Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ!

Η πρώτη βροχή του 2011 πέφτει απ' τα χαράματα, έτσι, για να ξεπλύνει αρρώστιες, ατυχίες και ανώριμες ανθρώπινες συμπεριφορές. Τηλεφωνώ στην Εντατική, όχι συχνά, γιατί είμαι και φοβιτσιάρης. Η μητέρα σας κάθεται σε καρέκλα αυτή τη στιγμή- μου λένε- είναι καλά, σταθερή, είμαστε ευχαριστημένοι, απλά θα την κρατήσουμε και σήμερα γιατί της δίνουμε μία αγωγή. Μαθαίνω επίσης ότι προχθές που μπήκαν οι γιατροί στην Εντατική κι είπαν τα κάλαντα, εκείνη σήκωσε τα χεράκια της και τα κουνούσε σα να κρατούσε τριγωνάκι. Πόσο δυνατή ειν' αυτή η γυναίκα, μακάρι να είχα το ένα τέταρτο μόνο του σθένους της! Θυμάμαι πως το πρωί που την πήραν για το χειρουργείο, κάτι που μάλλον θα τό 'χει διαγράψει απ' τη μνήμη της, κοιταχτήκαμε κατάματα. Φοβάσαι; τη ρώτησα...Ναι, αλλά θα ζήσω γιατί θέλω ακόμα τα παιδιά μου, απάντησε στην απόλυτη ευθεία, χωρίς ίχνος μελοδραματισμού. Η Μαρίζα Κωχ, απ' την άλλη, ως εγγονή ιερέα και βαθιά θρησκευόμενη, πιστεύει ακράδαντα πως τη μάνα μου δεν την βοήθησαν ούτε εκείνη, ούτε η ανιψιά της, ούτε το Ωνάσειο, αλλά ο Άγιος- που λένε. Έχει Άγιο η μάνα σου, λέει και ξαναλέει η Μαρίζα. Τι να σου πω, μακάρι! απαντώ κι εγώ που κατά βάθος μου αρέσει αυτή η εκδοχή σωτηρίας της μάνας μου. Πριν από δύο μήνες περίπου, σε ανύποπτο χρόνο, η μητέρα μου ξύπνησε σχεδόν βίαια από τον ύπνο της. Μου τηλεφώνησε να μου αφηγηθεί ένα όνειρο ολοζώντανο που είδε. Βρισκόταν, λέει, σε μια πόρτα που έβγαζε σ' έναν διάδρομο, ο οποίος κατέληγε σε μια άλλη πόρτα. Στο άνοιγμα εκείνης της άλλης πόρτας, απέναντι από τη μάνα μου, στεκόταν όρθια η δική της μάνα, η γιαγιά μου, την οποία υπεραγαπούσαμε και τη χάσαμε όταν εγώ ήμουν εφτά ετών. Όλο χαρά η μητέρα μου μπήκε στο διάδρομο, προσπαθώντας να τη φτάσει, να την αγγίξει. Και τότε η γιαγιά μου άλλαξε ύφος, σα να θύμωσε. Σήκωσε το χέρι της απαγορευτικά, κόβοντας την πορεία της μάνας μου και κόρης της. Όχι ακόμα! της φώναξε αυστηρά, έκλεισε την πόρτα πίσω της και εξαφανίστηκε με αποτέλεσμα η μητέρα μου να ξυπνήσει όλο απογοήτευση και δυσφορία που δεν κατάφερε να την αγκαλιάσει. Ομολογώ πως δεν είχα δώσει καθόλου σημασία σε εκείνο το όνειρο της μάνας μου. Ήμουν έτοιμος, μάλιστα, να πάρω τον αδερφό μου, που τό 'χει ρίξει στη βοτανολογία και να τον ρωτήσω μπας και την πότισε του Θεού το...χόρτο! Άλλωστε η μάνα μου μια ζωή οράματα και αγίους έβλεπε στις δύσκολες καταστάσεις που περνούσε, από νεαρή κοπέλα όταν ήταν. Ένα άλλο όραμα που τό 'χω ακούσει τουλάχιστον εξακόσιες φορές από τα χείλη της ήταν για την επίσκεψη του Άη- Γιώργη στο δωμάτιο του νοσοκομείου, όταν γέννησε τον αδερφό μου και κόντεψε να πεθάνει από τυμπανισμό. Καθόταν, λέει, μόνη και απελπισμένη και προσπαθούσε να βγάλει τη βέρα της για να την πετάξει. Ένας ψηλός νεαρός ντυμένος στα χακί εμφανίστηκε ξαφνικά στην άκρη του κρεβατιού της. Βάλε τη βέρα σου γιατί δεν θα πεθάνεις...την καθησύχασε. Άφησε με, του απάντησε η μάνα μου, δεν βλέπεις πως είμαι; Δεν θα πεθάνεις, συνέχισε ο νεαρός αξιωματικός χαμογελώντας. Και ποιος εισ' εσύ που μου λες ότι δεν θα πεθάνω; τον ρώτησε εκείνη ενοχλημένη. Εμένα με λένε Γιώργη...ήταν η απάντηση κι αμέσως ο άγνωστος νέος άνδρας έγινε καπνός. Σαν πρώτη αντίδραση από το όραμα, η μάνα μου ανασύνταξε δυνάμεις και προσευχήθηκε κλαίγοντας. Σαν δεύτερη, έδωσε στο παιδί που έφερε στον κόσμο το όνομα Γεώργιος. Να, ο αδερφός μου, είχε και τα καλά του, τον Άγιο του! Ενώ ο Αντωνάκης, εγώ δηλαδή; Ούτε Άγιο, ούτε τίποτα! Μιχαλάκη με φώναζαν μέχρι που με βάφτισε η τρελάρα η νονά μου και μου έδωσαν το όνομα Αντώνιος. Που τη θυμήθηκα τώρα τη νονά μου; Δεν υπήρχε τέτοια τσιγγουναρία στην οικουμένη όλη. Όποτε ερχόταν σπίτι μας, μου έλεγε Αντωνάκη, το δώρο σου από του χρόνου, δεν ξέραμε τι θα ήθελες! Κι εγώ όλο ρωτούσα γιατί ποτέ δεν μου έφερναν τίποτα οι νονοί μου σε αντίθεση με τ' άλλα παιδάκια...Άσε που απ' ότι είχα μάθει, όταν πια μπήκα στην εφηβεία, η νονά μου σαλτάρισε άγρια και τη μπουζουριάσανε στο Δαφνί! Θά 'χω να τη δω και είκοσι χρόνια, ούτε ξέρω αν ζει ακόμη! Συμπέρασμα: στη δική μου περίπτωση ισχύει απόλυτα το τρελός νονός- κατά το τρελός παπάς- σε βάφτισε and I like it! Στην περίπτωση της μανούλας μου ίσως και να ισχύει αυτό που λέει η Μαρίζα, ότι έχει Άγιο! Παρακαλώ, λοιπόν, αυτόν τον Άγιο και όλους τους Αγίους, μαζί με τα πλήθη των χερουβείμ και των σεραφείμ, να μείνουν στο πλευρό της και να τη βοηθήσουν να ορθοποδήσει μετά απ' ότι πέρασε! Αμήν!

8 σχόλια:

ασωτος γιος είπε...

εννοειται οτι εχει αγιο, ολοι εχουμε, αγιους η αγγελους, οντοτητες τελως παντων που εμεις ετσι τις ονομαζουμε αλλα οταν τις επικαλεστουμε μας βοηθανε
δεν ειναι θεμα θρησκειας ειναι μεταφυσικη :)!
τελικα οι μαμαδες αυτης της γενιας ειναι αητητες και φτιαγμενες απο τα ιδια υλικα, ονειρα και αγιοι ακι σιδερενια θεληση για ζωη
εμεις εχουμε παρει εργολαβεια στην οικογενεια τον αγιο γερασιμο
χαιρομαι bosko που πηγαν ολα καλα και ναι αυτη η βροχη ηταν αναγκαια να ξεπλυνει πολλα

BOSKO είπε...

ασωτος γιος...
το μόνο που μπορώ να καταλάβω απ' όλο αυτό είναι η ασφάλεια που χρειάζεται ο άνθρωπος στα δύσκολα του και όπως φαίνεται η πίστη στους Αγίους ή έστω η μεταφυσική διάθεση που λες κι εσύ, τους την παρέχουν. Στα όνειρα, πάλι, δίνω κι εγώ πολύ σημασία και συχνά ταράζομαι ή ανησυχώ αν έχω δει κάτι την προηγούμενη που δεν μου πολυάρεσε. Προσπαθώ να τα ερμηνεύσω συνειρμικά και καταλαβαίνω πόσο καλά ή κακά νιώθω μέσα μου κάθε φορά. Γνωστός μου που νοσηλεύθηκε σε ψυχιατρείο μού έλεγε πως κάθε βράδυ από τα φάρμακα που του έδιναν έβλεπε τέρατα και δαίμονες. Θυμάμαι αρκετές φορές και τα εσχατολογικά οράματα που έβλεπε η Φλέρυ Νταντωνάκη, όπως τά 'χε περιγράψει σε κείμενα και συνεντεύξεις της. Ο εγκέφαλος του ανθρώπου δυστυχώς παραμένει ακόμη το πιο πολύπλοκο ανεξερεύνητο μηχάνημα.
Άγιος Γεράσιμος, ε; Από Κεφαλλονιά ειν' η οικογένεια σου;

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Ευχές για καλύτερο νέο χρόνο
και
Βεβαιότητα για γρήγορη και πλήρη ανάρρωση της μητέρας σου!
Θα τα καταφέρει και αυτή τη φορά!
Εδώ μεγάλωσε εσένα ;)
Φιλιά πολλά και μια ζεστή αγκαλιά!

