Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

ΕΠΙ ΤΡΟΧΑΔΗΝ V

ΒΟΜΒΟΙ
ΒΟΜΒΟΙ
(ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ: ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ, ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΗΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΑΚΗΣ ΒΑΜΒΑΚΙΔΗΣ, ΒΑΛΕΡΙΑ ΚΟΥΡΟΥΠΗ, ΠΕΤΡΟΣ ΓΙΩΡΚΑΤΖΗΣ)
7
Οι Βόμβοι δεν έχουν ούτε ιερό και όσιο, ούτε προηγούμενο στην εγχώρια δισκογραφία. Είναι μια μεγάλη παρέα αναρχικών ποιητάδων που συναντούν τον θεό Διόνυσο και τον Λόρενς Φερλινγκέτι φουστανελάδες σε κάθε γωνιά της ελληνικής επαρχίας. Αν και έχουν ελληνορθόδοξο περίβλημα, τους προστατεύουν στην πραγματικότητα η Νέγρα Παναγιά, ο Νέλσον Μαντέλα και η αντίσταση των συμπατριωτών τους στην ξενοφοβία της εποχής. Στενοί συγγενείς τους είναι ο Ravi Shankar και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, τα παιδιά του low bap και του hip hop, τα θεατρικά μπουλούκια αλλοτινών καιρών, οι μπλουζίστες, οι ρεμπέτες, οι ραψωδοί των ομηρικών χρόνων και οι βυζαντινοί υμνωδοί. Ενισχύονται ακόμη από μια συγκλονιστική Ελένη Βιτάλη που τραγουδάει των Άγιων Μύριων Μαύρων τα πάθη, από τον σκηνοθέτη και τραγουδοποιό Ανδρέα Θωμόπουλο που όσο ζει θα ελπίζει για τη νίκη της αγάπης επί του φόβου των ανθρώπων και από τον Τάκη Βαμβακίδη που ξέρει ν' αφηγείται αλληγορίες. Στο τέλος, αφού σύρουν το χορό του Φρέσκου Αγριόμελου με τους Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο, Πάνο Πενταρίτσα, Βαλέρια Κουρούπη και τη Βαΐα, αυτοαναιρούνται με μια Βομβυκιά διά στόματος Νίκου Ξύδη. Θέλετε κι άλλα για να αντιληφθείτε πως μόλις κυκλοφόρησε ένα αυθεντικό έργο τέχνης;
ΠΑΥΛΟΣ ΣΥΝΟΔΙΝΟΣ
ΜΙΚΡΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ
(ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ: ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ)
LYRA
Υπάρχουν τουλάχιστον τρία τραγούδια μέσα στο ντεμπούτο άλμπουμ του Παύλου Συνοδινού, τα οποία περιγράφουν στιχουργικά τις προσωπικές του διαδρομές στην πόλη που ζει (Η γωνιά που θα βρεθούμε, Πώς θα σωθώ ξανά κλπ.) Κι εκεί που ο στιχουργός Γιώργος Πολυμενάκος του χάρισε ένα όμορφο ερωτικό στιχούργημα (Για την αγάπη), το οποίο γέννησε ένα κλασικοροκάδικο τραγούδι, έρχονται σκόρπιες φράσεις του ίδιου του δημιουργού μέσα από το υλικό του για να τον δικαιώσουν ως ανήσυχο και σκεπτόμενο νέο άνθρωπο, όχι μονομερή σε ότι αφορά το χιλιοφορεμένο αισθηματικό ζητούμενο: Κι όσοι πιστέψαν πως μπορεί/ μαζί να γίνουν ένα/ φωτιά τούς κέρασε η ζωή/ και η Ιστορία μόνο ψέμα (τραγουδά ο Γιάννης Χαρούλης) ή Πως θα σωθώ ξανά/ πριν μου τελειώσει η μοναξιά ή Καλά γνωρίζω, κάπου βρέχει μολύβι η άνοιξη. Μουσικά, ο Συνοδινός έχει δυνατότητες εξέλιξης. Οι μελωδικές γραμμές του φανερώνουν έναν ολοκληρωμένο μουσικό με ηγετικές προδιαγραφές - leader μπάντας, ας πούμε - και όχι ακόμη έναν τραγουδοποιό κιθαρωδό, παρ' ότι όπως ήδη είπαμε πρόκειται για δεξιοτέχνη κιθαρίστα. Θα τον ήθελα πιο τολμηρό αναφορικά με τα pop-rock τραγούδια που φτιάχνει, με τη δομή και την ενορχήστρωση που τους δίνει. Το τραγούδι Πες μου είναι μια πολύ καλή στιγμή του cd, αφού ναι μεν διαθέτει ρυθμολογικά το ραδιοφωνικό air play, προς το τέλος όμως αποκτά μιαν άλλη διάσταση με το εκρηκτικό κιθαριστικό σόλο. Ομοίως, το χαμηλότονο, ελαφρώς jazzy, Απαγορευτικό είναι μία μπαλάντα που ταίριαξε γάντι με την αισθαντική ερμηνεία της Νατάσσας Μποφίλιου. Τα τρία τελευταία κομμάτια, η αφηγηματική Αστάρτη με την πιο εμπνευσμένη ενορχήστρωση, το οργανικό Sunday night που καταφέρνει να αρθρώσει μια πλούσια μουσική πρόταση και οι ρυθμικές Μικρές ελπίδες (η δεύτερη συμμετοχή στο cd της Μποφίλιου) συνηγορούν κι αυτά στο ότι ο Παύλος Συνοδινός κατέθεσε έναν αξιοπρεπέστατο και απόλυτα σύγχρονο δίσκο.
ΦΛΩΡΑ ΧΡΥΣΟΥ
ΘΑ ΣΟΥ ΛΕΙΨΩ
LEGEND
Προσπερνάω το trash αισθητικής εξώφυλλο του δίσκου της Φλώρας Χρυσού. Δυστυχώς, προσπερνάω και τους στίχους της. Σας παραθέτω μερικούς μήπως τό 'χω και βάρος στη συνείδηση μου: Έλα να παίξουμε κρυφτό/ το μάτι κλείνε μου όσο τρέχει το μετρό ή Και θα σου δοθώ δυνατά/ με ηδονή θα σε δέσω να με θέλεις ξανά ή Να μου πατήσεις το κεφάλι προσπαθείς/ μα εγώ αντέχω, δε βυθίζομαι σε κώμα ή Απόψε σε θέλω/ στης ζωής το μπουρδέλο (ά λα της η Χρυσού)! Παραδόξως, όμως, θα ήμουν άδικος αν προσπερνούσα τρία ακόμη στοιχεία της δουλειάς της: τις μουσικές της που δε στερούνται καθόλου ιδεών και κινούνται σε γνώριμα σύγχρονα pop-rock μονοπάτια, τη φωνή της που φανερώνει πάθος και μελέτη, έστω στο πλαίσιο της ελαφράς pop που κινείται, μα πάνω απ' όλα την εργασία του έμπειρου Βασίλη Πιερρακέα στον τομέα της ενορχήστρωσης, της παραγωγής και της ηχογράφησης. Για την ακρίβεια, περί τα δέκα όργανα έπαιξε σόλο ο Πιερρακέας στην υπηρεσία των συνθέσεων της τραγουδοποιού. Ωστόσο, φτάνουν τα στοιχεία αυτά για να έχουμε έναν καλό δίσκο; Πιστεύω πως όχι.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γραφεις καλα για Συνοδινο να σε βαζει τζαμπα στα λαϊβ Μποφιλιου?
Την Χρυσου αραγε θα την εθαβες στο Διφωνο?
Και καλα πως σου αρεσαν οι στρουγκες του ροκ οι Βομβοι?

