά τους πετάω έξω. Βούτυρο στο ψωμί μου ειν' όλα τούτα τα αποτυχημένα υποκείμενα! Σιγά μη γράψει ο The Boy τραγούδι που θα λέγεται "Πουτσομεζέδες", έχει άλλα, πολύ καλύτερα, να μας αφηγηθεί στο επόμενο cd του!

The goddamn Trashman είπε...

"μού 'γραφε κάτι για την κλειτορίδα της η τύπισσα";; Επιβεβαιώνει κι από πάνω τον Boy δηλαδή περί μονίμως καυλωμένης γενιάς..
Και για να πω και τη βλακεία μου σήμερα, το cd μου θυμίζει Πορτοκάλογλου, ή μάλλον, Μανταρίνογλου, τηρουμένων και των αναλογιών.

BOSKO είπε...

The goddamn Trashman...
ίσως σού συμβαίνει αυτό λόγω της κοινής ράθυμης ερμηνείας Πορτοκάλογλου-The Boy, διότι αισθητικά διαφέρουν όσο τα Γιάννενα απ' την Αλάσκα!
εν τω μεταξύ, η άλλη συνεχίζει, μού γράφει για τη...μουνάρα της η φουκαριάρα. Σκέψου τι κολπικούς οργασμούς της προξένησε το "Κουστουμάκι". Ε, ρε γέλιο πάλι μεσημεριάτικα!

Μουσικά Προάστια είπε...

Γεια σου Αντώνη,

πάντως, κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε για το δράμα μιας γενιάς που μεγάλωσε πλάι σε μπαρουτοκαπνισμένους, γκαγκάν αριστερούς γονείς, οι οποίοι συνδύαζαν την ταμπέλα του "ανανεωτή" με την ιδιαιτερότητα του καλλιτέχνη, λίβάνιζαν την αριστεροσύνη και τα "περασμένα μεγαλεία", οικοδομούσαν τα τεράστια εγώ τους μέσα σε ένα άρωμα Πολυτεχνείου και ηρωικής μεταπολίτευσης, και μετά ένας ένας άρχισαν να ποδοπατούν ό,τι είχαν βιώσει και πιστέψει, άρχισαν να "ανανήπτουν" μόνο και μόνο για να αντέξουν το μακρύ ταξίδι μέσα στη νύχτα, στην πίσσα του πιο μαύρου σκοταδιού, στις επιπλέουσες κουράδες του εκσυγχρονισμού, της Ολυμπιάδας και των Καγιέν.

Δεν τον ξέρω τον The Boy, δεν έχω ακούσει τη μουσική του, και άρα δεν έχω καμία άποψη για την περίπτωσή του. Βλέποντας όμως την απάντησή του στην πολύ εύστοχη ερώτησή σου για το οικογενειακό του περιβάλλον και την Αριστερά, βλέποντας την απώθηση που λειτουργεί μέσα του, δεν μπορεί κάποιος παρά να νοιώσει μία κάποια συμπόνοια με το δράμα του, δράμα όλων όσων ανακάλυψαν με τον τραγικότερο τρόπο ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.

Το δράμα της βίωσης του απόλυτου τίποτα, που με τόση μαεστρία φρόντισαν οι προηγούμενοι - οι ανανήψαντες αριστεροί μας - να επικυρώσουν και να παραδώσουν.

Φιλιά, ηρ.

ΥΓ: Κάτσε να πω κι εγώ τον πόνο μου... Ε, όχι κυρά μου και Ντούλτσε Πόντες! Κριστίνα Μπράνκο, Ζοάνα Αμεντοέιρα, και ξερό ψωμί!

BOSKO είπε...

Μουσικά Προάστια...
ναι, να την κάνουμε αυτή την κουβέντα γενικώς. Έχεις φαντάζομαι υπ' όψιν σου τη γνώμη κάποιων νέων που σνομπάρουν την Αριστερά, έχοντας την ταυτισμένη με τσίκνα από σουβλάκια και υπαίθριο μοίρασμα μπροσούρων. Εντούτοις, άκουσε τον δίσκο του The Boy, υπάρχουν μέσα μερικά κομμάτια που μιλάνε για τα καταλυμένα ιδεώδη με τον δικό του τρόπο, αυτόν ενός αντιδραστικού νέου ανθρώπου. Τώρα, το αν δεν θέλησε ν' απαντήσει σ' αυτό που τον ρώτησα, τι να σου πω...και μένα μπορεί άμα με είχαν πρήξει με το όνομα του μπαμπά μου, που κουβαλάω, να αντιδρούσα έτσι. Δεν τον μέμφομαι, προτιμώ να πιαστώ από την τέχνη που ασκεί, τα τραγούδια του δηλαδή. Σου ξαναλέω, κάνε μια ακρόαση του cd με την πρώτη ευκαιρία.

Υ.Γ. Μη μου την εξαγριώνεις την άλλη! Η τύπισσα- αν είναι τύπισσα και όχι κάνας ρέμπελος νεανίας μουσικός των Εξαρχείων που παίζει για 2-3 φίλους του πάντα- καυλώνει με τον διαδικτυακό καυγά! Μη σου πω φαντασιώνεται ότι την παίρνουν παρτούζα όλοι οι bloggers!

Ανώνυμος είπε...

Πολυ αξιόλογος δίσκος και από έναν σεμνό και υποψιασμένο νέο άνθρωπο...τι άλλο θέλουμε επιτέλους.

Σ.

BOSKO είπε...

Σ. ...
μάλλον συμφωνούμε απόλυτα!

Ανώνυμος είπε...

I would like to exchange links with your site bosko-hippydippy.blogspot.com
Is this possible?

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
I didn't understand what do you want exactly to do with my blog, but you're free to do anything you like.
thanx!