Πολύ μου αρέσουν τα Εξάρχεια. Τα πρωτογνώρισα το 1990, όταν, έχοντας παλαβώσει τον καθηγητή των ιδιαίτερων στα μαθηματικά με την ασχετοσύνη μου, με πήρε να με πάει για καφέ στη freak- ακόμη τότε- πλατεία τους. Είχαν περάσει μόνο δύο χρόνια από την αυτοκτονία του Νικόλα Άσιμου- συμβόλου της περιοχής και τα γύρω rock κλαμπάκια περνούσαν την περίοδο της εισόδου στην παρακμή του σήμερα. Κάποτε, δεν πάνε πολλά χρόνια, την είχα αράξει για έναν πολύωρο καφέ ως γνωστός αργόσχολος και έτυχε να πέσω σε ένα μπουκάρισμα από πάνκηδες. Ένας απ' αυτούς είχε τα μαλλιά του όρθια χωρισμένα σε λουρίδες, βαμμένα χρυσόξανθα μάλιστα. Κι έτσι όπως ερχότανε από πάνω, στη γωνία του "Διπλό καφέ", ανάμεσα από πλήθος κόσμου και διερχόμενα αυτοκίνητα, τον πέρασα
για...εξαπτέρυγο!Νόμισα εν ολίγοις ό,τι επρόκειτο για καμιά μεσημεριάτικη λιτανεία!Γελούσα μόνος μου σκεπτόμενος ότι εάν το συγκεκριμένο πανκιό είχε βάψει τα μαλλιά του πράσινα θα μπορούσα κάλλιστα να τον περάσω για το logo του...ΠΑΣΟΚ. Συμβαίνουν κι αυτά!Ας επιστρέψω στην αποψινή βόλτα. Μου αρέσουν, ξαναλέω, τα Εξάρχεια διότι είναι το μοναδικό μέρος στην Αθήνα που μυρίζει ακόμη τόσο έντονα φοιτητική ζωή. Είναι και το Πολυτεχνείο που βρίσκεται λίγα μέτρα παρακάτω, όπως είναι και τα δεκάδες μικρά μπαράκια, στα οποία κάποτε μεγαλούργησαν γνωστοί κι αγαπημένοι περιθωριακοί και όχι μόνο καλλιτέχνες. Από ποιητές και ηθοποιούς μέχρι σκηνοθέτες και εικαστικούς. Πολύ χαίρομαι όταν καμιά φορά συναντάω τον παλιό καθηγητή μου, Φαίδωνα Πατρικαλάκι, στον πεζόδρομο του VOX κι ανταλλάσσουμε δυο κουβέντες στο πόδι. Γουστάρω ακόμη την ταβέρνα Πειναλέοντας του Δήμου του Αβδελιώδη με τα φαγητά στην τάβλα, αλλά και τον Ερωδιό στην Καλλιδρομίου, όπου βλέπομαι συχνά με τα μέλη του συγκροτήματος Magic de Spell ή και τον, βέρο Εξαρχειώτη, Χρήστο Θηβαίο. Εκείνο όμως που μου αρέσει πιο πολύ στα, κακώς ανακαινισμένα, 
Εξάρχεια είναι οι τοίχοι τους! Μπορείς να δεις τα πάντα σ' αυτούς, από τα αναρχικά συνθήματα (ορισμένα, πανέξυπνα όπως το BAR-έθηκα) μέχρι τις αφισοκολλημένες επαναστατικές μπροσούρες (ορισμένες, αφελείς). Πού ειν' εκείνα τα χρόνια μεσ' στην αυθεντική φλόγα της επανάστασης, όπου, όπως μου διηγούταν μεσήλικας φίλος σκηνοθέτης, κάποτε ο Δήμος Θέος- δάσκαλος μου κι αυτός- είχε αναλάβει τη σύνταξη ενός αντιδραστικού μανιφέστου των Ελλήνων κινηματογραφιστών. Το κείμενο του τελείωνε με ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ;, έλα όμως που είχε ξεχάσει ή μάλλον του' χε φύγει το γράμμα "γιώτα".Αποτέλεσμα ήταν η οργισμένη, υπό τον Θέο, μπροσούρα που' χε μοιραστεί σε όλα τα Εξάρχεια να τελειώνει με ένα επίσης τεράστιο, όσο και απροσδιορίστου προέλευσης...ΓΑΤΙ! Στα σημερινά Εξάρχεια,ακόμη, πέφτεις πάνω σε χειροποίητα αφισάκια από νεανικά punk- rock συγκροτήματα μέχρι αναγγελίες εκδηλώσεων για τα 10 χρόνια από το θάνατο του Κορνήλιου Καστοριάδη, λόγου χάριν ή κάποιες προβολές "ψαγμένων" ταινιών, που θα χαρακτηρίζονταν "κλειστού κύκλου". Μια τέτοια επικείμενη προβολή ξεχώρισα πριν λίγες ώρες κι επειδή πραγματοποιείται αύριο, ίσως κάποιοι να μπορέσετε να πάτε. Σας μεταφέρω κατ' ευθείαν τα αναγραφόμενα απ' την αφίσα:ΠΕΜΠΤΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, 21.30 (ΑΥΣΤΗΡΑ), ΓΡΑΦΕΙΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ- ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ (ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ 5, ΕΞΑΡΧΕΙΑ, Β΄ΟΡΟΦΟΣ) ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ "ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ" ΤΟΥ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΚΑΡΙΟΝ.
ΥΠΟΘΕΣΗ:Μια πραγματική ιστορία συναδέρφωσης Γερμανών, Γάλλων και Σκοτσέζων στρατιωτών. Κατά τη διάρκεια του Α΄Παγκόσμιου Πολέμου, στα γαλλοελβετικά σύνορα του 1914, οι διοικητές των εμπόλεμων πλευρών, συμφωνούν σε προσωρινή ανακωχή με αφορμή τον εορτασμό των χριστουγέννων. Την επόμενη μέρα οι στρατιώτες αρνούνται να συνεχίσουν τον πόλεμο...
ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Η ΟΜΑΔΑ ΣΙΝΕΦΙΛ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου