Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

μια-folk-ακουστική-βραδυά-ή-τότε-που-οι-φίλοι-άκουγαν-δίσκους-μαζί



Ευτυχώς που υπάρχουν φίλοι, οι οποίοι αντιμετωπίζουν ακόμη με μυσταγωγία την τέχνη της μουσικής, πολύ δε περισσότερο όταν τυγχάνουν κι οι ίδιοι μουσικοί και την ψάχνουν τη δουλειά. Ο Γιάννης Παπαχρίστος μου τηλεφώνησε για να γίνει κάτι που πλέον το ακούμε σε συνομιλίες πενηντάρηδων μόνο: να περάσει από το σπίτι, προκειμένου ν' ακούσουμε παρέα το βινύλιο, το οποίο αγόρασε από το internet. Συγκεκριμένα ένα μίνι άλμπουμ - προϊόν της συνεργασίας του Γάλλου Thee, Stranded Horse (κατά κόσμον, Yann Tambour) με τον Αφρικανό δεξιοτέχνη της kora, Ballake Sissoko. Τον ήξερα ως φανατικό της folk τον Γιάννη και έχω μάθει πάρα πολλούς σύγχρονους ξένους καλλιτέχνες από τα compilations που ανταλλάζουμε κατά καιρούς. Το κοινό project των δύο μουσικών αποδείχθηκε ένα folk αριστούργημα, ισάξιο των Bon Iver και του Smog από τις ΗΠΑ ή και του Adrian Crowley από την Ιρλανδία. Λιτή ευθύβολη μπαλάντα, χωρίς πολλά όργανα, με ποιητικό στίχο και με λυγμικές ερμηνείες συνήθως. Κάπως έτσι είναι και τα τραγούδια που φτιάχνει ο φίλος τραγουδοποιός, των οποίων την παραγωγή σίγουρα θα υπογράψω κάποια στιγμή.





Ακούσαμε κι άλλα βινύλια στην πορεία από τη δική μου δισκοθήκη: το Come from the shadow της Joan Baez (σταθερή αξία) και το De draad van Ariadne των Elly Nieman & Rikkert Zuiderveld πού 'χα φέρει από το Άμστερνταμ σαν την ολλανδική απάντηση στους Αμερικανούς Simon & Garfunkel ή τους δικούς μας Λήδα - Σπύρος καλύτερα! Κι αν δεν καταλαβαίνεις λέξη από ολλανδικά, είναι τέτοια η απλωσιά των μελωδιών, το ταίριασμα ανδρικής και γυναικείας φωνής και η πολυμορφία των ακουστικών οργάνων, ώστε πιάνεις αμέσως το μυστικιστικό κλίμα των μακρόσυρτων, καταγόμενων απ' τον Μεσαίωνα, μουσικών ιστοριών τους. Έχεις καθόλου Simon Joyner; με ρώτησε ο Γιάννης. Έχω, είπα χαρούμενος που μού τον θύμισε κι αντικατέστησα το βινύλιο με τα, ηχογραφημένα στην οικία του, ακατέργαστα ολιγόλεπτα διαμάντια του 40χρονου τροβαδούρου από τη Νεμπράσκα. Τι έχουν όλοι αυτοί και σε καθηλώνουν που δεν τό 'χουν οι Έλληνες ερμηνευτές; ήταν το ερώτημα που έπεσε, αφήνοντας εκτός τους τραγουδοποιούς μας. Οι Έλληνες ερμηνευτές, απάντησε ο Γιάννης, τραγουδάνε για μένα και για σένα. Αυτοί εδώ τραγουδάνε για τη Μούσα...Τη Μούσα, γενικώς και αορίστως! Σωστός ο ποιητής!

Δεν υπάρχουν σχόλια: