EASY RIDER ΥΠΟΥΡΓΟΣ IN KOLONAKI
Ανάμνηση, τώρα που κάνει κρύο και οι ενάρετοι άγγελοι πέφτουν σαν τις μπεκάτσες.
Σάββατο, 1 Δεκεμβρίου 2007. Μια ηλιόλουστη μέρα που το θερμόμετρο έδειχνε 18 βαθμούς. Με τον έφηβο γιο μου έχουμε κατέβει στο Κολωνάκι για CD και ένα πουλοβεράκι που του γυάλισε. Κατά τις 3 το μεσημέρι επιστρέφουμε προς το αυτοκίνητό μας. Στην αρχή της Πατριάρχου Ιωακείμ, καρφί μπροστά στο περίπτερο της Καλογήρου συνειδητο-ποιούμε μια κάποια αναταραχή. Μια μηχανή τεράστιου κυβισμού κόβει κάθετα την άνοδο προς Μαράσλειο, ο οδηγός της ελέγχει δεξιά αριστερά πίσω από το μαύρο γυαλί. Σε μία άλλη μηχανή τεραστιότατου κυβισμού ανεβαίνει ο κύριος Βουλγαράκης, ενώ ένας άντρας της ασφαλείας του τον βοηθάει να καθίσει τη μικρή καστανόξανθη κορούλα του υπουργού μπροστά στο μηχανικό κτήνος, στη θέση «κλασσικό ελληνικό πορτ-μπεμπέ». Ο κόσμος όπως κι εμείς εκεί μπροστά έχει μείνει κάγκελο. Ακούω κάποιο κύριο κάτι να λέει για την απουσία κρανών και μια κυρία κάτι για το μωρό. Βγάζω το κινητό, αλλά δεν προλαβαίνω να απαθανατίσω αυτόν τον μικρό θρίαμβο ισονομίας. Ο φρουρός ανεβαίνει στην άλλη μηχανή που περίμενε και φεύγουν παρέα όλοι χωρίς κράνη, έτσι ελεύθεροι, ωραίοι και το μωρό μπροστά στο άτι.
Γνωρίζω πολύ καλά πως οι έλληνες πολιτικοί και ιδιαίτερα οι υπουργοί έχουν πολλούς λόγους για να αισθάνονται ότι υπερίπτανται του εδάφους, της κοινωνίας, του νόμου και της αισθητικής.
Περιττό να πω πως θα φροντίσω να διαβάσω και το βιβλίο που φέρει την υπογραφή του πρώην υπουργού πολιτισμού, με τις προτάσεις του για τον πολιτισμό. Την πρόταση του πρώην υπουργού δημόσιας τάξης για τον νόμο την είδαμε. Περιμένω εναγωνίως και τις προτάσεις για την ανάπτυξη της νησιωτικής Ελλάδας, είμαι σίγουρη ότι θα γραφτεί ιστορία.
Στο μεταξύ θα πρέπει να εξηγήσω στο παιδί μου γιατί είναι εξαιρετικά σημαντικό να προσέχεις τις εντυπώσεις που αφήνεις πίσω σου όσο ανεβαίνεις. Θα πρέπει επίσης να του εξηγήσω ότι στη Δημοκρατία σημαντικό και ουσιαστικό είναι και η διαβάθμιση της ποιότητας της.
Η δημοκρατίτσα η δικιά μας είναι αυτή που οι υπουργοί εισηγούνται νόμους, οι βουλευτές τους ψηφίζουν, αλλά άμα είσαι μάγκας…
Ούτε σεμνά, μήτε ταπεινά
ΜΑΡΣΑ ΜΑΚΡΗ
Σκηνοθέτις
Ανάμνηση, τώρα που κάνει κρύο και οι ενάρετοι άγγελοι πέφτουν σαν τις μπεκάτσες.
Σάββατο, 1 Δεκεμβρίου 2007. Μια ηλιόλουστη μέρα που το θερμόμετρο έδειχνε 18 βαθμούς. Με τον έφηβο γιο μου έχουμε κατέβει στο Κολωνάκι για CD και ένα πουλοβεράκι που του γυάλισε. Κατά τις 3 το μεσημέρι επιστρέφουμε προς το αυτοκίνητό μας. Στην αρχή της Πατριάρχου Ιωακείμ, καρφί μπροστά στο περίπτερο της Καλογήρου συνειδητο-ποιούμε μια κάποια αναταραχή. Μια μηχανή τεράστιου κυβισμού κόβει κάθετα την άνοδο προς Μαράσλειο, ο οδηγός της ελέγχει δεξιά αριστερά πίσω από το μαύρο γυαλί. Σε μία άλλη μηχανή τεραστιότατου κυβισμού ανεβαίνει ο κύριος Βουλγαράκης, ενώ ένας άντρας της ασφαλείας του τον βοηθάει να καθίσει τη μικρή καστανόξανθη κορούλα του υπουργού μπροστά στο μηχανικό κτήνος, στη θέση «κλασσικό ελληνικό πορτ-μπεμπέ». Ο κόσμος όπως κι εμείς εκεί μπροστά έχει μείνει κάγκελο. Ακούω κάποιο κύριο κάτι να λέει για την απουσία κρανών και μια κυρία κάτι για το μωρό. Βγάζω το κινητό, αλλά δεν προλαβαίνω να απαθανατίσω αυτόν τον μικρό θρίαμβο ισονομίας. Ο φρουρός ανεβαίνει στην άλλη μηχανή που περίμενε και φεύγουν παρέα όλοι χωρίς κράνη, έτσι ελεύθεροι, ωραίοι και το μωρό μπροστά στο άτι.
Γνωρίζω πολύ καλά πως οι έλληνες πολιτικοί και ιδιαίτερα οι υπουργοί έχουν πολλούς λόγους για να αισθάνονται ότι υπερίπτανται του εδάφους, της κοινωνίας, του νόμου και της αισθητικής.
Περιττό να πω πως θα φροντίσω να διαβάσω και το βιβλίο που φέρει την υπογραφή του πρώην υπουργού πολιτισμού, με τις προτάσεις του για τον πολιτισμό. Την πρόταση του πρώην υπουργού δημόσιας τάξης για τον νόμο την είδαμε. Περιμένω εναγωνίως και τις προτάσεις για την ανάπτυξη της νησιωτικής Ελλάδας, είμαι σίγουρη ότι θα γραφτεί ιστορία.
Στο μεταξύ θα πρέπει να εξηγήσω στο παιδί μου γιατί είναι εξαιρετικά σημαντικό να προσέχεις τις εντυπώσεις που αφήνεις πίσω σου όσο ανεβαίνεις. Θα πρέπει επίσης να του εξηγήσω ότι στη Δημοκρατία σημαντικό και ουσιαστικό είναι και η διαβάθμιση της ποιότητας της.
Η δημοκρατίτσα η δικιά μας είναι αυτή που οι υπουργοί εισηγούνται νόμους, οι βουλευτές τους ψηφίζουν, αλλά άμα είσαι μάγκας…
Ούτε σεμνά, μήτε ταπεινά
ΜΑΡΣΑ ΜΑΚΡΗ
Σκηνοθέτις
* Η Μάρσα Μακρή είναι σκηνοθέτις με σοβαρές κινηματογραφικές και θεατρικές σπουδές στην Αμερική, που πολλοί θα ήθελαν να έχουν κάνει. Πριν από τέσσερα χρόνια, η ελληνική σημαία κυμάτισε στις Κάνες όταν η μικρού μήκους ταινία της, Το Ταμένο, πέρασε στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του σημαντικότερου φεστιβάλ, υποψήφια για το "Μικρό Χρυσό Φοίνικα". Είναι σύζυγος επίσης του διευθυντή φωτογραφίας Δημήτρη Θεοδωρόπουλου, του ανθρώπου με τον οποίο έχουμε αξιωθεί να κάνουμε μαζί τρεις ταινίες, μεταξύ πολλών άλλων κινηματογραφικών δραστηριοτήτων. Πριν από λίγες μέρες, η Μάρσα Μακρή έστειλε στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο και το εβδομαδιαίο free press Lifo την παραπάνω επιστολή. Αν ακόμη δεν έχετε βρει το φύλλο της εφημερίδας- με τον εύγλωττο τίτλο Scandal City- που είχε
την ευαισθησία να δημοσιεύσει την επιστολή, διαβάστε την από δω! Για να ξεκινήσει έτσι, δυναμικά, η εβδομάδα! Καλημερίζω!
(και αφήστε το ρολόι του blog να λέει τα δικά του...Σήμερα είναι Δευτέρα 14 Ιανουαρίου είκοσι λεπτά μετά τις 10 το πρωί)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου