Ο κινηματογραφιστής αγαπούσε πολύ τη γυναίκα του. Επειδή αυτή ήταν μια εξέχουσα καλλιτεχνική φυσιογνωμία, εκτός του εμπορικού χολιγουντιανού κυκλώματος. Κυρίως, όμως, την αγαπούσε διότι ήταν πολύ όμορφη. Του άρεσε που έστηναν μαζί την κάμερα τους σε πολλά και διαφορετικά μέρη, ενώνοντας πρωτότυπα το μέσα με το έξω, τα πάνω με τα κάτω άκρα, το gros του ματιού από τον Ανδαλουσιανό Σκύλο με τη μαυροντυμένη φιγούρα Τρανσυλβανής χωρικής του Νοσφεράτου, το κλειδί με το μαχαίρι, το φυσικό πρόσωπο με το α- πρόσωπο, το λογικό με το ά- λογο, το τεμαχισμένο ανθρώπινο σώμα με τα κομμάτια του σπασμένου καθρέφτη που τα παίρνει το κύμα.Εκείνη τη μέρα του έτους 1943 που ο Τσέχος πρόσφυγας στην Αμερική, Alexander Hammid, έβαλε τη σύζυγο του, Maya Deren πίσω από το τζάμι ενός παράθυρου και την κινηματογράφησε, έφτιαξε (άθελα του;) έναν πίνακα, εφάμιλλο των έργων του Μποτιτσέλι, ένα αριστούργημα στο επίκεντρο μιας ποιητικής σουρεαλιστικής μικρού μήκους ταινίας. Meshes of the afternoon (1943, b/w, silent, 14 min.) των Maya Deren- Alexander Hammid με την έξοχη μουσική υπόκρουση του τρίτου συζύγου της Deren, του Teiji Ito. Προστέθηκε το 1959 για να καλύψει την αρχική σιωπή. Κι εγώ προσθέτω νοερά το κοντραμπάσο του Μιχάλη Σιγανίδη και τους φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς της Σαβίνας Γιαννάτου...
2 σχόλια:
Κάτι μ' έπιασε χθες λοιπόν, όντας άρρωστη, και κάθισα να διαβάσω όλες τις παλαιότερες αναρτήσεις σας, αγαπητέ κύριε Μπόσκο.
Δεν ξέρω τι σκαρώσατε, αλλά γνωρίζετε φαντάζομαι πως τελικά στο Τριανόν που έπαιξε η Σαβίνα Γιαννάτου τη Μουσική Δωματίων το Φλεβάρη, παράλληλα προβάλλονταν σκηνές από το Meshes of the Afternoon και το At Land... Και ταίριαζε εξαιρετικά.
Χαιρετώ,
Νεφερτίτη
Νεφερτίτη...
εσύ ξέρεις ότι εγώ επιμελήθηκα το συγκεκριμένο οπτικό κομμάτι των παραστάσεων της Σαβίνας; Αν πρόσεχες, θα έβλεπες και τ' όνομα μου στα credits :-))
Δημοσίευση σχολίου