Ο Αρχιεπίσκοπος και η συσσωρευμένη κατάθλιψη...

Κοιμήθηκε-όπως χρησιμοποιούν τη λέξη κατά κόρον τα κανάλια- ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Χριστόδουλος. Με τις πρώτες σκέψεις, απειροελάχιστα τα "καλά" που έκανε ο άνθρωπος αυτός σε σχέση με την εικόνα που άφησε.Για να είμαι ειλικρινής δε μου ήταν ποτέ συμπαθής. Αυτό το "χάχας είσαι;" που είχε πετάξει σ' ένα φοιτητή, ξεφτιλίζοντας τον μπροστά στις κάμερες, δεν μου είχε αρέσει καθόλου. Όπως και το ότι είχε ονοματίσει την ομοφυλοφιλία ως "κουσούρι", ασχέτως - όπως είχε πει κι ο Γιάννης Αγγελάκας- που το μαγαζί του ήταν φωλιά "κουσουρλήδων"! Περισσότερο απ' όλα όμως μου την είχε σπάσει σφόδρα που είχε βγάλει στο κουρμπέτι το λάβαρο της Επανάστασης με τη σύμπλευση γραφικών παλαιοημερολογιτών και λοιπών ακροδεξιών στοιχείων. Τότε, με το θέμα των ταυτοτήτων. Θυμάμαι σαν τώρα τη δήλωση του παρορμητικού ευφυούς Θόδωρου Πάγκαλου: πείτε του κ. Χριστόδουλου ό,τι τα λάβαρα της Επανάστασης δεν τα κράτησαν ποτέ δημόσιοι υπάλληλοι! Ήρθε λοιπόν η θλιβερή στιγμή που ο Αρχιεπίσκοπος απογυμνωμένος από τα χρυσοποίκιλτα πανάκριβα άμφια του έγινε αντικείμενο λαϊκού προσκυνήματος, μουμιοποιημένος μέσα σε μια κάσα. Δε χτυπήθηκε τυχαία απ' τον καρκίνο. Η αγωνία τού να είναι συνεχώς στην επικαιρότητα και να εκτοξεύει τηλεοπτικούς πύρινους λόγους τον έστειλε στον άλλο κόσμο. Μια αντίδραση του σώματος να αντέξει όλο αυτό το στρες ήταν ο καρκίνος του. Σοφός ο ψυχίατρος μου, μου λέει τακτικά πως η τρέλα είναι η έξοδος προς τη ζωή σε αντίθεση με τις σωματικές ασθένειες που οδηγούν στο θάνατο. Γιατί νομίζετε πολύ συχνά, ειδικά άντρες ηλικίας 45- 50 ετών,πέφτουν ξεροί χωρίς καμιά αιτία από αιμορραγικό εγκεφαλικό, λόγου χάριν; ένα συσσωρευμένο άγχος και μια μασκέ κατάθλιψη είναι τα πάντα που κάποια στιγμή γίνονται βουνό και δε σηκώνονται με τίποτα! Ο οργανισμός κλατάρει και σου πετάει έναν καρκίνο,αν δεν έχεις την υπερβολική ευαισθησία να χάσεις το μυαλό σου, τη λογική σου. Ο Αρχιεπίσκοπος τα είχε τετρακόσια! Κι εγώ υποστηρίζω φανατικά πως εάν του χορηγούταν, ίσως από τότε που κάθισε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, ένα τεταρτάκι flupidol ή και risperdal ημερησίως, να μην πάθαινε τίποτα και να ζούσε πολλά χρόνια ακόμη. Είπαμε, όμως, η δόξα και η φήμη είναι μεγάλη πρέζα και ενίοτε οδηγούν σε έναν ανεπιθύμητο πρόωρο θάνατο...