BOSKO είπε...

Υπατία η Αλεξανδρινή...
γειά σου, καλή μου!
πόσο χαίρομαι με τις αραιές επισκέψεις σου.
ξέρω πως πρόσφατα πέρασες κι εσύ την αγωνία μου σε μια περιπέτεια που δυστυχώς δεν είχε καλό τέλος.
σ' ευχαριστώ, λοιπόν, πού 'χεις το θάρρος να μου μεταδίδεις τη βεβαιότητα για γρήγορη και πλήρη ανάρρωση της μητέρας μου.
καλή χρονιά νά 'χουμε με Υγεία και όσο το δυνατόν περισσότερες Ευτυχισμένες Στιγμές!

Αθανασία είπε...

Αχααααααχααααααααααχααααααααααχααααααααααααααααχααααααααααααααααχααααχααααααααααα!μπράβο καλό μπυ!μ'έκανες και γέλασα,πάλι...δεν είμαι και τόσο,στα καλά μου όπως βλέπω δε μπήκε,και τόσο καλά η νέα χρονιά για μένα...(βέβαια μέχρι στιγμής έχω απλώς 'ενδείξεις' γι'α υτό που λέω...)που έυχομαι να μη γίνουν 'αποδείξεις'τελικά...γιατί δε θα το αντέξω,να είναι σκατένια κ αι αυτή η χρονιά)...χαίρομαι καλό μου που η μητέρα σου,η κυρά Ντίνα μας τα πάει,μιά χαρά...μπράβο πολύ καλό αυτό...βελτιώνεται σταθερά... μπράβο,μπράβο...ε,καλό μου όσο για όσα απίστευτα μας λες,ε, που ξέρεις? όλα είναι,πιθανά σε αυτή τη ρημάδα τη ζωούλα,μας που αν και πολύυυ σύντομη μας δίνει,όμως πολλές δυνατές εμπειρίες ε,εδώ μιά μάνα στην Αμερική ισχυρίζεται ότι είδε έναν άγγελο?μιά φωτεινή περίεργη μορφή τέσπα,που μπήκε στο δωμάτιο του βαριά,άρρωστου 15χρονου παιδιού της,που είναι Αμέα με βαριά εγκεφαλική παράλυση? και που οι γιατροί,(πριν ένα χρόνο? που ήταν στο νοσοκομείο βαριά άρρωστο)το είχαν ξεγράψει και ήταν σίγουροι ότι θα πεθάνει,και ότι είναι θέμα χρόνου,να καταλήξει και αυτό σώθηκε,ζεί και είναι τώρα υγειέστατο!!..αν ψάξεις στο youtube θα βρείς χιλιάδες,τέτοια περίεργα και ανεξήγητα,σαν αυτό της μαμάκας σου...κανείς δε ξέρει καλό μου τι γίνεται,σε άλλες 'διαστάσεις'που εμείς δ ε τις βλέπουμε και δ ε μπορούμε να τις συλλάβουμε με λίγο μυαλό μας, επειδή η δύναμή μας,δε φτάνει ως εκεί...ναί,ίσως να υπάρχουν και άγγελοι,και διάφορες άλλες οντότητες που ίσως είναι,κοντά μας και μας προφυλάσουν,από διάφορα κάθε στιγμή χωρίς,όμως εμείς να τις βλέπουμε ή να ξέρουμε την ύπαρξή τους...και μάλλον μιά τέτοια έχει και η μανούλα σου...πολύ μου άρεσε,αυτό το ποστάκι σου καλό,μου αποπνέει έντονη αισιοδοξία που χρειαζόμαστε πολύ ειδικά τώρα...καλησπέρες...και...συνέχισε να μας ενημερώνεις,για τις προόδους της μαμάς σου...

Giousurum είπε...

Xρόνια Πολλά και ότι καλύτερο!!!

Δεν ξέρω για άγιους (μακάρι) αλλά όταν καποιος έχει κοντά του ανθρώπους που τον αγαπάνε τα πάντα αποκτούν άλη δυναμική.

Είναι οι άγιοι του. Τον προστατεύουν, τον αγαπούν και προσπαθούν για το καλό του.

Καλό σου βράδυ!!!

BOSKO είπε...

Αθανασία...
ένα σωρό τέτοιες ιστορίες υπάρχουν, Αθανασία μου, που αποδεικνύουν αυτό που λέω παραπάνω, την ανάγκη του ανθρώπου για τον από μηχανής θεό που θα εμφανιστεί ξαφνικά και θα λύσει τα προβλήματα του. Αν και πιο σωστός, νομίζω, είναι ο Giousurum με το δικό του σχόλιο. Εύχομαι οι ενδείξεις να μη γίνουν αποδείξεις και να τα περάσεις όμορφα, χωρίς προβλήματα, μεσ' στο 2011!

BOSKO είπε...

Giousurum...
σωστός!
καλή χρονιά εύχομαι & σ' ευχαριστώ για την παρέμβαση!