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
πρώτον: του Συνοδινού το cd μου άρεσε κι όποτε θέλω να μπω τσάμπα στα live της Μποφίλιου,τηλεφωνώ κατ' ευθείαν της ίδιας της Νατάσσας. Πως σου φαίνεται αυτό;
δεύτερον: στο δίφωνο παρέδωσα ακριβώς το ίδιο κείμενο για τη Χρυσού, αλλά μάλλον...λογοκρίθηκε, εφόσον επρόκειτο για προϊόν του Ομίλου. Κακώς πάντως βλέπεις θάψιμο, η κριτική μου δεν είχε ίχνος εμπάθειας.
τρίτον: για το ύφος της μουσικής που υπηρετούν, οι Βόμβοι είναι οι καλύτεροι αυτή τη στιγμή, μετά τον Θανάση Παπακων/νου, χωρίς να μοιάζει η δουλειά τους με τις δικές του. Από αισθητικής άποψης μιλάω, αν ξέρεις τι πάει να πει αισθητική.
Το πόρισμα από το σχόλιο που άφησες λέει πως αν είσαι αρσενικού γένους, είσαι μαλάκας, κι αν είσαι θηλυκού γένους, είσαι μαλακισμένη.
Τόσο απλά!

despinach. είπε...

Bosko, έχεις πολύ δίκιο για τους "Βόμβοι"!! Τρομερά ακούσματα και ηχητικοί συνδυασμοί...ως προς το στίχο, ώρες ώρες είναι λιγο παραπάνω περίπλοκος και εγκεφαλικός...σε αυτό πιστεύω ότι δεν ξεπερνάνε τον Θ. Παπακωνσταντίνου...αλλά εντάξει φαίνεται να υπάρχει αλήθεια σε ό,τι κάνουν, αυτό έχει σημασία!

BOSKO είπε...

DespinisOutopia...
υπάρχει κάτι καλύτερο για έναν καλλιτέχνη ή ένα team μουσικών από το να έχουν αλήθεια, να είναι ορίτζιναλ; Οι Βόμβοι έκαναν μια πολύ ιδιαίτερη δουλειά που ξεχωρίζει σαν τη μύγα μεσ' στο γάλα συγκριτικά με την τρέχουσα δισκογραφία της Legend και γενικότερα. Πολύ μού άρεσαν οι στίχοι τους και οι ηχητικοί συνδυασμοί τους, όπως λες κι εσύ- γεγονός που αποδεικνύει και πάλι πόσο "ψαγμένη" είσαι με την ελληνική σκηνή! :-))

Ανώνυμος είπε...

geia sou bosko me tis foveres gnwrimies sou, are alani tha pareis to natasaki na me valei k emena?

Ανώνυμος είπε...

Βασικά χαίρομαι που σταμάτησες να γράφεις στο Δίφωνο και γενικά να υπηρετείς έναν όμιλο που κατά την γνώμη μου δεν βοηθάει και δεν βοήθησε ποτέ την μουσική, αν καταφέρεις να δεις και πέρα από την Inner Ear, που κατά την γνώμη μου και πάλι, θα αποτύχει πανηγυρικά με όλους τους έντεχνους δεινόσαυρους που αποφάσισε να δισκογραφήσει σε αντίθεση με τα νέα παιδιά που είχε ξεκινήσει, ίσως και να χαιρόμουν να σε έβλεπα να ξαναέγραφες κάπου.

Δύνατη πένα είναι μόνο η ανεξάρτητη.

Με μεγάλη ειλικρίνεια, Νίκος

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
δεν μπορώ να τηλεφωνήσω στο Νατασσάκι για την περίπτωση σου, διότι δεν θα ξέρω να της πω ποιος ή ποια θέλει να μπει τσάμπα στο live της. Ε, κάτσε σπίτι, μωρέ, δεν τρέχει και τίποτα, άκου τα cd της και θα τη βγάλεις μια χαρά!

BOSKO είπε...

Νίκος...
ε, άμα είναι να χαιρόσουν ίσως αν ξαναέγραφα κάπου, να κοιτάξω να σ' ευχαριστήσω και σένα. Εμένα, όμως, μου αρέσουν οι έντεχνοι δεινόσαυροι (Πλάτωνος, Δεληβοριάς, Θ. Παπακων/νου) της Inner Ear, ειδικά όταν είναι ακόμη δραστήριοι και παραγωγικοί. Τι θα πει δηλαδή, επειδή κάποιος είναι νέος, θα κάνει και καλή μουσική; Άκουσε το καινούργιο τραγούδι του Παπακων/νου με τον Περίδη και μετά έλα πες μου ποιος ήταν ή είναι ακόμη αντεργκράουντ, συγκριτικά με τους πιτσιρικάδες που βγαίνουν.

despinach. είπε...

Bosko, να προτείνω κι αυτό* του ενός από τους εχμ! "έντεχνου ντεινοσαυροι"?? :

*http://www.youtube.com/watch?v=cJLUW9nz6JU

δεν είναι υπέροχο?

BOSKO είπε...

DespinisOutopia...
να μου το θυμηθείς, το καινούργιο cd του Θανάση θά 'ναι ο δίσκος της χρονιάς! Το περιμένω πως και πως!