Τρίερ, Γερμανία, 11 Δεκεμβρίου 2007
με έναν Κάρολο Ντίκενς μεγαλώνουμε (αν και μένα μου πήγαινε περισσότερο η παραδοσιακή Λαφίνα, που μου την τραγούδαγε η μάνα μου μέχρι τα 10 μου και έριχνα το κλάμα της αρκούδας- η πρώτη και καλύτερη προπαγάνδα για να μισήσω όλους τους βασιλιάδες)...
με έναν Κάρολο Μπουκόφσκι πορευόμαστε (εδώ, ταυτίζομαι απόλυτα- μαζί με τον Bob Dylan αποτελούν σαφώς τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές προσωπικότητες που γέννησε η αμερικανική ήπειρος)...
& με έναν Κάρολο Μαρξ πεθαίνουμε (κύριε Κάρολε, μην τους παρεξηγείς αν δεν κατάλαβαν ποτέ τι πήγαινε να πει η λέξη "υπεραξία"/ δε φταις εσύ, δε φταίν αυτοί, δε φταίει η θεωρία/ ήτανε γράμματα ψηλά μπροστά στη λέξη "ελευθερία"...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου